[Night patrol] Moonlight

Onderwerp: [Night patrol] Moonlight do 29 jun 2017 - 18:34

men stumble over

pebbles

De kleine tom rekte zich eventjes uit. Hij had een kort dutje gedaan voor ze op de patrouille zouden vertrekken, omdat hij gisteren al heel laat was opgebleven en hij anders gewoon al lopend in slaap zou vallen; en dat was nu ook niet helemaal de bedoeling. De maan scheen binnen in de grot, waardoor het niet zo donker was. Op heel bewolkte nachten was het altijd veel donkerder, tot het punt dat je helemaal achteraan heel goed moest kijken wie je voor je had; maar vandaag was niet zo'n nacht. Bij deze patrouille had hij een to-be en een andere guard gevraagd om mee te gaan; River that Runs Downhill en Eyes of the Snake. Hij zou even op hen wachten, maar als ze niet kwamen opdagen zou hij hen wakker moeten gaan maken. Hopelijk was dat echter niet nodig, want een goede guard zou ervoor zorgen dat hij op tijd zou zijn. Het was belangrijk dat de guards op elkaar konden rekenen. Wat zouden ze anders zijn? Een bende ongeregeld die toevallig wat gespierder was dan de hunters. Zo zouden ze hun territorium niet veilig kunnen houden.

+ River & Eyes

marv

Languit lag de kater tussen de kleine rotsen aan de rand van de grot. Hij was eerder wakker dan de bedoeling was geweest dus was hij maar in de buurt van de ingang gaan liggen. Op die manier kon hij precies zien wanneer de andere twee katten er waren en ze zouden vertrekken. De eerste die arriveerde was een volwassen kater, Pebble that kills Wolves, de Guards Chief. De praktische wederhelft van zijn vader, de Hunters Chief. Langzaam kwam de zwart witte kater overeind waarna hij in een rustig pasje op de bruine tabby af liep. Met een zacht knikte begroette hij de kater. Nu was het alleen nog wachten op River that runs Downhill. Wat ongemakkelijk voelde het eigenlijk wel. De zoon en dochter van de Hunters Chief mee op patrol met de Guards Chief. Haast alsof hij op hun wilde letten. Oh als dat maar niet echt een roddel werd, het zou alleen maar problemen brengen.

Het leven van een to-be was net zo zwaar als dat van een student in zijn heetste periodes. Like, serieus. Wie regelde er nou training vlak voor een patrol?! Dude, dat was niet ok! Dromerig als dat ze een beetje was geweest had ze ook even gestopt om hunters te begroeten en te vragen wat ze aan het doen waren, aangezien ze herbs aan het verzamelen waren en River daar wel graag wat meer over wilde leren... HOWEVEEEH... Ah, ze kwam nog te laat als ze het zo aan hield. Dat dacht ze... Want ze kwam nog net op tijd de grot binnen. Ze had doorheen de dag kunnen slapen, dus ze was nog genoeg fit om de patrouille met haar broer en Pebble, de chief of guards, te doen. Lichtjes hijgend trippelde ze naar de twee toe terwijl ze even naar hun toe knikte. Ze had er geen zin in, maar een facade ophouden kon vast geen kwaad... En zolang ze bij Snakeboi bleef was het vast allemaal goed en wel... Want Pebble was zo een waar ze als de dood voor was.

Men stumble over

pebbles

De twee kinderen van zijn mede-chief kwamen er al snel bij en elk werden ze begroet met een vriendelijk knikje. Hij was blij dat ze er allebei waren en dat ze niet te laat waren, want anders had hij toch een serieus woordje te spreken met Drizzle over de houding van zijn kinderen. Maar gelukkig was dat niet nodig. Pebble zette zich recht en strekte zich even uit. Zonder een woord te zeggen wenkte hij hen beiden mee naar buiten. Op nachtpatrouilles was het belangrijk dat ze stil waren; maar hij verwachtte wel dat ze dat wisten. Eyes had zijn training al afgerond en River was ook geen kersverse to-be meer. Ze waren oud en wijs genoeg om stil te zijn. Het hoefde nu ook geen complete sluiphouding te zijn, maar zelf zorgde hij er ook wel voor dat zijn pootjes geen geluid maakten op de stenen. Zijn oortjes waren gespitst en zijn neus was in de lucht gehoffen. Het was de bedoeling dat ze elk spoortje van een roofdier meteen zouden opmerken - en indien mogelijk, dat ze meteen dat roofdier zouden elimineren. Maar hopelijk zouden ze niks vinden en zouden ze in complete stilte terug kunnen komen in de grot.

