Hij had er mee ingestemd om even een wandeling te maken. Het was nacht en iedereen sliep, maar hij en Oceanbreeze waren nog wakker. Om te tijd wat te doden zouden ze wat door de bergen heen zwerven. De kattin was nog altijd een beetje zwak na de bevalling, maar haar uit het oog verliezen zou hij niet. Hun kittens waren gesettled bij Bronzemask, die hen zou zogen tot ze vast voer konden eten en ze weer bij hun echte moeder konden. Want Oceanbreeze was uitgeput door het verzorgen van al die kittens, en dan een tweede zwangerschap erbij was niet makkelijk geweest voor haar. Hun oudste zoon was dan ook overleden, en eigenlijk hadden ze niet veel tijd gehad om te rouwen. Een paar dagen geleden had hij een plaats gevonden die hij aan haar had willen laten zien. "Hier is het," mauwde hij terwijl hij ging zitten aan de rand van één van de sterren poelen. Het was prachtig, een ding wat zeker was.

[ O c e a n b r e e z e ❤ ]

De nachten waren zwaar voor Oceanbreeze, immers had ze net een kitten verloren en haar nestje tijdelijk afgestaan aan Bronzemask. De bevalling had enkele dagen geleden plaat gevonden en was zwaar geweest. Aangezien ze zo rusteloos was, had ze Tigergaze gevraagd haar mee naar buiten te nemen. Om een wandeling te maken, dit om even haar gedachten te laten varen en tot rust te komen. De kater had aangegeven een perfecte plek te weten en dus had Oceanbreeze hem ondanks haar ietwat verzwakte lichaam gevolgd. Het was een zware periode geweest en hoewel het niet makkelijk was had Oceanbreeze nog steeds een zachte blik op haar gezicht en probeerde ze zo goed en kwaad als het kon verder te leven. Het zou allemaal makkelijker gaan als Tigergaze en zij bij elkaar waren. Als echte partners, maar dat zag ze nog niet zo snel gebeuren. Hoewel ze van elkaar wisten dat ze elkaar lief hadden was het waarschijnlijk nog niet het moment om samen een gezin te vormen, ook al waren de kittens er al. "Hier is het," mauwde de bengaal waarna Oceanbreeze voorzichtig naar voren stapte. Voor een prachtige poel water ging Tigergaze zitten. De sterrenhemel schitterde in het water, waardoor ze aan Skykit moest denken. Oceanbreeze nam voorzichtig plaats naast de kater, waarna een zachte zucht over haar lippen gleed. "Ik heb nagedacht Tigergaze, ik denk dat het al lang tijd is dat jij weer je Warrior taken op je neemt," haar stem klonk zacht en vriendelijk, maar haar ogen stonden een tikkeltje dof. Als ze eerlijk was zou ze zijn gezelschap missen.

De kater was gaan zitten toen ze bij de poelen waren aangekomen. De kattin keek in het water en nam daarna naast hem plaats. Wanneer hij naar het water keek moest hij denken aan alle katten die hij al verloren was. En ergens liet het hem beseffen dat het leven maar kort was, dat je moest genieten van elke seconde die je kreeg van StarClan. Skykit had maar een paar secondes gehad, Cheekykit had ook veel te weinig tijd op deze planeet gehad. Zijn twee zoontjes, voor altijd in zijn hart. Net zoals de rossige kattin die dankzij hem gesprongen was. Maar het leven ging door, hoe hard het ook was. Hij moest er zijn voor al zijn levende kinderen, zodat ze ooit hun eigen pad konden kiezen. De kater draaide zijn kop naar Oceanbreeze toen deze zei dat het tijd was dat hij zijn taken weer op zich zou nemen. "Bedankt," mauwde hij en drukte kort zijn kop tegen de hare aan. Daarna dwaalde zijn goudkleurige ogen weer af naar de poel waarin de sterrenhemel gereflecteerd werd. Hij was eventjes stil, maar de stilte was prettig. "Ocean.. ik heb nagedacht.. over ons.." De kater hield zijn goudkleurige ogen nog kort op het water gericht nadat hij de blauwe ogen van de kattin opzocht. "Het leven is kort, en alles behalve eerlijk. Elke minuut, nee, elke seconde die ik met jou heb.. het is.." Hij viel stil en schudde kort zijn kop. "Ik wil bij je zijn, Ocean." Misschien was het wel te snel, misschien waren hun levens nog rommelig van de dingen die ze in het verleden hadden gedaan.. maar.. "Wie weet wanneer onze tijd over is," mauwde hij terwijl hij zijn schouders ophaalde. Morgen kon hij tijdens de jacht naar beneden vallen bij de Vulture's Drop. Morgen kon Oceanbreeze ziek worden en sterven. Je wist maar nooit wanneer StarClan je meenam. "Wil je mijn partner worden?" mauwde hij toen recht voor zijn raap. Want heilige voorouders, hij hield van haar.

