This is my fight song

Onderwerp: This is my fight song zo 11 jun 2017 - 11:24

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

De kleine poes voelde zich eindelijk al iets beter. Haar vacht raakte die van haar zusje naast haar, haar eigen twee kittens sliepen veilig aan haar buik en ook de vier van Sandflower waren nu rustig. Die vier waren natuurlijk kleiner dan de hare, die al halverwege apprentice worden waren.. De tijd ging snel. Ze kon zich nog herinneren hoe ze drie manen geleden bevallen was van drie kittens - hoe Branchtrove toen nog aan haar zijde had gestaan, hoe Snowdance haar toen had geholpen. De twee leugenaars. Toen had het geleken of er niks aan de hand was en ze hadden het allebei geweten. Ze hadden haar geholpen met haar bevalling alsof ze echt van haar hielden, goed wetend dat ze haar bedrogen hadden. In ieder geval had ze Sandflower nog. Haar goudkleurige oogjes schenen oranje bij het licht van de opkomende zon. De laatste tijd was ze vaak heel vroeg wakker en dan hoorde ze de vogeltjes fluiten als de zon opkwam. Vandaag ook. Toen haar zus naast haar in haar nest begon te bewegen, keek de rosse poes glimlachend naar haar. "Goeiemorgen.", mauwde ze zachtjes, proberend om de kittens niet wakker te maken. Over die kittens zelfs gesproken.. Redpetal vroeg zich af wie hun vader was. Ze leken zo hard gestraft door Starclan - dat kon bijna alleen maar betekenen dat het een buitenclanner was. Ergens voelde ze zich beledigd dat haar zus haar niet wou vertrouwen. Wist ze dan niet dat ze het nooit zou doorvertellen? Dat ze geheimen kon bewaren? Het was niet omdat niemand haar ooit de waarheid vertelde dat zij altijd alles eruit zou flappen. Even beet ze nadenkend op haar lip. Misschien moest ze het recht op de kat af vragen. Misschien moest ze minder verlegen zijn. Minder angstig. Misschien was dat altijd haar grote fout. Daarom vroeg ze he took maar, ook al leek het een willekeurige vraag op dit vroege ochtenduur. "Hee, Sandflower, mag ik eens iets vragen? Wie is de vader van je kittens?", vroeg ze daarom zachtjes, met onschuldige ogen opkijkend naar haar zus. Ze wou gewoon dat ze elkaar konden vertrouwen. Dat ze geen geheimen hoefden te hebben voor elkaar. Was dat dan echt te veel gevraagd, na alles waar ze al doorgegaan was?

Onderwerp: Re: This is my fight song zo 11 jun 2017 - 20:52

Er was zoveel gebeurd de laatste paar moons. Zoveel dingen waren gebeurd die hun eerst zo geweldige familie in stukken had verscheurd. Haar ouders waren een beetje out of the picture geraakt, iets wat ze wel jammer vond. Maar dat was blijkbaar een deel van opgroeien, dat ze haar eigen leven ging bepalen. Maar was het ook deel van opgroeien dat haar siblings één voor één van haar werden afgenomen? Blijkbaar. De kattin werd wakker en toen ze haar ogen opende hoorde ze de zachte stem van Redpetal naast haar. "Goedemorgen.." mompelde ze slaperig terug terwijl ze haar ogen eventjes aan het licht liet wennen. Ze voelde de warme bundeltjes bij haar buik en wist daarmee dat alle vier haar kittens er nog waren. Het was vroeg, en de vraag kwam dan ook volledig uit het niets. De kattin bleef voor een moment stil liggen, waarna ze haar kop hief en met haar goede oog naar haar rossige zusje keek. Ze had het al verteld aan Tallfright en Swallowflight. Omdat ze de twee als goede vrienden beschouwde, de eerste misschien zelfs wel meer dan alleen vrienden, maar op dit moment was ze niet zeker van welk gevoel dan ook wat ze had. "Ik.." Hoe ging ze dit ooit vertellen zonder meteen een groot gevecht te krijgen op dit vroege ochtenduur. "Het spijt me zo Red.. maar.." Misschien moest ze subtiel beginnen. "Ik wilde je er niet mee lastig vallen.. gezien.. de hele situatie.." Dit was moeilijker dan gedacht, omdat ze wist dat ze haar rossige zusje had verraden. Ze zou breken, opnieuw. "Het is.. ze zijn.. ze zijn van Branchtrove.." Kort klemde ze haar kaken op elkaar, terwijl ze haar goudkleurige ogen recht op Redpetal had gericht. Het was eruit. Geen geheimen meer.