marv

Het duurde niet lang voor ook River that runs Downhill zich bij de twee katers bevond. Eyes of the Snake merkte haar wat hijgende ademhaling op en fronste even. Ze was zich toch niet verder aan het pushen dan dat ze aankon? De zwart witte kater drukte zijn neus zachtjes tegen het oor van zijn zusje aan ter begroeting. Pebble that kills Wolves leek echter geen tijd te willen verspillen en was al onderweg richting de uitgang van de grot. De andere kater volgde hem en wenkte met zijn staart zijn zusje ook te komen. Net zoals de tabby kater voor hem lette Eyes of the Snake op zijn pas en zorgde er voor dat hij zo min mogelijk geluid zou maken. In plaats van vooral zijn neus te gebruiken richtte de kater zich meet op het zicht. Zijn reukvermogen en gehoor waren niet top notch maar zijn zicht was dat daarentegen wel. Gek genoeg met zijn rode ogen.

Ugh, Pebble ging er al meteen vandoor. No rest for her, just going allright, daar was ze al gewoon aan. Zuchtend keek ze dan ook even kort naar snake, die haar even ter begroeting aan neusde en blij snorde de calico poes naar hem om zich om te draaien en de katers te volgen. Hun manier van lopen en hun houding was dat van een proffesional, iets dat River verre van was. Ze was misschien luider dan hun, aangezien het lichtvoetige werk al helemaal niet voor haar was weg gelegd. Toch deed ze een poging hun houding te imiteren. Ze vond patrouilles saai, je mocht zelfs niet praten vaak en daarbij was er nooit iets spannends gebeurd, er gebeurde nooit iets als guard. Meuh. Zacht trippelde ze verder, ietwat moeizaam om haar balans te behouden met haar stroeve lichaam, maar het ging wel. Lomp was ze wel dus ze wist niet of ze lang stil kon blijven in deze houding. Als in stil zijn zonder op haar bek te gaan. Het was maar hopen dat ze snel een normale ondergrond zouden vinden, maar dat zou verder van de cave af zijn. Ze moest gewoon even dooor de zure appel bijten.

Men stumble over

pebbles

Eyes volgde hem stil, zoals het een guard tijdens een patrouille beaamde, maar River maakte meer geluid dan hij wou horen. Pebble zou haar mentor nog eens moeten aanspreken, dat hij meer aandacht moest besteden aan haar sluipen. Hij begreep dat het niet zo makkelijk moest zijn et een groot lijf - daar had hij ergens wel een voordeel, omdat hij kleiner en dus ook wat lichter was dan de gemiddelde guard. desondanks was hij ook gespierd, breed gebouwd en had hij brede poten. Hij had veel getraind toen hij jonger was, trainde nu nog veel, om zeker te zijn dat hij het minste geluidje zou vermijden. Even keek de chief geïrriteerd om naar de jonge poes, al had het geen nut om er nu een opmerking over te maken. Andere pootstappen op de rotsen lieten de stevig gebouwde kater stilstaan en hij stak zijn staart omhoog om te signaleren dat de andere twee dat ook moesten. Zijn oortjes waren gespitst en hij zette pasje per pasje dichterbij, verwachtend dat River en Eyes hetzelfde deden - heel langzaam, heel stil, heel voorzichtig. Hij sloop het hoekje om, in een aanvalshouding, klaar om te springen als het een roofdier bleek te zijn.. Maar een kleine vogel begroette hem. Hij stond weer recht. Dat was iets voor de hunters - niet voor hen. Met een klein vogeltje konden ze weinig aanvangen, hij had nooit geleerd hoe hij het moest vangen en hij zou er dan ook geen moeite voor doen. Het beestje zou toch gewoon wegvliegen en misschien andere vogels in de buurt opschrikken. Nee, hij zou het laten zitten, dan bleef het als ze geluk hadden in de buurt voor wanneer er een hunter langsliep.

