[open] The bird and the bat

Ze was mooi, mysterieus, snel en sterk van karakter, maar dat mysterieuze overheerste. Er was iets met haar, maar hij kon er geen poot op zetten. Hij betrapte zichzelf er opdat hij sinds die dag, op dat open plekje, met die rots en de gat in het bladerdek, hij veel aan haar dacht. Hoe kon dat? Waarom gebeurde dat? Wat was er met haar dat hij sinds die dag zo veel aan haar dacht? Hij begreep het niet, maar hij mocht haar wel en wilde ook meer over haar te weten komen. Hij wilde alles van haar weten. Haar moeder was Mazelock, ze had nog een broer en hij wist het niet zeker, maar ook jongere siblings. Familie was belangrijk en wanneer je daar al iets over wist, wist je meteen ook wat over de desbetreffende kat. Maar hij merkte op dat hij vrijwel niks wist. Misschien omdat Smokegaze zich pas sinds een aantal moons echt met de clan was gaan mengen. Eigenlijk sinds hij wist dat Butterstar zijn moeder was en de hele clan dat wist. Een zucht rolde over zijn lippen terwijl hij door liep in de nacht. Zijn gedachten hadden hem wakker gehouden en daarom had hij besloten dicht bij de cave in The Redwood te blijven, om al nadenkend toezicht te houden.

Open

In het hulst van de nacht liep ze wat doelloos rond door de bossen die de grot omringden. Haar broer was ergens in de buurt, net als Hazelfray. Of zoals ze nu heetten, Nazca en Ra. Aan de namen moest ze nog even wennen, maar aan de katten zelf had ze zich al gehecht. Het was perfect zo, zij met zijn drieën. Ze hoefde haar broer met niemand anders meer te delen dan één andere kater die ze tot nu toe prima leek te mogen. Niemand veroordeelde haar meer voor wat er gebeurd was, hoe vreselijk het ook was geweest. Nu wachtte ze op Nazca, die voor het laatst afscheid wilde nemen van dat vervloekte rode beest en haar duivelsgebroed. Rowe vond het allemaal best, het maakte haar toch niet meer uit. Nog een paar dagen en ze zou haar nooit meer hoeven zien. Ze zouden naar huis gaan en niemand zou haar nog aankijken alsof ze een monster was. De geur van Riverclan en het geluid van voetstappen lieten haar weten dat ze niet geheel alleen was. Een clankat die wellicht een nachtelijke wandeling maakte. Veel zin om gezien te worden, had ze niet, dus besloot ze zich in de bosjes voor hem te verbergen. De kater leek rechtstreeks op haar af te komen. Ze rook nog redelijk naar Thunderclan en ze hoopte dat het goed genoeg was om zijn aandacht niet te wekken.

De gedachten en vragen bleven door gaan en hij bleef door lopen. Een klein glimlachje vormde zijn lippen toen hij haar nog een keer voor zich zag. Wanneer zouden ze weer wat leuks doen? Misschien kon hij haar in de ochtend of vroege middag uitnodigen om weer samen met hem te gaan jagen. Of een patrouille rond de Clan Cavern. Het geluid van ritselende takjes brachten hem echter tot een halt. Smokegaze snoof de geur op en merkte dat het een lichte Thunderclan geur was. Hij vernauwde zijn ogen. Nee, daar had hij geen zin in. Toch keek de kater nog eens goed om zich heen en staarde recht naar de struiken waar hij iets had gehoord. "De clans leven nu toch samen? Dus waarom zou je je verschuilen?" Vroeg hij, aangezien hij dit maar raar vond. Misschien was het een apprentice die in de hulst van de nacht er op uit gegaan was, wat tegen de regels was. Misschien spookte deze kat ook wel gewoon wat uit, was hij aan het plotten met iets of iemand. Misschien uit op andere narigheden, dus vertrouwde Smokegaze het niet. Veiligheid en zekerheid boven alles.

De bruine kater die aan kwam lopen, kende ze niet. Hij was een Riverclanner, zoveel wist ze, en om één of andere reden was hij aan het glimlachen. Ze vroeg zich af waarom. Misschien had hij een nachtelijke escapade gepland met één of andere kattin. Wist zij veel. Ze probeerde zich weer terug te trekken in de bosjes, wat ervoor zorgde dat het geluid van krakende takjes hoorbaar werd. De moed zonk haar in de schoenen. Tenzij ze het geluk had dat de kater doof was, had hij haar wel gehoord. En het was zo. Niet veel later hoorde ze een stem die vroeg waarom ze zich verschuilde. Ze bleef even stil, niet wetend wat ze moest doen. Als ze gewoon niet reageerde, zou hij dan weggaan? Vast niet. Dus ze doemde op uit de bosjes en keek de kater zo zelfverzekerd mogelijk aan. Ze had geen idee of hij haar zou herkennen als de kattin die Bunnykit had vermoord. "Misschien wilde ik wel alleen zijn," zei ze. Haar stem klonk ietwat schorder dan ze had gehoopt. Haar poten begonnen te jeuken. Wanneer kwam haar broer toch weer terug?

De poes liet zich zien en opdat moment herkende Smokegaze de poes als Twirldance, poes uit Thunderclan, of beter gezegd, poes die Thunderclan heeft verlaten. "Dat je alleen wilt zijn, dat was al duidelijk op het moment toen je je clan verliet," sprak Smokegaze nuchter, niet wetend of hij haar nu moest verjagen, of dat het allemaal niet uitmaakte. Ten eerste leefde de clans nu samen, was dit niet hun gebied en had hij geen emotionele waarde aan deze poes aangezien ze nooit een clan genoot van hem was geweest. "Wat doe je nog zo dicht bij je vroegere clan?" Besloot hij toen maar te vragen. Ze was geen vijand van hem, noch een vriendin, maar benieuwd wat ze hier nog deed was hij wel.

Onderwerp: Re: [open] The bird and the bat