{Ceremony} Daybreak

You will find that many of the truths we cling to

depend greatly on our own point of view

Skyteller kwam zijn den uit gelopen en rekte zich uit. Zijn Tribe was toe aan een nieuwe ceremonie. Er waren jonge katten die wachtte op iemand die hen zou trainen. Door de komst van de Clans was de Tribe een klein beetje ontwricht geweest, tijdelijk met hun hoofd bij andere zaken, maar hij liet zich niet zo snel van zijn stuk brengen. Er waren echter wel dingen die hij moest bespreken met zijn Chiefs. Zoveel katten in de bergen, hoewel het territorium groot was en het seizoen goed, dat vroeg om aanpassingen of op zijn minst oplettendheid. De kater nam al snel plaats op een van de hoger gelegen richels die door de grot liepen. "Katten van de Tribe, ik roep jullie bij elkaar voor een aantal mededelingen." Zijn stem weerklonk helder door de grot heen, met al zijn hangen en aftakkingen.

"Het is tijd voor een aantal to-be's om een mentor toegewezen te krijgen. Ik zal beginnen met de Cave Guards," vertelde hij op kalme toon. "Talon that Slashes with Strength, jij zal de training van River that runs Downhill op je nemen. Bear that Stands Tall, jou wijs ik Coyote that Stole the Fire toe. Tenslotte zal Deer that Watches Cautiously getraind worden door Eyes of the Snake." De meeste jonge katten wisten al lang of ze bij de Guards of de Hunters terecht zouden komen, dus heel veel verassing zou er niet moeten zijn. Hij had een heel stel geschikte katten in zijn Tribe, helaas kon niet iedereen een to-be toegewezen krijgen vandaag. "Orchid Blooming in the Dawn zal Vixen that Leaps Over Rocks trainen. Wolf that Howls at Night neemt vanaf nu Stag Roaming the Forest onder haar hoedde. Glow of Stars Above zal worden getraind door Song of the Little Birds. Ik vertrouw elk van mijn Cave Guards en Prey Hunters dat zij al hun kennis zullen overdragen op hun to-be."

De kater keek toe hoe mentors en hun nieuwe leerlingen elkaar opzochten. Zijn blik was zacht bij het aanschouwen van het tafereel, wetende hoeveel zijn mentor hem had geleerd en hoe erg hij al die lessen nu waardeerde. Zijn blik verhardde echter iets toen hij zijn mond weer opende om zijn twee Chiefs bij hem te roepen. "Pebble, Drizzle, ik wil jullie beide spreken," riep hij luid genoeg voor de twee katten om hem te horen. Nu de Clans in het territorium verbleven zouden ze hun strategie wat betrof jagen moeten aanpassen, aangezien ze voornamelijk de gebieden uit de buurt van de Clans konden benutten. Wat de Guards betrof wilde hij weten hoe patrouilles verliepen en hoe er eventueel andere routes gemaakt konden worden zodat ze de Clankatten niet de hele tijd in de weg zouden lopen. Hij was niet van plan zijn Tribe eronder te laten lijden, maar nu de Clans er toch waren en ze de kans hadden een manier te verzinnen, konden ze er maar beter voor zorgen dat zij degene waren die hier het sterkst en best met de situatie omgingen.

Teller of the Endless skies

Samenvatting:
- Wolf (Prey Hunter) --> Stag
- Song (Prey Hunter) --> Glow
- Orchid (Prey Hunter) --> Vixen
- Talon (Cave Guard) --> River
- Eyes (Cave Guard) --> Deer (Bedenk wel dat je haar bouw dan ook erbij moet laten passen, aangezien je aan mij de keus heb gegeven, maar ik daar geen informatie over heb kunnen vinden).
- Bear (Cave Guard) --> Coyote

