I'm tryin'.

Een zachte zucht ontsnapte zijn lippen terwijl hij naar de vis keek die naast hem lag. Hij was misschien net bijna zijn evenwicht verloren, maar in elk geval had hij de vis gevangen. Hij zou nog een betere methode moeten vinden om hier te jagen voordat hij Crimsonpaw een poging zou laten doen in dit gedeelte van the Rapids. Hij was al één apprentice kwijtgeraakt – nee, twee eigenlijk – en hij wilde deze training graag afmaken. Misschien was het ook maar goed dat Outrage ook een deel van de training deed, ook al leek hij niks met Butterpact te maken willen hebben. Als Butterstar dacht dat haar zoon en de zoon van haar voormalige deputy een hechte band zouden krijgen door samen een apprentice te delen, had ze het bij het verkeerde eind. Soms vroeg Butterpact zich af of iedereen dit deed om hem te treiteren, maar hij kon zich op de één of andere manier moeilijk voorstellen dat Butterstar hem zou willen pesten tijdens de moeilijkste periode in zijn leven. Er was een tijd dat ze best wel liet merken dat ze een toekomst in hem zag. En misschien had ze dat ook wel opnieuw gedaan toen ze hem Ravenpaw gaf en daarna Crimsonpaw, maar misschien had hij liever dat ze het direct tegen hem zei. Hij was de laatste tijd zo vaag in zijn hoofd dat hij over alle seinen die zijn richting op geworpen werden begon te twijfelen. Misschien was het beter voor hem als katten letterlijk zeiden dat hij het goed deed. Of dat hij het niet goed deed. De tom zuchtte, pakte de vis weer tussen zijn kaken en liep vervolgens terug in de richting van de grot. Hij zou blij zijn als er wat vooruitgang zou komen en ze eindelijk weg konden gaan, hoewel hij het nog beter zou vinden als de leaders zouden ontdekken dat er achter de bergen geen toekomst meer voor hun lag en dat ze terug moesten keren naar hun oude gebied. Het zou Butterpact niets verbazen als die vieze BloodClanners iets geprobeerd hadden. Maar hij zou er alles aan doen om de verloren geraakte RiverClan warriors weer terug te vinden, de BloodClanners te verjagen en RiverClan territory weer als die van hun te claimen. Hoe meer hij erover nadacht, hoe wanhopiger hij werd. Hij gooide de vis op de grond toen hij in de grot was en ging zitten terwijl hij afwezig zijn vacht begon te wassen, niet in de gaten hebbend dat een klein bundeltje vacht hem naderde.