I want to swim!

Littlekit had het wel gehoord hoor. Haar moeder was een poes die nu dood was - en ze had het nooit geweten. Maar dat vond ze niet zo erg. Ze vond het eigenlijk wel cool. Haar moeder was in Starclan! Zou ze met haar kunnen praten? Hmm.. Maar dat deed er nu niet toe. Littlekit had nog iets veel leukers gehoord. Want haar vader, jaja, degene die haar moeder zwanger had gemaakt, dat was geen Shadowclanner. Nee, hij zat in Riverclan. De leukste clan van allemaal! Want Shadowclan, dat was zo saai, en Thunderclan, die verstopten zich tussen al hun bomen, en Windclan, tsja, wat deed Windclan eigenlijk? Maar Riverclan, die kon zwemmen! In het water, tussen de vissen! En hun vachten waren mooi en pluizig en ze wou ook zo'n vacht hebben! Met een beetje een beteuterd snuitje keek ze kort naar haar eigen korte vacht. Ze wou ook kunnen zwemmen. Ze wou Riverclan zijn, zoals haar vader. Papa zou dan vast trots op haar zijn, ja toch? En dan zou ze haar broertjes en zusjes recht in hun gezicht kunnen uitlachen. Haha, ik ben bij papa, papa houd meer van mij dan van jullie, en jullie zijn maar saaie Shadowclanners! Ja, dat zou leuk zijn. Dat zou geweldig zijn. Littlekit greens opgetogen en haar turquoise ogen zochten de bevreesde leider van Riverclan. Dat was nog zoiets; haar leider, Tallshadow, die had niet eens zijn leidersnaam. Wauw, daar werd je bang van hoor. Ze brak de regels soms gewoon omdat hij haar niet echt aanzette om ze te volgen. Hij was beter in de nursery gebleven als kleine kitten. Misschien kon hij dan de allerkleinsten wat amuseren, want dat was toch het enige dat ze kon. Littlekit trippelde vrolijk op Butterstar af toen ze de grote poes zag staan en met grote bewonderende oogjes keek ze op naar haar. "Butterstar!", mauwde ze vrolijk, haar piepstemmetje hoog. Eventjes keek ze om zich heen, om te zien of Outrage ook in de buurt was - haar papa zou haar beslissing vast heel goed vinden, en hij zou haar vast steunen. Maar hij was hier nu nog niet, misschien kwam hij later; want ze wist dat hij zijn kittens bij hem wou. Daarmee had hij al problemen gekregen bij de oh zo gevaarlijke Tallshadow. Hmpf, Littlekit was echt niet bang van hem. "Ik wil Riverclan worden! Bij papa zijn!", mauwde ze enthousiast naar de grote leider voor haar, een onschuldig glimlachje op haar snuitje geplakt.

+Butterstar & Outrage eerst

Haar blauwe ogen lagen gefocust op de senior warriors van haar clan met wie ze enkele belangrijke zaken aan het doorspreken was. Want hoewel alle vier de clans nu 'samenleefde' betekende dat nog niet dat ze haar belangrijke gesprekken met hun ging delen. Sterker nog. Ze hadden juist nu nog meer reden voor muren om zichzelf heen bouwen om de vijand buiten te houden. Zodra er dan ook een kitten veel te luid en irritant haar naam riep staarde de riverclan leader langzaam omlaag naar de wit oranje kitten die haar aanstaarde. Ehm.. Shadowclan duidelijk, maar naam? Butterstar had zichzelf voorgenomen om kittennamen te leren maar nu stond ze toch even met een bek vol tanden niet precies wetende hoe dit ding heette. Zodra ze echter sprak over naar Riverclan komen en bij papa zijn schoten haar oren voor een seconde haar nek in. "Oh papa? En wie is je papa dan wel niet?" Sneerde ze koeltjes terwijl haar oren geinterreseerd zich focuste op de kitten. Zeker had dit ding het gewoon fout? Of was er een riverclan kater bezig geweest met hele foute dingen. Hmm either way, this could prove interesting.

