Unearth [#1]

Amberpaw was blij dat Sweetheart haar nieuwe mentor zou zijn. De poes had al getoond dat ze niet bang was voor pijn en dat ze zich goed zou kunnen uitleven in vechttrainingen met haar. Want dat was voornamelijk wat ze nog moest leren. De lichtbruine tabby was al bijna oud genoeg om warrior te worden; misschien nog een maan; of twee als ze pech had. Jagen had ze al meer dan genoeg geoefend. Dat kon ze. Daarin leek ze al een warrior, wat haar betrof. Daarin was ze waarschijnlijk beter als haar vader, de mislukte medicine cat. De lange poes liep naar de ontmoetingsplaats die Sweetheart haar gezegd had, een neutrale uitdrukking op haar snuitje. Haar neutrale uitdrukking leek echter meteen bozig, dus veel had ze daar niet aan. Iedereen dacht altijd dat ze boos was van het moment dat ze niet glimlachte. Altijd dus, eigenlijk. Het was koud en donker vannacht en Amberpaw voelde zich toch niet helemaal op haar gemak in dit vreemde gebied. Ze had nog niet veel tijd gehad om het te verkennen en ze wist niet wat er hier 's nachts allemaal zou zitten.. Thuis had ze zich veiliger gevoeld. Als ze hier zouden blijven, zou het verdikke lang duren voor ze het gewend zou raken. Op de ontmoetingsplek zag ze haar mentor al staan dankzij de witte plekken in haar vacht; het bruin mengde compleet met de achtergrond. Beleefd maar niet bijzonder respectvol knikte de jonge poes naar haar. Het was niet omdat ze een warrior was dat ze haar respect verdiende - maar ze had al iets laten zien, en Amberpaw had er nu ook niet echt iets aan om onbeleefd te zijn.

De twee minuten tikte al snel voorbij toen Amberpaw verdwenen was in de duisternis. Sweetheart wist dat ze vanavond wat krassen zou ontvangen maar ook Amberpaw zou ook niet heelhuids terugkomen. Het was haar sterke punt om in het donker te vechten dus de leerling zou het nog wel eens lastig kunnen hebben al dacht ze wel dat deze traingen met Amberpaw veel interessanter werd dan alle andere die ze had gehad met haar apprencites. Sweetheart begon te lopen, haar spieren aangespannen en haar nagels uitgeklapt. Zachtjes begon ze de vochtige avondlucht op te snuiven en volgde de spoor van Amberpaw's geur met een grote boog anders zou ze zo in de val lopen. De massieve she-cat liet haar kille verschillende ogen de donkere rotsblokken heen glijden en begon door een van de tunnels heen te sluipen. Haar aandacht was volop gericht op haar zintuigen die haar pad leidde door de duisternis. Sweetheart snoof nog een keer de lucht en liep een bochtje om. Haar snorharen raakte de wand van de koude stenen wand die haar naar buiten leidde en haar hoger op bracht. Sweetheart spande haar spieren aan. Amerpaw moest hier ergens zijn maar de wind maakte niet duidelijk als de leerling onder haar bevond of boven haar.

Het was doodstil, zo stil dat je gewoon wist dat iemand op je zat te loeren. Amberpaw's geur was hier overduidelijk te reuken en de kleine kille bries die over de gladde rotsen heen gleed toonde aan dat het vers was. Sweetheart spitsde haar oren, er honderd procent van zeker dat Amber zich nu boven haar bevond maar ze was al te laat. Een suizende wind streek door de lucht wat aantoonde dat haar leerling sprong maar voor dat massieve she-cat kon reageren voelde ze twee scherpe klauwen in haar rug. Sweetheart trok haar lip op en kromde haar rug wat vaak in een gevecht aantoonde dat ze zich achterover zou laten vallen of zou gaan rollen maar inplaats van dat deed ze iets heel anders. De grote warrior trok haar schouders bij elkaar en gooide haar hele gewicht naar voren zodat ze een soort koprol naar voren maakte en zich daarna volop tegen de stenen wand aan beukte om Amberpaw te pletten. Op iemands rug springen was altijd vragen om klappen zo vond Sweetheart dat, je bereikte bijna nooit wat met deze truc enkel als je groter, sterker en zwaarder was dan je tegenstander en dat was Amberpaw niet. De senior warrior draaide zich om pakte Amberpae bij haar nekvel en gaf haar een goeie zwiep zodat er ruimte werd gecreëerd tussen de twee vechtende katten. Sweetheart zakte ineen, haar vacht opgezet en haar ogen uitdagend.

Note Er is een meter of drie tussen hen in, powerplay is ook toegestaan als je dat prima vind tho c: