#squadgoals

Het was nu enkele dagen terug dat ze hier waren terecht gekomen. Routpaw vond het lastig om dit als een nieuw thuis te gaan zien, maar was meer dan blij om hier te zijn. Eindelijk kon ze weer normaal slapen, normaal eten, normaal haar taken volbrengen. Ze was dan ook in een redelijke optimistische bui, zeker in vergelijking met hoe ze de rest van de reis was geweest. Haar oog viel op twee van haar beste vrienden, wie ze meteen besloot lastig te vallen. De jonge poes ging langs de prooistapel en pakte daar een konijn vanaf, die ze meebracht naar de twee Thunderclanners. Ter begroeting drukte ze haar kop langs die van Rousepaw en gaf Jayflame ene warme blik, waarna ze het konijn bij hen liet vallen. "Ik hoop dat jullie trek hebben?"


Rousepaw &nd Jayflame

Voor het eerst in een paar dagen tijd had de kattin geen enorme hoeveelheid werk. De kruidenvoorraden waren aangevuld en de katten die hulp nodig hadden waren geholpen. Nu zag ze ook midden in het stuk van de grot wat geclaimd was door de Thunderclan, plat op de grond. Jayflame was naar haar toe gekomen en zonder een woord te zeggen naast haar gaan zitten. Zelf had ze ook gezwegen, enkel hem aangekeken. Ze voelde dat hij zijn neus kort tegen de rand van haar oor drukte als begroeting. Rousepaw tilde een van haar poten op en tikte zachtjes een van Jayflames poten aan met haar teentjes. “Nooit gedacht dat we hier terecht zouden komen,” zei de kater met een glimlach op zijn kop. Nog voor de zilvertabby een antwoord kon geven leek de kater afgeleid te raken door iets. Rousepaw draaide haar kop wat en zag dat Routpaw met een konijn aan kwam lopen. De kattin drukte zachtjes haar kop tegen die van Rousepaw. Langzaam en wat stijfjes kwam de zilvertabby overeind. Haar spieren deden pijn. Na de lange reis had ze weinig tijd gehad om te rusten, minder dan de andere katten. De Medicine cats en hun apprentices moesten nieuwe kruiden inslaan en voor de katten zorgen die er slecht aan toe waren. Het was ook deels haar eigen schuld gezien ze zelf had voorgesteld om op en neer te rennen wanneer dat nodig was. "Ik hoop dat jullie trek hebben?" vroeg Routpaw terwijl ze het konijn bij hun neerlegde. Rousepaw zette een paar stappen achteruit voor ze haar vacht uitschudde en weer naar voren stapte. “Een beetje,” antwoordde Jayflame maar toch schoof hij het konijn in de richting van de twee kattinnen. Haar eetlust sinds het begin van de reis was slechts minimaal. Ze was afgevallen door het vele bewegen en het minder eten en dat proces moest ze voor haar eigen gezondheid zo snel mogelijk stoppen. ”Dankje Rout”, zei Rousepaw waarna ze een likje gaf over de kop van haar rangenootje. Voorzichtig nam ze een klein hapje van het konijn en kauwde er wat lusteloos op terwijl ze het konijn richting Routpaw schoof. Zij had het meegenomen dus verdiende ook wel wat.

Ze leken in gesprek te zijn en Routpaw hoopte dat ze hen niet stoorde. Uitgaand van hun warme begroetingen was dat niet geval en voor de zoveelste keer deze reis wenste ze dat haar vriendin in haar eigen clan zaten. Nu konden ze zonder problemen zo met elkaar omgaan, maar Starclan wist dat dit niet voor altijd zo zou blijven. Routpaw schoof die gedachte weg, immers kon het nu wel. Ter begroeting kreeg ze een likje van Rousepaw over haar kop en Jayflame antwoordde haar blik met een die al even vol affectie was. “Een beetje,” Antwoordde hij maar duwde toch het konijn richting de twee poezen. Routpaw gniffelde zachtjes. "Gentlemen," miauwde ze plagend waarna ze toekeek hoe Rousepaw een hap van het konijn nam. Ze leek er niet bepaald van te genieten, wat haar zorgen baarde. Toch was ze allang blij dat haar vriendin weer normaal kon eten, hopelijk zouden ze allemaal weer wat op krachten kunnen komen. ”Dankje Rout” Ze glimlachte naar haar als antwoord en maakte het zichzelf toen gemakkelijk door naast haar vrienden te gaan liggen. Ze nam een hap van het konijn en schoof het toen door naar de grijze warrior. "Wat vinden jullie van het nieuwe gebied?" vroeg ze nadat ze haar mond had leeggegeten, om de stemming te peilen. Zijzelf was blij dat ze een rust plek hadden, maar kon het gevoel van heimwee maar niet van haar borst af krijgen.

