At dusk

Onderwerp: At dusk wo 12 jul 2017 - 17:16

Het was een mooie dag geweest, er was veel zon geweest en voldoende prooi was gevangen. Zachtjes begon de lucht donkerder de kleuren, toch besloot Cinderflame om de cave nog eventjes te verlaten en eens rond te gaan kijken in het territorium. In een drafje liep de Shadowclan poes in de richting van de Highlands. Op het ogenblik dat ze daar toekwam voelde ze hoe een zacht windje opsteeg. De grijze poes bleef rustig rondtrippelen met de bedoeling om uit het zicht te zijn voor ze dan ook mocht tegenkomen. Opeens kwam de geur van iets in haar neus, iets waarvan ze niet onmiddellijk kon zeggen wat het was. Zachtjes liep ze verder tot uit de schemering twee hertjes duidelijk werden. Abrupt stond Cinderflame stil en keek naar de dieren. Elke keer opnieuw schrok ze van de elegantie van deze grote dieren. De poes ging rustig zitten en keek gewoon naar de dieren met alle mogelijke respect en fascinatie hoe de dieren aan het grazen waren.

- Thornfang

Onderwerp: Re: At dusk vr 21 jul 2017 - 15:17

Thornfang schudde met zijn kopje terwijl hij zich probeerde te concentreren op de jacht. Hij had al drie muizen gevangen, dus in principe was het voor nu een goede jacht geweest, maar hij wilde meer vangen. Hij wilde zijn gedachten verzetten. En waarmee kon dat het beste door op konijnen beginnen te jagen? Hij wist dat het een vrij moeilijke taak was omdat hij geen WindClanner was en zijn dikke vacht hem zou belemmeren, maar hij wilde graag een poging wagen. En dus stond hij momenteel op the Highlands en liet hij zich naar de grond zakken terwijl hij wachtte tot een konijn tevoorschijn zou komen. Even twijfelde hij. Wat als er hier nu geen konijnen waren? Kwamen er hier wel überhaupt konijnen, zo hoog boven de grond? Het was nu niet dat hij echt een goede blik had geworpen op de fresh-kill pile om daar achter te komen, maar goed. Zijn hoofd stond er de laatste tijd ook niet bepaald naar met alle gebeurtenissen die zich op een korte periode in zijn leven hadden afgespeeld, dus dat was wel een geldig excuus. Net toen hij zijn zoektocht op wilde geven, kwam er toch een klein kopje onder een verhoging tevoorschijn. Een konijn. Thornfang glimlachte en opende zijn bek. Hij wilde net naar voren stappen toen het konijn zich opeens half op zijn achterpoten richtte, naar iets in de verte keek en wegrende. Thornfang draaide zijn kopje een kwartslag en zag een kat verderop staan. Hij opende zijn bek en kon nog vaag ruiken dat het een Clanmate was. De geuren van alle Clans begonnen zich immers zo met elkaar te mengen dat het lastig werd om ze te onderscheiden. Thornfang stond op en liep naar de kat toe, haar herkennend als Cinderflame. Ze was ietsje jonger dan hem, maar ze hadden beiden wel dezelfde rank en Thornfang had over het algemeen nooit echt problemen met haar gehad, noch de moeite gedaan om met haar te spreken. Misschien moest daar nu maar eens verandering in komen. “Cinderflame,” sprak hij met een knikje naar de grijze she-cat. “Hoe gaat het met je?” Hij ging naast haar zitten en wachtte tot ze zou spreken.