Give Me More, Give Me More

Onderwerp: Give Me More, Give Me More zo 2 jul 2017 - 15:41

Hoe hoger hij kwam, hoe kouder het leek te worden. De frisse lucht voelde fantastisch in zijn longen. Vernieuwend, bijna. Toch was het niet genoeg. Hij moest hoger, verder bij de rest van de clans vandaan. Hij wist niet helemaal waarom, maar de andere katten maakten hem gek. Hij kon ze niet meer uitstaan, hij kon zichzelf niet meer uitstaan. Al die jankende kittens, zijn tante die de rang had bezet die hij zijn hele leven had gewild. Een Queen die nu hun clanleider was. Hij had tijd nodig om het te bevatten, om zichzelf ervan te overtuigen dat het zo wel goed was. Hij moest alleen zijn. En wat was een betere plek om alleen te zijn dan aan de top van een berg waar amper ruimte was voor meer dan één iemand? Dus zette hij zijn poten aan de rand en ademde uit. De wind was hier kouder en sterker. Het uitzicht was adembenemend en verschrikkelijk beangstigend tegelijkertijd, precies zoals hij het wilde hebben. Zo af en toe stond hij hier wel een uur lang naar de afgrond te staren, zonder enige gedachte, zonder enige intentie. Het was goed zo.

& Frost

De grijzige kater liep rustig, weer uit op onderzoek. Zijn laatste onderzoek was namelijk niet zo als hij zich had bedacht, zo volgende Clan kat. Hij wilde ongeveer weten wat ze deden en wat hun nut was in het leven, hij baande zich een pad op weg naar de Vulture's drop. Hij had namelijk al gedaan wat hij moest doen, zijn dagelijkse taakje. Jagen, natuurlijk deed hij zijn best er niet op om te jagen. Al had deze Prey hunter geen vrienden, niemand die aan zijn kant stond en dat was juist goed. Een grimas sierde zijn lippen even, niemand die hem in de weg zou staan. Elke kat dacht dat hij maar een gewone Prey hunter was maar nee, hij had zijn eigen plannen. Al wilde hij niet zomaar naar de Vulture's drop gaan maar hij had gehoord dat de laatste tijd er vele Clan katten waren afgesprongen, dus het was een deel van zijn onderzoek. WAAROM SPRONGEN KATTEN VAN EEN RAVIJN AF, hij wist daarop niet de rede. Hij liep verder maar deze kater wist wel wat er hem kon gebeuren, hij kon eenmaal dood gaan op deze drop als Clan katten hem niet wilde zien. Al had deze grijze kater zijn eigen plannetjes er voor, hij trippelde verder. Hij had veel gehoord over deze nieuwe katten en alles leek hem toch wel te verrassen naar wat ze deden, hij leek verzopen in zijn gedachtes. Toen hij eenmaal aan kwam zag hij weer een kat, zou deze ook zelfmoord hier plegen. Mmmh, Clan katten waren vreemd. "Hey jij! Niet springen oké, ik heb vragen." Riep Frost naar de wit oranje kater, waarna de grijze kater iets dichter bij stapte. Langzaam wilde hij hem benaderen, hij kende deze niet maar liever geen gevecht. Liever niet want hij wist dan gelijk al wie er ging winnen, de grijze prey hunter was geen vechter.

Hoe lullig zou het zijn als hij nu zou struikelen? Hij wilde helemaal niet vallen, maar wellicht zou het toch gebeuren. Een flauwe grap van Starclan. Hij vroeg zich af of Starclan de plek was waar hij zou komen. Hij had immers zijn eigen familie verscheurd, zijn eigen moeder weggejaagd. Zou hem dan nog een plek gegund zijn in Starclan? Het was gewoon een domme actie geweest, achteraf had hij er spijt van gehad. Maar was berouw genoeg om hem uit the Dark Forest te houden? Of uit de vergetelheid? Wist hij veel. Zijn hele leven had hij zich al afgevraagd of Starclan bestond, eerst vanwege zijn vader - die achteraf gezien helemaal niet in Starclan was - vervolgens vanwege zijn zus. En na al die tijd was hij er nog steeds niet uit. Hij wist wel dat hij dolgelukkig zou zijn als hij zou sterven en zijn ogen zou openen om Mousewish weer te zien. Hij zou haar helemaal te pletter knuffelen, vervolgens zou hij boos op haar worden omdat ze hem hier alleen achter had gelaten, tussen alle brokstukken die ze met zijn tweeën hadden gecreëerd. "Hey jij! Niet springen oké, ik heb vragen," hoorde hij plosteling van achter zich. De kater trok even met zijn oren alvorens hij zich omdraaide. Het was zo'n Tribebeest. "Vragen?" herhaalde Quietstep op een vragende toon. Wat een mal beest. "Over wat?"

