Strolling around [open]

Onderwerp: Strolling around [open] ma 15 mei 2017 - 16:50

Dus er was een nieuweling in de tribe, een kat uit de zogenaamde Clans. En zo waren al die clans nu ook in het berggebied. Talon wist niet wat hij er van denken moest. Hij vertrouwde de zaak niet, maar hij vertrouwde katten sowieso al niet snel. Hij ging niet laten merken dat hij zo achterdochtig was, maar hij hield alleen in zijn achter kop dat niet alle katten goed waren, dat niet iedereen te vertrouwen was en dat niet elke kat hier kwam met goede bedoelingen. Want wat moesten die clans hier? Er werd gezegd dat ze hier waren omdat het even niet anders was en dat ze hier niet voor altijd zouden blijven. Maar was dat ook écht zo? Talon bleef zo rondlopen. Misschien kwam hij één van die clan katten tegen, want hij wilde er zelf wel één ontmoeten.

Oceanbreeze had nog niet gesproken over de vos die haar kitten, Burnetkit had aangevallen. Al was het eventjes gebeurd voordat de Tribe katten ter tonele verschenen, had ze nog geen mogelijkheid gevonden om die katten er van op de hoogte te stellen. Ze was namelijk wel zeker dat de vos nog vrolijk rond liep. Met rustige passen liep ze dan ook rond, zich ietwat bedenkelijk afvragende of ze een van de katten moest zoeken en wat Everstar er van zou vinden. Zouden ze elkaar als vrienden moeten behandelen of zo neutraal en achterdochtig mogelijk. Vijanden was out of the question, immers hadden de Tribe katten alle recht gehad hen weg te jagen van hun gebied. In gedachten verzonken had ze eerst de geur van een zwarte Tribe kat niet op gemerkt tot ze bijna recht achter hem stond, op enkele voslengtes afstand Ocean's blauwe warme ogen gleden naar de zwarte kater toe voordat ze een hem voorzichtig benaderde "Excuseer mij, ik heb je toch niet laten schrikken?" Immers had ze achter hem gestaan en niet zoveel geluid gemaakt. Haar warme stem klonk rustig en vriendelijk, al was ze duidelijk ook op haar hoede. Immers was ze in geen conditie om te vechtten. Ze was zwanger en waarschijnlijk hing de geur van kittens ook om haar heen.

Talon hoorde pootstappen achter zich, maar de wind waaide de verkeerde kant op. Direct omdraaien en kijken wie het was leek hem geen optie. Pas toen de kat tegen hem begon te spreken kwam Talon tot een halt en draaide zich om naar een breed gespierde poes. Voor hem gingen die eigenschappen niet echt samen, omdat als hij niet beter geweten had, haar ook best voor een kater had kunnen aanzien. "Zo makkelijk schrik ik niet," sprak Talon neutraal met een vriendelijk, beleefd randje. "Uw naam is?" Vroeg Talon vervolgens. Hij had nog niet echt door dat dit één van de clankatten was, aangezien hij nog geen clankat had ontmoet. Behalve de nieuweling dan, die Brindleleaf. En hij meende dat de poes ergens dezelfde geur droeg als Brindleleaf, dus de kans was groot dat dit inderdaad zo'n clankat was. Waarschijnlijk dan zo'n Windclan kat, zoals hem was uitgelegd.

De kater stond pas stil en draaide zich pas om op het moment dat Oceanbreeze hem op haar gewoonlijke manier aansprak. Warm, moederlijk en neutraal. Ze werd net aangesproken door de pikzwarte kater, die in bezit was van groene ogen. Het was een kenmerk die Oceanbreeze nog niet zo vaak op katten had gezien en dus wist ze zeker dat ze hem van andere katten kon onderscheiden. Ze was nog niet zo ingespeeld op de individuele geur van Tribe katten, ze wist enkel dat hij er wel een moest zijn. "Zo makkelijk schrik ik niet," sprak de kater met een neutraal, beleefd en vriendelijk randje in zijn stem. Waardoor de jongere kattin met een zachte glimlach knikte. "Uw naam is?" Vroeg de kater vervolgens waardoor Oceanbreeze even geamuseerd leek. Het was een goede vraag, echter was ze het niet gewend dat andere katten haar met "u" aanspraken. Hoewel ze wel een hoge rang had, was ze nog steeds behoorlijk jong. "Oceanbreeze," mauwde ze rustig. Haar stem klonk vast en zelfverzekerd. "En je hoeft mij niet met u aan te spreken. Ik mag dan wel deputy zijn, ik bijt echter niet." Vervolgde ze, waarna ze haar blik afwende en een snelle blik in de omgeving deed. Het was haar gewoonte om altijd alert te blijven op haar omgeving, zelfs als ze sprak met een andere kat. Zeker nu ze zwanger was, had ze besloten extra op haar hoede te zijn.

