{SC Sharing Tongues} Change is nature

Ja ze had deze middag nog een ruzie met Fawnstep gehad en hierdoor was Swiftclaw ook niet in haar beste humeur. Ze vermeed de zwarte poes nu ook het liefste. De tijd van Sharing Tongues was wel aangebroken aangezien de zon het hoogste punt had bereikt. Met haar schampere vangst kwam Swiftclaw de grot binnen en gooide deze op de prooi stapel die álleen bedoeld was voor Shadowclan. Swiftclaw wenkte een paar Shadowclan katten waarvan ze wist dat zij zich niet zouden mengen met de andere clans en hoopte dat ze bij haar zouden zitten. Afgezonderd van de andere clans. Swiftclaw moest niks van Riverclan, Windclan en Thunderclan. De kans was ook groot dat ze in gevecht zou raken, mocht iemand van de andere clans haar aanspreken. Ze hield haar houding echter wel trots, ongeacht was, ongeacht de huidige status van Shadowclan. Want het voelde als haar plicht om trots te blijven, om te laten zien dat ze zich niet neer zou laten halen door wat er ook allemaal gebeurde. Swiftclaw ging zitten en wachtte tot de ouderen en queens als eerste van de prooistapel had gepakt voor Swiftclaw zelf wat zou uitkiezen.

TAG: -

Greypaw zag hoe verschillende Shadowclan katten bijeen gingen zitten. Alsof ze een sharing tongues zouden doen, zoals ze vroeger ook nog gedaan hadden in hun camp. Het was raar om te zien hoe alle Shadowclanners zich leken af te sluiten voor de andere drie clans, ook al hadden ze al enkele manen bij elkaar doorgebracht.. Het was wel duidelijk dat Shadowclan trots was. Greypaw vond dat niet erg; zelf moest hij ook niet echt iets hebben van de andere clans, al zou hij dat nooit met zoveel woorden uitspreken. Hij sprak eigenlijk nooit met bijzonder veel woorden. De kleine kater ging naar de prooistapel toe toen de queens en de elders hun prooi gepakt hadden en plukte een klein muisje er vanaf. Omdat hij zo klein en zwak van gezondheid was, had hij nooit veel eten nodig. Integendeel zelfs, dat zou hem misselijk maken; zijn maag was zo groot niet. Een beetje afgezonderd van de rest maar wel nog duidelijk bij de groep ging hij zitten met zijn prooi, tevreden met het luisteren naar hun gesprekken en hun achtergrondgeluid zonder er zelf aan deel te moeten nemen.

Tag: Niemand

JUS DREIN JUS DAUN
Het was een lastige situatie. Eigenlijk zou hij beter rusten en in zijn nest blijven liggen zodat zijn schouder kon genezen. Maar dan moest hij in de cave blijven. Een camp dat ze deelden met andere Clans. En hoewel er heel wat katten waren die nu vriendschappelijk met elkaar om gingen, er waren er ook die dat niet deden. Die zich niet wilden mengen met de andere Clans. Blackbear was onderdeel van die laatste groep. Daarom was hij blij dat er een groep ShadowClanners waren verzameld rond hun prooistapel. Zonder dat er andere Clankatten bij zaten. Katten die niet welkom waren bij ShadowClan, of zo zag hij het toch. De zwarte senior warrior hupte naar de groep toe en ging zitten, om zo te camoufleren dat hij een stuk zwakker was nu hij amper nog kon lopen. Hij keek tussen de groep of hij Otterdive ergens zag. Hij spotte wel zijn apprentice, Greypaw, die hij even een begroetend knikje gunde. In tussentijd stond hij echter ook open voor een gesprek met eender welke kat, zolang het maar echte ShadowClan katten waren.