Ze wou haar snuitje al openen om te antwoorden op de vraag van de leider, zich niet echt bewust van de niet al te vrolijke toon die die aan sloeg, toen Outrage ook op kwam dagen. Bij zijn woorden glommen haar oogjes enthousiast als ze van haar rosse vader naar de lichtgekleurde poes keek. Ooh, kleindochter? Zij was de kleindochter van Butterstar? Ooh, geweldig! Dit was nog leuker, nog cooler! Haar turquoise oogjes glommen en ze richtte zich tot Outrage, die aan haar vroeg waar dit vandaan kwam. Eigenlijk was het gewoon een ingeving geweest van het moment, maar nu het idee zich had vastgezet in haar kopje zou ze daar niet vanaf gaan.. "Riverclan is veel leuker dan Shadowclan!", mauwde ze vrolijk. "Tallshadow heeft niet eens zijn leidersnaam. En ik wil leren zwemmen! En ik wil bij jou zijn! Ik wil dat jij mij leert zwemmen!", antwoordde ze enthousiast, en in dat enthousiasme en in haar koppigheid leek ze geweldig op haar moeder, ook al besefte ze dat zelf niet.

Het leek bijna een toneelstuk dat hier opgevoerd werd toen nog voor de kitten kon antwoorden de bekende stem van Outrage door haar hart boorde. Opnieuw een steek van pijn en verdriet die ze verstopte onder een emotieloos masker terwijl ze haar zoon aankeek. De enige die ze in hem kon zien was haar eigen vader. Dat was dan ook de rede geweest van haar afgunst richting de kater. Afgunst die hij nooit verdient had en afgunst die hem gemaakt had wat hij nu was.. "Oh, jouw dochter hmm." Ze draaide haar kop omlaag en keek recht in Littlekit's ogen. Ze was een schatje, voor haar irritante stem dan. En er was duidelijk wel wat Riverclan bloed aanwezig. Maar er was een ding dat pijnlijk uitstak tegen dit alles. "Outrage. Zeg eens. Hoe denk ik over halfclanners?" Mompelde ze langzaam en staarde op naar hem.
"Zoon."

Haar vader en haar grootmoeder - oh, wat was dat leuk om zo te denken! - leken niet echt op haar te reageren. Butterstar keek wel recht in haar ogen maar Littlekit was niet van plan om zich te laten doen. Ze rechtte haar rug en haar turquoise oogjes keken recht terug in de ogen van de leider, onverschrokken. Ze snapte niet alles wat Otrage vertelde, ze lette niet echt op. In ieder geval klonk het niet echt positief en de kleine calico wist niet goed wat ze daarvan moest denken.. Zou ze nu in Riverclan mogen? Of zou ze binnen moeten sluipen tot haar geur net zo vissig was als die van hen en niemand haar aanwezigheid nog zou opmerken? Want dat zou ze doen hoor, als dat nodig was. Uiteindelijk zou ze in Riverclan terecht komen. Dan zou ze net zo cool zijn als de andere Riverclanners en dan zou ze leren zwemmen! Jup, dat was het doel. En Littlekit was er zeker van dat ze dat doel zou halen. Ze keek een keer naar Outrage en dan eens naar Butterstar, wachtend op wat de grote poes zou zeggen. Haar oogjes waren bijna smekend en er lag een onschuldige glimlach op haar snuitje. De leider kon toch niet weigeren, nee toch?

Smokegaze rekte zijn lichaam uit klaar om een patrouille bijeen te roepen, aangezien hij die opdracht had gekregen. Echter was er iets anders wat zijn aandacht trok. Het was een kitten van Shadowclan die zijn moeders naam riep en vervolgens zijn moeder die reageerde. Smokegaze vernauwde zijn ogen bij de de woorden die er gewisseld werden. Een half-clan kitten. Smokegaze kwam dichterbij, maar Outrage was er eerder, waardoor de donkere kater tot een halt kwam er verder luisterde naar de gewisselde woorden. Outrage was de vader en Butterstar vroeg, terecht, hoe ze dacht over half-clanners. En toen ging Outrage zich gedeagen naar waar hij waarschijnlijk naar vernoemd was. Hij uitte zijn woede en hoe. De woorden stroomden er uit, waren hard, onterecht en respectloos. Oké, Butterstar had een fout gemaakt met Outrage, waar Smokegaze zelf dan niet veel vanaf wist, maar dit kon écht niet. Smokegaze sprong naar voren en ging naast zijn moeder staan. "Hoe durf jij zo tegen moeder te spreken!" Grauwde Smokegaze fel tegen zijn half-broer. Aanvallen zou hij niet, Smokegaze had een hekel aan vechten, ook al kon hij dat heel goed. "Dat de clans nu samen zijn betekent niet dat er geen clans meer zijn!" Vervolgde hij. "Moeder heeft alle recht om dit af te keuren, er zijn niet voor niets vier clans!" Grauwde hij. Hij keek vervolgens naar de jonge kitten. "Daarbij denk ik dat moeder heel goed weet dat het niet aan de kitten ligt, maar dat het aan jou ligt," vervolgde hij, waarna hij bij de laatste woorden eerst naar Outrage keek en vervolgens naar Butterstar keek. Ja, Smokegaze zelf was ook geen fan van half-bloedjes, maar begreep wel dat de fout bij de ouders lag en niet bij de kittens zelf.