Routpaw nam een hap van het konijn om het vervolgens richting de kater te schuiven. "Wat vinden jullie van het nieuwe gebied?" vroeg ze vervolgens aan de twee katten. Jayflame nam een nog kleiner hapje dan zij had genomen. Het konijn werd weer haar kant opgeschoven. “Eet,” mompelde de kater. Lichtelijk verward draaide de zilvertabby een keer met haar oren. “Je bent echt veel te mager aan het worden.” Haar oren zakte wat richting haar nek bij die woorden. Ze wilde niet dat anderen zich zorgen over haar moesten maken. Zachtjes zuchtte ze toen de kater zijn neus even in haar vacht duwde. De kattin drukte even zachtjes met een van haar voorpoten tegen zijn schouder. “Het is misschien even wennen, maar ik vind het opzicht wel aangenaam dat we eindelijk een plek hebben gevonden waar geen Twolegs zijn. Ik kan niet wachten om het gebied te verkennen,” beantwoordde hij Routpaw's vraag vervolgens. Om de twee wat gerust te stellen nam de kattin nog een hapje van het konijn. Al even smakeloos als het eerste. “Ik ben op dat vlak misschien wel te avontuurlijk ingesteld, maar ik hoop dat we hier voorlopig kunnen blijven. Het is een prachtig landschap en ik denk dat als we het jagen een beetje onder de knie krijgen dat het nog best meevalt. Wat denk jij?” Kort grinnikte de kattin."Je bent inderdaad avontuurlijk en ik ben het wel met je eens. Het is hier best te doen. En wat denk jij Rout?"

Jayflame spoorde Rousepaw aan om meer te eten, waarop Routpaw stilletjes knikte. Ze wilde haar vriendin niet dingen afdwingen, ze vond niet dat ze daar de plaats voor had. Toch maakte ook zij zich zorgen om haar en ze voelde zich afschuwelijke machteloos, al helemaal toen ze amper in ging op haar Jayflame's woorden. Gelukkig stapte de knappe kater al snel genoeg over op een nieuw onderwerp. “Het is misschien even wennen, maar ik vind het opzicht wel aangenaam dat we eindelijk een plek hebben gevonden waar geen Twolegs zijn. Ik kan niet wachten om het gebied te verkennen,”Sprak hij eerlijk. “Ik ben op dat vlak misschien wel te avontuurlijk ingesteld, maar ik hoop dat we hier voorlopig kunnen blijven. Het is een prachtig landschap en ik denk dat als we het jagen een beetje onder de knie krijgen dat het nog best meevalt. Wat denk jij?” Vroeg hij aan Rousepaw. Kort wiebelde de poes even met haar oortjes toen ze een raar gevoel in haar borst voelde. Waarom voelde ze zich jaloers over de relatie tussen Rouse en Jay? Het verwarde haar, maar was lastig los te laten. Ze schudde kort haar kop. "Je bent inderdaad avontuurlijk en ik ben het wel met je eens. Het is hier best te doen. En wat denk jij Rout?" Ze was even stil, waarna ze enkel even haar schouder ophaalde. "Eerlijk gezegd wil ik erg graag weer naar huis," Het was eruit voordat ze er erg in had en te laat besefte ze zich dat het verkeerd opgevat on worden. Haastig glimlachte ze naar haar beide vrienden. "Niet dat ik ondankbaar wil zijn, dit gebied ziet er veel belovend uit!" Voegde ze er haastig aan toe. "Maar thuis zal het nooit zijn, voor mij." Ah, ze moest eens stoppen zo negatief te zijn, waarom was dat zo lastig? "Anders moeten we er snel maar eens samen opuit gaan om eens wat leuke plekken te ontdekken, niet?" Opperde ze al wat vrolijker.