De grijze kater keek naar de witte kater die best wel gevaarlijk stond, als die zou vallen moest hij hem wel redden en hij was al niet sterk dus... Hij kon het proberen, al wist hij niet of de kat voor hem een Clan kat was of een Tribe kat misschien werd dat zijn eerste vraag als de kater er niet af ging springen. Al trok de oranje kater even met zijn oren alvorens hij zich omdraaide, "Vragen?" herhaalde de vreemde kater op een vragende toon. De grijze kater knikte, "Over wat?" Was het volgende wat de vreemde kater zei. "Vragen over jouw, gekkie." Miauwde de kater waarna hij even kort zijn voorpoot op haalde, deze ging langzaam weer naar de grond. Het ging er nu niet om de vragen maar om iets anders, want het was niet zo comfortabel hier boven. "Zullen-" Even keek Frost naar de afgrond, "op een veiligere plek gaan zitten als we gaan kletsen of vind je dit wel een fijne plek.. Want ik vind het helemaal niet fijn." Zei Frost in de hoop dat ze gingen verplaatsen, hij was niet zo een pro in ruiken van geuren dus hij wist niet of dat deze kater van zijn groepje kwam of andere groepje. Hij wist niet zoveel het verschil maar ging er maar van uit dat het een Clan kat was, sinds dat hij hem niet herkende en ook dat er vele Clan katten hier vanaf sprongen. De kater zwiepte kort met zijn staart, hij wilde graag wel dat de kater met hem goed keurde anders... Konden ze hier ook wel een gesprek houden.. uhuhu.

Rustig inspecteerde hij de kater voor hem. Een grijzige kat met lichtblauwe ogen, ongeveer zijn leeftijd, ongetwijfeld een Tribekat. En niet zomaar een Tribekat, de eerste Tribekat die hij ooit had ontmoet. Alhoewel, technisch gezien was zijn moeder nu lid van de Tribe of Rushing Water, maar hij vond niet helemaal dat dat telde. Erg vijandig voelde hij zich niet tegenover de vreemdeling, maar hij was alsnog wel op zijn hoede. Hij had geen idee hoe deze dieren waren, hoe ze tegen de clankatten aankeken en wat ze allemaal wel en niet normaal vonden. De kater maakte duidelijk dat hij vragen had over Quiet zelf, en Quiet keek hem even vervreemd aan. "Zo interessant ben ik nou ook weer niet," kaatste de rood-witte kater terug. Hij vroeg zich af wat zijn moeder in hemelsnaam in dit soort katten had gezien, waarom ze haar familie had ingruild voor... dit. Misschien moest hij eerst wat meer graafwerk doen voor hij zijn conclusies trok. De grijze kater stelde voor om op een veiligere plek te gaan zitten, gezien hij het hier niet fijn vond. Nou was het eerste punt dat Quiet hier was gekomen voor wat quality time met zichzelf, en hij dus geen reden zag om zich te verplaatsen voor iemand waarmee hij in eerste instantie niet mee wilde praten. En punt twee was dat hij het hier wel veilig vond, mits de grijze kat geen intenties had om hem van de berg te duwen. Toch besloot hij maar eens sociaal wenselijk te zijn. "We kunnen wel een eindje bergafwaarts gaan zitten," zei hij toen met een zucht, terwijl hij naar beneden knikte. Wat was hij ook weer lief bezig.