Onzichtbaar werdt de adem uit haar longen geslagen toen Outrage uithaalde met zijn woorden. Woorden die alles behalve datgene waren waar ze naar gevraagd had. Nee hij zag het fout. Compleet fout. Ze had misschien zo gedacht zo'n 30 manen geleden maar nu was het totaal anders. Ze was ouder en volwassener geworden. Droeg meer zorgen dan alleen haar eigen pijn om haar vader. En misschien dat Out recht had om woede richting haar te dragen maar ze had al zo vaak geprobeerd om deze brug van haat en woede te overstappen maar hij liet het niet los. Hij bleef zich vastklampen aan het verleden, haar verscheurend met elk woord dat hij uitsprak. Voor ze kon spreken stond er ineens een donkere vacht naast haar die het voor haar opnam en even kon ze de zucht van verlichting bijna niet inhouden voor ze haar staart op Smokegaze's rug plaatste. "Smoke." Mompelde ze meer als teken om zichzelf in te houden maar ook als licht bedankje voor ze zich naar Outrage richtte. "Je persoonlijke gevoelens naar mij spelen hier niet in mee Outrage. Jouw dochter, een halfclanner wil zich bij Riverclan voegen. Jouw houding helpt daar niet behoorlijk in mee." Ze moest toegeven dat ze verbaast was dat ze haar stem zo recht kon houden. "Haar moeder. Was Winddancer nietwaar?" Ze herinnerde zich dat de queen overleden was. Maar ook bloed was van Shrewstar.
De kitten was een lot uit de loterij om het zo maar te zeggen. Maar of dat nou zo goed was.. Outrage verder volledig negerend richtte ze zich op Littlekit. "Als je je bij Riverclan zou aansluiten betekend dat dat al je nestgenoten, vriendjes en familie in Shadowclan je vijanden worden. Misschien zal je op een dag tegen ze moeten vechten. Is dat waar je toe bereid bent om je bij Riverclan aan te sluiten?" Vroeg ze op een iets zachtere en rustigere toon. Want als er een ding was waar Smokegaze gelijk in had gehad was het wel dat ze nooit een kitten als de schuldige zou zien. Het waren altijd de ouders. Zelfs in haar geval met haar behandeling van Outrage.
Zij zelf was de schuldige geweest. Niet Out.

