I’m from a nightmare but I’m living the dream

Hij kwam hier tegenwoordig vaker en begon steeds meer aan het modderige gebied te wennen en inmiddels kon hij al veel meer zijn weg vinden. Het leek hem een goed idee als hij het gebied goed kende, nu het inmiddels tot de Elite behoorde. Er zaten hier inmiddels nog steeds wat oude Shadowclankatjes die hun oude leven blijkbaar niet konden verlaten en hij zou zijn nieuwe clan en zichzelf een plezier doen om deze op te sporen en eventueel uit de weg te ruimen. De afgelopen dagen dat hij hier kwam was hij op een nieuwe geur gestuit, een mix van Shadowclan en Rogue, wat dus inhield dat het waarschijnlijk een katje was die blijkbaar last van heimwee had en niet met zijn maatjes weg was gegaan. Silhouette had de geur gevolgd, helaas leidde het naar een plek wat hij nog niet zo kende en hij wou geen enorme risico's nemen, dus hield hij het geurspoor maar gewoon even in de gaten, om toe te kunnen slaan als er een mogelijkheid kwam. Natuurlijk, hij kon het ook tegen een kat die meer ervaren met dit gebied was, zoals Hellhound, maar hij wou liever het zelf afhandelen. Die mogelijkheid leek nu te zijn gekomen. De geurspoor leidde vandaag naar een plek die Silhouette prima kende, het was zelfs een beetje al zijn lievelingsplek hier. Natuurlijk, de kat die hij zocht kende het hele gebied, maar als Silhouette vlot en slim was hoefde hij zich daar geen zorgen meer over te maken. Hij volgde de spoor en zag de boomstam al liggen. Het was hier ook behoorlijk modderig door de overstroming, maar het was inmiddels al grotendeels opgedroogd. De zwart witte kater grijnsde tevreden toen hij beweging zag. Er was geen geur van een andere Bloodclanner hier, dus dat was vast en zeker zijn doel. De Member liep er zo geruisloos op af, proberend zo veel mogelijk uit de wind te blijven zodat die hem niet zo verraadden. "Dit is jouw plek niet meer"met die woorden stapte hij te voorschijn en keek naar de zwarte kat voor hem. Een duistere grijns sierde zijn lippen als hij een stapt dichterbij zette. Zijn klauwen waren al uit hun hulzen en de adrenaline liep door zijn lichaam heen. Dit ging leuk worden.

-Ghostface

I’m from a nightmare but I’m living the dream Silse14

Thuis. Hij was hier geboren en getogen en hij was er ook honderd procent zeker van dat hij hier nooit vandaan zou gaan. Dus toen iedereen de biezen had gepakt om te vertrekken, had hij ze vol ongeloof aangekeken. Hij was boos geworden. Als honden met hun staarten tussen hun benen waren ze er vandoor gegaan zodra alles een beetje slecht begon te gaan. Lafaards waren het, dat hij ze ooit zijn clangenoten had kunnen noemen. Een schamper handjevol katten was met hem achtergebleven, grotendeels Elders die de reis toch niet zouden kunnen maken, al zouden ze willen. En hij verdedigde ze, joeg voor ze, voor zover hij dat kon. Het was lastig, dat zeker, maar het was het waard. Vandaag leek weer zo'n dag te zijn dat een Bloodclanner dacht dat hij hier welkom was omdat de clans waren vertrokken. En niets was minder waar. De zwart-witte kater verkondigde dat dit niet meer zijn plek was, wat Ghostface meteen al woedend maakte. "Zolang ik adem, is dit Shadowclangebied," gromde hij naar de oudere kater. Starclan zou aan zijn zijde staan, dat wist hij zeker.

De zwarte kater had blijkbaar niet het laatste nieuws meegekregen, aangezien hij meteen in Silhouette opging. Zolang hij ademde? Wat een goeie grap, Shadowclan was weg en had hun gebied achtergelaten voor de ratten, maar daarvoor was het te goed. Dus nu kon de Elite er beter gebruik van maken en daarbij hoorde dus het oude vuil opruimen. "Shadowclan is weg, je bent enkel een overblijfsel"siste Silhouette hem toe, terwijl hij vastberaden op de oude Shadowclan afstapte.
De andere was natuurlijk wat groter dan hem, dat waren ze nou eenmaal vlug, maar dat hield de bloeddorstige kat niet tegen. Hij had een taak te doen en een trots te verdedigen. "En je loopt in de weg" vervolgde hij, nu vlak tegenover de andere. Zijn oranje vurige ogen staarde hard in de lichtgroene van zijn tegenstander.