The fighting of a Lion (Lionroar)

Everstar was Evergreen. Het was zo onwerkelijk dat ze nu zelf een Leader was. Natuurlijk was ze al enkele Moons Deputy geweest en had ze op het einde alle taken op zich genomen, maar dat een Leader aftrad in deze tijd was toch best heftig. Hoewel ze blij was haar vriendin nog naast zich te hebben staan, moest ze nu ook denken aan een nieuwe Deputy. Een ander aanwijzen voor die taak. Er waren zoveel Warriors en de vraag was maar welke deze taak in deze tijd aan zou kunnen. Daarbij was het nog de vraag hoeveel katten nog leugens achter hielden, hoeveel katten werkelijk trouw waren aan Windclan. Welke katten net zoals Oceanbreeze de clan altijd eerst zouden zetten. Zijzelf had in de ogen van sommige anderen misschien wel het idee gegeven dat de clan voor haar kittens kwam en misschien was dat ook wel zo. Zonder een goed geleide clan, was er geen veilige plek voor de kittens en hadden ze geen enkele kans op de toekomst van de clan te worden. Ze had vele keuzes ook zo gemaakt, zonder hulp van Everstar. Er moest nu enkel een kat aangewezen worden voordat het maanhoog was. Maanhoog, het was een korte periode, maar ze had nog even om tot een beslissing te komen. Terwijl ze aan het malen was, keek ze ook uit naar een bekende flamepoint kater, een die verbannen was geweest. Hem moest ze nog spreken. Immers was hij nu een Shadowclanner geworden en oneervol behandeld. Hoewel Everstar, nee Evergreen haar excuses had aangeboden, was het ook aan haar een eerste goede daad te doen. Hij was trouw aan Shadowclan, dat wist ze. Echter wou ze hem de kans geven na te denken bij welke clan hij wou wonen. Aangezien er altijd een tijd kon komen waarin hij lijnrecht tegenover Windclan kwam te staan. Niet dat Tall en Ocean slecht met elkaar overweg konden. Beide hadden een goede band met elkaar en wederzijds respect. Ze zuchtte even voordat ze de flamepoint aankeek. Hij was vast nog steeds gefrustreerd. Het was waarschijnlijk geen makkelijk gesprek geworden met Everstar. "Lionroar, heb je even?" Mauwde de halfzuster van Whitelion, zonder ook maar aan haar woorden te twijfelen.

De kater draaide zich om en keek recht in haar ogen, ze deinsde niet terug. Ze had nooit een openlijke mening richting Lionroar's verbanning gehad, gewoon omdat ze de waarheid niet wist, en omdat ze had gedacht de waarheid nooit te weten. Ze was het zusje van een moordenaar geweest en ondanks dat voelde ze geen verachting naar Lionroar toe. Het was beter voor haar geweest als hij de dader was geweest, maar dat was hij niet en dat erkende ze met gemak. Zodra ze hem uit had gelegd dat ze met hem wou spreken, keek hij haar vragend aan, voordat hij toch knikte. Een kat wees een Leader niet zo snel af, waarschijnlijk. Hoewel hij degene was geweest die deze rang had moeten krijgen als Everstar af stapte of overleed. "Natuurlijk heb ik even de tijd." Sprak de kater kalm. Hoewel hij waarschijnlijk niet wist wat ze van hem wou, eigenlijk niets behalve met hem spreken, leek hij haar voldoende te respecteren en te vertrouwen om met haar in gesprek te gaan. Wat er allemaal speelde tussen hem en Evergreen wist ze niet. Het was dan ook niet aan haar om daar tussen in te gaan staan, dat losten de oudere Warriors zelf maar op. Ze was enkel hier om hem te spreken. Om hem te spreken. Spottedwish zou haar vader terug willen in haar leven, ze zouden niet tegenover elkaar moeten staan als er een gevecht uit brak. "Nog gefeliciteerd, trouwens.." Sprak hij zacht, Oceanbreeze keek hem met een vriendelijke blik aan. "Dankjewel, ik denk dat Evergreen met je gesproken heeft?" Mauwde ze zacht, de naam nog een tikkeltje twijfelend uitsprekende. "Ik weet dat je een leven in Shadowclan heb opgebouwd en weet dat je het daar goed