De kattin stelde zichzelf voor als Oceanbreeze. Een ongebruikelijke naam, naar zijn weten en het kwam overeen met de naam van Brindleleaf, ook twee woorden aan elkaar vast. Voor Brindleleaf was Talon enkel gewend aan Skyteller, eveneens twee worden aan elkaar vast. De poes vertelde hem vervolgens dat hij haar niet met u hoefde aan te spreken, waarop Talon een schuin glimlachje opzette. "Je komt dan aardig volwassen en verantwoordelijk over," sprak de kater, om uit te leggen waarom hij haar met u had aangesproken. "Mijn naam is Talon that slashes with Strength, maar dat is zo'n mond vol, dus noem me maar Talon," sprak de kater vervolgens, een stuk minder neutraal en aardiger dan daarnet. Hij zag hoe de blik van Oceanbreeze snel de omgeving scande en wist daaruit te halen dat die Clan katten best wel alert zijn. "Ik neem dus aan dat jij ook uit zo'n clan komt?" Vroeg Talon vervolgens maar. Hij wilde graag meer te weten komen.

Ze verklaarde al snel dat de kater haar niet met 'u' diende aan te spreken. Natuurlijk, respect was nooit verkeerd. Echter was ze jonger dan de kater voor haar en hoewel ze waarschijnlijk wel een hogere rang bezat, was ze nog steeds niet zo vol van zichzelf dat ze het aan iedereen moest tonen. Al hoewel, ze wist niet precies hoe een Tribe in elkaar zat dus wie weet bezaten wel meer katten dan Skyteller een hoge rang. Met een schuin glimlachje als reactie op haar woorden, sprak Talon haar dan weer aan. "Je komt dan aardig volwassen en verantwoordelijk over," verklaarde de kater waarop Oceanbreeze het niet kon laten zachtjes te grinniken. Het was een logische verklaring en een behoorlijk compliment, want zo lang stond ze hier nog niet. "Mijn naam is Talon that slashes with Strenght, maar dat is zo'n mondvol, dus noem me maar Talon," vervolgde de kater, nu op een vriendelijkere toon. Met een alerte blik op haar gezicht scande ze de omgeving voordat haar aandacht weer naar de andere kat werd getrokken. "Ik neem dus aan dat jij ook uit zo'n clan komt?" Vroeg de kater, op een manier die misschien wel enigszins nieuwsgierig genoemd kon worden. "Ja, dat klopt. Ik ben een van de Deputies. Dat betekend dat ik de leiding van Windclan samen moet dragen met de Leader." Mauwde ze met een zachte glimlach. Hoewel de clans waarschijnlijk vreemd voor hem waren, was het voor haar meer dan normaal.

En zijn vermoeden klopte. Oceanbreeze was ook zo'n clan kat. Ze vertelde ook dat zij de deputy was en samen met de leader zelf de leiding droeg. Dit liet Talon even bezinken. Hij wist niet goed wat hij van de Clan katten moest denken en of hij ze vertrouwen moest. Maar zonder informatie kon hij geen conclusie trekken, dus wilde hij eigenlijk gewoon wat meer te weten komen. Daarbij kwamen de clankatten uit een heel ander gebied dan hier in de bergen. "Dat klinkt interessant," merkte de kater op, waarbij hij even moest nadenken bij welke woorden hij precies zou gebruiken. Hij wist niet goed wat voor mening hij moest geven, dus vond hij interessant wel het meest passend. "Zin om samen met mij een stukje te wandelen, aangezien ik ondertussen ook wat aan het patrouilleren ben," vertelde de kater en wenkte de poes met zich mee. "Ik ben nog niet helemaal op de hoogte van de clans, dus wil je misschien meer vertellen?" Vroeg Talon vervolgens. Hij wist alleen dat ze er waren, dat er vier Clans waren en dat ze niet van hier waren en eigenlijk te gast waren in de bergen.

De zwarte kater wist duidelijk weinig tot niets van de vier clans, vijf clans als ze Starclan mee zou rekenen. Toch was hij duidelijk een kater die zijn mening zou baseren op de kennis die hij had van de vier groepen in plaats van hen zomaar als vijanden te zien omdat ze toevallig op hun gebied waren. "Dat klinkt interessant," merkte de pikzwarte kater uiteindelijk op, op zo'n manier dat ze het idee had dat hij lang over zijn woorden had nagedacht. Met een kleine glimlach neeg ze haar kop even, hem hiermee tonende dat ze een tikkeltje geamuseerd was door zijn opmerking en er verder niet op in zou gaan. Voor buitenstaanders waren de clankatten vast interessant, inderdaad. Echter was Oceanbreeze geen andere manier van leven gewend; voor haar was dit alles erg normaal. "Zin om samen met mij een stukje te wandelen, aangezien ik ondertussen ook wat aan het patrouilleren ben," vroeg de kater terwijl hij meteen verklaarde waarom hij op deze plek aanwezig was. In zijn eentje patrouilleren was misschien niet zo verstandig, in ieder geval in haar opzicht. Toch begreep ze zijn beweegredenen wel. Als een kat zich goed genoeg kon verdedigen en de omgeving op zijn poot kende, dan had hij voldoende voordelen om eem gevecht te kunnen winnen. De kater wenkte haar met zich mee waarna ze langzaam naast zijn flank liep. "Wij hebben laatst sporen van een vos gevonden, in de Redwood." Mauwde ze stil. Haar dochter Burnetkit was gewond gevonden nadat een vos haar had aangevallen en vele geursporen hadden er gelegen. "Ik ben nog niet helemaal op de hoogte van de clans, dus wil je misschien meer vertellen?" Vroeg de Talon vervolgens. Oceanbreeze knikte even nadenkend voordat ze sprak. "We zijn denk ik wel vergelijkbaar met de Tribe. We zijn een grote familie. Onze katten worden allemaal getraind als ze zes Moons oud zijn door katten die ouder dan twaalf Moons zijn en hun training hebben volbracht. Deze katten, die we mentoren noemen, leren hun Apprentice de regels van de clan en het jagen en vechtten. Windclan staat bijvoorbeeld bekend voor haar snelheid. Dit komt omdat wij hebben leren leven op de open vlakten en de wind daar het hardste blaasd. We jagen dan ook op de snelste dieren. Thunderclan katten zijn over het algemeen groter dan Windclanners en zijn het best in de bomen. Riverclan heeft katten die ook groter zijn dan van Windclan en zijn goede zwemmers en vissers. En als laatste is er Shadowclan die erg goed in sluipen en verbergen in de schaduwen is." Mauwde ze rustig en vriendelijk. "Als laatste is er Starclan de clan van onze overleden voorouders die op alle vier de clans neer kijken." Verklaarde ze waarna ze hem met een rustige blik aan keek. Ze wist niet precies wat hij wou weten en dit was wel de basis informatie.