Onderwerp: Re: This is my fight song zo 11 jun 2017 - 21:08

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

De kleine poes fronste toen Sandflower zich begon te verontschuldigen. Dat was een rare reactie? Het leek bijna op de reactie die Snowdance had gegeven toen ze geconfronteerd werd met het feit dat Redpetal van haar verraad wist. Oh, haar ogen waren nog zo onschuldig als ze recht in het ongeschonden oog van haar zus keken - nu nog niet wetend dat ze binnen een paar minuten op het punt zou staan haar aan stukken te scheuren. Toen het er eindelijk uitkwam reageerde de slanke poes eerst niet. Ze zat doodstil, ademde zelfs even niet meer. De wereld stond stil. En dan begon het te brokkelen.. De kleine queen veerde recht al wist ze niet goed waarom. Avidkit en Cedarkit kropen instinctief wat dichter bij elkaar toen haar warme lichaam verdween maar ze had nu geen oog voor hen. Branchtrove?! Nee, dat kon niet. Dat was onmogelijk. Dit moest een grap zijn, een zieke, misselijkmakende grap die haar siblings nu al 3 manen lang met haar speelden.. Of een nachtmerrie. Ja, misschien was het gewoon een nachtmerrie. Straks zou ze wakker worden in haar nest, haar drié kittens naast haar, rustig slapend. Snowdance zou naast haar liggen, haar eigen kittens aan haar buik, en dan zou Branchtrove binnen komen en haar goeiemorgen wensen en dan zou ze vertellen over de vreselijke nachtmerrie die ze had gehad - over het verlies van een kitten, de verhuis, de tribe, hoe hij haar had bedrogen met haar beide zussen, hoe hij de clan had verlaten met haar broer en zijn zus - en dan zou hij naast haar komen liggen, de kittens één voor één een lik over hun kopje geven en zachtjes tegen haar fluisteren dat het maar een nachtmerrie was geweest. Tranen zouden over haar snuitje stromen bij de gedachte alleen al maar hij zou ze weglikken en haar verzekeren dat hij nooit weg zou gaan. Bijna hoopvol sloot Redpetal haar gouden ogen maar toen ze ze weer opendeed was er niets verandert. En toen knapte er iets in de poes. Ze was het beu, beu om altijd het slachtoffer te moeten zijn, beu om zo zielig en zwak te liggen huilen om het verraad van iedereen om haar heen, ze was het beu om te vallen elke keer als een steunpilaar brokkelde. Haar korte rode vacht stond rechtovereind, haar klauwen waren uitgeslagen, haar tanden ontbloot en tranen rolden over haar wangen en vertroebelden haar zicht. "VUILE TEEF!", krijste ze, er voor een keer eens niet aan denkend dat ze midden in de grot stonden, dat iedereen hen kon horen, dat ze bekeken werden door niet alleen hun eigen clan maar ook door de drie anderen. "VALSE SLANG, VOSSENSTRONT, MUIZENBREIN, STARCLANVERDOMDE RAT!" Schelden was normaal niets voor de anders zo zachtaardige poes, maar extreme situaties kregen ook extreme reacties. Zo waren de wetten van de natuur. "HOE WEET JE ZELFS DAT BRANCH DE STARCLANVERDOMDE VADER IS? IEDERE KATER IN DEZE HELE KLOTE GROT KAN DE VADER ZIJN!" Ze had heus wel gemerkt hoe haar zus altijd katers om haar heen leek te hebben. Tallfright en Dustrise, met name. Alsof ze probeerde te verbergen dat de kittens van iemand anders waren. Misschien wist ze het zelf niet meer - misschien zei ze dat het Branch was om haar reactie te zien. Misschien vond ze het zelfs leuk. "VINDEN JULLIE HET GRAPPIG OM MIJ TE ZIEN LIJDEN? VIND JE DAT LEUK? WANT JULLIE DOEN ALLEMAAL NIKS ANDERS! IK HEB HIER NOG NIKS DAN LIJDEN GEDAAN! Altijd was zij het slachtoffer, altijd zij, nooit iemand anders. Soms nog anderen met haar, maar niemand alleen. Waarom toch? "EN DAN VIND JE HET RAAR DAT JE KITTENS ALLEMAAL GEHANDICAPT ZIJN. VOOR EEN KEER STAAT STARCLAN TOCH AAN MIJN KANT." Haar stem begon pijn te doen van het krijsen maar ze stopte niet. De blik in haar met tranen gevulde gouden ogen was anders dan ooit al gezien - bijna gestoord. Het was duidelijk dat ze niet helemaal meer bij zinnen was en elke opmerking die ze maakte was lager dan de vorige. Nooit eerder had ze zo laag gezakt; nooit eerder had ze zo hard geschreeuwt, was ze zo boos geweest. Zelfs niet toen Twirldance Bunnykit had laten vallen. Zelfs toen niet. Toen was het niet het zoveelste - het was het eerste geweest van een hele kettingreactie, en dit was de druppel die de emmer deed overlopen. "Als je zo graag wil dat ik mezelf van een klif gooi, duw me er dan zelf af. Dat bespaart ons allemaal heel wat moeite.", mauwde ze uiteindelijk, niet langer meer krijsend. Haar zachte stem was hees - het was het niet gewend om zo'n volume te bereiken. Nu klonk ze vermoeid, maar de woede brandde nog in haar ogen. Haar klauwen jeukten om ze in haar zandkleurige vacht te duwen, om krassen te maken in dat mooie verminkte snuitje van haar zus. Ze wou de fysieke pijn voelen die Sandflower haar zou geven wanneer ze zich verdedigde, omdat dat misschien de woede zou afkoelen - hoewel ze nu boos wou zijn. Misschien zou de fysieke pijn ook de mentale wat kunnen kalmeren, er een uitlaatklep voor zijn, omdat ze altijd alles maar had moeten opstapelen, keer op keer, tot dit het punt was waarop ze compleet en brak.

