De jonge kitten was een al een aantal dagen vrij depressief na wat zijn moeder had gezegd, hij wilde eigenlijk ergens anders aandenken maar al die dagen dacht hij eraan. Die dag met Burnetkit, hij wilde het gewoon vergeten en niet zo zwak lijken ten opzichten andere kittens. Hij was immers een kater, een kater die gespierd zou moeten zijn een sterk. Al was hij niks anders dan een hoopje depressie nu, hij was weer zijn nest uitgekropen sinds dat er in zijn nest het monster zat. Het was Redpetal, geen bloedverwante gewoon een gemeen iemand. Zijn blauwe oogjes liepen steeds vol met water als hij er aandacht naar wat ze had gezegd, zijn oortjes stonden recht overeind. Hij kon het niet meer, hij wilde zijn mama terug. Zijn echte mama en niet dat MONSTER. Hij wreef zijn tranen met zijn pootje weg en ging verder kruipen, hij was zo angstig om alleen te zijn maar hij moest wel. Dat monster had zijn safe spot ingepikt, zijn broertjes en zusjes. Hij wist niet eens wie de oudste en de jongste was van zijn eigen nest of waren ze geen familie.. Was hij de enige? Was hij iemand in de familie die geen familie had, gestraft om alleen te zijn..
~Snowykit