Are we gonna stand here all day?

De Vulture's Drop was een gevaarlijke plek, dat was een algemeen bekend feit. Toch had het ook een zekere charme om er rond te hangen. Zo was Bear hier redelijk vaak te vinden om zijn evenwicht goed op pijl te houden. Het waaide vandaag stevig en hij voelde hoe de wind aan zijn lange vacht trok. Hij had zijn staart in de perfect houding gehouden om niet naar beneden getrokken te worden door de sterke wind. Zijn blauwe ogen stonden strak op een punt vastgeplakt, zodat hij zijn concentratie niet zou verliezen. Bear was van mening dat concentratie het beste was om mee te trainen. Zolang je brein sterk was, was je lichaam sterk. Hij spande zijn spieren aan, zetten zijn klauwen in de grond en haalde diep adem. Daarna sloot hij zijn ogen en zetten zijn lichaam strak, perfect recht, tegen de wind in, die nog steeds zijn massieve lichaam mee omlaag wilde trekken.

[+Acefray]

Met zijn zintuigen verscherpt omdat hij zijn ogen dicht had gedaan, had hij al doorgehad dat er een andere kat op hem af was komen lopen. Geen Tribe kat, zover was duidelijk, zijn pas was anders, zwaarder. Hij rook naar moeras en muizen, geen prettige combinatie als je de frisse lucht van de bergen gewend was. Er werd hem iets gevraagd, hij moest ervoor zorgen dat hij niet uit balans raakte anders zou hem een pijnlijke dood te wachten staan. Bear opende zijn ogen en liet met een zucht zijn gestroomlijnde postuur zakken. Hij stapte van de rand weg en ging zitten, terwijl zijn helder blauwe ogen gleden over de grote pluizige kater die bij hem was komen zitten. "Geen respect voor je oudere geleerd?" vroeg hij op een rustige toon, een opmerking makend over de manier waarop de jongere kater hem had aangesproken. "Maar je informatie is correct, ik ben een Tribe kat. Men noemt mij Bear that Stands Tall, noem me maar gewoon Bear," vervolgde hij daarna. "Dan ben jij van die grote groep trekkende katten, correct?"

Het antwoord van de jongere kater amuseerde hem best wel. Hij wist dat de gebruiken van de trekkende katten anders waren dan die van hem, daarom zou hij niet al te snel kwaad worden om een van deze katten. Wel zou hij op zijn hoede blijven, aangezien Bear niet altijd even goed van vertrouwen was. De vreemde kater legde uit dat hij de tribe names leuk vond klinken en stelde zichzelf daarna voor als Acefray, de Medicine Cat van Shadowclan. De titels en namens zeiden hem weinig, maar de naam stond hem wel aan. "Dat verklaard de geur van de kruiden om je heen," concludeerde Bear op een kalme toon. Hij verzetten zichzelf eventjes, zodat hij niet tegen de wind in hoefde te gaan praten. Hij voelde er weinig voor om zijn stem te verheffen. "Dus jij bent de Healer van jouw ... clan, toch?" vroeg hij daarna, toch wel nieuwsgierig naar de gebruiken van de clans.

Bear's oor flickte toen hij de uitleg van de Medicine Cat hoorde. Het klonk hetzelfde als een Healer inderdaad, maar toch twijfelde hij over welke informatie hij vrij mocht geven. Immers wilde hij niet de wrath van Skyteller op zijn dak krijgen/ De grote kater aarzelde eventjes, maar besloot dat het niet zo veel problemen te geven om wat informatie uit te wisselen. "Ongeveer ja. Onze Healer, Skyteller, is leider van de Tribe. Hij heeft contact met de Tribe of Endless Hunting en kan voorspellingen zien gekregen door de Tribe of Endless Hunting," legde hij op een kalme wijze uit. "Jullie zijn de Medicine Cats niet de baas, toch? Ik hoorde geruchten," vervolgde hij daarna dit gesprek. Hij vond het wel interessant, de clankatten waren zoveel anders dan dat hij wist.

Bear knikte langzaam toen Acefray uitlegde hoe het zat. Hij had inderdaad vaag iets opgevangen over deze Leaders en iets van een Deputy, die de touwtjes in handen hadden. Het leek hem maar lastig, aangezien je zo veel hoge rangen had waar je omheen moest werken. Daarom leek hem het Tribe leef veel ontspannender. "Die oorlogen, komen die veel voor? Het lijkt me lastig om met zo veel katten bij elkaar te wonen. Want jouw Shadowclan is niet de enige clan, toch?" vroeg hij daarna rustig door. "De Healer hoeft alleen maar de Tribe te leiden en de zieken te verzorgen. De Chief of Hunters en de Chief of Guards regelen de rest, zeg maar," zei hij daarna kalmpjes. Hij had nog steeds een kinderlijke wens om ooit Chief of Guards te worden, maar hij wist niet of hij er zeker voor geschikt was.