marv

Over rotsen lopen was niet zijn favoriete bezigheid, het kostte veel moeite en voelde altijd zo nutteloos aan. Hij was niet de enige die daar zo over dacht aangezien het leek dat River's mentor er niet extreem veel aandacht aan had besteed dus ver. Voor de kattin zou het nog eens moeilijker zijn dan voor de twee katers. Pebble was vrij klein en hij zelf had ook maar de gemiddelde grootte, in het algemeen dan, niet eens van de Guards. De tabby kater leek ook door te hebben dat River wat meer geluid maakte en keek even om. Eyes of the Snake had de neiging om wat geïrriteerd terug te kijken, hij wilde zijn zusje beschermen, ze deed uiteindelijk toch haar best. Maar hij wist dat, dat niet goed zou gaan vallen bij de Chief. Pebble stak plotseling zijn staart de lucht in en kwam tot stilstand. De zwart witte kater stopte in zijn sporen, zodra hij het signaal had verwerkt. Pootje voor pootje volgde hij de Chief maar slaakte een zachte zucht zodra hij zag dat het een kleine vogel betrof. Wat een moeite voor niets.

Stommel, stommel... Ja, ze leek, ondanks dat ze best stil was... Een halve maniak op de rotsen. Een tribe kat zou haar gek verklaren op het getik van haar nagels tegen de rotsen te laten weerklinken; of erger nog... Ze deed geen echte moeite elke poot even zacht neer te zetten. Oh damn, de drama. Toen ze dan ook de boze blik van Pebble zag, grijnsde ze enkel even, om haar spieren meer op te spannen en met meer moeite dan eerder verder te lopen... Ze staarde naar haar poten, lettende op haar manier van wandelen... En daarom had ze dan ook niet gezien dat de tabby iets had gedaan. Bijna liep ze tegen haar broer op, maar ze had nog snel genoeg halt gehouden en klauterde even achteruit. Ah! Ze slikte even terwijl haar klauwen geschrokken over een rots heen krasten. Ze was bijna over de boord gevallen... Niet opnieuw pls... Not again... Toen ze na enkele seconden zag hoe Eyes achter de chief gaan, sprong ze er ijverig achterna... Een vogeltje... Ze liet haar oren wat zakken en kon het niet laten haar mond open te trekken. "Het is weer o zo spannend hoor," murmelde ze amper hoorbaar terwijl ze met haar ogen rolde, de nodige sarcasme in haar gefluister was zeker aanwezig.

Men stumble over

pebbles

Pebble had het zachte gemompel van de to-be wel gehoord. Hij zond haar een waarschuwende blik, zijn groene ogen lichtjes samengeknepen. Waarschuwing 2. Nog eentje en ze was uit. River moest zich beseffen dat dit geen spelletje was, dat de guards ook een functie hadden en dat ze dat niet licht moest nemen - en hij besefte heus wel dat ze zo veel liever een hunter zou zijn, maar dat was nu eenmaal niet wat de Tribe of Endless Hunting voor haar had gekozen. Daar kon hij niks aan doen. Ze moest leren leven met haar rang, hoeveel medelijden hij ook met haar had en hoe veel ze er ook nog over zou zeuren. Pebble richtte zijn blik even op Eyes en draaide zich daarna weer om, om verder te lopen. Zijn pootstappen nog steeds even zacht als ervoor, zijn oren gespitst. Niet alleen om te horen of er gevaar was, maar ook om te horen of de twee jongeren zich wel gedroegen. Vooral River dan.