We will not fade away

"Katten van de Tribe, ik roep jullie bij elkaar voor een aantal mededelingen." Net toen hij binnen kwam gelopen, hoorde hij Skytellers mededeling. Snel liet hij zijn jachtpatrouille nog hun prooi op de stapel leggen en liep toen naar de verzamelplaats. Hij was benieuwd welke maatregelen er officieel zouden getroffen worden nu de Clans toch wel duidelijk langer zouden blijven dan een paar weken. Maar eerst luisterde hij naar de hele lijst to-be’s die een nieuwe mentor kregen. Ook zijn oudste zoon kreeg een to-be toegewezen. Hij glipte tussen de menigte door en feliciteerde hem, keek hem ook stiekem bemoedigend aan. "Pebble, Drizzle, ik wil jullie beide spreken," Hoorde hij toen Skyteller roepen. ”Ik kom je later nog wel opzoeken”, Zei hij met een knipoogje tegen zijn zoon, waarna hij richting de healer liep en wachtte tot Pebble that Kills Wolves zich bij hen voegde.

De grote kater had zich zitten wassen, hij zou vandaag weer guard duty hebben, maar dat betekende niet dat hij er als een onverzorgde bal vacht bij hoefde te zitten. Toen Skyteller in beeld kwam en de Tribe bij elkaar riep voor een ceremonie, wandelde hij dan ook rustig in de richting van de kater. Hij en de Healer scheelde qua leeftijd niet zo heel erg veel, Skyteller zou net een moon ouder zijn dan hem, maar qua ervaring had de Healer veel meer. Toch zou hij zijn vriend altijd helpen mocht deze er om vragen.
Maar genoeg daarover, hij moest zijn hoofd bij de ceremonie houden, vooral toen zijn naam viel en deze gekoppeld werd aan de jonge Coyote That Stole the Fire, een To-Be met wie hij een paar dagen geleden nog had staan praten. Een glimlach verscheen op zijn gezicht, terwijl hij na de ceremonie in de richting van de kater wandelde. "Zo treffen we elkaar weer, jonge Coyote. Ik wil je morgenochtend bij zonsopkomst zien bij de ingang van de cave, ik wil eens goed met je praten," sprak hij kalm, op een rustige toon, met een glimlach op zijn gezicht.

Men stumble over pebbles

De kleine kater kwam net de grot weer ingelopen samen met een groepje van zijn guards waarmee hij op patrouille was gegaan toen Skyteller een ceremonie bijeenriep. Hij nam met een knikje afscheid van de katten - die bijna stuk voor stuk groter waren dan hem, het nadeel van zowat de kleinste guard te zijn.. Pebble ging bij de groep staan, een beetje schuin achteraan maar wel dichtbij genoeg zodat hij de healer kon horen en zien. Er waren vandaag drie guards-to-be die een nieuwe mentor toegewezen kregen, en met een goedkeurende blik in zijn ogen keek hij naar de jonge katten die hun mentor gingen begroeten. Ze leken alledrie geschikt om de Tribe te verdedigen, mits ze leergierig en ijverig genoeg waren, natuurlijk. Zolang hij Chief was zou hij geen luierikken tolereren, zoveel was zeker. Er waren ook drie hunters-to-be, maar daar wist hij minder van. Behalve dan dat hij veel kans had gehad om hunter geworden te zijn, moest hij niet al als kitten er alles aan gedaan hebben om toch maar guard te worden. Dat betekende dus vooral: krachtoefeningen. In de hoop om groter te worden. En zie nu, het had toch geholpen! Hij had iedereen eens getoond dat je niet per se groot moest zijn om een guard te zijn, zolang je sterk genoeg was. Pebble keek op toen de Healer hem en de Chief of Hunters bij hem riep op het eind van de ceremonie. De kleine maar grof gebouwde kater stond op en liep naar de oudere kater, die ook door Drizzle Falling Softly al geflankeerd werd.

