Grab the moment

De vroege ochtend bracht een goed humeur met zich mee, voor Moon dan toch. Hij had zijn blik op zacht gezegd, toch nog steeds leeg maar well yeah zacht, en had besloten de cave vroegtijdig te verlaten. Met goede moed in zijn achterzak en een positieve gedachte in zijn kop wist hij dat de kans groot was dat hij vandaag niet een maar misschien wel twee dingen kon vangen! HIj wist dat hij het kon, hij wist dat hij sterker kon zijn vandaag. Voor alle makkelijke vangsten die de anderen konden doen was het voor hem een hell. Waar was hij het beste in? Heel eerlijk, een soort van roedeljacht. Grotere prooi was zo makkelijker binnen te halen... However... Daarvoor had hij anderen nodig. In het verleden had de kater zich al bewezen als goed type voor gezamenlijke jacht. Hij viel niet aan, nee, hij was vaak lokaas of ook heel vaak de persoon die het prooidier opjaagde met geluiden of schaduwen en ze zo de juiste kant opjoeg. Hiervoor had hij anderen nodig, maar eenmaal in werking gesteld was zijn kleine gestalte een voordeel. Hij paste in gaten waar anderen niet konden en kon schuilen als het te hevig werd; hij kon prooi benaderen zonder opgemerkt te worden. Het was een van zijn weinige talenten, niet opvallen, voor prooi en kat. En nu die jachten achter de rug waren en iedereen meer op zichzelf ging jagen, bleef de kater wat zielig alleen achter. Natuurlijk werkte hij zijn tekorten bij door veel te leren over medicijnen. De hunters werden immers ook soms met deze taak voorgeschoteld; kruiden enzo zoeken. Dit was een heel eind makkelijker voor hem en was dan ook een ontspannende taak om te doen. Misschien dat hij later deze middag zijn oom zou aanspreken om kruiden te gaan zoeken. Misschien nam hij een bekende mee, maar de kans was klein. Het was geen intensief werkje en het feit dat hij het alleen kon doen en goed kon uitvoeren zorgde ervoor dat hij het alleen wilde doen. Voor een keer hoefde hij dan niet steeds te denken aan hoe anderen beter waren in het vak dan hem. Okay, okay... Ze konden beter zijn, maar dat was des te meer reden ze niet mee te doen op die kruidenzoektocht. Minder confrontatie was beter, ondanks dat hij dat nooit zou laten merken.
De zon kroop langzaam verder over de lucht heen en hijgend had het kleine katertje opgekeken naar de heldere lucht. Wolken dansten blij door de lucht heen en sloegen over in verschillende vormen; het zag ernaar uit dat het binnenkort vast nog eens zou regenen, maar dat kon hij niet met zekerheid zeggen. Even hield de point zijn adem in, waarna hij een lange en diepe zucht uit slaakte om het gehijg van zij borstkas te halen. Hij schudde even lichtjes zijn bruinkleurige kopje en liet deze wat zakken om na te denken. Hij had enkel energie verspild vandaag, het was leuk maar het feit dat zijn geur nu overal hing zou ook niet helpen om een prooidier te fixen. Dan was het misschien tijd ergens anders heen te gaan? Hij knikte even afwezig, redwood was een betere plek en dieren konden gehinderd worden... Eh... Oh ja, dat betekende uiteraard ook hem. Hij slikte even en schudde even afwezig zijn hoofdje waarna hij het wat kantelde. Hij moest er zich niet zo bekommeren. Het zou gaan zoals het zou gaan en uiteindelijk was het enigste dat telde dat hij goed zijn best had gedaan en misschien een prooitje had weten te vangen. Een muisje kon hij vast wel vangen vandaag... Misschien... Ja! .. Ja!

-Fox

Hij moest even nadenken om een plan te maken. Voor hem was het een opgave dingen voor elkaar te krijgen. Hij was onder het gemiddelde van een hunter, ver eronder. Maar als guard zou hij het ook niet gemaakt hebben. Hij had beter uh... Iets anders geworden? Lokale kuisploeg? Geen idee, hij zou dat vast ook niet goed kunnen gedaan hebben, ookal had hij wel vertrouwen in zichzelf. Hij was een mainstream boy, iemand die snel werd vergeten en in de achtergrond viel van een scenario. Dat was ook wel goed genoeg voor hem als hij eerlijk moest zijn. Hij moest niet een of andere hero zijn of de beste hunter van het bos, de chief of wat anders. Een simpel leven was goed genoeg voor hem. Hij had niet veel nodig om te overleven dus dat was goed genoeg. Hij verbruikte niet veel en gaf weinig input dus verlies was hij ook niet aan de tribe, misschien een beetje als het niet goed ging maar dat was dan dan, het gebeurde niet vaak okay, het liep wel goed als hij zijn focus erop hield. Rustig knipperde de point kater even, al wat rustiger geworden van zijn mislukte jacht, zijn gedachten kalm zoals altijd. Zijn denkwijze was kalm, net als zijn zintuigen. "Lukt het?" KLonk er plots, het was niet echt een verassing aangezien hij hem had horen aankomen. Stil keek de kleine kater naar zijn ex apprentice. Deze jongen had hem snel overtroffen qua jachtkunsten. NIet dat dat moeilijk was als je gewoon joeg. Hij was enkel goed in een gezamenlijke jacht. "Het kan beter," mompelde de kater even neutraal tegen Fox. Kalm en ietwat emotieloos zoals hij altijd wel was.