No more games[Training 02]

De zon was nog niet lang geleden opgekomen, maar de kater was er nu al opuit getrokken met zijn Young One. Liever trainde hij vroeg in de morgen, zodat er na de training nog tijd was om andere zaken te doen. Daarbij wilde hij Chawl het liefst vol energie zien en de vroege ochtend was hier perfect voor, mist hij een beetje wakker geschud was. Dus leidde hij de zwarte kater achter hem door nog lege straten naar een plekje waar ze nog niet eerder getraind hadden, vlakbij een weg die spoedig druk zou worden. Een plek met veel afleiding en harde geluiden, perfect. "Vandaag gaan we vechten,"bromde hij met zijn ruwe, lage sten. "De laatste paar maanden hebben we enkel nog geoefend, nu komt het einde van je training in zich komt, komt het echte werk. Ik wil dat je me aanvalt, zoals je een echte vijand aan zou vallen, wees niet bang klauwen te gebruiken." Hij zette zich schrap voor een aanval. "Waar wacht je nog op?"

Chawl!

Zodra hij het woord 'vechten' liet vallen, ontstond er een grote grijns op het gelaat van de jonge kater. Hij was steeds verder op weg naar het worden van een volledige Elite member, iets waarover Jinx gemengde gevoelens had. Aan de ene kant was hij trots dat hij Chawl zover had getrokken, aan de andere kant vond hij het zonde. Hij leidde deze kater op tot een moordenaar, was dat nu echt iets om trots op te zijn?
Jinx besloot daar niet nu over te filosoferen, dus spoorde hij Chawl aan om te beginnen. Hij had zijn zin echter niet eens afgemaakt of het zwarte mormel schoot naar voren. Vlak voordat hij tegen hem op zou rennen zwenkte hij naar links en probeerde zo Jinx zijn poten onder hem weg te slaan. Een snelle actie, maar inmiddels wist Jinx hoe de kater speelde. De zwarte kater bewoog mee met de haal van Chawl, waardoor het leek alsof hij hem inderdaad onderuit had gehaald. Echter rolde hij nog verder door, zodat hij nu aan de andere kant weer op zijn poten stond. Zonder enige waarschuwing gooide hij nu zijn gewicht in de strijd en probeerde zo zijn leerling hardhandig op de grond te beuken. Zijn klauwen waren uitgeklapt en hij gaf noch complimenten nog tips nu. Binnenkort zou hij zelf moeten vechten tegen een Clankat, als Claw zijn plannetje doorging. Als hij slim was zou Chawl een kat van zijn leeftijd opzoeken, maar in de hitte van de strijd wist je nooit wie als tegenstander zou krijgen. Voor hetzelfde geld was dat een enorme, doorgewinterde krijger. Op dergelijke situaties probeerde de kater hem voor te bereiden.

Hij wist Chawl onder zich te krijgen en hapte naar zijn nek, niet om dodelijke wonden toe te brengen, maar wel in de hoop hem te laten zien dat hij nooit zijn nek bloot moest leggen. Lang kreeg hij gelukkig niet de tijd, want Chawl gebruikte zijn scherpe nagels om zijn buik te bewerken. Zijn dikke vacht beschermde hem de eerste paar keren, waardoor hij even de overhand kon houden. Maar uiteindelijk voelde hij de scherpe nagels over zijn buik schrapen en werd hij gedwongen van hem af te springen. De zwarte kater deed dit dan ook en ging dreigend tegenover zijn leerling staan, die hem scherp in de gaten hield. Normaal zou Jinx hem opnieuw aan zijn gevallen, maar deze keer pakte hij het anders aan. Dus bleef hij enkel stil staan wachten op een tegenaanval.

Ah, die had zijn leerling niet verwacht. Jinx gaf zich mentaal een schouderklopje. Hij werd misschien wel oud, de grijze haren begonnen rond zijn snuit te staan, hij kon het nog steeds. Echter werd hij even door zichzelf afgeleid, waardoor hij niet helemaal klaar was toen Chawl op hem afsprong. Hij draaide om hem heen en wist zijn nagels in Jinx zijn zwarte staart te zetten. Een slimme zet, want Jinx had zijn staart met de dood van Zira gebroken, waardoor het nu een gevoelige plek was. Met een zacht gesis draaide hij zich om en haalde met uitgeslagen klauwen uit naar Claw zijn zoon, in de hoop dat het hij hard genoeg sloeg om zijn staart te bevrijden.

Hij wist zijn schouder te raken en zijn staart zo te bevrijden. Hij snoof en zwaaide wat pijnlijk met het zwarte ding. Doordat dit geen echt gevecht was, of iniedergeval niet met de intentie om de tegenstander te doden, was er niet de adrenaline die normaal zijn pijn dempte. Chawl had het geluk dat hij pijn minder snel voelde, Jinx had dat helaas niet. Gelukkig had hij zijn 'I don't care attitude', dat toch iets van een, ongezond, afweer mechanisme was. De young-one zette zijn tanden in zijn zwarte poot en Jinx grauwde opnieuw, waarna hij zich door de pijn heen beet en zijn bloedende poot op de grond zette. Hij probeerde zich los te rukken en Chawl tegen de grond te leggen. "Begin je al vermoeid te raken?" Grauwde hij uitdagend, waarna hij probeerde zijn tanden in zijn nek te krijgen.

“Nee, hoe kom je daar bij.” Zijn ogen kregen even een geamuseerde glans, voordat hij zonder medelijden zijn tanden in de nek van de jongere kater zette. Natuurlijk niet met de intentie om te doden, maar desalniettemin zou zijn leerling het echt wel voelen. De kater onder hem probeerde zich op zijn rug te draaien om zo opnieuw toegang te krijgen tot zijn buik. Dit keer zag Jinx het echter aankomen, dus sprong hij opzij en verzette zijn tanden snel iets, zodat hij nu zijn nekvel vast had. Hij gaf een goede ruk en probeerde Chawl zo goed en kwaad als het ging weg te werpen.

Moest hij zich slecht voelen doordat de jonge kater nu bloedde en pijn leed door zijn toedoen? Misschien, in andere context. Jinx deed dit niet omdat hij er plezier uit trok, absoluut niet. Dit was de levenswijze van een Elite kat. Op een dag zou hij hem dankbaar zijn voor dit, en Chawl wist dit ook. Hij was erg tevreden met hoe zijn leerling presteerde, het zou niet lang duren voordat hij een volwaardige member was. Echter wist hij zijn val niet goed te breken, Chawl begon moe te raken. De jonge kater gaf echter niet op en krabbelde overeind, waarna hij op hem af stormde. Jinx zette zich schrap en sprong toen met zijn schouder richting Chawl, in de hoop zo zijn aanval te blokkeren en zijn eigen snelheid tegen hem te gebruiken. Al zou hij ook de klap voelen, maar dat was een opoffering die hij wel wilde maken.