Daar in het midden van de nacht bij de prachtige poelen water, die de sterren reflecteerden. Wat hoop en vele andere gevoelens bij de kattin opwekte, zaten twee katten die misschien ooit geliefden zouden worden. Dat die ooit dichterbij kon zijn dan Oceanbreeze verwachtte was alleen maar mooi. De tijd op deze wereld kon zo voorbij zijn, was af en toe behoorlijk kort en Oceanbreeze wist dat net zoals Tigergaze maar al te goed. Skykit, Rosekit en nog andere kittens waren in korte tijd overleden, nog voordat ze van het leven hadden kunnen proeven. Haar zoontje en dochtertje zouden altijd in haar hart zijn, net zoals Neverland die vermoord was door de vogels die hier leefden. Hetzelfde zou waarschijnlijk ook voor Tigergaze het geval zijn, hij zou Mousewish en zijn twee overleden zoontjes vast ook altijd in zijn gedachten hebben en houden. Oceanbreeze zou niet anders willen, want dat betekende dat de kittens iets voor hem en haar betekend hadden. Dat zij en Mousewish iets voor de voormalig koude kater betekenden. De kater draaide zijn kop pas weer naar haar toe toen ze verklaarde dat hij zijn taken weer op zich mocht nemen, zou nemen. "Bedankt, mauwde de kater waarna hij kort zijn kop tegen die van haar aan drukte. Oceanbreeze glimlachte enkel onhandig. Vervolgens snorde ze zacht en richtte ze haar blik heel kort op Tigergaze. Bijna tegelijk met de bengaal dwaalde haar ogen weer naar de poel waarin de sterrenhemel gereflecteerd werd. Dit was een van de meest harmonieuze plekken waar ze in lange tijd waren geweest. Hoewel het stil was, was de stilte niet onprettig, zeker niet. Het gaf haar de tijd om over haar verloren katten na te denken. Over Whitelion, Neverland, Rosekit, Skykit en nog vele andere belangrijke katten die ze niet meer zou zien totdat ze haar leven verloor. Maar ook over haar geliefden hier, haar levende kittens en pleegkittens en natuurlijk over de kater die naast haar zat. "Ocean.. ik heb nagedacht.. over ons.." De kattin draaide haar zilverbruine kop naar hem toe en knikte even. Ook zij had nagedacht over hen. Over de familie die ze nu samen hadden. De goudgele ogen van de kater werden op haar gericht, waarna ze hem recht aan keek. In zijn sterke blik, zijn misschien nu wel breekbare blik. "Het leven is kort, en alles behalve eerlijk. Elke minuut, nee, elke seconde die ik met jouw heb.. het is.." Oceanbreeze bewoog onbewust iets dichter naar hem toe en keek hem met haar vragende warme blik aan. De kater was stil gevallen en schudde zijn kop. "Ik wil bij je zijn, Ocean." De kattin slikte even moeizaam. De tijden, ze waren zwaar en ongemakkelijk maar ze zou liegen als ze zei dat ze niet van hem hield. Dat hij haar wereld hier was en Neverland haar wereld in Starclan. "Wie weet wanneer onze tijd over is," vervolgde hij waarna hij zijn schouders op haalde. Oceanbreeze wierp een blik op de sterren in de poel. Voor vele katten was de tijd toch immers te vroeg voorbij, zeker met deze reis. Starclan leek op elke hoek te zijn. Bij elke keuze die de katten nu maakte kon het wel eens hun laatste keuze zijn. "Wil jij mijn partner worden?" Vroeg de kater uiteindelijk. Recht voor zijn raap en eerlijk. Alle twijfels die ze ooit had gehad dat de kater niet van haar hield, verdwenen als sneeuw voor de zon. Haar keel werd bijna dichtgeknepen met het geluk dat de kattin ervoer. Voorzichtig drukte ze haar neus in zijn warme vertrouwde vacht waarna ze enkel knikte. Ze leunde vermoeid en ontspannen tegen de kater naast haar aan. Haar partner.