Frost keek even naar de oranje witte kater aan, hij keek hem in stilte aan. Misschien was het maar niet goed om een vreemde zo aan te spreken, "Zo interessant ben ik nou ook weer niet," kaatste de rood-witte kater terug. Een grimas sierde rond Frost zijn lippen, uhu sure. Elke kat was interessant, ELKE. Hij wist nog vrij weinig helemaal dat hij niet bevriend was met niemand in zijn Tribe misschien wel Tiger maar dat was het. "Voor mij ben je interessant, misschien niet voor jezelf maar voor mij wel. Miauwde de grijze kater rustig, hij was in afwachting na wat de kater in gedachte had. Al had de grijze kater voorgesteld om op een veiligere plek te zitten maar ergens was het wel af te lezen in de oranje witte kater dat hij dat liever niet wilde, mmmmh. "We kunnen wel een eindje bergafwaarts gaan zitten," zei de kater toen met een zucht, terwijl hij naar beneden knikte. "Dat zou fijn zijn." Glimlachte de grijze kater, waarna hij besloot om langzaam naar beneden te gaan. Hij was namelijk altijd op zijn hoede, zelfs hij bij zijn Tribemates was behalve die keer... De grijzige kater haalde braaf zijn oortjes op en keek naar de kater, "Maar waarom als ik mag vragen ben je niet interessant?"

Kort ;.; moest eten

Ergens vroeg hij zich af of de katten van de Tribe altijd zo nieuwsgierig waren. En zo open. Wat dat betrof, vond hij niet echt dat zijn moeder in het plaatje zou passen. De kattin was naar zijn mening een rasechte Windclanner. En toch was ze nu een Tribekat. Toen hij opmerkte dat hij niet zo interessant was, verscheen er een vage grimas op het gelaat van de andere kat, die hem enigszins deed fronsen. Hij had geen idee wie hij voor zich had en dat was duidelijk te merken. Vervolgens zei de grijze kater op dat Quiet voor hém wel interesaant was. Waarom? Op wat voor manier? Dit werd heel snel heel raar en Quiet vroeg zich af of hij er wel goed aan had gedaan om met hem mee te gaan. Samen liepen ze een eindje naar beneden, zodat de Tribekat zich meer op zijn gemak zou voelen. Quiet hoopte dat hij zo snel mogelijk weer terug kon naar zijn plekje. Vervolgens vroeg de grijze kater waarom hij dan wel niet interessant zou zijn. Quiet haalde zijn schouders op. "Goede vraag," merkte hij op. "Ik ben dan ook bevooroordeeld. Hoe moet je jezelf überhaupt interessant vinden?" vroeg hij zichzelf hardop af. Hij moest elke dag met zijn saaie leven dealen, er was dan nog vrij weinig over dat hem interesseerde.

Frost keek een beetje met een grijns, ze waren iets naar beneden naar zijn vermoeden wat hij al fijn vond. Al leek de kater voor hem minder gemakkelijk te zijn, iets wat vragend keek hij toch maar de wit met rode kater aan. De andere kater haalde zijn schouders op, hier kwam ze antwoord. Iets wat trippelend als een kleine kitten stond Frost al af te wachtte wat de kater zou zeggen, iets van een vrolijk glimlach stond op zijn gelaat. "Goede vraag," merkte de Clan kat op. "Ik ben dan ook bevooroordeeld. Hoe moet je jezelf überhaupt interessant vinden?" vroeg de Clanner terug aan hem, nog steeds niet zeker of het een Clan kat was maakte Frost overduidelijk een zwiep met zijn staart. "Voor jezelf ben je inderdaad niet interessant maar voor mij wel, jullie dragen een ander leven als ik en mijn tribe maten. Ik moet bijvoorbeeld elke dag mijn nest uit om te jagen en terug te komen met buiten vol met voer, waarschijnlijk jij met wat anders." Miauwde hij rustig op een lichtelijke felle toon, kort sloot de kater zijn ogen en gaf overduidelijk een zwiep met zijn staart. Zijn blauwe ogen kleurde op, iets van kilheid was in zijn ogen te lezen. Al leek de grijze kater best wel rustig te zijn in zijn eigen houding, zijn oren wiebelde. "Zou jij over je leven willen vertellen zoals een oudere dat voor een kitten doet?" Vervolgde hij zijn woorden waarna hij kort zijn poot ophaalde en er een paar likken aan gaf, al had Frost zoveel meer vragen. Zoveel meer maar eerst kijken hoe ver deze kater hem interesseerde, hij was zijn eigen tribe natuurlijk al zat want daar was niks meer om te analyseren.

