I can hold the weight of worlds

i desire the things

that will destroy me in the end

Een paar uur geleden had ze het vreselijke nieuws ontvangen. Het nieuws wat ze al veel te vaak had moeten aanhoren over haar kinderen. Rainheart was al de hele dag vermist geweest en natuurlijk was de zwarte kattin meegegaan met zoeken. Het waren echter haar andere dochter Heavespark en Blackbear die haar terug hadden gebracht naar de cave. Fawnstep was neergestort naast het lichaam van de prachtige dochter die ze vele manen terug ter wereld had gezet. Nu had ze nog maar vier dochters over, en al haar andere kinderen wandelden tussen de sterren. Ze had nog maar één derde over van haar kindjes, van haar dierbaarste bezitten. Maar toen ze haar neus in de koude vacht van Rainheart had gedrukt, was er geen traan gevallen.

Nu ze hier buiten zat, alleen rond het middaguur, ergens onder een boom, was er nog altijd geen traan gevallen. Het enige wat ze kon doen was geloven dat het een nachtmerrie was, dat ze wakker moest worden en dat wanneer het gebeurde ze al haar kinderen nog om haar heen had..

LIONROAR | MOUNTAIN TERRITORY

♔ nickdiazfan

Het was een hectische dag geweest; Rainheart was vermist geraakt en Shadowclan had enkele groepen uitgezonden om opzoek te gaan naar de poes. Hij had naar de kattin gzocht, maar haar niet gevonden. Helaas kwam dan uiteindelijk het slechte nieuws; het levenloze lichaam van de warrior werd de Cave ingedragen. Hij kon zich niet indenken hoe het moest voelen om een kind te verliezen; alhoewel hij zijn kinderen al lang niet meer had gesproken, wist hij wel dat ze nog in leven waren. Dit was zo.. definitief en hij kon het niet aanstaan om naar de zwarte kattin te kijken die bij haar dochter neerstortte. Arme Fawnstep, ze had immers al zoveel van haar nakomelingen verloren. Sommigen op redelijk brute manieren, zelfs. Hij schudde zijn hoofd en verliet de Cave in de middag toen hij erachter kwam dat Fawnstep hetzelfde had gedaan. De flame point kater volgde haar geur en zag haar daar zitten, onder een boom. Geen tranen. Niets. Maar hij wist dat ze zich verschrikkelijk moest voelen. Hij benaderde haar, zijn ogen op haar gericht. "Gaat het een beetje?" Vroeg hij medelevend. Nee, dat was een domme vraag. Natuurlijk ging het niet. "Je weet dat ik er altijd voor je ben, ja?" Als ze iemand nodig had om erover te praten? Ze waren immers vrienden.

i desire the things

that will destroy me in the end

Het was haar tweede dochter die het leven had gelaten door een ziekte. Een andere door een modderstroom. Drie door brute moorden en nog drie waren dood ter wereld gekomen. Dan had ze nog een blinde dochter over, en drie gezonde. Daar bleef het bij. Misschien ging StarClan nog wel net zo lang door tot ze hen allemaal van haar had afgepakt.

Doodstil zat ze daar, onder die boom. Haar ogen waren droog toen ze opkeek toen ze een bekende stem hoorde. Hij vroeg of het een beetje ging, waarop ze stil bleef en enkel kort haar kop schudde. Slecht.. nee.. vreselijk kwam eerder in de buurt. "Dat weet ik.." mompelde ze zachtjes waarna ze overeind kwam en kort haar kop in zijn lange vacht drukte. "Ik ben een slechte moeder dat ik niet eens om haar huil, maar.." Ze kwam niet echt uit haar woorden. Maar er was gewoon niets meer om te huilen, ze had in haar leven al zo vaak gehuild, de tranen waren op.

LIONROAR | MOUNTAIN TERRITORY

♔ nickdiazfan

De kater ging bij de zwarte kattin zitten en wierp zijn helderblauwe ogen op haar, toen ze naar hem keek. Er waren geen tranen meer in haar ogen te zien, die tranen waren vast allang op na al het gehuil dat de poes waarschijnlijk had gedaan in haar leven. Het leek hem het ergste wat je kon overkomen; je eigen kinderen dood zien gaan, ze verliezen totdat je jezelf bij Starclan voegde. Hij gaf haar een troostende lik over haar zwarte kop toen ze haar kop in zijn vacht verstoptte en vertelde dat ze een slechte moeder was dat ze niet eens huilde. "Nee, je bent geen slechte moeder." Sprak hij zacht. "Huilen is niet de enige vorm van verdriet hebben over het verlies van je dochter, Fawn." Sprak hij verder. "De tranen zijn op, ik snap het." Hij gaf haar nog een troostende lik over haar kop. Arme Fawnstep. Zoveel geleden in haar leven, zoveel kwijtgeraakt. Hij had het met haar te doen.

i desire the things

that will destroy me in the end

Hij zei dat ze geen slechte moeder was, en ze zou er alles voor doen om zijn woorden te geloven, maar het lukte gewoon niet. Zoveel katten hadden tegen haar gezegd dat ze een vreselijke moeder was. De vaders van haar kittens, haar dochters zelf, iedereen had er wel woorden voor gehad wanneer ze de kans kregen. Volgens hem was huilen niet de enige manier om verdriet te tonen, hij zei dat hij snapte dat de tranen op waren.
"Lion..?" begon ze toen voorzichtig terwijl ze voor een moment naar haar poten bleef kijken voordat ze haar kop optilde en haar zin afmaakte, ".. zou je vanavond bij de wake willen zijn..?" Ze kon het niet alleen. Ze had hem nodig.

LIONROAR | MOUNTAIN TERRITORY

♔ nickdiazfan

Het bleef enige tijd stil tussen de twee, maar de kater vond het geen onaangename stilte. Hij gaf Fawnstep de tijd om haarzelf bijeen te rapen, voordat ze weer hoefde te spreken. Om even in stilte te rouwen over haar overleden dochter. Hij keek naar haar toen ze zijn naam zachtjes uitsprak, voorzichtig zelfs. Rustig wachtte de grote kater af op haar woorden, geduldig zoals altijd. Uiteindelijk kwam daar de vraag. Of hij ook bij de wake wilde zijn vanavond. Hij knikte duidelijk. "Als jij me daar wilt hebben, dan ben ik er." Zei hij, een lichte glimlach vormde rond zijn lippen. Als ze hem daar nodig had, dan zou hij er voor haar zijn. Dan zou hij waken over het lichaam van de overleden kattin, haar overleden dochter. Samen met haar.

Onderwerp: Re: I can hold the weight of worlds