"Eerlijk gezegd wil ik erg graag weer naar huis," sprak Routpaw. De oren van de zilvertabby draaide wat richting haar nek. Hoe vaak ze het ook zou ontkennen, dat was ook hoe zij zich er over voelde. "Niet dat ik ondankbaar wil zijn, dit gebied ziet er veel belovend uit!" Dat viel natuurlijk ook niet te ontkennen, het gebied zag er geweldig uit. En het idee dat de vier clans zouden samenleven was ook wel mooi. "Maar thuis zal het nooit zijn, voor mij." Het zouden haar eigen woorden kunnen zijn geweest, als ze er eerlijk over zou zijn dan. "Anders moeten we er snel maar eens samen op uit gaan om eens wat leuke plekken te ontdekken, niet?" Rousepaw gaf een bemoedigend knikje richting de kattin. Dat klonk wel als een goed plan. “We weten hoe moeilijk je het vindt dat je het oude gebied achter hebt moeten laten,” reageerde Jayflame. “Misschien als we verdergaan dat we weer een andere territory vinden waar je je meer in kunt vinden.” Verder. Eigenlijk wilde ze niet verder gaan dan dit. Hoe verder van hun oude huis hoe vervelender het werd. Ze had geen idee of Routpaw zich er zo ook over zou voelen. Of dat aan hun rang lag of dat het alleen zijzelf was. “Laten we er dadelijk al op uit gaan,” reageerde de kater enthousiast op het idee om de grot uit te gaan. “Wie weet hoe lang het duurt eer dat jullie weer de tijd hebben om eens op adem te komen en we nog eens met ons drieën samen kunnen gaan zitten. Nu heeft niemand jullie nodig.” Een klein glimlachje verscheen op Rousepaw's kop. Zijn enthousiasme maakte de hele situatie wat beter. "Klinkt als een plan, ik ben toch voorlopig klaar met mijn taken." En oh wat was ze daar... blij was niet het goede woord. Nee, ze had een uitweg van het verdriet gevonden door zich op het werk te storten. “Maar eerst eten we de prooi op. Helemaal.” De prooi werd opnieuw haar kant op geschoven, typisch. "Pffff," bracht de zilvertabby uit voor ze een hap nam. Nog even smaakloos. Het restant van de prooi schoof ze opnieuw door naar Routpaw.

Jayflame opperde dat ze hier waarschijnlijk toch niet voor altijd zouden blijven, uiteindelijk zouden ze weer vertrekken. Toch voelde ook dat idee haar niet goed aan. Dit was thuis niet, maar ze wilde ook niet nogmaals vertrekken en alles achterlaten. Het verwarde haar en ze was allang blij dat de kater meeging toen ze van onderwerp veranderde. Ook Rousepaw leek het geen slecht idee te vinden. “Laten we er dadelijk al op uit gaan,” Klonk er enthousiast van de kater. “Wie weet hoe lang het duurt eer dat jullie weer de tijd hebben om eens op adem te komen en we nog eens met ons drieën samen kunnen gaan zitten. Nu heeft niemand jullie nodig.” Ze gunde hem een oprechte glimlach en wilde stiekem haar kopje tegen de zijne drukken, maar deed dat nu toch niet. "Niemand? Dat zou ik niet zeggen, jij hebt me toch altijd nodig?" Grapte ze en stak kort, plagend haar tong uit. "Klinkt als een plan, ik ben toch voorlopig klaar met mijn taken."miauwde haar grijze vriendin. Nuja, eigenlijk waren ze allebei grijs met blauwe ogen, enkel was Jayflame iets donkerder.“Maar eerst eten we de prooi op. Helemaal.”  Hij nam nog snel een hap en vervolgens schoof de grijze kater opnieuw de prooi naar Rousepaw toe, waarop Routpaw zachtjes gniffelde.  "Pffff,"Bracht haar vriendin uit, waarna ze toch een hap nam en het toen weer naar haar schoof. Ook zij nm met tegenzin nog een hap, omdat ze geen zin had om in discussie te gaan. Voor de laatste keer schoof ze de restanten naar Jayflame. "All yours," Ze rekte zich even uit en likte haar vacht plat. "Ik heb gehoord dat er een heel groot veld is met lavendel, misschien kunnen we daar eerst kijken?" Ze hield gewoon van bloemen, oké.

