As if it's your last

De maan strooide haar licht als een gefilterd masker op de intussen donkere aardbodem en zorgde ervoor dat de bruingestreepte kattin toch iets kon zien voor haar poten. Ze was zo dom geweest om onder een struik in slaap te vallen. Het warme weer had haar slaperig gemaakt en zonder er bij stil te staan dat ze misschien veel te laat terug wakker zou worden, had ze zich op het eerste beste plekje neergelegd. Nu verliet een zachte zucht, wel vol irritatie, haar bekje en sloeg ze een paar keer met haar staart in de lucht.

(Open)

Plots dook er een andere kat op, eveneens Shadowclan. Zodus liet ze de nekharen terug zakken en vernauwde ze haar felle blik wat. "Alles!" escaleerde ze terwijl ze met haar ogen even overdreven rolde. "Dit territorium! Deze reis! Die stomme katten! Dit weer!

Alles!" voegde ze toe, al even heftig als ervoren. Onrustig zwaaide ze met haar staart en keek ze in het rond. "Zou het te laat zijn om terug te gaan naar ons oude kamp? Ons oud territorium?" vroeg ze, al was het niet echt een vraag maar eerder een uitdrukking van hoop.

Nieuwsgierigheid en interesse wekte op in haar amberkleurige ogen.
Zei hij nou net dat er katten waren die niet mee waren gegaan? Had ze met haar kop in het zand geleefd, of zo? Waarom wist ze dit niet? Wolfdance zuchtte het slechts weg en wiebelde ongemakkelijk met haar oortjes toen ze het woord Oneclan hoorde. "Het prooi dat ik vang gaat toch echt wel enkel en alleen naar Shadowclan katten hoor. Als ik een Windclanner ook nog maar zie graaien naar een muis die ìk gevangen heb, dan zorg ik ervoor dat die nooit meer een muis zal zien." Haar stem zat vol met haat. Ze verachte de andere Clans en deed enkel neutraal tegen ze wanneer dat moest. En langs de andere kant had ze ook geen zin in onderlinge ruzies, zeker niet nu de anderen makkelijk konden samenspannen om haar te vermoorden in haar slaap. Wauw,
de fantasie toch weer. "Best, mijn dag is al verpest wanneer ik in de ochtend de kop zie van een van die andere Clans. Waarom reizen we trouwens niet verder? Is het intussen niet tijd dat we ons een eigen territorium aanschaffen?" vroeg ze, al was het eerder een retorische vraag en hoopte ze niet bepaald op een antwoord.

Overal waar Swiftclaw liep merkte ze geuren op van de andere clans en de tribe katten. Dit gebied zat dusdanig vol met katten dat Swiftclaw bijna geneigd was om van de Vultures Drop af te springen in de hoop toch nog iets van rust te vinden. Daarbij schaamde ze zich bijna voor het zijn van een Shadowclan kat, dit met dank aan hun geweldige leiders en medicine cat. Bitterpaw leek letterlijk de enige te zijn die het goed deed met haar rang. Toen de rode poes de geur van Shadowclan opmerkte liet ze een opgelucht zuchtje over haar lippen rollen en besloot ze er op af te gaan. Haar poten voelde ietwat pijnlijk aan door de rotsige ondergrond, maar ze wist het te negeren terwijl ze dichterbij kwam. En daar waren ze. Wolfdance en Rattlesnout. "Clangenoten," sprak ze uit, de opluchting droop van elke lettergreep af. Ze knikte naar beide katten, "stoor ik?" Vroeg ze vervolgens. Als ze niet gewenst was kon ze wel weer gaan en iets anders doen.

Ze was helemaal in haar eigen woorden opgegaan dat ze de andere poes niet had opgemerkt. Ietwat geschrokken keek ze opzij zodra ze diens stem hoorde, al was deze verbaasdheid na een tel of twee alweer volledig uit het zicht verdwenen. Nog een reden waarom ze dolgraag van die andere haarballen af wou... je kon je niet eens meer ontspannen! Overal kon er wel gevaar om de hoek loeren. Was het niet van een roofvogel, dan was het wel één van die waterratten of konijnenvreters. Met Thunderclan had ze niet zoveel problemen. Dat waren grotendeels de watjes. De katten waarvan je nooit veel hoorde, de saaie bende. Wolfdance schudde haar kopje als teken dat Swiftclaw niet stoorde, en maakte wat plaats zodat ook de rosse poes erbij kon staan. "Geglipt? Van mijn part mogen ze weten dat ik niet bij hun in de buurt wil zijn." Haar stem klonk giftig. Maar dat was ook hoe haar hart zich voelde jegens non-Shadowclan katten.

De wind had niet gunstig gewaaid voor de andere twee warriors, waardoor ze wat onverwachts kwam. Swiftclaw merkte ook op dat ze ook wel zachtjes had gelopen waardoor het ook niet hoorbaar was geweest. Agja. Gelukkig stoorde Swiftclaw niet en kwam ze er zelf ook bij zitten toen er ruimte voor haar werd gemaakt. Toen Rattlesnout haar de vraag stelde of ze ook weg was geglipt reageerde Wolfdance daar pittig fel op en Swiftclaw lied een lachje horen. "Wat Wolfdance zegt, ben gewoon weg gegaan," grinnikte ze. Waarna haar blik weer wat serieuzer werd. "Ik ben zo klaar met al die andere clans een hoe iedereen er maar het 'beste' van maakt, alsof alles goed is," ging ze verder en slaakte een zucht. Ze was enorm blij dat er twee andere warriors waren die haar mening deelde. Ze hoopte dat meer katten hun mening duidelijk gingen uiten zodat Tallshadow misschien ook eindelijk eens die verandering door zou gaan. Hij leek het namelijk ook wel prima te vinden, had ze het idee.

Swiftclaw grinnikte toen Rattlesnout en Wolfdance die opmerking over de kittens en poezen maakte. "Wet je zegt," stemde ze in. Waarom zou je kittens nemen in tijden als deze? De clans hadden niet eens een duidelijke toekomst, laat staan de kittens die je dan op de wereld zette. "Ik denk dat het hele gebied nu één grote onleefbare ravage is," reageerde Swiftclaw op de vraag van Wolfdance waarbij haar blik wat verduisterde. Ze had heimwee en wilde maar wat graag naar huis. Een leefbare thuis, dus eigenlijk wist ze niet zo goed wat ze wilde. Terug naar het verleden? Ja, maar dat was niet mogelijk. "Zeg, als jullie in de poten van Tallshadow hadden gestaan, wat zouden jullie dan doen?" Vroeg Swiftclaw toen plots, oprecht benieuwd. Shadowclan had zelfs ook nog een stem, misschien moesten ze die eens laten horen.