"Katten van de Tribe, ik roep jullie bij elkaar voor een aantal mededelingen." Ah, dan toch eindelijk. Met een heldere blik stond hij op uit zijn nest, waar hij eerder had zitten rusten. Nu zijn mentor in de Sick Cats Den lag, wist hij dat in deze ceremonie hij hoogst waarschijnlijk een nieuwe mentor toegewezen zou krijgen om hem te trainen. Eindelijk niet meer mee doen aan groepstrainingen, noch zichzelf weten te vermaken. Teller of the Endless Skies ging recht naar het punt en vertelde dat zijn vriendin, River that runs Downhill, ook een nieuwe mentor kreeg. Zijn ogen ging even uit naar de zojuist genoemde zwarte kater. Hij zou zijn vriendin met respect moeten behandelen, dat zou hij zeker controleren. Lang kon hij het zich niet veroorloven om afgeleid te zijn, want spoedig werd ook zijn naam en mentor genoemd. Bear that stands Tall. Ah! Dat was geen slecht nieuws, Coyote had enkele dagen terug nog een goed gesprek met hem gehad. De zwart-witte kater leek hem meer dan geschikt als mentor. Spoedig kwam de ceremonie ten einde en hoewel hij River nog even op had willen zoeken, kreeg hij daar geen tijd voor. Bear doemde al snel voor hem op. "Zo treffen we elkaar weer, jonge Coyote. Ik wil je morgenochtend bij zonsopkomst zien bij de ingang van de cave, ik wil eens goed met je praten," Hoewel zijn woorden misschien wat onheilspellend klonken, stond er een glimlach op het gelaat van de grote kater. Coyote glimlachte terug en knikte enkel kort en krachtig. "Ik zal er zijn, Bear that stands Tall. Tot de volgende dageraad,"Hij voelde een hernieuwde energie door zijn lichaam heen jagen, ah eindelijk weer iets doen.

Met trage passen liep Song of the Little Birds naar de menigte toe die zich al rondom Skyteller had geplaatst. Ze had te horen gekregen dat ze een to-be zou krijgen die ze dan als een volwaardige Prey Hunter moest trainen. Super leuk, toch? Met een brede glimlach op haar snuit ging ze zitten, en keek vrolijk om zich heen. Toen de healer eenmaal met de ceremonie begon, richtte ze haar aandacht vol op de woorden die de kater uitsprak. Glow of Stars Above zou zij onder haar hoedde nemen, en natuurlijk vond Song dat geweldig. Zo kon je weer zorgen voor de jonge garde, en dat vond zij een van de belangrijkste dingen. Na de ceremonie stapte ze overeind om naar haar nieuwe to-be te gaan. "Hallo Glow of Stars Above," miauwde ze vriendelijk, waarna ze ging zitten."We zullen morgen beginnen met jouw trainingen. Ik zal je morgenochtend vroeg wakker maken, en dan vertel ik je wat we dan zullen gaan doen." Met deze woorden en nog een bemoedigende glimlach draaide ze zich om om te wachten op instructies van haar Chief, hoewel dat nog een tijdje zou duren. De twee Chiefs waren immers nu in gesprek met Skyteller.

[ tag ] Glow of Stars Above

_{"–Ik vertrouw elk van mijn Cave Guards en Prey Hunters dat zij al hun kennis zullen overdragen op hun to-be." De ceremonie was letterlijk net aan zijn einde gekomen toen de gevlekte poes verbaasd de grot in kwam trippelen, haar groene ogen verwijdend toen ze de grote groep katten om Skyteller zag staan en net de laatste woorden opving van de gevlekte tabby. Had ze nou net zojuist een ceremonie geweest? Correctie; niet zomaar een ceremonie, maar de ceremonie waar ze te horen zou krijgen wie haar nieuwe mentor zou worden. Kennelijk was het antwoord ja op die vraag, want gelukkig voor haar kwam er een rossige poes op haar aflopen, die Glow de ongemakkelijkheid van het vragen aan anderen wie haar mentor was bespaarde. Ze had deze kattin wel vaker gezien, maar de naam kwam nu eventjes niet bij haar op. Glow keek met een keurende blik naar haar nieuwe mentor, ondertussen ook nog proberend te herinneren wat de naam was die bij deze poes hoorde. Song... ofzo? "We zullen morgen beginnen met jouw trainingen. Ik zal je morgenochtend vroeg wakker maken, en dan vertel ik je wat we dan zullen gaan doen." De gevlekte poes knikte. "Aye aye captain." Miauwde Glow zachtjes, een flauw grijnsje doorbrekend.}