hebt. Toch weet ik ook dat je waarschijnlijk niet tegen je eigen kittens kan vechten. Daarom bied ik je een keuze aan. Een die misschien pijnlijk is, maar die ik toch moet geven. Mocht je het willen, dan zou ik je toelaten in Windclan. Ik begrijp het als het niet de juiste keuze is, maar vindt het rechtvaardig je die toch te geven." Mauwde de kattin. "Tenminste, als je nog met onze drama over weg kan." Vervolgde ze, serieus. Haar stem was laag en stil geweest, zodat niet iedereen het kon horen. Tall zou dit vast niet geweldig vinden, maar ze moest doen wat rechtvaardig was, dit was rechtvaardig. Blijk geven van vertrouwen en respect was rechtvaardig. Tall zou ze dat ook uitleggen, ze wist bijna zeker dat Lionroar niets met haar en de clan te maken wou hebben maar hem een keuze geven was het beste wat ze kon doen, het enige wat ze kon doen om Evergreen's fout terug te draaien. "Ik zal hoe dan ook niet van je eisen je tegen Shadowclan te keren, ze zijn misschien beter voor je dan wij ooit voor je zijn geweest." Ze hadden hem een kans gegeven, een kans die ze hem hadden afgepakt.

De kater was verbaasd, hoewel ze natuurlijk wist en wou dat hij in Shadowclan bleef, moest ze het uitspreken. Hij was onschuldig geweest en het zo oneervol zijn als zijzelf het niet zou erkennen. Daarbij was het nu aan hem een keuze die ze moest geven zodat hij tenminste ergens een keuze in had gehad. Ze had respect voor Tallstar, als een van de weinige en wist dat hij met haar uitleg het wel zou begrijpen, waarom ze het hem gevraagd had. Hij knipperde verbaasd met zijn blauwe ogen voordat hij zuchtte. Het was voor geen van hen prettig maar het was beter op deze manier. Hem een keuze te geven dan als Windclan te doen alsof hun neus zou bloedden, ondanks dat ze de waarheid wisten. "Nee." Zei hij, zodra ze uitgesproken was. Oceanbreeze knikte met een goedkeurende blik naar hem. Ze zei nog niets en gaf hem de tijd gewoon te spreken. Dit was ook een kans voor hem om duidelijk aan Shadowclan door te geven dat hij een Shadowclan Warrior was, iets dat ze hem toe wenste. De kater schudde met zijn hoofd. "Tallstar zou me nooit tegen mijn eigen kinderen of oude vrienden opzetten, maar als het er op aankomt sta ik achter Shadowclan." Hij twijfelde niet eens voor een moment, iets dat ze begreep. Hij was door hen uitgekotst alsof hij niets meer dan oud vuil was dat aan de weg gezet moest worden. Dit was de beste keuze. Zonder twijfel vervolgde hij. "Ik ben loyaal aan Shadowclan, Oceanbreeze." Oceanbreeze knikte en gaf hem een respectvol neusje. Tallstar was de juiste Leader voor hem en Shadowclan de juiste clan. Ze had hem iets van een keuze gegeven, te laat wellicht maar toch iets van een keuze. "Ik weet dat je niet begrijpt waarom ik je de keuze geef. Tallstar is een vriend van mij. Ik zal nooit met hem in gevecht raken, niet zolang ik bij het juiste verstand ben. Ik wil dat jij een goed leven hebt, een waarin je vertrouwd wordt als een waardige Shadowclanner. Daarom gaf ik je deze keuze. Om te tonen dat je een keuze kan nemen. Een die te laat was en dus echt trouw bent aan de clan." Mauwde ze met een zacht glimlachje. "Ze zijn goed voor je en daar ben ik blij mee. Het spijt me dat Windclan het je niet kon bieden, maar ik ben blij dat Shrewstar en Innerstar van beter materiaal waren." Ze neeg haar kop respectvol. Ze sloot haar ogen, ze wist hoe Spottedwish zich voelde. Ze wist hoe het was om kinderen te hebben, om van ze gescheiden te zijn. Toch kon ze er verder niets aan doen. Tenzij ze natuurlijk de kittens toe liet de clan te verlaten en naar Shadowclan te verhuizen. "Laat mij met jou en Tallstar spreken, dan kan ik voor je verklaren dat je een waardig Shadowclan Warrior bent." Mauwde ze, dat was het minste wat ze kon doen.

Lionroar had geen emotie in zijn ogen, iets dat Oceanbreeze bekend voor kwam. De meeste katten die geen emoties zichtbaar hadden, waren katten die veel hadden geleden. Ze nam het hem niet kwalijk om pissig te zijn, hij had het recht om pissig te zijn. Windclan had hem eerst als goede, trouwe Warrior gehad, voordat ze hem hadden verbannen om iets dat hij niet had gedaan. Oceanbreeze zelf was toen nog extreem jong geweest, ze had er weinig tot niets van meegekregen. Ze wist enkel dat een groot deel van haar leven Whitelion en Frostfaith de Deputy's waren geweest. Waarschijnlijk wou hij gewoon verder met zijn leven, zonder dat Windclan zich er mee bemoeide. De fouten van Everstar hadden meerdere levens verwoest, niet alleen die van Lionroar maar ook die van Everstar, zelfs die van haar. Ze haalde diep adem waarna ze haar blauwe ogen sloot. Whitelion was haar halfbroer geweest, ze was familie van hem. Als er iemand was die in kon denken wat hij en zijn familie moesten hebben gevoeld, dan wist zijzelf het wel. Er was gelogen over de dood van Whitelion, er was over zoveel gelogen en toch probeerde ze de leugens recht te zetten. Evergreen was een goede Leader geweest maar zoals elke Leader maakte ze fouten en deze fout was ernstig genoeg om een hele clan in oproer te zetten. "Ik heb geen verklaring of hulp nodig van een Windclan kat." Reageerde hij op haar laatste woorden. Vertrouwde Tallstar hem, Tallstar leek altijd makkelijk vrienden te maken maar was ook wel een aparte kat. Ze kon er goed mee omgaan, maar of Lionroar net zoveel geluk had als zijzelf op dat vlak was nog maar de vraag. "Ik heb Shrewstar, Innerstar én Tallstar al lang bewezen waar mijn loyaliteit ligt." Verklaarde de kater. Oceanbreeze schudde haar kop even voordat ze haar oren wiebelde. "Kijken alle Shadowclanners naar je met respect, respect die wij je hebben ontnomen?" Mauwde de kattin zacht, haar stem warm en rustig. Ze was een geduldige kattin, net zoals Lionroar een geduldige kater was. "Ik heb mijn dochter Lionkit naar je vernoemd. Het verleden blijft altijd een deel van een kat. Er zijn vele leugens opgedoekt in Windclan, waarvan ook leugens over mijn broer Whitelion." Haar stem klonk rustig maar het was duidelijk dat ze zich verantwoordelijk voelde. "Ik doe dit niet alleen omdat ik weet dat Evergreen spijt heeft. Ik doe dit ook omdat míjn broer hier deel van uit heeft gemaakt. Mijn bloed!" Haar stem klonk rustig maar het was duidelijk dat ze wist hoe het was om familie niet meer te hebben, hoe slopend leugens konden zijn. Ze schudde haar kop waarna ze haar kop neeg. "Het spijt me Lionroar. Mijn broer heeft vele fouten gemaakt en hoewel hij zijn excuses niet aan kan bieden, kan ik dat wel." Dat laatste fluisterde ze waarna ze haar schouders rechtte en haar kop trots ophield. Haar blauwe ogen waren kalme poelen, vol emoties. De kater wist misschien niet dat hij met het zusje van Whitelion te maken had, was het misschien vergeten maar nu was het duidelijk. Ze was anders dan haar broer. Maar om te horen dat én haar broer een fout had gemaakt én dat ze een Leader was geworden was veel. Zeker als ze nog maar 22 Moons was. Ze draaide zich om, waarna ze zuchtte. Als hij nog verder wou spreken, dan hoorde ze het wel.

Oceanbreeze is nu ook best heftig lol.

De kater keek naar de grond zodra ze het had over respect. Het was inderdaad zo dat een kat extra hard moest werken als hij door een Clan werd uitgespuwd en door de ander werd aangenomen. Er zouden waarschijnlijk altijd katten blijven die hem als Windclanner zagen en niet als Shadowclanner, terwijl zij enkel een trouwe Warrior zag, een die zijn pad had gevonden bij Shadowclan, op een niet zo mooie manier maar het bleef zijn pad. Zodra ze over het feit begon dat ze de kitten had vernoemd naar hem, slikte hij. Niemand wist het, want ze had het zo niet uitgesproken, maar toch vond ze dat hij het verdiende. De kater was een goede kater geweest, anders had hij niet zolang naast Everstar gestaan. De kater zweeg en hoorde de rest van haar woorden aan. Immers voelde ze zich genoodzaakt die toch uit te spreken. Zodra ze verklaarde dat ze het zusje was van de kater die zijn leven had verwoest keek hij haar verrast aan. Inderdaad, ze waren familie van elkaar. Ze deelden bloed, zij was de zon en hij de maan. Zodra ze zich na haar laatste woorden had omgedraaid om weg te lopen, riep de zwaardere stem van Lionroar naar haar. "Wacht," zei hij. "Oceanbreeze, je hoeft je niet te verontschuldigen voor de daden die je broer heeft verricht. Je was nog maar een kitten toen." Sprak hij verder. Ze was een kitten, een kitten met behoorlijk wat invloed op zijn gedrag. Toen al had ze een positieve invloed op wat negatief ingestelde katten. Nu als ze naar Tigergaze keek wist ze ook dat ze hem veranderd had, hem wat rust had gegeven. Rust die hij van zichzelf nooit had gehad. Ook Mousewish had wonderen verricht richting hem, maar toen ze overleed had hij waarschijnlijk een deel van zichzelf verloren. "Hij heeft zelf die keuzes gemaakt, jij niet. En die keuzes die jij al hebt gemaakt in je leven.." De kater slikte even. Oceanbreeze wist niet over welke keuzes hij het had. Ze had zoveel keuzes gemaakt. Waaronder het verzorgen van zoveel kittens. De kittens hadden niet door hoeveel ze voor hen had opgegeven, zelfs tot Bearkit haar zoon leek het niet door te dringen dat ze zoveel voor hem had gedaan. "Die keuzes.. die zeggen mij genoeg over dat jij niet zoals je broer bent." Benadrukte de kater haar, waarna hij even met zijn hoofd schudde. Ze was niet zoals haar broer, nee. Waarschijnlijk zagen ze elkaar als tegenpolen maar toch hadden ze bijna altijd met elkaar overweg gekund. "En dat is maar gelukkig ook." Sprak de kater daarna wat schaapachtig. Oceanbreeze keek hem aan en zuchtte zacht. "Ergens hoe ondenkbaar het voor je ook is, had hij een hart." Mauwde ze zachtjes. "Hij heeft levens verpest, maar ook die van mij gered toen ik een kleine kitten was." Haar blauwe ogen leken dieper te worden, stiller als een diepe oceaan die vele geheimen met zich mee droeg. "Lizardpath en ik zijn ontvoerd geweest door Rogues in de tijd dat dit allemaal gebeurde. Hij vond mij en bracht mij terug naar Windclankamp. Hij heeft aan mij wel eens berouw getoond. Uiteindelijk heeft hij zelf een doodsbes genomen toen ik nog Apprentice was." Hij had het recht om te weten hoe Whitelion om het leven was gekomen. Dat hij zichzelf van het leven had beroofd. Misschien liet dat wel iets van berouw zien over het leven dat hij geleid had. Hij had door kunnen leven als Deputy, nu Leader kunnen zijn maar hij had zichzelf gedood. Haar ogen sloot ze even waarna ze zuchtte. "Hij was op de een of andere manier een tegenpool maar toch goed voor mij. Ik ben in een dal belandt, en het was niet Windclan die mij daar uit haalde maar twee prettig gestoorde katers van Shadowclan waarmee we toen niet een goede relatie hadden. Acefray en Tallshadow." Verklaarde ze uiteindelijk, waarna ze weer op keek. Ze vertrouwde er op dat hij het niet door zou vertellen, daarbij zou het toch niet uitmaken, Tallshadow was nu een Leader net zoals haar. Misschien begreep hij nu wel hoe diep de relatie tussen haar en Shadowclan eigenlijk was.