Onderwerp: Re: This is my fight song zo 11 jun 2017 - 21:31

Het was zo vroeg dat ze zich mentaal nog niet had kunnen voorbereiden voor wat er komen zou. Maar hoe kon de zandkleurige poes ook weten dat het zo zou lopen. Iedereen zou mee kunnen genieten van wat er nu voor waterval aan woorden komen zou. Sandflower kwam traag overeind, al was de kans groot dat haar hummeltjes straks toch wakker zouden worden van het geschreeuw. Ze waren toch nog te jong om het te begrijpen. Maar menig andere kat in deze cave niet. Haar oren draaide vrijwel meteen naar achteren toen Redpetal haar uitmaakte voor iets vreselijks. Er volgde nog meer scheldwoorden, en elke kwam even hard aan bij de zandkleurige kattin. "Red.. alsjeblieft.." mompelde ze nog, maar katten om hen heen waren al wakker aan het worden. Voor een moment had ze haar blik op de muur gericht, maar haar ogen schoten terug toen haar rossige zusje wel een erg pittige opmerking maakte. Schelden op de queen was één ding, maar op deze manier beginnen was iets totaal anders. Hoe durfde Redpetal zo tegen haar te praten, was ze dan alles vergeten wat ze voor haar had gedaan? Ondanks alles? Wat probeerde ze er überhaupt mee te zeggen? Ja, ze hing veel rond met katers. Ja, ze had gevoelens voor twee verschillende op hetzelfde moment. Met Branchtrove was het anders geweest, ze had geen gevoelens voor hem zoals ze voor die twee andere katers had. Branchtrove was één van haar beste vrienden geworden, eentje waarop ze had kunnen steunen toen ze het zwaar had. Ze hadden een fout gemaakt, gezworen het er nooit meer over te hebben, maar de kittens waren het bewijs van die ene zonde die ze had begaan. Een brok vormde zich in haar keel. "Red, stop ermee.." mauwde ze terwijl ze de ander scherp aankeek. Maar deze ging verder, het was nog lang niet klaar. Toen wist haar zusje het kleine vlammetje wat Sandflower de hele tijd probeerde in controle te houden aan te wakkeren, en hoe. "Waag het niet om zo over mijn kittens te spreken!" siste ze de ander toe, haar stem wat verheft maar toch nog ijzig kalm voor haar doen. Niet zoals haar rossige zusje volledig door het lint gaand. "Ben je dan alles vergeten wat ik voor je heb gedaan? Waarom de schuld altijd bij anderen leggen?" De kattin had een stap bij haar kittens vandaan gezet, iets meer naar het midden van de cave toe, zodat die niet in het heetst van de strijd zouden zitten. Woord wisseling dan, nog wel. "Ik heb zowat mijn leven gegeven om JOUW zoon te redden. Dus hoe DURF je om als enige hier in de slachtoffer rol te duiken. Ik ben er ALTIJD geweest voor jou en je kittens. Maar jij nooit voor mij. NOOIT." De emoties kwamen allemaal omhoog borrelen. Maar het was waar, want wanneer was zij degene geweest die bij haar zusje uit had gehuild? Nooit. Zij was ook haar zusje verloren, ook haar broer verloren, ook een goede vriend verloren waar ze veel om had gegeven. Zij had ook offers gemaakt. Haar oog, haar gehandicapte kittens, alle zorgen om Redpetal en al haar nichtjes en neefje. "Het was een fout, dat weet ik. Maar je hebt niet het recht om zo te spreken over mijn kittens." Sandflower had haar klauwen uitgeslagen, maar alleen omdat ze zag dat haar rossige zusje dit ook had gedaan.

Onderwerp: Re: This is my fight song do 15 jun 2017 - 12:14

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Het leek erop dat ze te ver gegaan was toen ze ovr haar kittens begon, maar daar gaf Redpetal nu niet om. Ze was uit op een reactie van haar zus, ze wou dat iemand eindelijk eens toegaf dat ze het inderdaad deden om haar pijn aan te doen. Waarom bleef iedereen toch altijd tegen haar liegen? Waarom sprak niemand ooit eens de waarheid? Kijk, nu deed de teef nog alsof zij hier een slachtoffer van was. Eén slachtoffer! Ze was een hypocriet kreng en Redpetal snapte niet hoe ze ooit naast haar heeft kunnen liggen. Of hoe Sandflower al die tijd gedaan had alsof ze echt van haar hield. Niemand hield van haar, keer op keer werd het bewezen! En toch geloofde ze de katten nog als ze het zeiden.. "Alsjeblieft! Je doet alleen maar alsof je er bent voor mij en dan komt er toch de genadeslag! Keer op keer heb ik het gezien! Iedereen doet altijd maar alsof ze van mij houden om me dan achter mijn rug te gaan bedriegen! Ik zie de geamuseerde glinstering wel in je ogen wanneer je mij verteld wie de vader is van de kittens! Snowdance zit me nu vast uit te lachen achter mijn rug. Haha, arme Redpetal, altijd zo goedgelovig, wanneer leert ze het nu ooit?!", antwoordde ze schel terug. Misschien dacht de rosse poes niet meer helemaal helder. Misschien waren haar gedachten vertroebeld door emoties, door woede en verdriet, door een gevoel verraden te zijn door de wereld en door Starclan.

Onderwerp: Re: This is my fight song zo 25 jun 2017 - 12:01

Haar zusje moest stoppen met dit belachelijke gedrag. "Je wilde toch zo graag eerlijkheid, hier heb je het!" siste Sandflower de rossige kattin toe. Wat maakte haar zusje toch altijd weer een drama terwijl dat alles behalve nodig was. Hazelfray en Snowdance waren weg, die zouden haar niet kunnen steunen hierin. "Doe niet alsof we allemaal complotten tegen jou hebben Redpetal! Ik dacht dat je slimmer was dan dat." Sandflower zou nooit iemand bewust pijn doen. Het was allemaal een grote fout geweest, maar hun fouten maakte hen wie ze waren. En van fouten kon je leren. "Waag het niet om zo over Snowdance te praten!" Nu verhief de zandkleurige kattin haar stem. "En stop met dat zielige gedoe van je, het leven is geen sprookje, Redpetal!"

Onderwerp: Re: This is my fight song zo 25 jun 2017 - 13:14

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Redpetal zag rood. Ze kon niet meer nadenken, ze kon geen zinnen meer formuleren. Alles wat de zandkleurige poes zei of deed maakte haar alleen maar kwader. ag ze het dan niet? Dat iedereen altijd op haar inhakten? Wanneer hadden ze op haar ingehakt, huh?! Nooit! Sandflower koos altijd voor haar eigen ongeluk en daar was waar het anders lag! Haar gehandicapte kittens? Een straf van Starclan omdat ze met Branchtrove kittens kreeg. Haar litteken? Zij koos er zelf voor om Cedarkit te gaan redden! En hoewel de rosse queen nooit zou zeggen dat ze haar zus daar niet dankbaar voor was; het was een keuze. Wanneer had zij ooit gekozen voor het leed dat haar overkwam? Zij had Branchtrove lief gehad omdat hij haar deed geloven dat hij een goede kat was; zij had haar zussen en haar broer vertrouwd omdat ze familie waren! Niets was ooit haar eigen keus maar iedereen behandelde haar alsof dat wel zo was! Redpetal was het beu, ze was dit allemaal beu, ze wou dat het stopte, ze wou dat ze gelukkig kon zijn, ze wou dat iemand haar dat eindelijk gunde! De kleine queen vloog op haar zus af, haar klauwen en haar tanden ontbloot en duidelijk met de intentie om Sandflower pijn te doen. Ze moest de pijn die zij altijd al geleden had eindelijk eens voelen! Misschien zou iemand haar dan eindelijk kunnen begrijpen!

Onderwerp: Re: This is my fight song ma 26 jun 2017 - 21:29

Ze was nog altijd zwak van haar bevalling, en dit hele gedoetje zorgde er alleen maar voor dat ze meer pijn in haar kop kreeg. Meerdere katten hadden al staan kijken naar de twee ruziënde zussen. Niemand was echter nog binnen gesprongen, misschien omdat het nog niet nodig leek. Sandflower keek haar zusje boos aan, hoe durfde ze deze beschuldigingen te maken? En toen gebeurde het. Voordat ze het doorhad vloog haar kleine zusje haar in de haren. Als reflex zette Sandflower haar klauwen in de pels van haar zusje, en daar gingen de twee dan. Redpetal was haar aangevlogen, maar Sandflower zou zichzelf niet zomaar omver laten lopen door haar rossige zusje. Maar ze was nog zwak, ze leek alle pijn vele malen sterker te hoorde dan normaal was. Plukken zandkleurige en rossige vacht vlogen in het rond, het was goed mis. "Kappen! Mousebrain!" siste Sandflower terwijl ze haar kaken op elkaar klemde om de pijn in haar buik te negeren. Rustig aan doen hadden de medicine cats gezegd, dit was niet rustig aan doen.

Onderwerp: Re: This is my fight song ma 26 jun 2017 - 21:42

_{Ze kromp ineen toen ze op een nogal onsubtiele manier gewekt werd. Stilletjes keek ze om zich heen toen ze doorhad dat mama nogal wat aandacht naar zich toe trok. Normaal hield ze van aandacht, maar dit voelde niet als goede aandacht. Ze drukte haar oortjes in haar nek. Mama zette haar voor schut! Toen mama toen plots ook nog haar tante aanviel, vond ze het helemaal genoeg. Ze was boos, en dat zou ze laten merken ook. "MAMAAAAA!" gilde ze hard en liep boos naar het vechtende tweetal toe. Nog nooit had ze iemand écht zien vechten, laat staan haar eigen moeder! Ze wilde dat de twee ermee stopten dus probeerde ze met haar kleine pootjes tussen de twee door te duwen. Echter ging dit niet helemaal als gewenst want ze kreeg een keiharde klap tegen haar kop aan. Waarschijnlijk niet bedoelt, maar het gebeurde toch. Met een harde 'oeff' viel ze naar achteren en kwam haar kop hard op de grond neer. Een geschrokken piep verliet haar bek, en heel de wereld duizelde. Ze was heel verbaasd. Wat was er nou net gebeurd?
- Lol iemand heeft per ongeluk Avid geraakt, wie van de twee mogen jullie beslissen, of ze geven elkaar voor altijd gewoon de schuld (A) Oh en dit valt lijkt mij niet onder powerplayen aangezien het een ongeluk is, en die heb je zelf ook niet in de hand! Maar als je het er toch echt echt niet mee eens bent stuur me maar een berichtje.}