Oceanbreeze leek zijn verzoek te accepteren om mee te wandelen. Want ja, ze waren toch te gast en Talon wilde maar wat graag weten met wie ze allemaal te maken hadden. Deze kattin leek op het eerste gezicht wel oké te zijn. Toen de poes vertelde over een vos die ze hadden getroffen in de Redwood knikte Talon. "De Cave Guards zullen die wel oppikken en er voorzorgen dat de dreiging weg zal gaan," miauwde Talon rustig. Hijzelf was een Cave Guard en met dat soort omstandigheden rekende hij en de andere Cave Guards af. En toen begon Oceanbreeze met de uitleg over de clans. Talon luisterde geïnteresseerd en nam alle informatie in zich op. Sommige dingen had hij inderdaad al eerder gehoord en nu was het een stuk duidelijker voor hem. "En jullie thuis hebben jullie moeten verlaten omdat daar rampen gaande waren, als ik het goed begrepen heb?" Miauwde Talon met een halve vraag. Dit was wat hij had opgepikt toen Skyteller was terug gekeerd. "Die Starclan heb ik inderdaad ook al van gehoord. Dat zijn jullie ancestors, zoals die van ons The Tribe of Endless Hunting is," sprak Talon vervolgens. The Tribe of Endless hunting, waar zijn Willow en vader al waren. Kort verduisterde zijn blik even, die hij al snel weer herstelde. Hij liep door en tot hij bij een paar rotsen omhoog moest springen om vervolgens weer op een stuk te komen die weer makkelijker te bewandelen was. "En jullie hebben warriors, toch, in plaats van Cave Hunts en Cave Guards," ging Talon vervolgens verder. Daar wilde hijzelf wel wat meer over weten. Misschien, als het echt goed zat, konden ze dingen van elkaar leren. Technieken, en zo voorts. Talon was een Cave Guard die veel gebruik maakte van zijn omgeving. De rotsen, bijvoorbeeld.

Talon leek haar zorgen te begrijpen over de vos, zover ze het hem had uitgelegd dan. Dat de vos al een kitten had aangevallen vertelde ze er maar niet bij. Zoveel hoefde hij ook niet te weten, dat er een vos was, was voldoende. "De Cave Guards zullen die wel oppikken en er voor zorgen dat de dreiging weg zal gaan," mauwde hij rustig waarna Oceanbreeze een klein goedkeurend knikje gaf. "Mochten jullie hulp nodig hebben met het vechten of verjagen ervan, dan weet je mij te vinden." Mauwde ze enkel respectvol, hiermee toonde ze ook aan dat ze wel geloofde dat ze het alleen konden maar het wel zo netjes vond dat de clans mee hielpen als het nodig was. Ze waren misschien te gast maar zolang hun klauwen en tanden werkten zouden ze in staat zijn te helpen. Hierna begon ze met de uitleg over de clans, eigenlijk enkel de basis. Er echt heel diep op in gaan deed ze niet, gewoon voldoende om hem wat van hun levenswijze mee te geven. "En jullie thuis hebben jullie moeten verlaten omdat daar rampen gaande waren, als ik het goed begrepen heb?" Mauwde hij, half vragend half constaterend. Oceanbreeze knikte, voordat ze zachtjes sprak. "Het was niet meer in staat om ons te onderhouden," verklaarde ze enkel. Dat Starclan zich er zelfs mee gemoeid had vertelde ze niet. Hoewel dat wel onderlinge kennis was, vond ze het niet haar plaats dit met een Tribe kat te bespreken. "Die Starclan heb ik inderdaad ook al van gehoord. Dat zijn jullie ancestors, zoals die van ons de Tribe of Endless Hunting is." Sprak hij vervolgens waarna zijn blik een tikkeltje afwezig werd. Waarschijnlijk had hij zelf bekende in de Tribe of Endless Hunting zitten. Oceanbreeze begreep zijn blik maar ging er niet op in, zelf had ze ook voldoende katten verloren en wist ze dat ze er niet met een vreemde over wou praten. De zwarte kater liep door totdat ze een stukje over rotsen moesten klimmen. Oceanbreeze verlangzaamde een tikkeltje om achter hem aan te kunnen klimmen, waarna ze een klein beetje opgelucht naar het wat makkelijkere pad voor haar keek. Ze mocht gespierd zijn, maar dat betekende niet dat ze met haar zwangerschap zo makkelijk klom. "En jullie hebben Warriors, toch, in plaats van Prey Hunters en Cave Guards," Sprak de kater vervolgens verder en even deed zijn manier van doen haar denken aan een nieuwsgierige kitten waardoor ze grinnikte. "Ja klopt, we hebben onze gevechtstechnieken en jaagtechnieken aangepast op onze lichaamsbouw en het territorium dat we hadden." Verklaarde ze waarna ze haar blik even op de omgeving wierp. Zoals gewoonlijk hield ze alles in de gaten, ze moest nu niet enkel zichzelf veilig houden maar ook haar ongeboren jongen.