"Katten van de Tribe, ik roep jullie bij elkaar voor een aantal mededelingen." De grote groep katten verzamelde zich voor hun Healer. De zwart witte kater nam plaats aan de rand van de groep katten. Achteraan, een beetje in een hoekje. "Het is tijd voor een aantal to-be's om een mentor toegewezen te krijgen. Ik zal beginnen met de Cave Guards," vertelde de kater op een rustige toon. "Talon that Slashes with Strength, jij zal de training van River that runs Downhill op je nemen. Bear that Stands Tall, jou wijs ik Coyote that Stole the Fire toe. Tenslotte zal Deer that Watches Cautiously getraind worden door Eyes of the Snake." Wat? Hij kreeg een To-Be? Oh als dat maar goed zou gaan. Grote kans dat hij nu twee chagrijnige ouders op zijn dak ging krijgen die niet wilde dat hun dochter door hem getraind zou worden. Zo ver hij wist was de To-Be ook al wat ouder dan de beginnende To-Be's en had misschien ook al wel wat training gehad. "Orchid Blooming in the Dawn zal Vixen that Leaps Over Rocks trainen. Wolf that Howls at Night neemt vanaf nu Stag Roaming the Forest onder haar hoedde. Glow of Stars Above zal worden getraind door Song of the Little Birds. Ik vertrouw elk van mijn Cave Guards en Prey Hunters dat zij al hun kennis zullen overdragen op hun to-be." Teller of the Endless Skies vervolgde de ceremonie. Wat onzeker van zijn zaak stond de kater op om zijn eerste leerling te gaan zoeken. De eerste die hij tegenkwam was echter zijn vader. Hij feliciteerde hem en de kater kon ook een bemoedigende blik in zijn ogen vinden. Dat had hij wel nodig. "Pebble, Drizzle, ik wil jullie beide spreken," dat was de clue voor zijn vader dat hij weer weg moest. Chief dingen moesten besproken worden. ”Ik kom je later nog wel opzoeken”, zei de grijze kater met een knipoog voor hij weg liep. Okay dan, nu zijn To-Be vinden. Gelukkig had hij de kattin al snel in zicht. Rustig wandelde hij op de kattin af. Als ze hem maar zou accepteren. Veel ouders vertelde hun nageslacht uit zijn buurt te blijven dus het was maar hopen dat het bij haar er niet al te hard in gedramd was. "Hallo Deer that Watches Cautiously. Vandaag mag je een plaatje gaan zoeken bij de andere To-Be's. Morgen beginnen we de training bij zonsopgang."

