She had lights inside her eyes

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Met een zachte grom had ze even opgekeken toen een wondje op haar nek weer was open gekomen. het feit dat kleine sneetjes zich over haar nek en kop hadde verspreid, samen met wat grotere, had haar alles behalve goed gedaan. Haar gezicht moest hoognodig ontdaan worden van de korsten, maar ergens ook niet aangezien dit het natuurlijk proces van genezen was. Ze zuchtte even en legde haar poot tegen de wonde aan waarna ze even ernaar keek. het was niet dat het vloeide of echt eruit spoot, het was een ok hoeveelheid. Met een nogal levenloze blik in haar ogen staarde ze naar de rode vloeistof aan haar poot. Ver kon ze niet komen met haar poot momenteel. ... Sigh...

-Deerkit

Deerkit was de laatste tijd een beetje wezenloos rond gaan scharrelen. Ze had geen idee wat ze doen moest. Of ze boos moest zijn, of verdrietig. Eigenlijk voelde ze niks. Behalve de pijn, de pijn die nu in haar poot leek te wonen. Ze hadden gezegd dat ze rustig aan moesten doen, maar dat boeide haar weinig. Hoewel het nu wel erg ging zeuren. Ze zou nooit warrior kunnen worden, omdat haar poot misvormd was geraakt. Die modderstroom ook. Ze slaakte een geïrriteerde zucht, om vervolgens een iets jongere kitten in het vizier te krijgen. Rode vloeistof zat aan haar poten, en nieuwsgierig hinkte ze op de ander af. "Je bloedt." miauwde ze simpelweg. Het was niet dat de kitten het niet doorhad, maar meer een soort van ga-naar-een-medicine-cat-zin. Ze plofte neer, en keek de ander verwachtingsvol aan.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Toen er plots iemand in haar ooghoek verscheen keek het rossige poesje even op, weinig interesse in haar blauwe ogen. Deze zaten toch wat dicht dankzij de wonden die op haar gezicht aan het rusten waren. "Je bloedt." meldde de gevlekte poes en ze snoof even afkeurend naar de zwart-witte kitten. "Ja dat zie ik ook," sprak ze droog om met een levenloze blik naar de ander te kijken. "Je poot is raar," zei ze, waarbij ze hetzelfde indiceerde als de ander naar haar had gedaan. Ze keek even strak op naar de ander om daarna een lange blik op de misvormde poot van de ander te leggen... En vervolgens terug te kijken. Dat kind was lelijk, dat besefte ze hopelijk wel.
205

Deerkit vond het stom dat ze zo klein was. Dat ze voor oudere katten zo schattig leek. Terwijl zij zelf vond dat ze ab-so-luut niet schattig was. Nee, ze vond zich een hele stoere poes. En dat die poot haar in de weg zat om ooit nog warrior te worden, was een hel. Ze wilde nota bene iets doen voor haar clan! De opmerking van die kitten kwam daardoor extra hard aan, en met een gekwetste blik keek ze de ander aan. Ze wist héús wel dat ze een stom ding aan haar lichaam had, en dat hoefde die trut niet te benadrukken! Ze keek boos de ander aan, waarna ze met haar voorpoot tegen de grond schraapte. "Dat weet ik." miauwde ze, enigszins knarsetandend. Ze vond het niet leuk dat ze nooit warrior kon worden, oké?

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

De poes tegenover haar werd meteen de grond in geboord door haar opmerking en even kon ze het niet laten het gevoel van overwinning toe te laten in haar eentonige bestaan. Het feit dat ze zich zo neer voelde had zich meteen los van haar gemaakt en een warm gevoel verspreidde zich over haar borstkas heen. Als de pijn in haar gezicht niet zo groot was had ze de grijns ook toegelaten. Maar momenteel was dat alles behalve een goed plan. De ander was boos en zei dat ze het wist waarop de poes haar schouders even ophaalde. Iets dat de wonden in haar nek lieten prikken en even kneep ze haar ogen wat samen. Ay... "Als je het weet hoef je ook niet zo te doen," zei ze even terwijl ze haar ogen vernauwde. "Ik weet ook dat ik bloed. Denk je dat ik nog niet naar een Med cat ben geweest?" zei ze even sissend. Haar getekende gezicht sprak boekdelen en al zeker genoeg om te bevestigen dat ze ervan wist.
210

Wat dacht deze kitten wel niet? Waarschijnlijk dat ze de leader van haar was, en de toon waarmee de windclankitten haar aansprak stond haar echt niet aan. Een nijdige sis verliet Deerkits bek en haar haren stonden recht overeind. Als het op een gevecht uit zou komen, wist ze dat ze een groot nadeel had met haar achterpoot. Maar goed, ze moest sterk blijven. De opmerkingen die de ander nu toesnauwde negeerde ze, en met een hooghartige uitdrukking keek ze de ander aan. "Leuk voor jou." sprak ze met haar 'I don't care' stem. Haar ogen spuwden vuur want oh, de tuxedo kon zich kwaad maken. En al helemaal met dat soort gespuis als deze hazenvreter voor haar. "Nou, ik wilde alleen maar helpen, maar als jij mijn hulp niet accepteert is dat niet mijn probleem."

- Laaaaat, sorry :c

Wta was er mis met dit kind? Wie dacht ze wel niet dat ze was? Een of andere queen? LIke jezus had je haar face al eens gezien ze zag eruit alsof haar moeder haar van een berg had gegooid omdat ze niet wilde dat de vader erachter kwam ofzo. Burn zou hetzelfde gedaan hebben tbh. Maar goed, dat was vast ook de reden waarom ze een mankepoot had lol. "Leuk voor jou." Zo klonk al net zoals Bearkit en die was ook al zo droog als deze. Like jezus christ mensen waren echt niet goed bezig right? Wat was haar probleem? Wat was iedereens probleem? "Nou, ik wilde alleen maar helpen, maar als jij mijn hulp niet accepteert is dat niet mijn probleem." Huh? Hulp? Wat voor hulp. "Wat voor hulp was dat?" klonk er even grommend van haar af. "Ben je ook al blind ofzo. Like jezus christ je hebt geen werkende poten en je kan al nie nadenken of goed zien like god," Hmpf. "Heb je zo'n achterlijke ouders ofzo???" oh daar ging ze hoor.

Onderwerp: Re: She had lights inside her eyes