feeding the fish [&Shark]

Het leek wel alsof zijn blik killer en norser werd naarmate hij ouder werd. Shark wilde het niet toegeven, maar hij was niet meer die jonge tom die zich bij de Elite had gevoegd een flink aantal moons geleden. Er waren een hoop moons verstreken sinds hij benoemd was geweest als deputy van de Elite en hoewel je het niet bepaald aan hem zag, werd hij weldegelijk ouder. De meeste toms hadden op deze leeftijd een vaste partner en een vaste nest kittens waar ze op konden rekenen, maar Shark had geen van dat gevonden. Ja, hij had nesten kittens, maar die woonden allemaal niet bij hem. Hij beschouwde Rascal en Shallow nauwelijks als zijn eigen bloed en de enige die hij als zijn eigen bloed beschouwde, was met de noorderzon vertrokken naar wist hij veel waar. Maar goed, hij wilde niet zo’n oude verbitterde zak worden die nergens anders om gaf dan om zichzelf, dus had hij dat verdriet al snel van zich af weten te zetten. Aan de buitenkant dan, want aan de binnenkant bleef het verdriet nog even hard woeden als een paar moons geleden toen Eveningpaw’s geur opeens verdwenen was en hij alleen maar kon vertrouwen op herinneringen die bewezen dat ze elkaar weldegelijk ontmoet hadden. Als hij geen deputy van de Elite was geweest, was hij waarschijnlijk achter zijn dochter aangegaan om haar op te zoeken. En ja, zo wanhopig zou hij zijn geweest. Maar hij had plichten en members, young ones en kittens die zijn aandacht nodig hadden. Hij had Claw die hem nodig had en dat was het enige wat er op dit moment voor zorgde dat hij met zijn beide poten op de grond bleef staan en niet als een dolle achter zijn dochter aan ging rennen zoals Claw had gedaan toen Chawl ontvoerd was geweest door Twolegs. Maar Chawl was een deel van de Elite geweest en Eveningpaw… tja, waar behoorde Eveningpaw’s hart eigenlijk? Soms vroeg hij zich af of ze nog wel aan hem dacht. Hij slikte zijn verdriet weg en draaide zijn kop toen hij pootstappen hoorde. Enkel zijn oortje bewoog verrast toen hij ontdekte wie dat daar stond. Hij kon zich niet veel meer van de tom herinneren, alleen dat ze een hoop gezeik hadden gehad omdat Shark toen in de tijd zichzelf nog bezighield met rogues uitdagen. Hij was benieuwd of Cyber in de tussentijd een andere mening over hem had gevormd nu hij zijn twaalf hondentanden had en de op één na hoogste rank binnen de Elite had gehaald. En dus zei hij niets en wachtte hij af totdat de tom zou spreken. Als hij al zou spreken.