Entertain me

Butterpact keek tevreden zijnde naar de vissen die hij had weten te vinden. Hij was een hele voormiddag gaan vissen en had er een stuk of drie kunnen vangen. De waterpeil van de rivier steeg immers weer en dat was merkbaar: veel vissen kozen hun toevlucht weer terug in de brede stroom. Niet dat hij tijdens de droogte niet echt had kunnen vissen, maar het verschil was toch wel merkbaar. Liet ThunderClan, ShadowClan en WindClan maar jagen op het vaste land. Zij als RiverClan zijnde hadden de rivier en dat was meer dan genoeg. Hij legde zijn oren in zijn nek terwijl hij aan de ThunderClan dacht. Als hij ThunderClan ooit betrapte op het jagen op vissen langs het gedeelte van de Sunningrocks af, dan zou hij ze een harde klap om hun oren geven. Hij vond het nog steeds jammer dat hij niet had kunnen meedoen met dat gevecht, maar het zij zo. Ze zouden de Sunningrocks over een tijdje wel terug winnen. Bovendien had ThunderClan er nu met die regen toch helemaal niets aan; RiverClan kon het beter terugnemen zodra het warme seizoen weer zou beginnen en de zon vaker door het wolkendek zou schijnen. Butterpact werd uit zijn gedachten gehaald door Duskdweller, een elder waarmee hij nog nooit echt gesproken had. Wel al dikwijls verzorgd natuurlijk. En hoewel hij vaak inwendig kreunde als de tom tegen hem begon te praten of zelfs maar naar hem keek, had hij daar nu helemaal geen behoefte aan. De elder zag er bovendien echt uit alsof hij wel een gesprekje kon gebruiken. ‘Goedemiddag, Duskdweller,’ sprak hij tegen de elder. ‘Met mij is alles goed. Zeker nu de jacht zo goed verlopen is.’ Trots zijnde knikte hij naar de prooistapel waar zijn drie vissen mooi lagen te pronken. ‘Kan ik er misschien eentje voor je gaan halen? Ze zijn echt zalig.’ Oh ja. Manieren! ‘Maar hoe gaat het met jou?’

Het compliment van de elder deed Butterpact zichtbaar goed. Hij vond het sowieso leuk om complimenten te ontvangen van hogere ranks, al had hij als apprentice de rank “elder” een beetje onderschat. Hij had het altijd voor cooler gevonden om een compliment te krijgen van een deputy of een leader, maar hij had sinds een tijdje geleerd hoe het was om zijn Clan echt te respecteren. Hij was veranderd van een denigrerende, vervelende pestkop naar iemand die wist hoe het was om zorg voor zijn Clan te nemen. Wat natuurlijk niet zijn arrogantie wegnam jegens andere Clans natuurlijk. Maar goed. Hij wist niet zo goed wat zijn gedrag direct veranderd had. Misschien de afwijzende houding van Butterstar tijdens hun patrol? De houding waarmee ze had laten blijken dat hij iets te vol was van zichzelf? Misschien de gedachten naar zijn broer die hem niet echt leek te appreciëren en eigenlijk veel katten in zijn Clan die zijn aanwezigheid niet op prijs leken te stellen? Hij slikte. Op een dag zou hij dat allemaal wel rechtzetten, maar voor nu nam hij het stapje voor stapje. Dat hij geen denigrerende opmerking maakte of luid zuchtte, was alvast iets. ‘Het schijnt dat naar de mooie she-cats kijken ook een leuke bezigheid is,’ zei hij ondeugend tegen de tom. Hij was benieuwd op welke manier de elder hierop zou reageren. Waarschijnlijk zou hij hier genadeloos voor afgestraft worden, maar hij dacht nog wel dat Duskdweller zijn ogen heus wel eens langs al dat schoon liet glijden als hij daar de kans voor had. Hij draaide zich echter om zodat hij de vis kon gaan halen voor de elder. Hij pikte de grootste vis ertussenuit en liep weer naar de tom. ‘Heb je eigenlijk kittens of een partner? Of misschien een partner gehad?’ vroeg hij nu toch wel ietwat nieuwsgierig naar de elder.

De elder reageerde wel bestraffend, maar niet op de heel erge manier die Butterpact had verwacht. Of ook eigenlijk ook weer niet verwacht, want hij dacht wel dat de tom iemand was die met dit soort dingen wel kon lachen. Hij dacht wel dat als hij zo oud was dat hij zijn dagen ging slijten met naar al dat jongs en schoons te kijken, hoewel hij zich er nu nog niet echt voor interesseerde. Het was niet dat hij er niet echt naar opzoek was of zo, maar eerder dat hij zich eerst op andere dingen wilde richten. Hij dacht dat zijn tijd nog wel zou komen en dat hij lang genoeg de tijd had om voor de ideale partner te gaan zoeken. Het leek hem op dit moment beter dat hij zou zorgen dat hij alle kneepjes van zorgen voor zijn Clan onder de knie kreeg en dat hij zich dan pas ging concentreren op eventuele she-cats die interesse in hem toonden. Bovendien was hij ook niet echt direct het verliefde type en vond hij het nog maar awkward om zichzelf al zo voor te stellen, dus dat was voor hem ook al een goede reden om er niet gelijk aan te beginnen. ‘Houd op,’ lachte hij dan ook. ‘Je doet net alsof StarClan je deze week gaat komen halen. Ik denk dat je nog prima in staat bent om naar al dat schoons te kijken.’ Hij knipoogde. Hij werd echter weer wat serieuzer toen Duskdweller hem uitleg gaf over zijn relaties en zelfs een zoon van hem benoemde die Butterpact kende. ‘Eh… Ja hoor,’ mompelde hij. Natuurlijk kende hij Stormwind, maar ze konden het niet echt met elkaar vinden en hij wilde Duskdweller niet teleurstellen. ‘Hij is een prima warrior geworden,’ zei hij dan beleefd. Misschien iets té beleefd. ‘Maar twee partners is niet zo heel veel,’ ging hij snel verder. ‘Dan zal de laatste wel ware liefde geweest zijn.’ Hij glimlachte deze keer oprecht naar de tom terwijl hij op antwoord wachtte. En misschien een verhaaltje. Want ja, hoewel hij een young warrior was, was hij de awesome tijd als kitten waarbij hij verhaaltjes toegefluisterd kreeg door elders echt niet vergeten.