We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Een houtskool kleurige kater liep met wijde passen door het hoogland. De wind waaide stevig en blies zijn gedachten eens lekker weg. Zijn donkerroze neusje was tegen de wind gekeerd, als hij het in de wind liet kon hij bijna niet meer ademen. Rattlesnout stopte toen hij een paar poelen zag. Hij had een flink eind gerend en het was best warm. De grote slanke kater stapte er op af en liet zijn hoofd hangen. Met zijn tong likte hij het frisse water op. Heerlijk verfrissend.
+ Fawnstep
keep your eyes on the stars and your feet on the ground
De zwarte kattin had deze plaats net ontdekt. Ze had haar kop gebogen en dronk een beetje uit de poel. Een stuk veiliger dan drinken bij de rivier, ze moest er niet aan denken om daar in te vallen. Dan werd je meteen meegenomen door de stroming. Fawnstep herinnerde zich hoe haar kleine Roughkit ooit in het water was gevallen als kitten. Ze had het zichzelf altijd kwalijk genomen. Ashdrizzle ook, ze kon zich nog herinneren hoe boos hij was geweest dat ze niet goed had opgelet. Eigenlijk was dat gewoon al een teken dat ze nooit goed was geweest met kittens. Ze was altijd al een stuntelige queen geweest. En nu had ze ook nog eens echt het bloed van een kitten aan haar poten zitten. Ze was vreselijk. Met een wat schichtige blik in haar ogen keek ze naar de kater die ook naar de poel toe was gekomen om te drinken. Fawnstep zat een aantal vossenlengtes bij hem vandaan, en ze hield zichzelf dan ook voor om snel nog wat te drinken en zich dan uit de voeten te maken.
Terwijl het verfrissende gevoel langs zijn keel liep en op zijn borstkas droop kwam er een geur in zijn neusgaten. Hij stopte met drinken en opende zijn mond. De grote kater opende zijn gele ogen en keek opzij. Daar zat de kattin, Fawnstep. Koud vuur brandde eeuwig in zijn ogen. Nu nog kouder. Ze was mooi, bloedmooi. Een gitzwarte vacht en heldere, blauwe ogen. Ze was klein en slank gebouwd, maar haar verleden maakte haar lelijk. Hij snoof eventjes en stond dan op. "Goede middag Fawnstep." Hij was niet persé vriendelijk, eerder geïnteresseerd.
keep your eyes on the stars and your feet on the ground
Ze zou even snel wat drinken en dan het hazenpad nemen. Dat was het beste, anders kreeg ze straks weer een horde boze clangenoten achter zich aan die haar bloed wilde zien vloeien voor wat ze had gedaan. Iedereen nam het haar zo kwalijk, terwijl het een ongeluk was geweest. Een vreselijk ongeluk waar ze waarschijnlijk de rest van haar miezerige leven voor zou moeten boeten. Ze hoorde hoe de andere kat snoof en zag in haar ooghoek dat deze opstond. Nog altijd lepelde ze water naar binnen met haar tong, maar richtte wel haar blik weer zo snel mogelijk op het water. De kater begon echter tegen haar te praten, waardoor ze stopte met drinken en haar rug rechtte. "Rattlesnout," begroette ze de ander met een kort knikje terwijl ze in een vluchtige beweging haar zwarte staart om haar poten sloeg.
De warrior zei zijn naam. Haar stem klonk zacht, bijna breekbaar. Waar was de Shadowclanner naar toe? Er kroop een frons op zijn gezicht. Ze was gevoelig, breekbaar zoals hij al eerder opmerkte. Zou hij haar kunnen maken naar een echte? Zoals haar moeder, er zal toch wel iets van haar moeder in haar moeten zitten. Daarbij zat er ook nog een deel Flamepath in haar. Hij kende hem niet zo goed, maar als ex-partner van Innerstar, -ghost toen was hij best een veel besproken man. Rattlesnout stapte nog wat dichterbij, hij stond nu iets te ver af. Hij ging zitten op een rustige, koude manier. Hij was geen vijand. Niet voor zijn clangenoten. "Fawnstep, waarom ben je zo lief?" Rechtuit, geen omwegen. Daar was de houtskool kleurige kater niet voor gemaakt.
keep your eyes on the stars and your feet on the ground
Fawnstep voelde zich ongemakkelijk toen de kater dichter naar haar toe kwam. Was hij soms van plan om haar kop onder water te duwen en op deze manier Adderkit te wreken. Men zou eens moeten weten hoeveel pijn het haar had gedaan dat ze op zo'n monsterlijke manier haar kleindochtertje had vermoord. En nu zou ze haar kleinkinderen, het enige wat ze nog had van Roughflower, niet eens kunnen leren kennen. Dat zouden ze waarschijnlijk niet eens willen, ze waren oud genoeg om te begrijpen wat er gebeurd was. In haar leven was ze al geen goede moeder geweest, ze had het als oma ook al verpest. En ze was nog redelijk jong. Want, wat waren vierenveertig moons nu eigenlijk? Het was niets. ".. lief?" herhaalde ze de woorden van de kater vragend, licht twijfelend. Wat was dat nu? Ze was een moordenaar, een vreselijke moeder, een vreselijke oma, een vreselijke dochter. En dan noemde deze kater haar.. lief?
