thinking out loud

Het was wennen. Het was wennen om niet meer in de barn te verblijven bij al die akelige quens, maar in een stenen toren met allemaal young ones. Omdat ze er redelijk laat was bijgekomen, had ze een plekje vrij hoog in de toren moeten bemachtigen. Dit zorgde ervoor dat ze ’s morgens vermoeider was dan de rest als ze naar beneden zou gaan, maar het was ook wel een voordeel te noemen dat ze met niemand in één ruimte lag. Schijnbaar kwam dat omdat het er redelijk stonk; een paar young ones waren haar al gniffelend gepasseerd terwijl zij voor de ingang had getwijfeld of ze daar wel haar nest zou maken. Gelukkig wist ze door goed te observeren tijdens haar kittentijd hoe je een goede nest maakte en had ze het vuil zo goed mogelijk opgeruimd. De stank was na een paar dagen afgenomen en na een paar weken had Runa’s geur de ruimte al gevuld. Geen enkele young one was echter bij haar komen liggen, maar dat vond ze geen probleem. Ze had sowieso niet echt zin in gezelschap en dan al zeker niet van die hielenlikkers die Claw en Shark helemaal geweldig vonden. Tijdens haar eerste moon als young one zijnde, had ze al veel in kunnen pikken op de laatste nieuwtjes binnen de Elite en wist ze ongeveer wie welke young one als ouder had. Ze had ook een paar geruchten over Shark gehoord, maar was er niet bepaald happig op om te ontdekken of ze echt waar waren. Volgens de geruchten waren Yoka en Shallow blijkbaar allebei dochters van Shark. En nu ze hun pelzen zo vergeleek, leken ze best wel veel op elkaar. Ze onderdrukte een zucht. Helemaal thuis ging ze zich tussen hun toch niet voelen. Omdat ze haar eerste training met Hellhound voltooid had, kon ze op eigen houtje het camp uitgaan en hoefde ze dus geen verantwoording af te leggen. Dit gaf haar de vrijheid om het gebied een beetje te verkennen en twijfelachtig liep Runa in de richting van de boundaries van de Clans. Ze rook een scherpe geur van RiverClan en ThunderClan, maar het begon af te zwakken en plaats te maken voor andere geuren. Rogue, Elite. Dat soort geuren. Ze merkte ook op dat Shallow in de buurt was en draaide haar kopje wat. Ze volgde de geur van Shallow en kwam uiteindelijk uit bij een smal riviertje die ThunderClan en RiverClan met elkaar verbond. “Shallow,” sprak ze met een rustig knikje naar de young one. Toen ze dichterbij kwam, viel het haar des te meer op hoe erg de pelzen van Shark en Shallow wel niet op elkaar leken.

Als kitten zijnde had Runa nog niet veel katten aangesproken en dan al zeker niet veel young ones, dus was het altijd een beetje afwachten hoe katten op haar zouden reageren. En ze wist dat ze het niet mocht doen, maar ze verwachtte van katten die kittens waren van gestoorde types zoals Claw en Shark dat zij ook zo zouden zijn of worden. Hoewel dat een beetje vergezocht was, want Jackdaw was een kitten van Claw en hij bleek nog redelijk oké te zijn. Misschien moest ze het maar gewoon een kans geven en op tijd uitwijken later als bleek dat ze toch gelijk had gehad. Maar het probleem was dat ze dan al te betrokken zou zijn om zich nog terug te trekken. Aan de andere kant had ze ook kennis gemaakt met Ophelia en Muta en zij waren beiden dochters van Zira, maar leken ook wel oké te zijn. Dat kwam misschien ook omdat Zira iets minder gestoord was geweest dan Shark als ze de positieve commentaren van de andere leden over Zira mocht aanhoren. En opeens wilde ze dat ze de voormalige deputy eens een keertje had kunnen ontmoeten zodat ze zelf had kunnen ontdekken hoe dat deze in omgang met andere katten was. Maar dat ging nu niet meer, dus dat idee moest ze uit haar kopje zetten. Runa ving de uitnodiging van Shallow om erbij te komen zitten op en deed dit dan ook na even twijfelen. “Prima, dankjewel,” sprak ze. “Ik moet nog even wennen aan mijn nieuw rank, maar ik waardeer het dat ik nu wat meer vrijheid heb dankzij de training met mijn vader.” Ze richtte haar blik op Shallow. “En met jou?” vroeg ze. “Jij bent al wel een tijdje young one, alleen nog niet zo lang bij de Elite als ik het goed begrepen heb?” Er waren te veel geruchten om precies te concluderen wat er nu gaande was. Het leek Runa slimmer om voorlopig nog even niet over Shark te beginnen. Ze vond de tom toch maar niets en een onderwerp vermijden die over hem ging leek haar daarbij een heel erg goed idee.

Runa was even van haar stuk gebracht toen er opeens een stroomwaterval van woorden uit het bekje van Shallow kwam. Het was een aangename verrassing en ook goed om te weten dat er katten in de Elite zaten die niet het stereotype Elite cat waren. Dus niet gefocust op moorden, bloed, ambitie en alle andere kwaliteiten die alleen speciale gevallen binnen de Elite leken te bezitten. Speciale gevallen waar zij niet tot toebehoorde, want zij was niet uit op moorden en bloed. Ze vond bloed een vieze smaak en geur hebben en ze vond moorden niet echt iets om naar uit te kijken. Ze wilde haar final assesment dan ook helemaal niet doen en wilde het ontlopen, maar ze wist alleen niet hoe. Ze had van Ophelia meegekregen dat uit de Elite ontsnappen echt heel moeilijk was en zonder hulp ook gewoon niet doenbaar was. Haar grootste angst was dat heel de Elite achter haar aan zou komen en haar weer terug op zou jagen. Terug naar Claw en Shark die haar waarschijnlijk zouden straffen omdat ze geprobeerd had hun te ontkomen. “Ik vind het wel leuk dat je anders bent,” zei ze tegen de she-cat. “Het is weer eens wat anders dan dat zooitje ongeregeld dat zo snel mogelijk hun final assesment achter de rug wil hebben.” Ze klemde haar kaken op elkaar. Waar was ze mee bezig? Ze mocht niet te veel van haar haat naar de Elite toe laten blijken, want Shallow was nog altijd een Elite cat. Ze mocht misschien een ander karakter hebben dan de meeste katten, maar als de geruchten waar waren, was ze een dochter van Shark en vormde dat een ernstige dreiging als ze erachter zou komen hoe Runa werkelijk over de Elite dacht. Ze was blij toen het over een ander onderwerp ging en gaf een knikje. Ze glimlachte vervolgens om de opmerking die de tabby maakte. Dat klonk wel als haar vader, ja. Vervolgens twijfelde ze even toen ze het voorstel hoorde, want om eerlijk te zijn wilde ze het liever ook van haar vader leren. Maar ze wilde de enthousiaste young one niet teleurstellen en dus gaf ze weer een knikje. “Lijkt me leuk!” sprak ze vervolgens. Wie weet was het ook echt leuk en zou ze vandaag een nieuwe vriendin erbij hebben. “Ik ben voor mijn eerste training naar het ShadowClan territory gegaan. Mijn vader is toevallig ook mijn mentor en hij vond het belangrijk dat ik me kon oriënteren in dat gebied. Het was echt heel erg smerig met veel modder en zo.” Ze trok een vies gezicht. “Wie is jouw mentor?” vroeg ze. “Ook Hellhound?” Het zou het meest logische zijn omdat het Hellhound was die haar had leren vissen.

Runa’s hartslag versnelde een beetje toen ze de woorden van Shallow hoorde. Het waren misschien niet per se de woorden die ze sprak – hoewel dat natuurlijk ook wel meetelde – maar eerder de manier waarop Shallow ze had gesproken. Ik ben blij dat jij ook zo erover denkt, had Shallow gezegd. Wilde dat zeggen dat Shallow dezelfde afschuw voelde tegenover het enthousiasme die de meerderheid van de katten hadden hier in de Elite? Of had ze het gewoon gezegd zonder erbij na te denken? Ze wilde niet onbeleefd zijn, maar Shallow’s manier van denken was nu niet bepaald een manier die vaak toegepast werd in de Elite. Maar ja, dat was haar eigen manier van denken ook niet, bedacht ze zich. In elk geval was het belangrijk voor haar dat ze zich koest en op de achtergrond hield, maar ondertussen wel uitkeek naar seinen die aangaven dat zij niet de enige was die een hekel aan de Elite had. Ze grinnikte toen Shallow vertelde over haar ervaring met modder. Lethe. Ze kende de she-cat niet echt, maar had wel het aantal hondentanden gezien aan de halsband die om haar nek hing en dus had ze voor zichzelf geconcludeerd dat zij alvast geen kat was waar ze naartoe kon gaan met haar bedenkingen. Hell, ze kon haar eigen vader niet eens vertrouwen op dat vlak! De enige van wie ze zeker wist dat diegene hetzelfde dacht als zij, was Ophelia. En die had ze al een hele tijd niet meer gesproken. Ze gaf een knikje toen Shallow uitlegde hoe Hellhound haar had geleerd om te vissen. “Klinkt goed,” sprak ze, maar schudde haar kopje toen Shallow haar vraag stelde. “Nee, maar ik kan het altijd eens proberen, toch?” En dus wendde ze zich weer naar de rivier. Ze merkte dat het gedeelte hier een stuk sneller stroomde dan verderop. Dat moest vast komen door het feit dat het eerder zo hard geregend had en dat RiverClan territory al eens overstroomd was geweest. Dat was toch wat ze meegekregen had van andere members. Soms was afluisteren wel een goed ding. Runa wenkte Shallow en liep naar een gedeelte waar het rustiger was en waar voor haar gevoel ook minder water te zien was. Dat zou het minder erg maken als ze erin zou vallen. Als ze één ding had geleerd in de Elite was het dat ze niet te veel mocht vertrouwen op iemand anders om haar te helpen als er iets misging, zelfs al leek diegene nog zo aardig. “Nou,” zei ze met een glimlach. “Leg me maar eens uit hoe dat ik dit moet aanpakken.”