Stilletjes had River een rat bij zijn dijen genomen. Haar klauwen weggezakt in diens flanken die goed gebold waren onder zijn bespiering. Het was echt geen levendig voedsel, maar een lichaampje die zijn plaats had gevonden op hun stapel met voedsel. Het knaagdier had er vast nog gelegen van de vorige dag. Zij had de nachtwacht mogen houden, waarbij ze vermoeid in haar nest had willen ploffen zodra de meeste anderen ontwaakten. Maar het leek erop dat haar tijd er nog niet op zat, want er zou een ceremonie plaatsvinden. de jonge calicopoes, die al een tijdje het werk van de guards probeerde te mijden, wist dat ze vandaag een nieuwe mentor zou krijgen. Feather had het leven gelaten toen ze samen aan het klimmen waren en hij weg was gevallen. Zij had de val evengoed meegemaakt, maar zij had het geluk van een alleenstaande boom gehad met haar romp. De grootte bruine tabby die haar voormalige mentor was geweest had zijn hoofd echter gespleten toen deze op een uitstekende rotspunt terecht kwam. Het had haar hele lijf doen sudderen, waarbij haar achterbenen onstabiel langs de helling hadden geschoven terwijl haar voorklauwen onhandig naar hem toe hadden geklauterd. Maar ergens was het een goed iets... Nou ja goed. Haar ogen voelden zwaar aan toen ze opkeek bij haar naam. Even had ze geslikt. de kater die haar training zou vervolgen was Talon. Hij was vast ook niet van dezelfde inspraak als haar, wat dus betekende dat zei een paar moons van gescheld zag aankomen. Rustig had ze opgestaan, haar prooi in de bek genomen terwijl de grootte kattin op haar nieuwe mentor afstapte. Ze neeg even respectvol haar kop en schoof daarna wat aan de kanten, zodat ze het zilverblauwe ongedierte uit haar grip kon laten. Ze slikte even en keek op. "Ik kijk ernaar uit u als mentor te hebben, Talon that Slashes with Strength," sprak de vermoeide to-be even met een van de meest onhandige glimlachen die een kat ooit had gezien. Volgens haar rolde haar ogen vermoeid in een schele beweging waardoor ze meteen haar kopje schudde en even schaapachtig begon te lachen. Nerveus... Ze was zo nerveus en niet te vergeten ook extreem moe na de nachtelijke activiteit. Honger had al een paar uur niet meer aan haar geknaagd toen het halverwege de nacht zijn hoogtepunt had gevonden. Nu was het alsof haar keel toe geknepen was en lucht als een rasp haar slokdarm in een pijnlijke openbaring had gebracht. Misschien werd ze wat ziek. Oh well. Dan had ze een excuus om niet die irritante krachttrainingen te doen. Misschien kon ze dan mee kruiden gaan zoeken met hunters. De rustige bedoeling bracht haar rust in haar kop en liet haar gedachten opvaren in een harmonieze golf. Het was helemaal niet zoals die schijngevechten die ze als jongeling had moeten ondergaan. Nu wist ze niet of de zwarte kater ook zo was of het maar allemaal paranoia was van haar kant uit. De tribe kat zuchtte even zachtjes, waarbij tensie van haar schouders werd gehaald. De schouderbladen, die nerveus boven de rug hadden uitgestoken daalden echter niet toen ze haar lichaam vermoeid liet zakken in de zithouding. Haar verfijnde hoofdje werd gezakt tot deze bij het vlees konden en rustig at ze de restanten van het goed gespierde dier op... Uiteraard had ze respect en had ze eerst geluisterd naar wat Skyteller nog te zeggen had, maar ze moest dit gewoon even afmaken. de restanten van het karkas zou ze weldra wegbrengen, aangezien een schone cave een happy tribe was. Tijdens de ceremonie had ze ook gehoord dat haar broer een nieuwe mentor kreeg. ook haar beste vriend Coyote kreeg een nieuwe leraar voor zijn zaak. Dat had haar even laten glunderen. Misschien zouden ze samen eens op training gaan... Alhoewel dat geval vast snel uit de boot zou gegooid worden. Ze wist niet zo zeer in welke mate Bear en Talon op elkaar gesteld waren. Vast niet zoveel als dat zij met Coyote was.
Rustig sprong de mooie en lange poes op en knikte ze even naar Talon. "Als u even geduld heb... Meneer, dan ben ik zo terug. Ik wil eerst mijn broers aanspreken... En mijn goede vriend Coyote op hun mentors en eerste to-be," zei ze op een toon die rustig, kalm en respectvol weerklonk. Ze had het karkasje tussen haar kaken geklemd na de woorden en was eerst vluchtig de cave uitgelopen om het weg te doen. Haar pas was sterk, fors en snel, waarbij ze duidelijk opgewonden was. Haar staart zwiepte heen en weer in een kalme beweging die alles behalve stug en vijandig overkwam. Haar snorharen krulden zich wat naar voren toen ze de cave terug binnen kwam. het leek erop dat de meesten al bezig waren met dingen te bespreken en een einde leek ook in zicht te komen. Daarbij liepen de individuen uiteen naar hun wel besproken plaats en activiteit. De hare zou waarschijnlijk haar nest zijn, tenzij haar mentor andere plannen had. In haar ooghoek had ze ook nog de twee chiefs gezien. Haar vader was de chief of guards... En dus had ze even subtiel een lichte glimlach naar hem toegegooid in de hoop hij dat zou opvangen. Speels had ze daarbij ook even krachtig met haar gespikkelde staart geslaan. Het was altijd komiek om hem in die situaties te zien. Nu ze er zo aan dacht, hun twee chiefs waren uitermate klein... Maar oh well. Het draaide niet altijd om hoe iemand eruit zag right? De gedachte liet haar onderbeen even trillen bij het neerkomen. Ja, ja... Juist ja. Even draaiden haar oren af naar de zijkanten, waarbij ze gevaarlijk een buiging namen naar een horizontale vorm. Ja... Daar moest ze nu niet aan denken.