Onderwerp: Re: This is my fight song ma 26 jun 2017 - 21:56

_{Het meisje was te jong om zo'n conflict mee te maken. En het was geen klein conflictje, nee. Het conflict was diep geworteld en zeer persoonlijk. Haar moeder en haar tante waren bezig met een enorme bitchfight en ruw werd Snowy wakker geschreeuwd. Een beetje slaperig knipperde het witte meisje met haar oogjes en keek verbaasd naar de vage omtrekken van mama en tante Redpetal. Wat was er gaande? Veel woorden snapte ze nog niet, daar was ze nog te jong voor. Maar wat ze wel wist was dat het onmiddelijk moest ophouden! Ze hield niet van ruzie! En toen vlogen die twee elkaar ook nog eens aan. Help! Met grote, bange en verdrietige oogjes keek ze naar de twee worstelende poezen toen er opeens een derde bij kwam. Haar nichtje -of beter gezegd, halfzusje- gilde tot rust, maar werd genadeloos neer gemept. "Mwama!" piepte ze schril en bang. Ze wilde dat dit ophield! Dit voelde niet goed, ze mochten niet vechten! "Nie vechteh, nie gwoe!"

- lol snowy joint}

Onderwerp: Re: This is my fight song ma 26 jun 2017 - 22:00

Het geruzie in de verte werd luider en luider en Cedarkit werd toch wel enigszins benieuwd wat er aan de hand was. Hij had echter nooit kunnen raden dat het zijn moeder zou zijn geweest. Ze was altijd rustig geweest. Beleefd, bang voor anderen zelfs. Maar toen hij terug hobbelde naar waar Redpetal en Avidkit hadden gelegen, kon hij zijn ogen niet geloven. Zijn moeder, de kleine rode poes, vloog Sandflower ineens aan. Hij had geen enkel idee waarom en stond met open mond naar de twee zussen te staren. Geschrokken keek hij toe hoe Avidkit op ze af kwam rennen in de hoop het gevecht te kunnen staken. Niets was minder waar, zijn zusje werd geraakt door één van de rondslingerende ledematen en kwam met een harde klap op de grond. Hij rende op haar af. Na Bunnykit mocht niet ook Avidkit naar Starclan. "Avid!" riep hij geschrokken. Hij duwde met zijn pootje tegen haar buikje aan. "Avid, gaat het?" Op de achtergrond hoorde hij het piepen van één van Sandflower's kittens. Waarom gebeurde hem dit nou altijd?

Onderwerp: Re: This is my fight song ma 26 jun 2017 - 22:39

De kater dacht even een rustige dag te kunnen hebben. Alles leek perfect te gaan na de reis, er waren minder sterfgevallen en er waren de afgelopen paar dagen enkele nestjes geboren. De clans leken hun leven weer op te pakken, nu werd het alleen weer tijd om hun paden te splitsen en een nieuw territorium voor iedere clan te vinden - al vond Dust het opzich ook niet helemaal verkeerd om met iedereen samen te leven. Maar toen hij de cave instapte zakte de moed hem in zijn schoenen. Het zou geen rustige dag worden. Nee, absoluut niet. Hij hoorde enkele meters verderop het geschreeuw van twee poezen. Twee thunderclan katten. Niemand minder dan Sandflower en Redpetal. Zusjes. Ze leken een heftige ruzie te hebben samen. Hij was net van plan wat dichterbij te stappen, toen hij zag hoe de een de ander aanvloog. Oh Starclan. De seal point kater schoot direct in actie en wurmde zich door het stel verbaasde katten dat erom heen staan en maar wat stond te kijken. "Hey, hou op!" Zei hij, maar de twee poezen leken het niet helemaal door te hebben. Zacht gromde hij, waarna hij zich zelf in het gevecht storte om de twee uit elkaar te duwen. "Ik zei ophouden!" Hij vernauwde zijn ogen en keek eerst de een, dan de ander aan. "De eerst volgende die ook maar een klauw uitsteekt krijgt ze ervan langs." Dit was een geheel andere versie van Dustrise, dan de versie die de meesten kennen. Maar als het ging om ruzies binnen zijn eigen clan, ruzies tussen familieleden zelfs, kon hij best hard en streng zijn. "Jullie zouden je moeten schamen, kijk toch eens wat voor voorbeeld jullie neerzetten voor jullie kittens!" Sprak hij tegen de zussen. "Jullie zijn zussen, for starclan's sake!" Je zou denken dat familie problemen altijd met woorden kon oplossen, klauwen waren daar niet voor nodig. Toen hoorde hij pas hoe een van de kittens aan zijn sibling vroeg of het wel ging. Zijn helderblauwe ogen gleden naar de twee kittens. Ze hadden in hun furie zelfs een van hun eigen kittens geraakt!