Vergeten dat Butterstar hem ook had afgestoten, was hij niet. Ze had hem vervolgens bij Ashlily neer gelegd, die op het zelfde moment bevallen was. Butterstar had gedaan alsof Smokegaze de kitten van Ashlily was geweest, door de overleden kitten weg te doen die exact op Smokekit had geleken, alsof hij was herrezen uit de dood. Niemand had er van geweten, niemand, zelfs Smokegaze niet. Butterstar had dat goed aangepakt, maar daardoor was het begin van zijn leven wel een ramp geweest. Ashlily had hem verafschuwd omdat hij zo erg op Smoketear had geleken. De kater die Ashlily had misbruikt en verpest voor het leven. Ja, Smokegaze had Butterstar gehaat voor haar daad, maar ook vergeven. Butterstar was er ondanks haar actie er wel voor hem geweest als een soort moeder, naast zijn oma, Mousefur. Ze had hem altijd bezocht, er voor gezorgd dat Smokekit niet alleen was, het mocht dan niet helemaal geholpen hebben, op lange termijn had het wel geholpen. Want hier was hij, Smokegaze, warrior van Riverclan.
Butterstar legde haar staart op zijn rug en sprak zijn naam uit. Een bedankje, verschuild in één woord en één beweging. Maar de woorden die Outrage vervolgens uitspraken raakte hem, zorgde er voor dat hij wilde reageren. Hij trok enkel zijn lip op. Het was het niet waard, het was het gewoon niet waard om daar op te reageren. Smokegaze had Butterstar vergeven, maar toch stak het. Vergeven mocht dan wel zo zijn, vergeten zou nooit gebeuren. Natuurlijk, het zou voor de rest van zijn leven blijven steken, maar dat had Smokegaze geaccepteerd. Het verleden kon niet veranderd worden, de toekomst wel. Zijn nek haren rezen ook lichtjes en zijn klauwen gleden zachtjes uit zijn hulzen. Toch deed Smokegaze niks, behalve een vurige blik op de kater te werpen. De woorden staken, maar hij reageerde niet, wat een ander in zijn situaties wel gedaan zou hebben. Butterstar begon te spreken. Het verbaasde hem, maar ze was wel eerlijk. Echter kon het wel een hoop problemen met zich mee nemen. Het was een Shadowclan kitten en er was vast een Queen in Shadowclan die zich om de kitten had ontfermt en zou Tallshadow, ook al was hij geen echte leider, dit wel goedkeuren? Ja, Tallshadow was een zwakke kitten, gedroeg zich als een kitten en had geen gevoel voor verantwoordelijkheid, maar hij was wel de Shadowclan leader. Kon Butterstar dit maken? Zou het dan niet gezien worden als diefstal? Ook al was Outrage de vader?
Outrage sloeg zijn oren in zijn nek en keek weg. Smokegaze stapte voorzichtig naar hem toe, alweer helemaal beheerst en gekalmeerd. "Ik begrijp je," miauwde hij zacht. "Maar het verleden kan je niet veranderen, de toekomst wel en je kan er voor kiezen om verbitterd te blijven of te vergeven en verder te gaan," miauwde hij. Wauw, zo'n wijsheid. Smokegaze verbaasde zichzelf. Maar het was omdat hij het zelf ook had moeten doen, dus het was de ervaring die sprak. Ondertussen wierp hij weer een blik op de kitten, benieuwd wat er zou komen. De kitten zou wel een aanwinst zijn voor Riverclan en zoveel kittens hadden ze op het moment niet. Wat was haar naam eigenlijk?

Haar turquoise oogjes waren groot toen Butterstar zich rechtstreeks tot haar richtte maar ze keek onverschrokken terug. Haar oortjes waren gespitst en de kleine calico had haar rug recht. Ze stond daar trots voor de Riverclan leider, geen angst te bespeuren in haar hele wezen. Ze was zeker dat ze dit wou - en als Littlekit ergens zeker van was, dan zou dat niet snel veranderen ook. Of in ieder geval zou ze het niet toegeven als het zou veranderen, zoveel was zeker. Bij de woorden van de grote poes dacht de jonge Shadowclan kitten even na. Hm, zo had ze er nog niet echt over nagedacht. Maar ook dat bracht geen twijfel in haar uitdrukking. Haar familie? Tsja, ze had haar siblings en misschien haar pleegvader, maar heel close was ze nooit met hen geweest.. Haar moeder zat in Starclan en haar vader stond hier naast hen, deel van de clan waar zij deel van uit wou maken. En vriendjes, welke vriendjes? De meeste kittens waren te bang om met haar om te gaan, ze braken de regels niet zo graag als zij dat deed, ze zochten de grenzen niet zo om. Ergens was deze rare vraag, die zo uit het niets kwam, een beetje om te zien hoe ver ze kon gaan - en blijkbaar kon ze behoorlijk ver gaan voor iemand haar tegenhield. Littlekit besefte niet dat ze het hele leven dat ze voor zichzelf had gezien kon veranderen door nu ja te knikken, maar ze wou het zo graag. Ze wou leren zwemmen en vissen als een echte Riverclanner; ze wou niet leren hoe ze in mossig gebied moest lopen of op kikkers kon jagen. Kikkers waren vies. De vissen die de Riverclanners meebrachten waren lekkerder, ze had er al eens eentje gestolen van de prooistapel.. En met haar siblings vechten, tsja, deed ze dat niet dagelijks? Hoe erg kon het zijn? Er lag zekerheid in de blik van de kleine kitten, een kitten met absoluut geen postuur of geen vacht van een Riverclanner. "Ja!", antwoordde ze na een korte stilte aan Butterstar, haar hoge stemmetje klaar en duidelijk.