Met een zacht geschud van haar kop had ze een kleine glimlach op haar gezicht getoverd. De eerste die verscheen die voor haar belangrijk was, was ook de eerste waar ze naartoe stapte. Stag was namelijk degene die ze zo opmerkte. Ondanks dat haar littermate kleiner dan haar was, zag ze hem als een soort grote broer... Nja hetw as niet dat Snake tekort deed, het was eerder dat River zo was van karakter. Ze keek op naar haar siblings, zelfs als ze van het andere geslacht hadden geweest. Maar helaas hadden de genen van haar vader enkel mannen voortgebracht; zij was de uitzondering van die regel. Kort had ze moeten grijnzen in een onhandig gelach, die duidelijk haar vermoeiende nacht aangaf. Ze streek even met haar flank tegen de zijne en snorde zachtjes. "Proficiat met een nieuwe mentor broer..." zei ze zacht waarna ze even zachtjes glimlachte in een meer oprecht gebaar van liefde en geluk. "Als je veel hebt geleerd kan je me wat leuke hunting moves bijbrengen," zei ze even zachtjes grappend waarna ze kort haar kopje geschud. "Grapje~" zei ze er snel achter voordat iemand op haar kop zou springen uit pure haat voor haar uiting van de twee rangen. "Maar even serieus dat zou ik te gek vinden als je dat zou kunnen doen," fluisterde ze zachtjes in zijn oor terwijl ze even nerveus terugnam en even zachtjes lachte... Oh god, daar ging ze weer, en ze had pas een nieuwe mentor. Als hij dit zag zat ze goed in de pinari.
"... Ik spreek je later nog Stag, veel plezier met Wolf," zei ze met een zachte glimlach waarna ze snel en nerveus weg stapte. Ugh... De paranoia die wel vaker op haar lag begon ietwat op haar in te slaan, maar ze liet er zich niet het goed van nemen en wandelde daarom rustig op haar oudere broer af, Eyes of ook wel Snake onder de vrienden en familie. "Congrats grote broer... Op je to-be... Je zal het geweldig doen," snorde ze zachtjes terwijl ze hem blij aankeek. Kort duwde ze haar kopje tegen hem aan, maar draaide ze zich al zo snel als eerder weg om naar haar volgende slachtoffer te gaan.
"Yo, Coy..." zei ze even fluisterend toen ze hem van vanachter benaderde. "Coole mentor heb je... Ruilen?" zei ze even zachtjes waarna ze zwakjes lachte en toen wat van hem afwijkte, aangezien ze met haar schouder tegen zijn romp had geleund, haar flanken tegen zijn lenden aangedrukt. Kalm keek ze even glimlachend op naar de nieuwe mentor van haar beste vriend. Hij was een coole kat en dus knikte ze even respectvol naar de zwart-witte kater.