"Niemand? Dat zou ik niet zeggen, jij hebt me toch altijd nodig?" grapte Routpaw tegen Jayflame waarna ze haar tong naar hem uitstak. “Jij weet het,” reageerde de kater waarna Rousepaw even grinnikte. Jayflame was zo'n type dat zich altijd per ongeluk op een of andere manier wel in de problemen wist te brengen. "All yours," sprak de bruine tabby kattin nadat zij nog een laatste hap van de prooi had genomen en die richting Jayflame had geschoven. "Ik heb gehoord dat er een heel groot veld is met lavendel, misschien kunnen we daar eerst kijken?" vervolgde de Windclan kattin. Daar was ze wel eens eerder geweest. Al was dat enkel aan de rand om wat lavendel te halen en niet verder het veld in. “Oké, Lavenderpaw,” sprak de kater met een knipoog tegen Routpaw. “Laten we gaan dan.” Na die woorden te hebben gesproken draaide de kater zich naar haar om. “Jij ook, Sillypaw.” Met de punt van zijn staart tikte hij een keer tegen haar gezicht. “Wijs jij de weg maar,” sprak Jayflame vervolgens weer tegen Routpaw. Wat onhandig krabbelde de zilvertabby overeind. Ze schudde haar vacht uit waardoor ze er uit zag als een soort pluizebolletje tot haar haren weer helemaal gingen liggen. Met een sprintje rende ze richting de kater om met haar flank eens flink tegen de zijne aan te beuken. "Ik snap dat onze namen op elkaar lijken maar als je ons nieuwe namen gaat geven, geef mij dan ook een leuke. Jokingjay," sprak Rousepaw waarna ze haar tong naar de kater uitstak en door trippelde richting de uitgang van de grot. Daar wachtte ze tot de twee andere katten haar hadden bijgebeend voor ze naar buiten stapte.

Het laatste beetje van de prooi ging aan Jayflame's tanden ten onder. “Oké, Lavenderpaw,” Huh, wat? De kater keek haar plagerig aan en knipoogde naar haar. Routpaw, nu kennelijk Lavenderpaw, rolde met haar ogen maar kon het niet laten om te glimlachen.“Laten we gaan dan.” De Thunderclan warrior draaide zich grijnzend naar hun derde lid. “Jij ook, Sillypaw.” Oh, hij vond zichzelf vreselijk amusant. Al lachend trippelde de kater de cave uit en sloeg het puntje van zijn staart plagend in Rousepaws gezicht. De grijze kater stapte de grot uit met de twee poezen op zijn hielen. “Wijs jij de weg maar,” Sprak de kater tegen haar en Routpaw voelde zich warm worden toen zijn staart 'perrongelijk' langs haar heen streek. Ondertussen schudde Rousepaw haar vacht uit en werd vervolgens een schaap. Routpaw lachte hard om haar fluffy vriendin. "Je lijkt Acefray wel," Grinnikte ze en stak haar tong plagend uit. "Ik snap dat onze namen op elkaar lijken maar als je ons nieuwe namen gaat geven, geef mij dan ook een leuke. Jokingjay," De grijze poes versnelde haar tempo totdat ze voor hen uit liep. "Hey, denk aan de slome katten hier, Rushpaw!" Lachte ze en versnelde toen ook haar pas. "Ik zal wel Routepaw zijn, gezien ik de weg moet wijzen?" Ze grinnikte en wees met haar staart naar het noorden, om te laten zien welke richting ze op moesten.

"Je lijkt Acefray wel," grinnikte Routpaw zodra de kattin zag hoe pluizig Rousepaw's vacht stond nadat ze zich had uitgeschud. Acefray was zo ongeveer de pluizigste kat die de twee Medicine cat apprentices beide kende. “Dat is een goede,” reageerde Jayflame op de bijnaam die ze hem had gegeven. “Die ga ik onthouden. Misschien vind ik hem wel zo leuk dat ik aan Silverstar ga vragen of ik mijn huidige naam mag veranderen.” Rousepaw rolde een keer overdreven met haar ogen terwijl Jayflame het duidelijk naar zijn zin had. "Hey, denk aan de slome katten hier, Rushpaw!" sprak Routpaw tewijl ze zich ook richting de uitgang bevond. “Goh, ik heb echt hilarische vriendinnen,” sprak Jayflame. “Dit moeten we vaker doen.” Rousepaw knikte bevestigend, het was wel goed om zo nu en dan wat vrije tijd te nemen. "Ik zal wel Routepaw zijn, gezien ik de weg moet wijzen?" De zilvertabby grinnikte met haar vriendin mee, dat was wel een mooie naam en was maar een letter verschil met haar daadwerkelijke naam. “Jokingjay, Routepaw en Sillypaw gaan ervoor!” Rousepaw zuchtte een keer om de overdreven toon en het feit dat hij haar nog steeds Sillypaw noemde. Dan vond ze Rushpaw toch een stuk leuker klinken. “Oh nee wacht, jij wilde een andere naam.” De kater had zich naar haar omgedraaid en keek haar kort aan voor hij met de volgende naam kwam. “Fluffypaw,” sprak hij vervolgens. Dat was niet bepaald beter dan Sillypaw, Routpaw's idee was nog steeds haar favoriete naam. “Of Blizzardpaw omdat je zo’n verschrikkelijk koud hart hebt als je bij mij in de buurt bent. Weet je hoe veel pijn die stoot tegen mijn flank wel niet deed?” Jayflame trok een nogal overdreven pruillip terwijl Rousepaw enkel haar tong naar hem uit stak. "Dan word het Rushpaw of Blizzardpaw," sprak Rousepaw met een vrolijke zwaai van haar staart.

