Game of Survival

Een snelle beet en het prooidier was dood. Tevreden zijnde keek Jayflame naar zijn vangst. Hij begon het gebied steeds beter en beter te kennen. Hopelijk ontdekte hij nog meer van het gebied zodat hij binnenkort ervoor kon zorgen dat hij al zijn kennis over kon brengen op zijn apprentice. Hij had een apprentice toegewezen gekregen, maar deze was niet zo geïnteresseerd in de trainingen als hij in eerste instantie had gehoopt. Jayflame had diverse pogingen ondernomen om hem te trainen, maar moest toegeven dat het gewoon simpelweg niet klikte en had de training overgelaten aan iemand anders. Misschien kwam het ook gewoon omdat ze aan het reizen waren en hij te veel met zijn gedachten bij Routpaw had gezeten waardoor de trainingen niet bepaald soepel verlopen waren. Het was in elk geval beter als de apprentice een nieuwe mentor zou krijgen en hij misschien in de toekomst een nieuwe apprentice zou krijgen, want dit ging gewoon niet vooruit. Hij was ook nog vrij jong en bovendien had hij zijn tijd nu hard nodig om het gebied te verkennen zodat hij, als hij een nieuwe apprentice zou krijgen, deze keer de training wél fatsoenlijk op zich kon nemen. Hij zou wel zien wat de toekomst hem zou brengen, maar voor nu zou hij zich concentreren op het voeden van de Clan. Hij had gehoord dat er weer een nieuwe queen bij was gekomen in zijn Clan en ook weer nieuwe kittens. De moeder moest voorzien worden van genoeg prooi zodat ze haar kittens genoeg melk kon geven. En hij zag het als zijn ideale taak om dat te doen. En dan vooral omdat hij geruchten had gehoord over de moeder en de kittens die hij grootschalige onzin had gevonden. De tom liep met zijn prooi in de richting van Clan cavern en glimlachte toen hij Sandflower al zich zitten. Een schaduw wierp zich dankzij hem op haar en Jayflame wilde net zijn prooi aan haar geven toen hij een paar ShadowClanners niet al te beleefd naar haar en haar kittens zag staren. “Wat staan jullie daar nu? Oprotten!” Jayflame liet de prooi vallen zodat hij kon spreken en zette zijn rug hoog op terwijl hij zijn tanden kwaad ontblootte. De ShadowClanners rolden met hun ogen, maar gingen in elk geval wel weg. “Niet op letten,” zei hij tegen Sandflower, nog altijd een beetje geïrriteerd zijnde over het gedrag van de ShadowClanners. “Je kittens zijn prachtig.” Hij schoof de prooi naar haar toe. “Deze heb ik voor je gevangen,” mauwde hij lichtelijk trots zijnde. “Ter compensatie van al die domme katten hier.” Hij zuchtte. “Ik weet hoe het is om beoordeeld te worden voor iets. Je mag altijd naar me toekomen als ze weer eens vervelend doen.”