› Open

Elegant kwam de kater terug van zijn training met zijn mentor. Zijn mentor ging direct naar de groep katten waar ook de katten van andere clans bij waren. Ashpaw wist niet zo goed wat hij er van moest vinden. Ja, er waren wel katten uit andere clans die hij aardig vond, maar nog altijd voelde de oudere apprentice zich het meest op zijn gemak bij zijn eigen clan. Zijn eigen familie. Een glimlach kwam op zijn gelaat terecht toen hij Greypaw zag zitten. Zijn broertje. In tegenstelling tot Ashpaw was Greypaw maar klein. Oké, Ashpaw zelf was ook slank en elegant gebouwd, meer een soort Windclan bouw, al had hij wel die typische Shadowclan uitstraling. Hij ging zelf ook naar de prooistapel en pakte daar een magere rat vanaf. Daarmee liep hij door naar zijn broertje. "Hé broeder, alles goed?" Vroeg hij, waarna Ashpaw een hap van zijn prooi nam en gelukzalig de smaak door zijn bek heen liet spreiden. Daar was hij wel aan toe geweest.

TAG: Greypaw

Het was net voorbij zonhoog toen hij binnenkwam met een paar prooien. Een kleine woelmuis en een best wel groot konijn. De dieren hier werden blijkbaar niet zo dik. Logisch ook door de schaarste van gras en zaden. Hij keek even naar de gezamenlijke prooistapel, maar voelde zich niet schuldig toen hij zijn prooi legde bij die van Shadowclan. Onderweg kwam hij Swiftclaw tegen. Hij knikte vriendelijk. Ook zag Rattlesnout de jonge Greypaw zitten. Hij legde het konijn op de prooistapel en pakte zijn magere woelmuis mee naar Blackbear. Hij legde het voor zijn pootjes en ging zitten. "Dag Blackbear, hoe was je dag?" Sharing Tongues had zo zijn regels.

Tag: Blackbear

BY MITZI

Als er iets was waar Skyreaper een hekel aan had dan waren het die andere clans wel. De kleine gevlekte she-cat werd echt gezien als een pure Shadowclanner in hart en ziel en daar naar gedroeg ze zich ook. Ze was dan misschien niet zo groot en breed zoals haar meeste clangenoten hun pit en trotsheid had ze wel overgenomen. Skyreaper lag afgezonderd en keek op toen Swiftclaw haar en een paar andere Shadowclanner bij een raapte voor een sharing tongue. De kleine she-cat keek naar buiten voor ze zichzelf ophees en naast Swiftclaw nestelde. "Hallo Swiftclaw" Begroette ze de rode she-cat met een beleefd knikje. "Hoe was je dag?" Tja, het was de standaard vraag van een sharing tongue.

Tag- Swiftclaw

Het was best wel lang geleden dat hij aan een sharing tongues meegedaan had. Aangezien hij meestal door de dag heen sliep en pas in de avond wakker werd. Gelukkig was zijn slaapritme langzaamaan weer normaal geworden en kon hij eerder 's ochtends wakker worden dan later. En hij zonet de grot ingewandeld na een korte wandeling om zijn gedachtes weer op te rapen. Zijn grasgroene ogen gericht op de groep ShadowClanners dat langzaamaan maar zeker groter werd. Dus wat kon het kwaad als hij er ook mee deed? Zijn keuze ging al meteen naar Swiftclaw totdat hij ontdekte dat Skyreaper haar al uitgekozen had. Even kon hij zweren dat hij lichte oogcontact met de rode poes maakte. Maar de rode kater hield mentaal zijn schouders op voordat hij verder liep en zijn staart zachtjes heen en weer zwiepte terwijl hij zich gewoon doodleuk bij de groep vormde. Hij zat rustig neer en luisterde naar de gesprekken en roddels dat plaatsvonden. Ook goed.

+tag open

Het deed de rode, pittige kattin goed om te zien hoe Shadowclan zich voor een relatief groot deel gescheiden hield van de rest van de clans. Er waren ook zat Shadowclanners die zich wel mengde met de katten uit de andere clans, maar dat deed er nu niet toe. Het was goed om te weten dat anderen dit niet deden, dat niet iedereen hun verstand verloren was. Een kleine poes wie ze herkende als Skyreaper benaderde haar en begroette haar bij de naam. "Ook hallo, Skyreaper," reageerde Swiftclaw vriendelijk terug terwijl ze ging zitten. Ze keek nog hoe de laatste elder van de prooistapel pakte en de warriors en apprentices nu hun aandeel pakte. "Mijn dag was prima en de jouwe?" Ugh, Swiftclaw had op de één of andere manier een hekel aan die standaard vragen."Wil je trouwens een prooi delen?" Vroeg ze vervolgens en toen ze die vraag had gesteld pikte ze Flameleaps blik op. Ze glimlachte naar hem en wenkte met een draai van haar oor. "Kom er ook bij, Flameleap!" Riep ze er achterna, hij was net zo goed welkom om er bij te komen zitten. Bij sharing tongues was het toch niet verplicht om per se in duo's te gaan zitten?