marv

"Het is weer o zo spannend hoor," hoorde Eyes of the Snake zijn zusje nog net sarcastisch mompelen. Aan de ene kant kon hij haar teleurstelling bij gebrek aan spanning wel begrijpen. Aan de andere kant was het ook maar beter dat ze niets gevaarlijks zouden tegenkomen. De zwart witte kater merkte de blik van hun Chief op. Het leek er op dat zijn zusje niet bepaald bij hem in de smaak viel. De blik werd ook even op hem gericht. De kater keek zo emotieloos mogelijk terug. Hij had geen zin in nog meer gedoe dus kon er beter maar niets van laten merken. Pebble that kills Wolves draaide zijn kop weer naar voren en sloop weer verder. Eyes of the Snake volgde in het pasje waar hij oh zo vaak voor had moeten oefenen. Het was dan ook een hele opluchting toen ze eindelijk de zachte grond onder zijn poten voelde. Dat zou het lopen een heel stuk makkelijker maken.

De spontane glinstering van spot voor haar rang. Ze wist het maar al te goed dat het gebeurde maar kon er niks aan doen. En met zekere trots keek ze dan ook naar Pebble, zeker zijnde over haar mening. Ze wilde haar niet laten neerhalen. Daarvoor was ze een tiener, daarvoor was ze een kleine rebel. Ze wilde niet zo aangekeken worden en dat was duidelijk. Ze was groter dan die dwerg en stelde zich dan ook wat op toen hij haar boos aankeek. Ze wilde geen vijandigheid tonen maar in zekere zin was het ook gewoon belachelijk. Waarom mochten ze niet praten? Ze had gehoord dat de patrouilles van de clans anders waren en praten er wel mocht. Ze had zoveel gehoord, zoveel dingen waardoor hun leven beter kon worden en hier stonden ze... Hun oude technieken uit te voeren terwijl het beter kon voor iedereen. Enkel en alleen omdat Pebble een koppige eikel was. Geen idee waarom, maar sinds die ene dag wist ze het gewoon niet meer. Ze wilde het niet meer weten, eerlijk gezegd, en het was dan ook vrij simpel in haar boekje... Maar dat liet ze niet merken. Toen de kater dan ook eindelijk verder wandelde snoof ze even, bijna geluidloos. Ze volgde de twee stilletjes terwijl haar ogen strak gericht bleven op de kater die haar net had aangekeken. Normaal zou ze nerveus gaan lachen en eruit zien als een teengirl die net haar liefde had verklaard, maar niet nu. Ze vond het gewoon overdreven. Hij maakte er zelfs geen opmerking over. Oh, whatever ook. MEt een rol van haar ogen stapte ze verder, de zachtheid onder haar poten verwelkomde ze met plezier. Veel beter dan die stenen. Langzaam liet ze haar kop afzakken. Haar nacht was naar de zak door deze kat, dus ze kon er niet gelukkig bij lopen, niet met alle gedachten in haar kop en de hormonen in haar lijf. Dat ging gewoon niet.

Hij negeerde de emotieloze blik van Eyes en de humeurige houding van River. Ze waren allebei nog jong. Ze zouden wel leren dat moeilijk doen niet altijd nut had, ze zouden wel weten wanneer ze wél moeilijk moesten doen. Nu was het zo'n moment dat het geen nut had. Hoe moeilijk ze ook deden, het zou de situatie niet veranderen. Ze moesten stil zijn en als ze de patrol verpestten zouden ze de gevolgen nog wel moeten dragen. Of ze nu Guard wouden zijn of niet, ze waren guard of op zijn minst guard to-be en die rang kwam met verantwoordelijkheden, net zoals hunter to-be dat was. Hun poten raakten zachtere grond waardoor ze hun pas konden versnellen en hun sluiphouding ietwat konden verlossen. Op zachte grond maakten ze minder lawaai, maar de vijanden natuurlijk ook. Hij gebaarde met zijn staart naar de twee dat ze hun oren en ogen open moesten houden maar deed niet de moeite om achterom te kijken. Ze zouden hem toch alleen maar weer respectievelijk emotieloos en moody aankijken.