De tijd tikte en het was enkel wachten totdat de bom af zou gaan. En Tigergaze wilde niet wachten tot het te laat was, hij wilde zijn leven leiden met Oceanbreeze aan zijn zijde. Hij was er klaar mee om alleen te zijn, hij wilde iemand waarop hij altijd terug kon vallen en iemand die ook altijd op zijn schouders kon steunen. Elkaar overeind houden in deze barre wereld, in deze reis waarvan iedereen wist dat het nog niet afgelopen was. Dit was pas het begin. Alles zou nog erger kunnen worden, hun hele wereld zou onder hun poten vandaan kunnen brokkelen. Maar als je elkaar nog had dan was er niets om bang voor te zijn. Met hun kleine gezinnetje, waar hij automatisch zijn andere kinderen en die van Oceanbreeze bij rekende. Dus hij had de vraag gesteld, recht voor zijn raap en puur uit het hart. Het antwoord was haar neus in zijn vacht en een zacht knikje. Maar dat was genoeg voor hem, dat was het antwoord. "Ik houd van je.." mompelde hij terwijl hij zijn staart om haar heen sloeg en zijn vacht ook tegen de hare duwde. Zijn partner.

Haar antwoord was niet zozeer mondig. Ze sprak hem niet aan en reageerde enkel met haar vermoeide lichaam op hem. Ze drukte haar neus in zijn vacht en knikte, maar dat knikje zou hij wel meekrijgen. Immers had hij haar aangekeken terwijl hij het haar vroeg. Partners zouden elkaar steunen in de barre tijden en genieten van de mooie tijden samen. Tijden die ze nu ook al hadden gehad. Oceanbreeze wist dat de kans behoorlijk klein was dat ze elkaar niet zouden steunen. Zelf had ze voor alle kittens van Tigergaze gezorgd en had hij ook altijd een oogje uitgehouden voor die van haar. Zeker nadat Neverland gewond was geraakt en later naar Starclan was vertrokken en hen had achtergelaten. "Ik houd van je.." Mompelde de bengaal waarna hij zijn warme staart om haar heen sloeg. Oceanbreeze keek hem met haar zachte blauwe ogen aan, die altijd een warme blik in zich droegen waarna ze hem nogmaals een neusje gaf en zachtjes snorde. Nu, zouden ze echt een gezin zijn en hoefde ze niet bang te zijn de kittens alleen op te voedden. "Ik ook van jou," murmelde ze een tikkeltje schor waarna ze haar kop boog en naar de stille wateren staarde. Liefde bloeide op onder de sterrenhemel onder toeziend oog van Starclan.

Een schitterende nacht, zo kon Oceanbreeze het enkel beschrijven. Hoewel voor haar en Tigergaze iemand op hen wachtte in Starclan, ging het leven door, ging het verder. Het was misschien wel beter op deze manier. Elk van hen had nu iemand om de ervaringen mee te delen en hoewel ze Deputy was en er zaken waren waarover ze niet kon spreken met Tigergaze omdat het simpelweg niet haar zaken waren, kon ze veel met hem delen. Samen hadden ze tijden in de Nursery doorgebracht, misschien wel met andere kittens maar uiteindelijk toch samen. Nu waren ze samen, zonder de kittens, zonder de zorgen die de kleintjes met zich mee brachten. Hoewel het haar had opgelucht vijf van de zes kittens levend en wel op aarde te brengen, miste ze de jonge Skykit natuurlijk nog steeds. De prachtige bengaalse kitten. Zou hij haar ogen hebben of die van Tigergaze? Hun kittens waren allemaal prachtig, ook die van haar vorige partner en ook die geen bloed met haar deelden en het moeilijk hadden om haar te delen met zoveel anderen. Ze was er voor iedereen, ze was er voor de clan. Ze leefde de clan, ze was de clan. Als iemand van Windclan hield, van elk lid dan was het Oceanbreeze wel."Wat denk je ervan.." mauwde de bruine kater. Oceanbreeze keek hem verwachtingsvol aan. De glimlach maakte haar warm, zoals enkel een kat kon doen waarvan ze hield, zijn snuit stootte haar kort aan, waardoor een soepel gespin ontsnapte. "Zullen we hier de hele nacht blijven?"Vroeg de kater, een nacht doorbrengen zonde gezeur en spanning. Een nacht met elkaar zijn. Zoals elk koppel dat het liefste wou. Oceanbreeze haalde rustig adem en begroef haar kop ontspannen in zijn vacht. "Dat klink goed," murmelde ze vredig.