TAG: Skyreaper & Flameleap

JUS DREIN JUS DAUN
Onder Clangenoten voelde hij zich nog altijd het best. Vaak genoeg irriteerde hij zich aan de andere Clans, vooral als ze te dicht in de buurt kwamen. Hoewel de grot voor iedereen bedoeld was, vond hij toch dat ze zich een beetje moesten houden aan ‘grenzen’. Elk zijn eigen hoekje, zoals de camps vroeger ook verboden gebied waren voor andere warriors. Maar veel katten leken die grenzen niet zo belangrijk te vinden. Gelukkig voor hem waren er wel nog enkele trotse ShadowClanners over, die er zo over dachten als hij. Zoals Rattlesnout, bijvoorbeeld, die zich ook bij de groep voegde en naast hem kwam zitten.

"Dag Blackbear, hoe was je dag?" Vroeg de jongere tom. ”Best saai eigenlijk”, Bekende hij. ”Met die schouder van me kan ik niet veel en het irriteert me wel”, Greens hij, met een lichte dosis zelfspot. Had hij maar beter moeten opletten. ”Die van jou?” Vroeg hij toen, deels uit beleefdheid en deels omdat het hem ook echt interesseerde. Als er iets was wat bij Bear op de eerste plek kwam, dan was het de Clan en het welzijn van zijn members.

› Rattlesnout

Samen met een walm van kruiden rolde ze de grot uit waar de spullen voor de Medicine Cats lagen. Ze was er wel weer klaar mee voor vandaag en ondertussen voelde ze zich enigszins misselijk van alle geuren van de kruiden. Normaal viel het haar eigenlijk niet echt meer op, maar ze had werkelijk waar de hele dag rondom haar kruiden besteed en nu begon ze toch wel enigszins afkeer te voelen voor haar taak. Toen ze naar buiten kwam, zag ze haar clangenoten al bijeen zitten. En dan ook echt alleen haar clangenoten. Sharing tongues voor Shadowclanners. Blijkbaar was niet iedereen vergeten dat ze nog steeds een uit vier clans waren. Mooi. Ze pakte een prooi van de stapel en liep naar een open plekje waar ze op zichzelf zou kunnen zitten. Uit haar ooghoeken zag ze haar broers, Ashpaw en Greypaw. Vandaag dacht ze alleen te willen zijn. Na de hele tijd met andere katten te moeten werken, was je blij met een paar minuten voor jezelf.

Tag; Niemand

Wavepaw wandelde met drie muizen uit zijn bek hangend de grot in. Tot zijn blijdschap zag hij dat de Shadowclanners waren begonnen met een sharing tongues. Hij vond het altijd interessant om te zien hoe vanzelf groepjes werden gevormd en hoe de katten in harmonie hun maaltijd naar binnen werkten. Hij glimlachte en liet twee van zijn muizen op de prooistapel vallen. Eentje nam hij mee om zelf op te eten. Even treuzelde hij waar hij zou gaan zitten, er waren al verschillende groepjes, maar hij koos uiteindelijk voor Bitterpaw. Hij besefte dat hij haar eigenlijk nooit had bedankt voor haar hulp tijdens de rattenaanval. Als zij hem niet had genezen.. Hij huiverde bij de dingen die allemaal hadden kunnen gebeuren. Gelukkig waren zijn wonden nu genoeg genezen om weer te jagen, maar hij had er lang last van gehad. Hij trippelde op de grijze she-cat af en liet zijn prooi naast haar vallen. 'Heey, alles goed?'