De vage grijns op het gezicht van de grijze kater stond hem niet helemaal aan. Hij wist niet of de grijze kater iets goeds in de zinnen had. Misschien was het toch maar beter dat ze een stukje bergafwaarts gingen, zo kon niemand de ander van de klif afduwen. Want dat was het niveau van vertrouwen dat Quiet hier nu voelde. Het onderwerp werd ineens helemala filosofisch. Hoe was je nog interessant voor jezelf als jij degene was waar je de hele dag aan dacht? Waar je de hele dag mee opgescheept zat? Hij had helemaal geen zin om uitgebreid over dingen na te denken. Hij kwam hier juist om dingen te vergeten en zijn hoofd leeg te maken. De grijze kater legde uit dat Quiet voor hem wél interessant was, gezien hun verschillende levenswijzen. Om één of andere reden was hij er vanuit gegaan dat al die Tribekatten al genoeg clankatten hadden ontmoet. Blijkbaar niet. De kat vertelde dat hij de hele dag moest jagen, en Quiet waarschijnlijk niet. "Het is niet heel anders. Ik train mijn Apprentice en jaag voor de clan. In ons oude gebied patrouilleerden we het gebied en verjoegen we indringers, maar hier is dat niet echt nodig," vertelde hij verder. Het was niet echt nodig, want het grootste deel van de indringers waren nu de katten waarmee ze samen leefden. De kater vroeg hem om over zijn leven te vertellen, waarop Quiet hem fronsend aankeek. "Luister, ik heb geen zin om mijn levensverhaal voor te gaan leggen aan een vreemde," zei hij ietwat geïrriteerd. Alsof hij op een kitten paste. Ugh.

De grijze kater wachtte op het antwoord, al was het niet het beste waar hij op gehoopt had. Hij wiebelde met zijn oren en focuste zich op de kater, hij sloeg zijn staart beschermend om zich heen. Dit alles was eigenlijk een onderzoek zodat hij meer van hun kon leren al kon dat ook gewoon met praten in plaats van vragen naar hem te gooien, iets wat wachtte hij rustig. "Het is niet heel anders. Ik train mijn Apprentice en jaag voor de clan. In ons oude gebied patrouilleerden we het gebied en verjoegen we indringers, maar hier is dat niet echt nodig," vertelde de Clan kat verder. De grijze kater keek hem verwarrend aan, dus hun hebben het leven van een guard en hunter. Prachtig! Dat zou een leven zijn dat je niet de hele dag bezig bent aan het zelfde taakje, dat zou echt een geweldig leven zijn. Al dacht de kater voor hem waarschijnlijk anders over dat leven, waarop de rode kater hem fronsend aankeek. "Luister, ik heb geen zin om mijn levensverhaal voor te gaan leggen aan een vreemde," zei de Clanner ietwat geïrriteerd. Frost rolde even met zijn ogen toen de kater dat vertelde, waarna hij even zijn poot ophaalde en er een paar likken over gaf. "Als je het niet wilt vertellen dan oké, hoe wil je dan hoe ik een conversatie op start? Door tegen je te vechten of zo?" Vroeg hij kort, even slikte hij. Liever niet vechten, liever niet vechten. Zijn blauwige ogen keken wat zachter dan dat ze eerst deden, hij wist niet goed hoe hij een conversatie moest opstarten dat had hij wel gezien met Apple dus vragen stellen was zijn enige optie om zoiets te starten. Iets al wat de kater moeite mee had was zichzelf voor te stellen, hij wachtte maar op de kater wat hij ging doen. De grijzige kater sloot zijn ogen, laat dit zo snel mogelijk voorbij zijn.

Onderwerp: Re: Give Me More, Give Me More