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 12:00

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Ze waren een waas van klauwen, plukjes vacht die rood en zandkleurig waren en poten, staarten, lichamen, andere lichaamsdelen. Tot plotseling zich iemand tussen hen in kwam wringen. Redpetal vloog naar achteren en kwam daar al liggend terecht, niet zo ver van haar kittens vandaan, maar ze was doof voor hun angstige gepiep. Haar rosse vacht stond woedend rechtovereind en haar gouden ogen waren nog steeds gericht op Sandflower; de blik erin bijna moordlustig. Alle woede die zich had opgestapeld kwam los en er was bijna niks meer te merken van de zachte kattin die de queen normaal gezien was. Briesend keek ze naar Dustrise toen die zei dat ze zussen waren. Ja, zussen, alleen met bloed als het van haar afhing. Bloed dat hier en daar over haar rosse vacht drupte, maar ze voelde de stekende pijn niet van de wonden waaruit het kwam gevloeid. De adrenaline bewolkte haar gedachten en zorgde ervoor dat ze niets anders kon voelen dan woede. "Dat ze zich dan begint te gedragen als een zus!", riep ze uit. Zussen bedrogen elkaar niet zo. Niet zoals haar zussen haar altijd hadden bedrogen. Hoewel het eigenlijk maar recent was, hoewel ze trouw waren geweest voor Branchtrove in beeld kwam, leek dat niet zo; het was alsof ze altijd al vals waren geweest, haar hadden gebruikt tot het juiste moment kwam, zodat ze zou breken, in stukjes uiteen zou vallen. Was dat niet altijd hun doel geweest? Want zo leek het wel, zo voelde het wel. Ze volgde de blik van de warrior naar opzij en zag toen hoe Avidkit op de grond lag, Cedarkit bezorgd over haar heen gebogen. Starclan! Had Sandflower zelfs één van haar kittens geraakt in haar zielige poging om zichzelf te beschermen? Haar vacht kwam zo mogelijk nog verder omhoog te staan maar haar goudkleurige ogen verzachtten iets. Ze sprong bijna op de twee af. "Gaat het wel? Avidkit!", probeerde ze haar dochtertje wakker te maken. Starclan, toe, gaf een reactie, nee, ze kon niet ook.. Nee. Nee! Ze draaide zich weer om naar Sandflower, beschermend voor haar kittens gaan staand. "Is dit wat je dan wou? Om zelfs mijn kittens pijn te doen?!" Oh, dit zou ze haar nooit vergeven. Haar pijn doen, dat was één ding, maar haar kittens.. Nee. Daar bleef je af.

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 14:31

mood: scared/emotional/angry

Sandflower was woest op haar rossige zusje. Ze had met vreselijke woorden tegen haar gescholden, had haar kittens nog verder de grond in geboord en had ook nog eens lelijk gepraat over Snowdance. Over hun prachtige witte zusje die er niet meer was. De zandkleurige kattin was boos geworden, nog nooit had iemand de normaal zo kalme Sandflower zo boos gekregen. Maar ze had zich ingehouden, het was Redpetal die haar aan was gevlogen voor de ogen van alle kittens. Opeens werden ze uit elkaar geduwd door een harig geval, het was Dustrise die ingreep. De zandkleurige kattin schoof een eindje naar achteren door de kracht en keek hijgend langs de kater naar haar zusje. Ze had nooit willen vechten, zo stak ze niet in elkaar. Haar goudkleurige oog had voor een moment contact met de helderblauwe ogen van Dustrise. Diep van binnen schaamde ze zich vreselijk dat hij haar zo had moeten zien, maar om dat nu te beseffen was ze veel te boos. Ergens was de drang groot om uit te halen, enkel om te zien welke kant de kater zou kiezen. Maar dat deed ze niet, nog niet, zo was ze niet.
Er droop een beetje bloed uit de wonden op haar kop, die waren opnieuw open gesprongen en het deed verschrikkelijk veel pijn. Maar de woedde die door haar aderen heen gierde was nog veel erger. Er zaten meerdere wonden op haar lijf, meerdere plaatsen waar haar zandkleurige vacht een donkerrode kleur aan had genomen. En dan was er nog haar buik, die ook een paar fikse klappen had gekregen. Met grote ogen keek ze naar Avidkit. Had ze haar geraakt in het gevecht? Was zij het geweest? De kans was er, maar net zo groot was de kans dat het Redpetal zelf was geweest. "Je weet dat ik jou kittens nooit met opzet pijn zou doen!" grauwde ze boos terwijl ze een stapje naar voren deed. Ja, ze had Snowykit horen schreeuwen, maar dit moest eerst rechtgezet worden. Voor eens en voor altijd. Ze was er klaar mee, met dat zielige gedoe. "Ik heb ALTIJD alles gedaan om Cedarkit en Avidkit te beschermen, het bewijs staat recht voor je!" Daarmee bedoelde ze natuurlijk haar verminkte kop, de littekens die iedereen kon zien, die ze voor altijd zou houden. "En nee, begin JIJ je maar eens te gedragen als een zus. Is het soms ook zo gegaan bij Snowdance? Hmn? Heb je haar en haar kittens soms ook op deze manier de grond in getrapt? Ja Redpetal, ik weet alles, ALLES!" Het was geen leugen, Sandflower wist alles. Ze wist wie de vader was van de kittens van haar witte zusje, dat had de desbetreffende kater haar zelf verteld. "En dan vervolgens mijn kittens uitmaken voor weet ik veel wat, hoe durf je!" Ze schreeuwde de woorden ondertussen uit, en het kon haar niet meer schelen wie het allemaal hoorde. Iedereen mocht het horen. Iedereen. "Door JOU is Snowdance dat pad opgelopen. Omdat JIJ geen zus voor haar was. Dus waag het niet om OOIT nog eens zo over haar te spreken. Niemand van ons kan er wat aan doen dat Branchtrove zich zo gedroeg!" Haar vriend had fouten gemaakt, Snowdance had fouten gemaakt, zijzelf had fouten gemaakt. Redpetal had ook vast en zeker fouten gemaakt, dus ze moest niet in de slachtofferrol kruipen en doen alsof ze de zielige was van het gezelschap. Redpetal had Snowdance vermoord. En nu wist iedereen het. Nu wist iedereen wie de vader van Jinglepaw en Bloompaw was.