De spanning in de groep viel duidelijk te voelen. Hij was er vrij zeker van dat de andere twee katten het ook zou voelen. Het was niet goed om spanning onder een patrouille te hebben, dat kon alleen maar in de weg zitten. De enige die wat aan die spanning kon doen was Pebble that kills Wolves. Als hij er over zou op spreken, was de kans groot dat het niet goed zou worden opgevat. Bovendien was Pebble de patrouille leider. Het was altijd al wel geweest dat er druk op hun lag vanwege de rang van hun vader. Of nouja, sinds hij die rang had ontvangen in ieder geval. Voor zijn zusje moest dat zwaarder voelen dan voor hem. Hij werd toch al niet vertrouwd dat hij iets goeds zou doen, het maakte geen verschil. Van River that runs Downhill werd natuurlijk aardig wat verwacht, als dochter van de Chief of Hunters. De patrouille trok verder, een lange weg zonder iets tegen te komen. In zijn ooghoeken zag de zwart witte kater iets voorbij schieten. Hij stopte in zijn sporen en stak zijn staart omhoog in teken van opletting. Hij richtte zijn rode ogen richting het oosten. Jammer genoeg stond er een westenwind, ze konden niets ruiken. Alleen kijken of ze het nog een keer zouden zien. Een uil misschien, of een vos en een kat was ook nog een optie. Veel groter of kleiner dan die kon het niet zijn geweest.

_{Het was een lichte nacht. De maan scheen fel op het onbekende gebied neer, aangezien er weinig wolken aan de lucht waren. Ook de sterren waren goed zichtbaar. Dit maakte het een goede gelegenheid voor een jacht. StarClan keek over haar heen, en ze meende dat haar jachten dan beter gingen. Bovendien was het een normaal ding om als ShadowClanner de nachtelijke omgeving te gebruiken, iets wat ze dan ook dagelijks deed. Hoewel de meeste katten vooral overdag actief waren, wisselde zij het af. Vaak was ze 's nachts en in de morgen wakker, tenzij ze een apprentice trainen moest voor een dag, als diens eigen mentor niet kon. Vandaag was niet zo'n dag geweest en had ze dus haar energie voor het donker bewaard. Ze voelde zich op haar gemak in de frisse nacht, en functioneerde dan ook het beste. Dat de maan fel scheen, maakte het niet minder moeilijk. Soepel bewoog ze zich van schaduw naar schaduw, een tactiek die haar van jongs af aan al geleerd was en die ze in de loop der jaren ontwikkeld had tot perfectie. De kattin opende haar bek om de koude lucht in te proeven, en een kleine grijze wolk verliet haar bek toen ze uitademde. Een geur die ze geroken had kon ze niet volledig plaatsen, en ze versmalde haar ogen. Meteen was ze alert. Ze had gehoord van dreigingen hier die anders dan thuis waren. Wilde dieren die ze niet op het lijf wilde lopen. Ze drukte haar lichaam tegen de grond en ging op in de schaduw die haar lichaam omhulde, waarbij ze haar oren spitste. Ze hoorden geen stemmen, maar pootstappen die verrieden dat het niet om roofdieren ging, maar katten. Ze snapte meteen dat dit ging om de beruchte katten uit de bergen, die ze voor geen haar vertrouwde. Ze had hen nog nooit gezien, en geloofde er niks van dat ze hen vredelievend op hun gebied lieten verblijven zonder er iets van terug te verwachten. Met versmalde ogen keek ze om zich heen, op zoek naar de katten van wie ze de pootstappen hoorde. Niet lang daarna lokaliseerde ze hen, en telde er drie. Ze was onopvallend, maar als ze werkelijk naar haar zoeken gingen, zat er enkel een dun bebladerde struik tussen hen. Bovendien moest haar geur ook aanwezig zijn, als zij hen ook ruiken kon. Ze klapte haar nagels defensief uit. Een gevecht startten wilde ze niet, maar ze zou zichzelf uiteraard wel verdedigen als het erop aankwam, wat ze wilde tonen ook.
- Hoppa even wat spanning in dit patrol topic c:}

Onderwerp: Re: [Night patrol] Moonlight