Dit dus, de frons werd weggevaagd door ergernis. Ze was veel te naïef. Ja natuurlijk was hij boos om Adderkit, maar ze was nog veel te lief. Hij zou al meteen onheil roepen over iedereen die hem veroordeelde en het eens goed zeggen tegen Tallshadow. Nee Fawnstep ging bibberen van angst in haar gitzwarte velletje. Hij gromde geërgerd. "Soft, Fawnstep, ik bedoelde soft. Waar is het vuur van je ouders gebleven, van Shadowclan verdomme?" Hij was niet kwaad, Rattle werd niet snel kwaad. Hij was wel erg geïrriteerd. Dat sprak duidelijk door zijn koude stem. Hij keek naar de blauwe ogen van haar, recht erin. "Ik zeg niet dat het geen mooie eigenschap is, maar ik vraag het me af."
keep your eyes on the stars and your feet on the ground
De zwarte kattin draaide haar oren naar achteren toen hij opnieuw begon te spreken. Hij noemde haar soft. Dat was ze ook wel om eerlijk te zijn, maar dat hoefde hij toch niet zo in te wrijven? Het verleden, alle gebeurtenissen, leken haar voor altijd geschaad te hebben. Alle dingen die ze had meegemaakt. Oh, hij zou eens moeten weten wat voor een pijn ze gekend had. Keer. Op. Keer. Opnieuw. Alleen maar pijn en verdriet. "Je hebt niet het recht om mij zo te beoordelen," mauwde ze met haar oren nog altijd wat naar achteren. Hij vroeg waar het vuur van haar ouders was gebleven, het vuur van ShadowClan. Dat was gedoofd. Vele manen geleden was dat vuur al gedoofd. Anderen hadden er overheen gelopen, het platgewalst, het uit laten gaan. "Laat me met rust.." mompelde ze terwijl ze haar blauwe ogen op het water richtte.
Toen ze tekeer ging werd hij niet boos. Nee, dit was het vuur, misschien nog maar een klein vlammetje, maar het was er. Hij draaide zich naar het water, zijn dorst was nog niet gelest. "Ik zeg alleen maar de waarheid", mompelde hij tussen de slokken door. Het water droop van zijn kin terug in de poel. Hij dronk tot zijn dorst eindelijk over was en ging zitten. Zijn poot ging over zijn gezicht. Wassen was een belangrijk onderdeel van het clanleven. Rattlesnout keek naar haar. "Moet ik gaan?" Koud. Hij was er niet zeker van. Poezen waren erg verwarrend soms.
keep your eyes on the stars and your feet on the ground
De kater zei dat het alleen maar de waarheid was die hij net had uitgesproken. Fawnstep draaide een beetje met haar oren, niet goed wetende wat ze met hem aanmoest. Maar hij had niet het recht om haar dingen te gaan noemen terwijl hij niet eens wist hoe ze in elkaar stak, wat ze allemaal wel niet had meegemaakt. "Je hebt gewoon het recht niet.." mauwde ze terwijl ze haar blik vast van hem weg draaide. "Doe maar waar je zin in hebt.." mompelde ze vervolgens, haar ogen nog altijd op het water gericht. Ze ging hem niet zeggen dat hij op moest rotten, zo was ze niet. Maar hij, voor de zoveelste keer, had gewoon het recht niet..
Een kroop een klein glimlachje op zijn gezicht. Niet bepaald gemeend, maar het was beter dan dat stenen gezicht. Rattlesnout gaf zijn borstkas ook een paar likken, omdat die ook nat was geworden. Uiteindelijk stond hij op. "Nee inderdaad ik heb het recht niet, ik ken je als een clangenoot niet als een naaste, maar dat zijn de meeste en de meeste hebben een oordeel over een persoon. Over jouw, Fawnstep." Hij bedoelde wel erg duidelijk dat ze zich moest verweren. Ze moest harder worden, niet zo een softie als nu. Een koningin, geen prinses. Hij zwaaide met zijn staart als een soort van afscheid. "Nog een prettige dag, ik vond ons gesprek erg... leuk", mauwde hij zachtjes. Daarna draaide hij zich om en begon te stappen. Al snel had hij een draf tempo en verdween hij uit het zicht. Hij zou vast en zeker nog niet naar huis gaan. Misschien ontdekte hij nog iets en jagen was een zekerheid.
Topic uit
keep your eyes on the stars and your feet on the ground
Onderwerp: ◄ Soft pace 
vr 23 jun 2017 - 8:33