Ze zuchtte even en keek op, waarna ze net zo snel als ze was verschenen weer weg trippelde. Uiteraard had ze genoeg te bespreken met Talon, maar ze was echt vermoeid. Het was alsof ze een klop van de hamer had gekregen en deze haar niet langer hier wilde hebben. Ze wist dat nachten niks voor haar was, ondanks dat katten zo vaak als nachtdieren werden beschouwd. Haar moeder was het ook nooit geweest. gewoontes werden vaak in je gemaakt door te kijken naar je ouders. De jonge River had altijd naar haar moeder opgekeken. Maar het feit dat ze was verdwenen maakte haar diep ongelukkig. haar naam was van haar herseninhoud gebrand toen ze het ongeluk met Feather had gehad en sinds die dag had ze teveel shame om te vragen naar haar. Zolang niemand een opmerking maakte over dat, zat het wel kips. Uiteraard kon je niet voor altijd geloven dat die schim in je gedachten met de ruisstem je moeder was. Ze zuchtte even en slikte, onhandig had ze zich aan de zijkant van de cave geplaatst, waar ze misschien nog door iemand kon aangesproken worden. Hoe dan ook had zij haar ronde gedaan. Onhandig opdat ze vermoeid was van de lange nacht. Oh well, misschien bracht de sufheid van geen slaap daarom die zelfzekerheid met zich mee. Wat een voordeel bij een gigantisch nadeel... hah... Ze vond het eigenlijk echt geen voordeel, eerder iets waardoor ze bij her herdenken door de grond mee kon zakken...

tag: Talon; Indirect Drizzle; Stag, Eyes, Coyote; Bear; Open
~~Don't mind me idk what im doing~~

Stiekem was de kitten naar de open plek van de grot gegaan, waar de cermonie gehouden werd. Hij had de woorden van Skyteller gehoord en het geroezemoes van alle andere katten doe erheen waren gegaan. Tiger had het natuurlijk niet kunnen laten. Dit was spannend, toch? En hij was een kat van de tribe, dus hij mocht hier toch echt wel bij zijn, niet waar? Zijn oogjes richtte hij omhoog, naar de kater die ze Skyteller noemden. Hij was in Tiger's ogen een van de meest indrukwekkende katten die hij was tegengekomen. Dat kwam misschien ook deels door zijn rang. Want een Healer zijn.. dat was toch geweldig?! Hij luisterde naar alle namen. De meeste van de katten kende hij niet eens. Ze waren allemaal nog zo onbekend voor de jonge Tiger, maar gelukkig zou dat snel veranderen. Zijn pleegmoeder had hem verteld dat hij over een maan zeker alle namen van alle tribe katten had leren kennen. Zo snel ging het. Hij had er nog wel een beetje moeite mee. Zijn blik gleed over alle katten. De tribe was zo groot.. hoe ging hij al die namen ooit kunnen onthouden?

Talon was in de vroege ochtend met de eerste patrouille mee gegaan. Ze hadden een paar verdwaalde clan katten de weg terug gewezen naar hun cave en waren vervolgens verder gegaan. Het bleef onwennig dat er nu zoveel katten in hun gebied waren. Vier andere clans er bij, naast de hele tribe. Maar het was zoals het was en daar moesten ze het nu maar even mee doen. Er werd een ceremonie bijeen geroepen en Talon at snel zijn laatste hap van de vis op, waarna hij opstond en bij de andere katten ging staan. Skyteller sprak en vertelde dat er een aantal to-be's waren die toe waren aan een nieuwe mentor. River That Runs Downhill kreeg hém toegewezen als mentor. Talon knikte met respect naar Teller Of The Endless Skies en stapte op zijn nieuwe To-Be af. Zijn To-Be was ook al op hem afgelopen met een prooi in haar bek. Talon trok even zijn wenkbrauw op bij het aanzicht. Het leek hem niet gebruikelijk om te eten terwijl de Teller Of The Endless Skies zijn mededelingen uitsprak. Hij besloot nu echter niet moeilijk te doen en accepteerde de respectvolle houding van River. Ze sprak er naar uit te kijken hem als mentor te hebben en sprak vervolgens zijn naam voluit. Ze kwam erg vermoeid over en zo wist Talon dus ook dat ze vannacht één van de katten was geweest die de wacht had gehouden. "En ik kijk er naar uit jou te mogen leren wat ik weet en kan," sprak Talon That Slashes With Strength en knikte vervolgens naar zijn To-Be. Nog eens scande Talon zijn nieuwe To-be en schudde vervolgen met zijn kop. "Mijn eerste opdracht aan jou is dat je je rust neemt, morgenmiddag wanneer de zon op zijn hoogst staat beginnen we met je trainingen en zie ik je bij de uitgang van de Cave," sprak de kater. Hij wilde niet dat zijn To-be ziek ging worden. En toen wilde River er vandoor. "Nee, je hoeft niet terug te komen, jij gaat straks slapen en op krachten komen, je bent moe en ik heb er niks aan om een vermoeide To-be te trainen, want dat werkt averechts." En zo ging River er vandoor. Hij keek zijn nieuwe To-be aan en kreeg direct te indruk dat ze lang niet zo blij was met hem als mentor. Talon wist daar echter wel raad mee, hij ging er voor zorgen dat die mening wel zou veranderen. Een zucht rolde zachtjes over zijn lippen waarna hij besloot om te kijken of hij nu wat kon gaan doen.

De grote dag was genaderd. Met geheven kop zat Vixen al klaar, klaar om een To-be te worden. Haar ogen zochten even naar haar pleegouders. Ze grijnsde breed en wachtte vervolgens op de woorden van Skyteller. De Tribe was al bijeen geroepen en Talon kreeg als eerste een To-be, dat was River en vervolgens kreeg Bear en Eyes kregen ook To-be's, dat waren Coyote en Deer. Dat waren al oudere To-be's. En toen werd Orchid Blooming in the Dawn genoemd. En zij werd... Zij werd haar mentor! Met een grote enthousiaste sprong kwam Vixen overeind. Haar ogen zochten naar de poes. Ze had zo het idee dat Orchid aardig was, voor zo ver zij de poes kende. Dat kwam goed uit, want Vixen wilde beslist geen mentor die gemeen en streng was! Wie de volgende mentoren kregen, luisterde Vixen al niet meer naar. Toen de ceremony ook ten einde gekomen was ging ze meteen naar de mooie poes toe. "Dus jij gaat van mij de meest geweldige Prey Hunter ooit maken?" Vroeg ze meteen, en een grote, kinderlijke grijns kwam op het gelaat van de jonge poes te staan. Straks zal ze wel opzoek gaan naar haar pleegouders, want nu eerst wilde ze met haar mentor praten. Ze wilde bij voorkeur zelfs meteen al beginnen met trainen. Het territorium leren kennen, de gevaarlijke plekken en de veilige plekken. Maar ook de mooiste plekken en de beste plekken om te gaan jagen! Want dat ging ze worden, een Prey Hunter, de beste Prey Hunter.

Tag: Orchid

Skyteller was eerder die dag bij haar gekomen of ze een to-be zou willen aannemen. Waar zij natuurlijk geen nee op had kunnen zeggen. Niet zo zeer omdat ze nou heel graag een to-be wou trainen, er waren zat jongere prey-hunters die het met liefde zouden doen. Maar vooral omdat ze zelf graag iets te doen had in het dagelijkse tribe leven. De afgelopen manen had ze zich gefocust op kittens en jonge to-be's de verhalen over de tribe of endless hunting vertellen maar een kit onder haar hoede nemen en die begleiden tot een volwaardig lid van de tribe was nog altijd haar favoriete bezigheid. Daarom keek ze dan ook met een brede glimlach richting de jonge Vixen zodra die benoemd werd als haar to-be. De kit leek er even blij mee te zijn en sprong al snel naar haar toe waarop ze snorrend haar neus tegen Vixen's oor aanduwde. "Ik ga zeker weten mijn best doen om dat voor elkaar te krijgen ja." Grinnikte ze zachtjes. De kit was ouderloos geweest hoewel de tribe haar opgevoed had met pleegouders en meer als genoeg liefde. Toch wist ze dat het moeilijk moest zijn geweest voor Vixen. "Morgen gaan we beginnen. Neem je rust en zoek maar een plekje uit in de to-be den. Ik weet zeker dat de andere to-be's je wel zullen helpen met een mooi plekje vinden." Warm glimlachte ze en keek op naar haar zoon die zelf ook een to-be toegewezen had gekregen en knikte hem warm en liefdevol toe.