Natuurlijk zouden de Tribe katten de Clan katten niet nodig hebben bij het verjagen van de vos. Daarbij waren de Tribe katten gewend en gebouwd naar hun omgeving. Talon kon heel goed begrijpen dat buitenstaanders zich moeilijker zouden redden in het bergachtig gebied. Het was namelijk totaal iets anders dan het platte land en het heuvelachtig gebied. En over dat gebied, waar Oceanbreeze en de andere clankatten vandaan kwamen, vertelde ze dat het gebied niet meer in staat was hun een thuis te bieden. Een vaag antwoord wat eigenlijk nog steeds vrij weinig vertelde. Hij kon er niet uithalen of het brand, overstroming, uitdroging, of iets dergelijks geweest was, maar als ze het niet wilde vertellen, dan niet. Talon vroeg daarom maar naar het warriorschap, waarop Oceanbreeze als eerste even moest lachen en vervolgens antwoord gaf. "Ik kom vast over als een kitten die maar wat graag alles te weten komt, of niet?" Miauwde Talon met een schuine glimlach, verder niet ingaand op het warriorschap. Het was hem wel duidelijk. "Als je wilt dat ik rustiger wander, vertel je het maar," en nu schoof zijn blik dan toch even naar haar buik. Talon had het wel door, daarbij, het gebied was anders dan dat de poes gewend zou moeten zijn én ze was ook nog eens in verwachting.

De kater leek wel te begrijpen dat de kattin moest lachen. Oceanbreeze lachtte hem natuurlijk niet uit, ze lachtte hem toe. Zeker omdat het haar deed denken aan kittens en dus ook aan haar kittens. "Ik kom vast over als een kitten die maar wat graag alles te weten komt, of niet?" Mauwde de zwarte kater met een schuine glimlach. Meteen knikte de kattin waarna ze mompelde. "Een héél klein beetje maar, Talon." Hierna was het even gemeenschappelijk stil. Nu, totdat de kater sprak natuurlijk. "Als je wilt dat ik rustiger wandel, vertel je het maar," mauwde hij terwijl zijn blik naar haar buik verschoof. Ze keek hem een tikkeltje geërgerd aan, natuurlijk deed ze het rustiger aan met de kittens. Maar wat dacht die kater? Dat ze gehandicapt was of zo? "Ik mag misschien drachtig zijn, maar ik kom wel uit de snelste Clan," mauwde ze een tikkeltje beledigd waarna ze zuchtte. "Sorry ik heb mijn emoties niet altijd onder controle met deze zwangerschap," mompelde ze; nu wat rustiger. Even schudde ze haar kop waarna ze haar schouders ontspande en rechtte. "Er zijn dingen waar ik mij meer zorgen om maak dan mijn gezondheid," mauwde ze. "De clans kunnen hier niet eeuwig blijven, we zullen op den duur verder moeten trekken. De kans is dat de jongsten het niet gaan overleven." Mauwde ze, haar stem rustig en een tikkeltje gepijnigd. Ze hadden al veel katten verloren en ze wist niet hoe de tocht zou eindigen.