Jayflame, uh, Jokingjay leek zijn nieuwe naam wel te kunnen waarderen. Hij lachte luidkeels en het deed het kleine poesje goed hem zo blij en zorgeloos te zien. Hij stelde voor om zijn naam echt naar Jokingjay te veranderen, waarop Routpaw zachtjes gniffelde. Dat zou nog eens wat zijn. “Goh, ik heb echt hilarische vriendinnen,” zei hij grijnzend. “Dit moeten we vaker doen.” Net als haar grijze vriendin knikte ook zij instemmend. "Ja, dat moeten we zeker," Stemde ze in, al wist ze ergens ook wel dat ze dit niet zouden kunnen blijven doen. Op een dag zou de spiltsing tussen de clans weer terug komen en zou hun vriendschappen weer in twijfel getrokken worden. Routpaw was loyaal naar haar clan, maar soms wenste ze ook wel dat ofwel zij in Thunderclan was geboren, ofwel haar twee vrienden in Windclan. Want de scheiding tussen hun clans maakte alles zo lastig, het zorgde ervoor dat momenten zoals deze zeldzaam werden. “Jokingjay, Routepaw en Sillypaw gaan ervoor!” riep de kater overdreven, alsof ze op een of ander epic avontuur gingen. “Oh nee wacht, jij wilde een andere naam.” Hij dacht even kort na. “Fluffypaw,” Was zijn uiteindelijke antwoord. Routpaw trilde geamuseerd met haar snorharen. Acefraypaw? “Of Blizzardpaw omdat je zo’n verschrikkelijk koud hart hebt als je bij mij in de buurt bent. Weet je hoe veel pijn die stoot tegen mijn flank wel niet deed?” Hij trok een pruillip en Routpaw lachte zachtjes bij dat aanzicht. Zo'n robuuste en grote kater met ene pruillip van een kitten. De grijze poes stak haar tong uit. "Dan word het Rushpaw of Blizzardpaw," Routpaw dacht duidelijk diep na. "Blizzardrush!" Bracht ze uiteindelijk trots uit. "Routepaw, Jokingjay en Blizzardrush, de drie musketiers," Ze lachte zorgeloos. "Klaar om overal herrie te schoppen!"

“Ik heb me bedacht,” begon Jayflame plotseling. Rousepaw hield haar kopje lichtelijk scheef. “Ik ga je in plaats van Rushpaw of Blizzardpaw toch maar Tonguepaw noemen. Dat past véél beter bij je.” Dat was helemaal geen leuke naam. Het klonk vreemd. Dan had ze toch liever een van die andere twee van eerder. "Blizzardrush!" opperde Routpaw als naam. Rousepaw moest toegeven dat, dat eigenlijk best wel een gave naam was. Maar nu had ze een warrior naam in plaats van die van een apprentice. Dus eigenlijk zou het dan toch alsnog Blizzardpaw moeten zijn. Of ze moesten Routpaw ook een warrior naam geven. “Maar als wij warriornamen krijgen, mag jij er natuurlijk ook een hebben,” begon Jayflame voor zij de kans kreeg om te spreken. “Routelight!” zei hij vervolgens. “Je bent het licht dat ons naar het juiste pad zal brengen.” Dat was... echt cliché. "Pffff," blies Rousepaw haar lach half uit in een poging om hem niet uit te lachen. Jayflame was echter al weer helemaal bezig met het weg gaan. “Routelight, Blizzardrush en Jokingjay gaan ervoor!” Rousepaw keek even om richting Routpaw, een bedenkelijke blik in haar ogen. "Joking die naam is echt flauw man. Routefinder klinkt dan leuker en minder afgezaagd." Ondertussen wandelde ze rustig door tot ze bij de uitgang waren. “Duseh… Naar waar gaan we precies?” vroeg Jayflame met een flauw lachje op zijn kop. Rousepaw haalde slechts haar schouders op en richtte haar blik op Routpaw.