Haar neusje stond recht op de grond. Ze was aan het snuffelen, de geur van haar zusje achterna. Ze vond het leuk om met Littlekit te spelen, maar ze was haar al een tijdje kwijt. Eerst had ze achter een lieveheersbeestje gezeten, maar dat vond ze toch niet zo leuk. Toen was ze op de al te bekende geur gestuit. Af en toe liet ze een niesje horen, omdat er iets van stof in haar neus kwam, of bijvoorbeeld een beetje droge modder die opstoof. Er belandde ook een beetje van dat omhoog komende modder in haar oogje, en ze knipperde hard om deze eruit te krijgen. Toen alle traantjes eenmaal weg waren en ze weer goed kon kijken, kreeg ze ook haar zusje in het oog. Die was aan het praten met katten die ze niet kende.. Of misschien toch wel! Ééntje was bekend, namelijk, haar papa. Een glimlach kwam op haar gezicht. Het was alweer een tijdje geleden dat ze hem gezien had. Wat schoorvoetend liep ze naar hem toe, want hoewel ze hem heel graag weer wilde zien, vond ze het ook heel spannend met de grote onbekende katten. Toen ze er was, verstopte ze zich snel in de vacht van haar vader. Voorzichtig keek ze vanonder haar wimpers naar de grote poes, die een beetje een oranje gezicht had, dezelfde kleur oranje als haar papa's vacht. Ze vond haar een beetje eng, maar toch ook heel erg interessant. Er was iets aan haar waardoor ze niet weg wilde kijken. De kater ernaast had het ook. Ze waren allemaal zo.. Groot. En stoer. Iets wat zij allebei niet was.

Haar staart tikte in lichte irritatie. Het deed haar pijn, meer pijn dan hij ooit in zijn hoofd zou kunnen herkennen. Maar ze stond hier als een leader. En met ieder mogelijk oog op haar gericht zou ze haar strakke houding niet kunnen laten zakken. "Outrage genoeg." Was dan ook haar uiteindelijke antwoord hem compleet afkappend terwijl ze hem aanstaarde, haar diep blauwe ogen de zijne doorborend. "Als je medelijden of liefde wil is dit niet het juiste tijdstip of plaats hiervoor. We staan hier omdat Littlekit, jouw halfbloed kitten. Riverclan wil inkomen. Niet omdat jij niet genoeg aandacht in je leven hebt gekregen." Met een halve snauw dulde ze geen woorden meer terug van hem en richtte zich op de kitten en de tweede kitten die er bij schoot en zich in haar vaders vacht verstopte. Dit waren haar kleinkinderen. Dit waren familieleden van haar, hoe zou ze ze niet op kunnen nemen in haar clan ook al waren het halfclanners. Tenminste. Littlekit wou het duidelijk. Zou deze kitten die er net bij was gekomen en zich stil hielt dit ook willen.. Zuchtend richtte ze zich van haar twee zoons op de kittens en zocht door de groep katten naar de vacht van Tallshadow. "Zij of ze. Ligt er aan wat jouw kittens zelf willen." Begon ze haar onderlip kauwend. "Kunnen zich bij Riverclan voegen. Indien ze zeker zijn dat dit de keuze is die ze voor de rest van hun leven willen maken. En indien Tallshadow het er mee eens is. Ik ga geen oorlogen starten om kittens. En zeker niet nu alle clans elkaar nog nodig hebben." Het was een duidelijk antwoord terwijl ze Outrage aankeek. "Is dat goed genoeg. Zoon."

De ruzie die haar vader voerde met de clanleidster - haar grootmoeder - en zijn broer - haar oom - ging volledig over haar hoofd; letterlijk en figuurlijk. Met opgewonden blauwe oogjes keek ze op naar hen allemaal, wachtend tot iemand haar het ja woord zou geven. Kom op, ze vroeg toch niet zoiets moeilijks? Ze wou gewoon in Riverclan, want die clan was veel cooler en papa zat in Riverclan! De jonge calico keek om toen Tallshadow zich er ook mee mengde. Een grijns spreidde zich uit over haar snuitje en ze draaide zich volledig naar de grote kater. Aangemoedigd door de warme woorden van Outrage - woorden met een warmte die ze nooit écht eerder had mogen meemaken - keek ze met smekende oogjes op naar de leider. "Ik wil naar Riverclan!", mauwde ze vrolijk en met een zekerheid in haar kittenstemmetje. Littlekit keek om, want ze had daarnet ook even gemerkt dat haar zusje er ook bij was gekomen maar toen kwam Tallshadow al, en die was interessanter. Haar blauwe oogjes vonden Softkit verborgen in de rosse vacht van hun vader. "Kom je ook mee naar Riverclan Soft?! Het word heel leuk en we gaan samen zwemmen dan!", mauwde ze opgewonden tegen haar zwart-witte zusje. Dit hele gedoe maakte haar zo blij, ze kon niet wachten tot ze officieel Riverclan waren, ze kon niet wachten tot ze dan apprentices waren en konden leren vissen en zwemmen en alles!

Ze spinde zachtjes toen haar vader haar een lik over haar wang gaf. Ze voelde zich zo veilig bij hem, en gelukkig drukte ze zich tegen hem aan. Stiekem luisterde ze mee naar de conversatie, maar ze vond het moeilijk om te volgen. Ze begon wat met haar pootje tegen de lange vacht van haar papa aan te slaan, en kauwde zachtjes op zijn poot. Ze verveelde zich wat, maar toen werd de aandacht plots op haar gevestigd, en ze bevroor half-kauwend toen haar zusje haar wat vroeg. Of ze ook mee kwam naar RiverClan... Toen het doordrong wat haar gevraagd werd knikte ze met een voorzichtig glimlachje. "Ja," miauwde ze zachtjes, maar de vreugde in haar stem was te horen. "Ik ben Softkit," miauwde ze toen, nadat ze haar kopje wat vanuit haar vaders vacht had gehaald, tegen de andere grote katten. Haar hart bonsde in haar borstkas. Ze vond het heel spannend, maar ze had gelukkig haar vader, die haar van alles zou beschermen.

Smokegaze negeerde de nijdige woorden van Outrage toen hij zei niet verbitterd te zijn. Nee, vast en zeker niet. Bij de volgende woorden van Outrage zuchtte Smokegaze zachtjes en knikte begrijpend naar de kater. Het was ook niet eerlijk, maar vergeven was de sleutel. Vergeten hoefde niet, maar door te vergeven was het makkelijker en fijner om verder te kunnen gaan met je leven. Er kwam nog een kitten bij. Ja, Smokegaze was geen fan van halfbloed kittens, maar hij kon het ze niet kwalijk nemen. Kittens waren onschuldig, de ouders waren de daders. Littlekit wilde zich overduidelijk bij de Riverclan voegen en Softkit leek het ook wel te willen. Butterstar gaf toestemming aan de kittens om zich bij Riverclan te voegen en toen die woorden uitgesproken waren, kwam Tallshadow zelf er nog eens bij. Ja, het was hier nu een stuk makkelijker om de boel in de gaten te houden. Ze bevonden zich gewoon in de Clan Cavern waar alle vier de clans samen zaten. En natuurlijk was het opvallend wanneer twee Riverclan warriors en de Riverclan leidster zelf bij twee Shadowclan kittens zaten. Outrage moedigde de kittens aan om hun wensen aan Tallshadow te vertellen en Smokegaze besloot zich nu maar afzijdig te houden, als een soort guard. Observerend en alert.

Butter had besloten geen verdere aandacht aan Outs wanhopige gedrag te geven. Ja ze had in de fout gezeten met zijn opvoeding. Maar het was niet aan haar om zich er schuldig over te voelen of er wakker van te liggen. Die tijden waren over. En als het nodig was om zichzelf sterker te maken zou ze ieder die haar zo wou aanvallen uit haar leven sluiten. Ze kon het zich niet meer laten deren anders zou het haar vanbinnen opvreten. Inplaats daarvan richtte ze haar ogen koeltjes op Tallshadow. "Beide kittens willen zich bij Riverclan voegen. Bij hun vader." Sprak ze koel en zakelijk. "Wie zou een kittens wens tegen kunnen gaan. En daarnaast. Uit een halfclan nest vier kittens. Twee voor iedere clan." Met strakke ogen keek ze de leader aan. "Ze kunnen voor nu bij dezelfde pleegmoeder blijven of naar een Riverclan pleegmoeder trekken. En zodra we een nieuw thuis hebben kunnen de vier kits ieder hun training beginnen. In hun eigen gekozen leven." Ze kon het bijna niet geloven dat ze op dit moment zelf de halfclan kittens van haar zoon aan het toeëigenen was. Maar ze moest wel. Niet alleen wouden deze twee kittens naar Riverclan. Maar het was haar familie. Die kon ze onmogelijk in Shadowclan laten als het niet hun wens was.