I'm sorry but the party's over.

Razor zuchtte een keertje terwijl ze geïrriteerd zijnde uithaalde met haar pootje naar een muis dat op de grond lag. Ze wilde echt zo graag het camp verlaten, maar de toestemming werd haar gewoon niet verleend en haar vader leek geen tijd te hebben om haar het camp mee uit te nemen. Ze had het haar moeder nog niet gevraagd, maar ze was er vrij zeker van dat deze haar er nog niet uit zou laten omdat ze te jong was. Het liefste wilde ze een keel opzetten, maar ze wist wel beter dan dat. Ze wilde niet de aandacht van haar vader trekken of ervoor zorgen dat er negatieve klachten over haar zouden komen en die rechtstreeks naar haar vader zouden gaan. Hij had haar nog niet geslagen of geen indicatie gegeven dat hij dat ook maar van plan was, maar ze wist dat ze hem niet onder de poten mocht lopen. Bovendien wilde ze graag een perfecte dochter voor hem zijn en dat zou ze niet zijn als ze zou klagen over iets onnozels zoals het feit dat ze nog niet uit het camp mocht. En dus hield ze haar gefrustreerde reacties zo goed mogelijk voor zich terwijl ze met haar prooi speelde. Ze had de muis een soort van tot zich toegeëigend. Ze kon toch nog geen prooi eten en het leek er voor nu op dat niemand de prooi miste. Ze dacht trouwens toch niet meer dat ook maar iemand de prooi nog wilde hebben; haar klauwsporen en bijtsporen waren duidelijk te zien en het meeste vlees was al wel van de muis waardoor het een zielig hoopje was. Zijn botten waren al bijna zichtbaar, maar Razor wilde even wachten voordat ze haar tanden zou testen om deze kapot te bijten. Haar tanden zaten nog eenmaal in hun groeifase en ze wilde voorkomen dat er kleine stukjes zouden afbreken. En dus speelde ze enkel wat met de prooi en was zich niet bewust van een kat die haar naderde.

+ Eerste post voor Mossel

Mossel trippelde langs het gras. Hij verveelde zich te pletter. Vroeger was hij op een moment als dit het bos in gegaan om tegen onzichtbare vijanden te vechten en zijn nagels te scherpen. Misschien dat hij vervolgens wat zou eten, een muisje of een stuk van een konijn, en dan zou hij gaan luieren in de zon. En als de zon niet scheen, dan zou hij naar de schuur die hij met Herder deelde zijn gegaan en lekker gaan rollen in het stro. Hij vond het fijn als het stro langs zijn rug schuurde en als het in zijn zij prikte. Jezelf in het stro oprollen was ook heerlijk, lekker warm, ook al gaf Mossel bijna nooit aan dat verlangen toe. Alleen als Herder weg was ontspande hij echt op een speelse en kinderlijke manier, anders hield hij altijd de schijn op dat hij al volwassen was. Dat was meteen ook de reden waarom hij zich kapot verveelde hier. Hij waagde zich er niet aan om midden in het kamp in de zon te gaan liggen. Straks dachten ze nog dat hij niet wilde werken en hier alleen maar kwam om te genieten van de prooien die anderen binnen sleepten. Daarom slenterde hij maar wat rond, gaf zichzelf wasbeurten, keek rond alsof hij de wacht hield. Hij stond nu al weer een tijdje op dezelfde plek te dralen, dus kon hij beter weer even verplaatsen. Speurend keek hij om zich heen totdat hij een kitten zag spelen met een prooi. Het was een woest spelletje, en even verlangde hij dat hij de kitten was die met eten kon spelen. Hij had nooit een echte kittentijd gehad. Hij betrapte zichzelf op zijn uitgetrokken klauwen. Meteen trok hij ze weer in, de jaloezie die nergens op sloeg naar de achtergrond verdrijvend. Met de kitten kletsen kon vast geen kwaad, het was in ieder geval beter dan hier staan niksen. Hij wandelde op het poesje af. 'Heey!'

Razor’s oortjes spitsten en ze stopte even met spelen toen ze in de gaten kreeg dat iemand haar naderde. De kat was nog maar een paar muizenlengtes verwijderd, maar Razor draaide zich al met een behoedzame blik om en keek met haar felgroene ogen strak naar de kat die haar naderde. Het was niet moeilijk om te raden wie haar vader was en dat leek de meeste katten wel af te schrikken om met haar te gaan praten, maar nu was er toch een kat die het er op wilde wagen. Het was geen leeftijdsgenootje en het was eigenlijk de eerste keer dat iemand ouder naar haar toeliep om met haar te spreken. Meestal waren het enkel wat oudere kittens of kittens van haar leeftijd, maar zelfs die namen de nodige afstand van haar als ze wild met prooi aan het spelen was. Razor werd heel even afgeleid door kleine bloeddruppeltjes die langs haar poten naar beneden gleden en het afschuwelijke zicht van de open buik van de muis, maar richtte haar ogen daarna weer op de young one terwijl ze hem een klein knikje gaf. “Jij ouder dan mij,” concludeerde ze met haar piepstemmetje die heel erg schattig overkwam. Maar de meeste katten hadden geen idee wat voor gedachten er allemaal door Razor’s kopje spookten. En dan op zo’n jonge leeftijd. “Hoe oud?” vroeg ze toen vervolgens door. Ze voelde adrenaline door haar kleine lichaam gaan. Nu hier een kat tegenover haar stond die nog in training was, kon ze hem makkelijk overhoren over hoe zijn trainingen verliepen. “Wat leer jij op training?” Ze keek hem aan met haar grote groene oogjes, maar naast nieuwsgierigheid was er voor de rest geen emotie te bespeuren.

Onderwerp: Re: I'm sorry but the party's over.