Admit it

Het was geen rustige avond toen de bruine kater het kamp inliep. Het nieuwe kamp dan maar. Aangezien de Clans hun territoria verlaten hadden. Het was aan het stormen. Dikke regendruppels dat als bakken uit de lucht vielen, nogal hevige wind en soms her en der wat bliksem en donder. Geen dag van geluk als je het Tornado vroeg. Vooral niet met het bolletje vacht tussen zijn kaken dat klagend aan het piepen was. Hou vol, ukkepuk.' Wou hij zeggen. Al lukte dat niet sinds het kleintje alle ruinte in beslag nam.
Zijn vacht was kleddernat, en dat van de kitten ook. Meteen kroop hij snel onder de plaats waar alle members zich bevonden. Nou, hij en tenminste een member die hij eerst wou vermijden- maar nu zo erg nodig had - Of eerder de kitten.
Nogal twijfelend tikte hij de juiste kat aan. Zijn staart zachtjes heen en weer zwiepend terwijl hij de kleine kitten voorzichtig op het mos neerlegde. "Brat," begon hij zachtjes, om niemand wakker te maken.

- Brat

Brat keek verbaasd op toen er iemand de lef had om tegen haar aan te tikken- en haar daarom uit haar slaap te ontwaken. Haar Cyan blauwe ogen richtte zich op de bruine kater met de naam Tornado, en een kleine kitten tussen zijn kaken geklemd? Haar haren stonden recht op, hoe kwam hij daar aan? "Brat," sprak de kater zachtjes. De poes snoof afkeurend en keek de kater strak aan, oke hij had een kitten maar wat had dit met haar te maken? Hij- wacht nee, hij verwachte toch niet dat ZIJ voor het mormel zou gaan zorgen? Oh, oh echt niet. Hij kon het wel vergeten hij ging maar iemand anders zoeken. 'Als je denkt dat ik daar voor ga zorgen heb je het mis' sprak ze op een scherpe toon terwijl ze haar blik liet glijden naar de kitten die hij op een stukje mos had gelegd. Nee ze waagde zich er niet nog een keer aan, en al helemaal niet aan een kit van Tornado.

De kattin leek niet blij te zijn methet feit dat ze zonet wakker werd gemaakt om een kitten. Die nu nogsteeds zat te piepen. Het was al oud genoeg om te lopen en zelf dingen te doen, maar het was verzwakt. Door de regen en de kleine griep dat hij had. 'Als je denkt dat ik daar voor ga zorgen heb je het mis.' Sprak ze op een scherpe toon. De kater wou iets vals terugzeggen. Maar dat zou niet helpen. Het was Brat. Hij moest wel zoiets verwachten. "Brat, alsjeblieft." Miauwde hij voorzichtig. Niet te geloven dat hij zelfs op het punt was gekomen om te smeken. Tegen deze specifieke kat. Maar hij mocht niet egoïstisch zijn. Het leven van een kitten zat op het spel. "Ik- had hem gevonden naast zijn moeder. Ze was niet lang geleden gestorven. Een hond, waarschijnlijk. Waarom het de kitten liet leven weet ik niet. Ik wil dit kleintje een kans geven. Hij was de laatste die het overleefd had. En hij is ziek, Brat." Hij gaf het bruine bolletje een rustgevende lik. "Hij heeft iemand nodig. Een moeder. Jij bent een moeder geweest. En- jij bent de enige die ik vertrouw met hem, raar genoeg." Tornado haalde diep adem. "Je kan zelf zeggen dat de kitten van jou is, of van mij, of van jan en alleman. Maar hij heeft een ervaren iemand nodig. Ik weet dat we... een paar problemen hadden in het verleden. Maar dat kwam allemaal door mijn vader. En al die tijd was Jinx degene die het op je schouders nam. Maar ik niet. Ja, ik was kwaad. Maar alleen omdat je kittens met hem had. Ik- ik was jaloers, oké? Dat ze beide geaccepteerd werden en dat Ripa zelfs hen als hun eigen kitten zag. Mijn zusje en mijn broertje mochteb bij mijn moeder blijven. Ik mocht Hurricane niet eens. En zelfs als we samen niet echt met elkaar eens zijn. Deze kitten heeft er niets mee te maken. Ik zal zelfs een deel van de verzorging op mij nemen." Hij keek haar hoopvol aan. Ja, hij mocht nu wel zwak lijken, en bovendien had hij zonet een deel van zijn verleden verklapt. Maar de poes was zijn enige hulp op dit moment.