Geen geheimen meer, ze was er klaar mee. Helemaal klaar.

we leave our

footprints behind and carry on

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 14:58

The apple blossom exists to
create fruit: when that comes,
the petal falls.

Hoe durfde Sandflower blijven vol te houden dat ze hier geen schuld in had? Waarom deed ze altijd alsof ze zo heilig was, alleen maar probeerde te helpen?! Ja, tuurlijk had ze Cedarkit gered, had iemand haar ooit horen zeggen dat dat niet zo was? Nee! Ze was haar daar dankbaar voor, maar het was moeilijk om dat zo te blijven zien als ze het steeds maar voor zichzelf verpestte. "Oh, heeft Branchtrove de kittens in je buik gedwongen dan? Heeft hij Snowdance tegen de grond geduwd? Zeg nu niet dat jij en zij hier niets in te beslissen hadden! Het is niet alleen zijn schuld, besef je dat dan niet?!", schreeuwde ze terug. Ja, iedereen wist nu het grote geheim. Dat de kittens geen neven en nichten waren, maar halfbroers en halfzussen. Alleen omdat degene die ze ooit als haar partner gezien had haar zussen blijkbaar leuker vond dan zijn relatie met haar. Hoe kon je dat nu perongeluk doen? Het had zo lang geduurd voor zij hem genoeg had geduurd, en zij deden het maar even van oepsie, ongelukje.. "Je wist dat ik van hem hield? Waarom duwde je hem dan niet weg? Waarom liet je je zwanger maken?!" Tranen stroomden ondertussen over haar snuitje. Ze voelde zich bedrogen en dat was hun schuld, en niet die van haar. En toch bleef Sandflower dat steeds maar opnieuw zeggen, dat zij hier de schuldige was, dat zij hier degene was die braaf moest zwijgen. Dat had ze al 18 manen lang gedaan! Nu was het tijd om te schreeuwen!

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 15:39

Thornface lag nog vredig te slapen in zijn geïmproviseerde nest. Hij was de vorige avond pas laat kunnen gaan slapen, dus nu nam hij de tijd om goed uit te kunnen slapen… Tenminste, dat was het plan, want hij werd nogal ruw gewekt door luid rumoer en chaos verderop. De kater knipperde de slaap weg, geeuwde en rekte zich uit, waarna hij zich met tegenzin richting het lawaai begaf. Zijn passen waren kort, maar vlug en zijn verdere houding maakte duidelijk dat hij nog maar net wakker was. In zijn nog wat slaperige toestand had hij niet kunnen horen wat er allemaal geroepen werd, maar dat er geroepen werd was duidelijk. Toen hij eenmaal dichterbij kwam nam hij de aanwezigen aandachtig op. Een aantal angstige kittens, Dustrise en de duidelijk gespannen Redpetal en Sandflower. "Wat gebeurt hier allemaal?" vroeg hij op een strengere toon dan wat hij had bedoeld. Maar ja, ze hadden hem dan ook uit zijn slaap gewekt.

Note: Thornface heeft niks van de gesprekken meegekregen.

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 16:22

_{Het is onmogelijk dat er iemand bestaat is die niet nieuwsgierig word als er drama ontstaat, dat was te zien aan het groepje katten wat zich had verzameld toen er twee poezen een steeds agressievere conversatie kregen. Nee, niet zomaar twee poezen; twee zussen, Sandflower en Redpetal. Je zou denken dat de band tussen hen onbreekbaar zou kunnen zijn, ze hadden zoveel meegemaakt; ze hadden een sibling verloren en Sandflower had haar zicht verloren aan een oog in ruil voor het leven van haar neefje. Maar door één kater was die hele band verbroken en leek die hele familie uit elkaar aan het vallen. Jingle had haarzelf lichtjes geschrokken een weg naar voren gedrongen zodra de schreeuwende stemmen van haar tante's haar oortjes hadden bereikt, om net te zien hoe Sand en Red elkaar aanvlogen en ondertussen ook per ongeluk één van de twee Avid een harde klap gaf. Onmiddellijk stapte Jingle naar voren, maar voordat ze ook maar iets kon doen was al een sealpoint kater in actie gekomen. Verdwaasd stond Jingle daar maar, luisterend naar het verhitte gesprek wat de twee voerde. Ze snapte nauwelijks iets van dit gesprek, maar toen werden er woorden uitgesproken die al het lawaai overstemde en glashelder klonken. "Door JOU is Snowdance dat pad opgelopen. Omdat JIJ geen zus voor haar was. Dus waag het niet om OOIT nog eens zo over haar te spreken. Niemand van ons kan er wat aan doen dat Branchtrove zich zo gedroeg!" Haar adem stokte in haar keel, en Jingle's oortjes zakten plat in haar nek. Haar tweekleurige ogen gleden langzaam van Sandflower naar Redpetal toe om daar met een blik vol met haat, verdriet en een sprankje medelijden te blijven hangen. Ze had door die poes geen moeder meer... maar ergens diep binnenin snapte Jingle hoe bedrogen haar tante zich moest voelen. Branchtrove had bij drie zussen kittens gekregen. Branchtrove was haar vader. Ze voelde zich plots misselijk worden. Oh hier was zoveel verkeerd aan, dit alles moest gewoon een zieke grap zijn. Maar hoe graag ze ook zou willen dat het een stomme grap was, de tabby poes wist dat dit de harde waarheid. Jingle zette struikelend een paar stappen naar achteren, zag in een flits nog de grote ogen van haar zusje, voordat ze wegstormde.