De kattin knikte vrijwel meteen toen de zwarte kater had gevraagd of hij als een nieuwsgierige kitten overkwam. Talon lachte kort en reageerde er verder niet op. Het was helemaal niet gek dat de kater dingen wilde weten, hij wilde namelijk weten waarmee hij te maken had. Toen Talon rekening wilde houden met de poes, die dus drachtig was, reageerde ze nogal fel. Talon, daarentegen bleef enorm kalm. "De snelste clan op het vlakke land, ja, niet in de bergen," sprak de kater rustig en formeel, zoals hij was. Het was een feit waar de clan katten niet omheen konden. Er waren niet voor niets al zoveel ongelukken gebeurd. De katten waren helemaal niet gewend waar ze hier mee te maken hadden. Totaal andere omgeving, andere dieren, andere omstandigheden in het algemeen. Vechten en jagen hier ging alleen al anders. De katten liepen door en Talon hield alsnog de omgeving nauwlettend in de gaten. Alles leek rustig, Talon verwachtte niet iets bijzonders op zijn pad te treffen. De poes had zich verontschuldigd en Talon glimlachte. "Geen probleem, ik begrijp het," reageerde de kater rustig. Talon wist wel hoe het werkte bij zwangere poezen. Toen begon de poes te spreken over de dingen waar zij zich zorgen om maakte en Talon was één en al oor. Hij luisterde en knikte vervolgens ernstig. Er gingen verschillende ideeën door zijn kop, die hij niet uitsprak. Skyteller was een behulpzame kater, daar zou Oceanbreeze altijd nog terecht kunnen. "Er zijn verschillende oplossingen, maar ik ben niet iemand om deze uit te spreken, je kan altijd voor raad bij Skyteller langs gaan. Jullie zijn hier onze gasten en ik denk dat Skyteller graag kijkt waarin hij eventueel zou kunnen helpen," miauwde Talon vervolgens voorzichtig en doordacht. Dat was iets wat de poes altijd nog kon doen. Vervolgens hoorde Talon een haarde krijs boven zijn kop en zag een rond cirkelende roofvogel. Zolang deze het niet op hun had gemunt, was er niks aan de hand.

Zodra de kattin knikte en mompelde enkele woorden zodra hij vroeg of hij een beetje op een kitten had geleken, met zijn enthousiasme en interesse. De zwarte kater had kort gelachen voordat hij het onderwerp liet rusten. Hij begon voorzichtig over haar gesteldheid en gezondheid. Waarschijnlijk enkel om de drachtige kattin en haar ongeboren kittens te beschermen, toch werd het hem op het eerste moment niet voor dank afgenomen. Oceanbreeze had haar reacties en emoties minder onder controle dan haar eerste zwangerschap, enerzijds omdat ze waarschijnlijk meer druk op haar schouders had liggen en anderzijds omdat ze de zwangerschap als zwaarder ervoer. Talon, leek gelukkig niet zo snel beledigd en sprak haar rustig aan. "De snelste clan op het vlakke land, ja, niet in de bergen," mauwde hij op een formele toon. Het was inderdaad wel zo dat ze minder snel waren in het onbekende gebied, desondanks had ze het idee dat ze hem zolang ze niet zouden rennen aardig bij kon houden. Toch begreep ze ook wel dat hij gelijk had en dus kwam haar excuses niet zoveel later, ze schaamde zich niet. Het was buiten haar macht om alle emoties onder controle te houden. Ze kon enkel haar best doen. Talon glimlachte, in de rust van het pad konden ze prima spreken, zonder dat er gevaren op de loer lagen en dus beantwoorde en accepteerde hij haar excuses relatief ontspannen. "Geen probleem, ik begrijp het," reageerde de kater rustig. Hij leek wel te begrijpen hoe het werkte als een kattin beïnvloed werd door hormonen en niet meer zo was als ze zou zijn wanneer ze niet drachtig was. Oceanbreeze sprak nu uiteindelijk haar zorgen uit. Zorgen die ze niet eens had besproken met Everstar, de kattin was trots. Had een grote trots in haar hart en af en toe vroeg ze zich ze zich af of die trots ooit de ondergang zou betekenen. Het was niet zo dat Oceanbreeze geen trots had, natuurlijk had ze die maar haar trots lag op een ander vlak. Everstar en zij waren hele andere katten die hetzelfde doel voor ogen hadden, maar vechten erom deden ze niet. Ze hadden elkaar gek genoeg nodig om de ander te balanceren. De kater luisterde erna en knikte vervolgens ernstig. Elke kat die opgevoed was op de manier van de Tribe of Clans zou de zorgen begrijpen. "Er zijn verschillende oplossingen, maar ik ben niet iemand om deze uit te spreken, je kan altijd voor raad bij Skyteller langs gaan. Jullie zijn hier onze gasten en ik denk dat Skyteller graag kijkt waarin hij eventueel zou kunnen helpen," mauwde de pikzwarte kater waarna ze even met een zacht glimlachje knikte. "Hij lijkt mij een wijze goede leider. Vaak heb ik hem niet gesproken, moet ik toegeven. Maar de woorden die ik van hem gehoord heb, zijn wijze rechtvaardige woorden." Mauwde ze respectvol waarna ze ineens bleef staan. Een van de steken door haar buik hadden ervoor gezorgd dat ze even zenuwachtig met haar oren wiebelde en nogal schrok toen ze een harde krijs hoorde, dat hoorde bij die van een roofvogel. Neverland, haar partner had voor de grote vogels als maaltijd gediend. Nu, misschien moest ze wel zeggen dat een andere kater inmiddels haar hart veroverd had. Tigergaze, de vroeger pestkop en harde kater, die een zacht en warm plekje in haar hart had; en zij in de zijne. Oceanbreeze had nog net niet van schrik zich een halve meter de lucht in geworpen. Met grote blauwe ogen keek ze naar de rondcirkelende vogel die zelf gelukkig geen interesse leek te hebben in de twee katten.