Ze luisterde aandachtig naar wat de kater te zeggen had- en oh hij vertelde haar een paar dinge; De poes wist niet goed wat ze er mee aanmoest. Ze werd er helemaal stil van,. Ze kon het niet geloven, dat iemand zijn hele hart uitstortte; bij haar. Ze stond nou niet bekend voor haar loyaliteit naar anderen of als een goede moeder. Toch deden de woorden van de kater iets met d'r ze kon het niet omschrijven maar... Haar ogen vielen even dicht, er volgen allemaal gedachtes door haar hoofd heen. Het was moeilijk om helder na te blijven denken, en met een antwoord te komen. De rode poes legde een poot tegen haar hoofd aan, ugh ze keer er gewoon hoofdpijn van. 'Prima' mompelde ze uitendelijk terwijl ze een blik op de bruine kater wierp. 'Ik zou een deel van de verzorging op me nemen, maar jij doet de andere helft' vervolgde ze rustig terwijl ze haar poot weer van haar hoofd haalde en op de grond legde, 'Heeft hij al een naam of wat?' vroeg ze toen op een wat botte toon, want ze had anders wel een naam in gedachte.

Gelukkig had hij dit niet voor niets verklapt. Want wat de kitten zonet deed was iets dat hij nooit zal vergeten en haar voor altijd zou willen bedanken. 'Prima.' Meteen keek Tornado op. Terug in de cyaanblauwe ogen van de kat voor hem. "Dank je wel, Brat. Ik weet niet ik je moet bedanken." Zei hij met een opgeluchte zucht. De kitten maakte zijn korte weg naar de warmte. Zich krullende om de voorpoot van de bruine kater. Zijn ijsblauwe ogen keken naar het kleintje met een kleine glimlach terwijl hij voorzichtig zijn nekvel pakte en hem bij Brat neerlegde. 'Ik zou een deel van de verzorging op me nemen, maar jij doet de andere helft.' Vervolgde ze. Tornado knikte meteen. Dat klonk als een goed idee. Hij kon gelijk zien hoe het met hem ging. 'Heeft hij al een naam of wat?' Kwam de vraag. Waardoor Tornado even twijfelde. 'Ja, zijn naam is Dean.' Wou hij bijna zeggen. Maar dat zou het hele verhaal van zonet achterdochtig laten klinken. Hij had de moeder 'dood' gezien zoals hij beschreven had. Ja, dood voor de Elite. Vandaar dat iemand hiervan mocht weten. "Nee," Tornado schudde zijn kop. "Niet dat ik weet."

Brat knikte enkel op de woorden van de kater, hij had nog geen naam? Dan zal zij er eentje aan hem geven. Brat bekeek de kitten nog eens goed, ja het was de perfecte naam. 'Letum' mompelde ze terwijl ze haar cyan blauwe ogen weer op Tornado richtte, 'Zijn naam word Letum' bevestigde ze toen zelfverzekerd. De rode poes hees zich langzaam om hoog en snoof. 'Oh en nog iets anders, ik doe je nu een gunst; maar ik verwacht ook dat je een keer een gunst voor mij doet' liet ze hem op een emotieloze toon weten. 'Zo kun je me bedanken' er verscheen een kleine grimas rond haar gelaat, dit zou nog eens mooi van pas kunnen komen.

'Letum.' Zei ze vervolgens. Waardoor Tornado weer opkeek. 'Zijn naam word Letum.' De bruine kater knikte snel. Dat was een goede naam. Tenminste had ze geen naam zoals 'Snoepje' gekozen. Daarom vertrouwde hij haar de kitten toe. Omdat ze altijd van die echte BloodClannamen wist. Zolang de kitten maar zijn respect en acceptatie kreeg in de Elite. 'Oh en nog iets anders, ik doe je nu een gunst; maar ik verwacht ook dat je een keer een gunst voor mij doet.' Miauwde ze als volgt. 'Zo kun je me bedanken.' Zijn ijsblauwe ogen keken in dat van de hare en terug naar de kitten die vanaf nu Letum zal heten. Vervolgens knikte hij. "Dat is dan een deal." Zei hij terug. Zijn staart zachtjes heen en weer zwiepend. "Ik zal niet vergeten hoe je me geholpen hebt." Hij richtte zijn blik terug op dat van Brat voordat hij zijn weg naar buiten nam. "Welterusten, Brat."

- Tornado uit