nou dit was een post waar ik veel te lang overdeed xD}

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 16:49

_{Misschien had ze die snotaap van haar apprentice helemaal geen vrij moeten geven. Niet omdat haar apprentice zich ging vervelen ofzo, maar omdat er een situatie in de Cavern was die niet bestemd was voor haar ogen en oren. Swallow liep de Cavern binnen met een zelfgevangen konijn, en dropte hem bijna direct van verbazing. In de nursery waren twee katten in kluwen en klauwen en de zwarte poes kon duidelijk zien wie de twee waren. Sandflower en Redpetal, twee zusjes. En nota bene was de één haar beste vriendin die ze ooit had gehad en waren ze ook nog eens beide de tante van haar apprentice. Dustrise had zich al in de ruzie gemengd en ze zag de kleine haarballen van Sand en Red bang piepen. Met een snelle pas liep ze achter de bruine tabby poes aan en hoorde de verschrikkelijke waarheid aan. Branchtrove was de vader van de drie nestjes. Ze schudde ontzet haar kop, maar voor ze haar snotaap kon tegenhouden was deze al weggestormd. "JINGLEPAW!" schreeuwde ze haar nog na, en maakte zich al klaar om achter de jonge poes aan te rennen. Echter draaide ze haar kop met een ruk om toen de deputy van Thunderclan er ook nog eens bijkwam. Ze trippelde langs Thornface en ging tussen de twee poezen staan -wat achteraf gezien misschien niet een al te best idee was. "Stoppen, beide! Niemand hier is schuldig, oké?" siste ze kwaad naar de queens. Wat een gedoe, wat een verspilling van energie en tijd.

lolol flut maar Daan dwong me jk}

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 17:45

_{Verschillende katten hadden zich om haar heen verzameld. Echter was dat het laatste wat ze meekreeg voor het voor haar zicht zwart werd. De klap was te hard geweest om voor haar lichaam aan te kunnen. Er was zelfs een wondje ontstaan op haar achterhoofd, omdat ze nog een klein stukje was doorgegleden nadat ze op de grond beland was. Na een tijdje voelde ze een neusje in haar vacht en langzaam opende ze haar groene oogjes. Meteen viel het haar op hoe verstikkend veel katten er om haar heen stonden. Zachtjes kreunde ze, en haar ademhaling versnelde. Ze vond het helemaal niet fijn dat iedereen zich om haar verzameld leek te hebben en ze probeerde iedereen dan ook van zich af te duwen. Echter was ze nog slapjes van de klap en lukte dit niet zo heel goed. Haar ademhaling bleef maar versnellen, en voor ze het wist, was deze overgegaan tot een paniekaanval. In instinct ontblootte ze haar tanden en siste ze naar iedereen die om haar heen stond. Mama, Cedar, Snowykit, Thornface.. De één stond verder weg dan de ander, maar ze wilde hen allemaal weg hebben. Ze moest tot rust komen maar het lukte niet.
- Avid heeft last van claustrofobie net als ik <3 En nu heeft ze een paniekaanval + een wond op haar achterhoofd + ze is nog duizelig van de klap}

Onderwerp: Re: This is my fight song di 27 jun 2017 - 19:04

Nee, nee, nee! Avidkit reageerde niet op zijn geschreeuw, noch op één van de vele katten die om hen heen waren kwamen staan. Er vormde zich een brok in zijn keel en hopeloos begon hij naar adem te snakken. Dustrise en Thornface kwamen eraan om het gevecht te staken, maar de woorden die ze spraken, klonken als vaag achtergrondgeruis. Nog een aantal keer fluisterde hij de naam van zijn zus, in de hoop dat dat haar terug zou brengen. Hij kromp ineen bij het horen van de stem van zijn moeder. Hij had haar nog nooit zo boos horen klinken en het ergste was dat hij geen idee had waarom ze zich zo woedend voelde. En toen kwamen de woorden die alles voor hem zouden verklaren. "Oh, heeft Branchtrove de kittens in je buik gedwongen dan? Heeft hij Snowdance tegen de grond geduwd? Zeg nu niet dat jij en zij hier niets in te beslissen hadden! Het is niet alleen zijn schuld, besef je dat dan niet?!" Geschrokken keek hij op, naar zijn moeder. Zijn vader was vreemd gegaan? Met iedere zus die Redpetal had? Daarom was ze zo boos? Verbijsterd staarde hij van zijn tante naar zijn moeder en weer terug, totdat hij een vaag gekreun van onder zich hoorde. Avidkit was bijgekomen en ze begonte sissen. "Avid," piepte hij bang, geen idee hebbend wat er met haar aan de hand was. Ze ademde veel te snel en het kon niet goed zijn. "Iemand help haar!" miauwde hij, zo hard als hij maar kon. Waarom deed niemand iets voor Avid? Waar waren alle Medicine Cats?

Onderwerp: Re: This is my fight song