Greypaw glimlachte eens naar zijn broer Nightpaw toen die bij hem kwam zitten. Hij knikte eventjes maar werd meteen onderbroken door een hoestbui. Ugh, er was weer iets op zijn longen geslagen. Hij zou misschien eens naar de medicine cat moeten gaan, maar hij wou ook niet dat ze kruiden aan hem zouden verspillen die ze veel beter konden gebruiken bij anderen.. En het was nu niet dat hij er zo veel last van had. Hij had al ergere dingen mee gemaakt. Zijn grijze ogen keken even de grot rond, al waren de meeste katten gewoon gekleurde vlekjes tegen een grijze achtergrond. De schemering hier binnen hielp zijn zich echt niet. De kleine kater nam nog een hapje van zijn prooi en richtte zijn blik weer op zijn donkerder gekleurde broer.

Tag: Nightpaw

Het konijn dat er voor haar lag zag er anders uit dan de dieren in hun thuis. Op het laatst was alles ondervoed en uitgedroogd geweest. De plotselinge regenval had vervolgens alles weggejaagd. Ze moest toegeven dat de prooi hier wel stukken beter was. Sterk, mals en gezond. Het zorgde in ieder geval voor een veel betere maaltijd. Een van de weinige dingen die ze verkoos boven de omstandigheden in hun thuis. Toch zou ze er alles voor doen om weer terug te kunnen. Terug naar het naaldwoud, naar het moeras en naar het Shadowclankamp. Ze vond het maar niks om met de andere clans op een hoop te zitten. Vanuit haar ooghoek zag ze een andere kat op zich afkomen. Wavepaw, de idioot die zichzelf in een rattenaanval had weten te vinden. Hij had geluk gehad dat ze in de buurt was geweest, anders was hij nu wellicht gestorven aan een ontsteking. Hij liet zijn prooi naast haar neervallen en groette haar. "Hé, Wavepaw," groette ze hem met een knik. "Alles is goed. Zijn je wonden al geheeld?" vroeg ze vervolgens uit automatisme. Hij zag er goed uit, dus ze nam aan van wel.

Tag; Wavepaw

Hmmm. Saaie dag dus. Hij duwde even zijn schouder tegen die van Blackbear. Hoewel ze het zelfde bloed deelden, als in Shadowclan, was er toch een grote verandering. Rattlesnout was niet de kleinste, hij was eerder gemiddeld, maar Black was dan weer erg groot. De houtskool gekleurde kater was ook niet erg gespierd, hij was eerder een jager. Over jagen gesproken. "Ik ben wezen jagen. In de bergen vind je niet zo veel, maar ik heb een konijn weten bemachtigen en ook nog een woelmuisje. Misschien voor de kittens van Ivywing. Waar gooi jij jouw prooi. Op de stapel van Shadowclan of de algemene?" Hij keek spottend naar de algemene. Daar pakte hij nooit iets vanaf en hij bekeek iedere Shadowclankat raar die er iets op smeet.

Tag: Blackbear

BY MITZI

JUS DREIN JUS DAUN
De supportive zachte duw tegen zijn schouder bracht toch een kleine glimlach om zijn lippen. Vroeger, toen hij een young warrior was geweest, had hij altijd het gevoel gehad een beetje buiten de boot te vallen door zijn afkomst. Als half-rogue keken zijn Clangenoten tegen hem aan zoals zij nu tegen de andere Clans aan keken. Met achterdocht, afkeuring en misschien zelfs een beetje afkeer. Maar nu werd hij wel geaccepteerd, mede dankzij de eindeloze effort die hij stak in zijn Clan en Clangenoten. Zoals deze sharing tongues.

"Ik ben wezen jagen. In de bergen vind je niet zo veel, maar ik heb een konijn weten bemachtigen en ook nog een woelmuisje. Misschien voor de kittens van Ivywing. Waar gooi jij jouw prooi. Op de stapel van Shadowclan of de algemene?" Reageerde de tom op zijn vraag. Hij knikte goedkeurend. ”Deze bergen zijn inderdaad niet heel gul nee. Ik vraag me af hoe die Tribe het doet”, Merkte hij op. ”En de Shadowclan stapel natuurlijk. Geen zenuw in m'n lichaam die d'r aan denkt om iemand anders te laten profiteren van mijn prooi als ik er eerst mijn Clan mee kan helpen”, Zei hij, waarna hij even snoof toen hij de algemene stapel bekeek.

› Rattlesnout