Beschermen was iets wat in Talon geramd zat, in zijn aard. Beschermen was het doel in zijn leven en het hoefde niet eens per se katten uit zijn eigen tribe te zijn. Wanneer katten van buitenaf als gasten waren verwelkomd en ze ook betrouwbaar leken te zijn, zou Talon hun ook tot in zekere maten beschermen als het nodig was, zoals bij een drachtige kattin. Oceanbreeze was een poes die kittens met zich mee droeg en als haar wat overkwam, overkwam dat ook meteen de vele leventjes in haar buik. Zijn bescherming en zorgzaamheid werd echter niet in dank afgenomen. Maar dat waren de hormonen geweest die spraken. Daarna sprak de poes haar zorgen uit, waarvoor ze zich nog had verontschuldigd. En Talon gaf raad in hoeverre hij dat kon, oftewel, hij verwees haar door naar de kater waar Talon zelf naar toe zou gaan als hij raad nodig had. Skyteller. Oceanbreeze sprak goed over de Tribe Healer. "En ik vermoed dat zijn wijze, rechtvaardige woorden ook wat voor jou zou kunnen betekenen," sprak de kater oprecht. Want hij begreep hoe gevaarlijk de mogelijke verdere reis kon zijn voor de kittens die Oceanbreeze in zich droeg. Want zulke jonge kittens mee laten reizen tot waar hun bestemming ook was, was enorm risicovol. Toen een grote roofvogel zich boven hun kop bevond en een luid gekrijs liet horen sprong Oceabreeze een eind de lucht in van schrik en Talon kon het niet laten een harde lach te laten horen. "Niet gewend zeker," sprak hij toen en liet zijn blik terug gaan naar de roofvogel die het niet op hun gemunt had, maar die gewoon rond vloog.

De zwarte kater leek haar woorden te begrijpen. Immers was het wel bekend dat de relatief jonge Deputy haar ogen altijd goed open hield. Dat ze niet altijd de juiste beslissing nam, was misschien weer een ander verhaal. Maar ze leek zo wijs mogelijk te willen handelen. Het ging niet alleen om haar leven, maar vooral om dat voor anderen. Als het echt moest zou Oceanbreeze sterven voor de Clan, zoals vele voorouders voor haar gedaan hadden. Hoewel, sommige familieleden stonden misschien niet zozeer om hun heldhaftige daden bekend. Whitelion was voor de andere clans waarschijnlijk een niet zo'n makkelijke kater geweest, gehard door het leven en uiteindelijk zichzelf van het leven beroofd. Op zo'n wijze dat Riverclan en Windclan in gevecht waren geraakt, zo lang was het nog niet geleden, misschien maar een moon of vijf, echter lang genoeg om de waarheid te herkennen en erkennen. In die vijf Moons was er voldoende gebeurd voor een heel leven, echter was dit nog niet het hele leven. Het leven zou op haar wachtten als ze een nieuw en veilig gebied zouden vinden en weer in hun oude manieren terug zouden vallen en hopelijk Starclan weer van ze zou laten horen en in de buurt zou blijven. Ze kon zich niet voorstellen dat Everstar anders de laatste Windclan Leader zou zijn met de negen levens en contact met Starclan. Wat moesten ze zonder raad van hun voorouders? "En ik vermoed dat zijn wijze, rechtvaardige woorden ook wat voor jou zou kunnen betekenen," sprak de kater oprecht, waardoor Oceanbreeze hem een dankbaar en instemmend knikje gaf. Jonge kittens mee laten reizen was een enorm risico, een die Oceanbreeze liever niet nam. Daarbij had ze andere gevoelens voor dit nestje dan die van haar ervoor. Niet dat ze ongewenst waren, maar de emoties en de pijn die ze nu al door haar vermoeide lichaam voelde, gaven aan dat dit nestje wellicht anders zou zijn. En of de jonge kattin in staat was haar kittens er levend en wel uit te krijgen, en veilig te houden was nog maar de vraag. Daarbij had ze te lang gezoogd en wist ze bijna zeker dat ze afstand diende te doen van haar kittens, waarschijnlijk zou Bronzemask wel voor ze willen zorgen, ze kon ze hoogst waarschijnlijk niet meer zogen. Niet na de hoeveelheid kittens die ze had gezoogd, zonder ook maar enige tijd te kunnen herstellen. Niet dat er een andere keuze was geweest, behalve onschuldige zielen dood laten gaan. Het geluid van een roofvogel en het ongemakkelijk gevoel in haar onderbuik deed haar bijna de lucht in springen van schrik.[i] "Niet gewend zeker," sprak de kater, nadat hij gelachen had om haar toch wel duidelijk geschrokken reactie. Oceanbreeze knikte voordat ze zuchtte en haar gezicht wat betrok. "Dat en mijn vroegere partner is door een van de vogels gedood, toen we hier net kwamen." Mauwde ze. Haar stem stil en licht gebroken. "Alsof de enige Queen voor veel kittens in de Windclan voor minstens 5 Moons al niet voldoende was. Er zijn te veel doden gevallen." Ging ze koeltjes verder. "Neverland is hopelijk nu wel bij Rosekit," murmelde ze zacht.