Het was een plek waar Talon veel kwam, de Vultures drop. Hij hoopte door hier te komen dingen uit het verleden makkelijker te kunnen verwerken. Ditmaal had hij echter geen moment voor zichzelf om na te denken, omdat hij nu twee katten trof. Rustig stapte Talon op de bekende en onbekende af. Als eerste wendde hij zich tot de bekende. "Gegroet Bear that stands Tall," miauwde hij met een beleefd knikje en wende zich vervolgens tot de vreemdeling en begroette deze met een knik. "En gegroet clan kat," miauwde hij. "Ik kom hier niet ongelegen, hoop ik?" Vroeg Talon vervolgens. De clankat rook niet naar de andere clankat, Oceanbreeze, die hij ontmoet had. Het was nog steeds onwennig voor de kater om zoveel vreemdelingen in het berggebied te hebben. Normaal waren het wel eens wat rogues, maar niet zoveel katten in één klap. Talon vond het maar niets, maar ergens wekte het ook interesse bij hem op.

Hij kon zich een oorlog niet echt voorstellen, immers was hij niet anders gewend dan het leven in zijn Tribe en dat was maar één grote groep katten. Hij knikte rustig bij de uitleg van de Medicine Cat. Het leek hem geen pretje om zo te moeten leven, maar er waren een paar dingen die hem wel interesseerde. "Zie jij jezelf als een vuile vechter, Acefray?" vroeg hij dan ook, iets wat onverwacht. De Cave Guards kregen allemaal dezelfde trainingen, al waren er wat technieken die binnen een gezin over gegeven werden, mocht er een nieuwe generatie Cave Guards komen.
Voordat hij een antwoord kon verwachten, hoorde hij iemand anders aankomen. Zijn oren flickte eventjes en hij keek om. "Gegroet Talon that slashes with Strength," begroette hij de jongere kater. Daarna schudde hij zijn kop. "Je komt niet ongelegen, dit hier is Acefray, de Medicine Cat van Shadowclan. Hij's een soort van Healer," legde hij kort uit aan de jongere Cave Guard.

Naar oudere Cave Guards die gewoon weg respect verdiende was je gewoon beleefd, dat was iets wat Talon netjes tijdens zijn opvoeding van Orchid had mee gekregen. Daarbij was Talon niet het type om op iemand af te stormen en die gene met een box en een 'joo gabber, alles chill?' te begroetten. De clan kat gaf eveneens aan dat hij welkom was, net als dat Bear had gedaan toen hij hem terug had begroet. Rustig nam de zwarte kater plaats en sloeg elegant zijn zwarte staart over zijn poten heen. Nog voor Talon de kans kreeg om tegen de clan kat, die dus Acefray heette en een soort healer was van de zogenaamde Shadowclan, te zeggen dat de kater hem gewoon Talon mocht noemen, vuurde hij al een vraag op hun af. Talon wisselde even een blik met Bear. "Ik denk dat je het gewoon treft?" Kwam er vragend uit. "Wat een opmerkelijke vraag," ja, Talon was zoals hij was.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen Ace uitlegde hoe hij een gevecht aan zou gaan en dat hij niet zo zeer rekende op de vuile vechtstijl die zijn clan complimenteert. Toch gaf hij toe dat hij nooit echt goed getraind had tegen iemand anders, alleen tegen een das. Dassen waren geen bekende dieren hier in de bergen, maar heel af en toe was er wel eens een verdwaald dier gesignaleerd, die dan door de cave guards werd weggejaagd. Talon had zich ondertussen bij hen gevoegd en Ace vond het zo te zien allemaal wel goed, wel moest hij zachtjes lachen op de opmerkingen over hen gedrag. Hij knikte bij de woorden van Talon. "Je hebt het zeker goed getroffen," zei hij vriendelijk naar de grijze kater. "Ik heb een goede, maar strenge opvoeding gehad van mijn mentor en ouwe heer en doe een poging om nog iets van deze manieren bij de jongere generatie erin te krijgen," gaf Bear daarna met een zacht gegrinnik toe. Hij wisselde eventjes een blik met Talon. Die zou zich vast wel kunnen herinneren dat hij vaak genoeg op jongere katten was uitgevlogen vanwege hun lak aan goede manieren. Waar vaak nogal lacherig over werd gedaan.

Het mondhoekje van Talon krulde lichtjes op toen Bear een blik met hem wisselde. Ja, Talon zelf was vroeger al een nette kitten/to-be geweest, maar hij had vaak zat gezien hoe Bear dan toch uitvloog op andere maatjes van hem wanneer die brutaal of iets dergelijks deden. En natuurlijk, geen enkele jonge kat was heilig, dus ook hij had wel eens een stootje van Bear ontvangen. Maar dan waren zijn moeder, Ochrid en zijn vader ook goede ouders geweest die hun kittens met fatsoen hadden opgevoed. "Geen verontschuldiging nodig, vragen zijn er om gesteld te worden," miauwde Talon met een glimlach. Acefray vertelde dat hij ook streng opgevoed was door zijn mentor en de leader, maar dat hij het niet voor elkaar zou krijgen om zo netjes te doen zoals hij en Bear deden. Vervolgens vertelde hij hoe hij was. "Fatsoen zit gelukkig niet alleen in woorden," merkte Talon op. Want hoe Acefray zichzelf beschreef viel voor Talon ook gewoon onder het rijtje van fatsoen en netjes. Bij de volgende woorden van Acefray lachte Talon even. "Nou, ik ben anders ook niet zo oud," merkte Talon geamuseerd op. Hoogstwaarschijnlijk was Acefray zelfs ouder dan Talon.