The Mountain and the Viper

De grot was iet wat vochtig, maar dat deerde Smokegaze niet. Ze hadden een nieuw onderkomen, voor nu. Want Smokegaze verwachtte niet dat ze hier voor altijd zouden blijven wonen. Daarbij zou Smokegaze nog liever als een rogue willen leven, dan voor altijd met alle vier de clans samen. Dat ging gewoon niet, ook al kon Smokegaze soms een leuk gesprek met iemand anders aan gaan. Het grootste deel van zijn tijd bracht toch door met zijn eigen clan genoten of alleen. Verder deed hij de taken die hij toegewezen kreeg van Butterstar of Panthergrowl. Nu had hij al gejaagd en had hij zelfs even geholpen met kruiden zoeken en was het even tijd om zichzelf wat rust te gunnen, want dat kon nu, in dit ruige, onbekende gebied met vele nieuwe geuren. Aurorapaw had hij een dagje vrij gegeven, zodat ook zij even kon wennen aan de nieuwe omstandigheden.

Open

De journey voor haar, wat had het betekend? Niet veel. Ze droeg er geen haat voor, ze droeg er ook geen liefde voor. Het was gewoon neutraal. Ze zou het oude territorium niet echt missen, net zoals dat ze er niet tegen op keek om naar een nieuw territorium te gaan. Het zou haar zelfs niks uit maken als ze hier voor altijd zouden blijven. Waarom zouden ze niet? Er was genoeg ruimte voor de clans om te schuilen, genoeg om te jagen... genoeg ruimte voor hen allemaal. Was het allemaal niet makkelijker als ze als één clan zouden gaan leven? Één clan met ieder zijn eigen specialiteiten. De ex-riverclanners die konden vissen en zwemmen, de ex-windclanners met hun snelheid, de ex-shadowclanners met... tja wat konden die eigenlijk speciaal? Net zoals de ex-thunderclanners, hadden ze niet veel te bieden. Ze zuchtte even zachtjes. Haar clan zag haar over het algemeen als een voorbeeldige warrior. Ze deed alles wat ze moest doen met een glimlach op haar gezicht, was charmant, sociaal... Eigenlijk dingen die ze niet was. Als een masker. Ze was niet zo vriendelijk. Eigenlijk wilde ze het liefste de macht over nemen. Niet alleen maar macht over nemen, wraak nemen op haar moeder. Die haar zo veel mogelijk verstoten had. Als kitten was zo nogal een probleem geweest voor de Clan, ze ontsnapte vaak uit het kamp en luisterde gewoon niet naar wat er gevraagd was. Dit bleek niet handig te zijn voor haar, merkte ze op, daarom was ze in haar apprentice tijd 'braaf'. Braaf zolang er katten rond haar waren natuurlijk. Ze was niet bang om katers rond haar pootje te wikkelen. Dan kon ze ze altijd gebruiken niet waar? Ze knipperde even en liet haar ogen vallen op Smokegaze, een oudere kater uit de clan. Naja, oud? Hij was iets ouder dan dat zij was. Ze liep met een zachte glimlach naar de kater en ging voor hem zitten. "Hey Smokegaze," sprak ze met een zachte glimlach, terwijl ze haar staart rond haar eigen poten sloeg. Het was altijd goed om je clangenoten te vriend te houden. Mocht er iets gebeuren dan zouden ze nooit naar haar wijzen, right? Want zij was die vriendelijke, zachtaardige poes. Zij zou niks verkeerd doen. "Dit is wel iets heel anders dan buiten slapen, vind je ook niet?" Sprak ze met een lichte grinnik tegen de kater.

Een iets jongere poes kwam op hem afgelopen met een zachte glimlach op haar snuit. Ah, het probleem poesje van vroeger. Tenminste, Smokegaze kon zich herinneren dat Chillybreath als kitten vaak voor problemen had gezorgd. Nu was ze warrior. "Een goedenavond," reageerde de kater terug toen zij hem begroet had. Je het einde van de dag was al geweest en intussen was het avond. "Dit is zeker anders. Is dit hoe kittypets zich voelen in hun twolegnesten?" Vroeg de kater, terwijl hij de grote gebouwen voor zijn geest haalde. De clans hadden door een twoleggebied heen moeten trekken, waardoor Smokegaze nu wist dat Kittypets dus in een soort grotten leefden, maar dan anders.

In een grot slapen was inderdaad onwennig. Het was vochtig en beschut tegelijkertijd. Wel was nogal obscuur, niet zijn ding. Er was één uitgang en aangezien het hier erg ruim was, kon je daar niet snel terechtkomen om te vluchten als er iets gebeurde in de Cave. Ook Maar wat als er juist een inval was? Dan was er geen andere keuze dan je weg er uit te vechten. En als dat een grotere gevaar was dan katten, was dan enorm onveilig. In een gewone den, kon je de wand nog wel eens kapot maken en er via een andere weg uitkomen. Ja, voor Smokegaze was de grot ruim en claustrofobisch op het zelfde moment, zeker met vele anderen om hem heen. "Ik weet het zonet nog niet," reageerde Smokegaze. "Zij leven hun hele leven al zo," de opmerking van Smokegaze was ook eerder figuurlijk bedoeld. Vervolgens vertelde Chillybreath over kittypets die niet eens naar buiten mochten. Dat leek hem zeker naar. "Dan denk ik dat die Kittypets zich wel claustrofobisch zullen gaan voelen, of nog erger, verveeld, voor de rest van hun leven." Toen vertelde Chillybreath hem dat ze niet eens een keuze hadden. "Als ik een kittypet was, had ik er álles aan gedaan om te ontsnappen," miauwde hij vervolgens met een grijns.

Smokegaze lachte even toen de poes tegen hem zei dat hij zeker weten wel zou ontsnappen. Leuk compliment, er was niks mis met een egostreeltje op z'n tijd. Bij de volgende woorden glimlachte Smokegaze geruststellend. "Maar natuurlijk zal de clan er achteraan gaan om de ander te redden," miauwde hij zeker van zijn woorden. Butterstar, zijn moeder, zal nooit zomaar een clangenoot opgeven aan twolegs. "En anders zal ik dat eigenhandig doen," vervolgde hij met een zelfverzekerde grijns. "Maar hé, als je het toch niet zo fijn vind ik deze claustrofobische grot, heb je zin om er met mij op uit te gaan?" Misschien even jagen, of de omgeving verkennen, dat leek hem wel wat. Samen met een clan genoot, zoals het hoorde. Een prachtige nog wel, maar dat was bijzaak.

Smokegaze had Chillybreath gevraagd om er met hem op uit te gaan en als eerste keek de poes verrast, waarna er een glimlach op haar gezicht ontstond. Ze vond het een goed plan en Smokegaze glimlachte ook. De poes stond op en keek hem aan met een zachte blik en Smokegaze volgde haar voorbeeld en glimlachte. Een ommetje, dat leek hem een fijn plan. De volgende woorden zorgde er voor dat er een lachje uit zijn bek terecht kwam en hij knikte. "Ik zal je niet laten barsten, Chillybreath, reken daar maar op," miauwde hij en wenkte haar vervolgens mee met een zwaai van zijn dikke staart de grot uit. De grot waar alle vier de clan nu in leefde, de grot die hem een opgesloten gevoel gaf. Hij kon niet wachten tot alles weer terug naar het normale zal gaan.

OOC: Wil jij het nieuwe topic maken?