Het verbaasde Talon, maar hij voelde geen enkele achterdocht meer naar Oceanbreeze toe. Oké, de jonge kattin was dan alsnog een vreemdeling voor de zwarte kater en ze was nog steeds een buitenstaander, hij zag haar niet als een bedreiging. Zo kwam ze namelijk totaal niet over. Die zorgen waren nu weg en Talon voelde zich niet meer ongemakkelijk. Talon vertrouwde buitenstaanders niet snel en zou ten alle tijden alert blijven. Ook nu, maar haar verder uithoren of behandelen als een vreemdeling leek hem niet meer nodig. Eigenlijk wilde de kater nu gewoon de clans wat beter leren kennen, misschien kon hij er ook nog daadwerkelijk wat van leren. Wetenschap was altijd handig voor in de toekomst. Ja nu de clans er waren leek het ook even anders te gaan in de Tribes, want zoveel katten er bij, in hun gebied, dat was iets waar ze nu mee moesten dealen. Het was nu vele malen onrustiger, al hadden veel Tribe katten er vrede mee, maar vele anderen waren het er ook totaal niet mee eens. Want wat als ze hier voor goed zouden blijven? Zouden wij, als Tribe, vier volle clans kunnen verjagen? Zou dat überhaupt eerlijk zijn om te doen? Maar als ze blijven, is er wel voldoende leefruimte voor ons allen? Dat waren vele vragen doe rond spookten, sommige waren voor en anderen tegen en Talon zelf stond er aardig neutraal in, al wilde hij niet dat deze katten hier voorgoed bleven. Talon was ook bang dat de komst van deze katten voor veel verandering zou zorgen. Poezen van de Tribe konden verliefd worden op katers van de Clans, ze zouden elkaar willen blijven zien, misschien gingen er wisselingen ontstaan, nieuwelingen, oude Tribe genoten weg, enzovoorts. Chaos. Van liefde, vriendschappen, tot vijanden, haat en nijd. Maar goed, het was nu zoals het was en Talon was een kater die redelijk down to earth was.
Een grote roofvogel vloog boven hun koppen en maakte een hard krijsend geluid. Roofvogels waren zowel prooidieren als gevaren voor de Tribes. De Prey Hunters jaagden er op, vaak zo dat ze dubbele vangst konden hebben. Maar als het mis ging, grepen de Cave Guards in, zo werkte het. En daarom, omdat er zoveel gevaren waren in dit gebied, waren er Cave Guards en Prey Hunters. Misschien als het hier allemaal niet zo drastisch was geweest, hadden ze wel een soort gelijk systeem gehad als de clans. Talon trok uit de reactie van Oceanbreeze dat ze het niet gewend was. Ze vertelde echter dat er ook een andere reden was. "Het spijt me voor je," sprak de kater, waarbij zijn lach van zijn gelaat was verdwenen. Op de volgende woorden wist Talon niet goed te reageren. Daarom neeg hij kort zijn kop, als een soort uiting van condoleances en medeleven.
"Áls je wilt, kan ik je wel wat technieken leren hoe je een roofvogel het beste kan bevechten?" Stelde hij vervolgens voor, in de hoop haar kop ook weg te halen bij die nare gebeurtenissen.

De grote roofvogel boven haar kop deed haar een rilling onderdrukken, nu ze er wat meer aan gewend geraakt was. Het geluid klonk hard en fel in haar oren, totaal niet prettig dus. Hoewel ze tegen vossen en dassen nog wel wist wat ze moest doen, waren grote vogels geheel onbekend gebied. Zodra Oceanbreeze uit had gelegd waarom ze zo was geschrokken door de reusachtige vogel, keek de kater wat minder vrolijk dan daarvoor. De glimlach was van zijn gezicht geveegd, hij leek te realiseren hoe gevaarlijk het was voor clankatten. Ze waren vele vijanden gewend, vogels waren er geen een van. Haar partner, degene die ze in haar acties niet geheel had gerespecteerd. Welke kattin werd kort naar het overlijden van een dierbare nu weer zwanger van een andere kater. Hoewel Tigergaze en zij waarschijnlijk al Moons naar elkaar waren toe gegroeid en hun relatie waarschijnlijk als Neverland had geleefd ook uiteindelijk zou zijn veranderd. "Het spijt me voor je," Mauwde de kater. Oceanbreeze knikte enkel terwijl ze wat over Rosekit mompelde. Aan de ene kant deed het haar elke dag zeer haar eerste partner te missen, maar aan de andere kant was ze blij voor hem. Met zijn verwondingen en verlamde achterpoten zou hij de reis niet makkelijk vol gehouden hebben. Ze hoopte dan ook dat de rosse kater geen pijn meer had. De kater neeg enkel zijn kop, waarschijnlijk als een soort van teken voor respect en condoleances. Oceanbreeze perste een waterig glimlachje op haar snoet voordat ze zuchtte. "Áls je wilt, kan ik je wel wat technieken leren hoe je een roofvogel het beste kan bevechten?" Stelde de kater voor, waarschijnlijk om haar af te leiden van de nare gebeurtenissen waaraan ze af en toe nog moest denken. Oceanbreeze knikte dankbaar waarna ze zachtjes sprak. "Maak je geen zorgen Talon. Hoewel ik mijn dierbaren altijd zal missen, zal ik ze weer zien in Starclan. Daarbij heb ik voor vele andere kittens mogen zorgen en dat verwarmd mijn hart," mauwde ze zacht. Haar stem warm zoals daarvoor. "Ik ben bang dat ik wat immobiel ben door mijn eh zwangerschap." Verklaarde ze zacht, hoewel ze wel wat wou leren moest ze voorzichtig zijn, met haar lichaam.

Het was aardig persoonlijk geworden, het onderwerp, hun gesprek, wat er ergens voor zorgde dat zijn achterdocht naar de clankat verminderd was, maar het ergens ook ongemakkelijker maakte. Daarom had Talon enkel zijn kop genegen uit respect en condoleances, medeleven. Daarom stelde de kater maar voor om wat te doen, haar leren hoe ze zich het beste kon verweren tegenover zo'n grote roofvogel. Talon had moons ervaring, Oceanbreeze niet. De poes vertelde hem dat hij zich geen zorgen hoefde te maken, dat haar dierbaren gemist zouden worden, maar ze hun terug zal zien in Starclan. Starclan, net zoiets als The Tribe of Endless Hunting. Hij glimlachte toen ze vertelde dat ze voor vele kittens heeft mogen zorgen. "Uiteindelijk zullen we inderdaad al onze verlorene weerzien, jij in Starclan, ik in The Tribe of Endless Hunting," sprak de kater rustig. Vervolgens vertelde Oceanbreeze dat ze niet in staat was om een training te krijgen, waarop Talon knikte. "Ah, ja, begrijpelijk," miauwde hij. "Op zich lijkt het mij überhaupt geen slecht idee om de clan katten wat te vertellen over dit gebied en de nodige dingen te leren, zolang jullie hier moeten verblijven," sprak Talon vervolgens, bedenkelijk. Dat zou ook weer zo naar zijn als de halve clans uit werden geroeid door de gevaren van hier, puur door onwetendheid. "Maar voor nu kan ik je wel het één en ander vertellen?" Stelde hij dan maar voor. Vertellen hoe je je het beste kon weren tegen een roofvogel was het minste wat hij kon doen.

Hoewel het gesprek persoonlijk was, tussen hen voelde Oceanbreeze zich daar niet al te ongemakkelijk bij. Talon was een goede kater en hoewel hun manieren verschilden, waren ze toch een beetje hetzelfde. Allemaal uit op vrede en een goed leven. Wachttende totdat ze weer zouden terug keren naar hun geliefden die in Starclan of in de Tribe of Endless Hunting joegen. Hoewel de kater haar wou leren te overleven in de bergen, moest ze zijn aanbod toch afslaan. Haar zwangerschap weerhield haar er van intensief werk te verrichtten. Ook verklaarde ze dat ze voor vele kittens had mogen zorgen, iets dat de verliezen goed had gemaakt. Hoewel ze haar dierbaren nooit zou vergeten. "Uiteindelijk zullen we inderdaad onze verlorene weerzien, jij in Starclan, ik in de Tribe of Endless Hunting," sprak de kater rustig waarna ze met een zacht glimlachje knikte. "Al zal ik Brindleleaf moeten missen, mijn mentor nooit meer zien." Mauwde ze zacht, zo zacht dat de niet zeket wist of de ander haar boven het gekrijs van de vogel uit zou horen. Daarna wees Oceanbreeze netjes zijn voorstel af. Hij knikte waarna hij weer sprak. "Ah, ja, begrijpelijk," mauwde hij. "Op zich lijkt het mij überhaupt geen slecht idee om de clankatten wat te vertellen over dit gebied en de nodige dingen te leren, zolang jullie hier moeten verblijven," sprak de zwarte kater bedenkelijk. Oceanbreeze knikte langzaam. Het zou voor iedereen beter zijn als de clankatten zichzelf konden beschermen tegen de gevaren van dit territorium. Misschien konden ze dan ook de Tribe steunen. In plaats van enkel hun gebied te gebruiken voor prooi en veiligheid. "Maar voor nu kan ik je wel het één en ander vertellen?" Stelde de kater voor waarna ze met een vriendelijke warme blik knikte. "Natuurlijk, graag. Zou je dan ook met Skyteller kunnen spreken voor mij. Ik zou graag wat met hem willen bespreken en zijn wijsheid gebruiken." Mauwde ze respectvol. "Ook lijkt het mij goed dat de clans voor zichzelf leren zorgen. Dat zorgt dat de last op jullie schouders ook wat verlicht wordt. Wellicht kunnen enkele van ons helpen met jagen en vechtten." Verklaarde ze. Oceanbreeze was duidelijk wijs en volwassen voor haar leeftijd en bezweek niet snel onder druk.

Onderwerp: Re: Strolling around [open]