De jonge kleine Butterkit gaapte ietsjes, hij had gisteren te lang opgebleven al waardeerde hij het feit dat hij nog steeds fijn en gezellig met zijn sibs kon omgaan en natuurlijk ook zijn pleegmoeder. Iets wat hem trots inbracht was dat hij met elke dag ouder werd en deze grot ooit zou kunnen ontsnappen, dat maakte hem blij en hoopvol maar natuurlijk liet de kleine kitten even een blik over zijn familie heen gaan. Zijn kleine staartje zwiepte, hij zal zijn familie beschermen kosten wat het kost. Zijn blauwe oogjes tuurde rond en het duurde niet lang voor hij weer onhandig zijn vrijheid maakte uit het nest. Iets wat hem toch al wel hoop opbracht dat hij te minsten iets kon, zijn kleine dunnen vacht was vochtig van het dauw. Even schudde het jonkie zijn vacht uit waardoor het een opgezette pluizen bol werd, al was het weer klaar om zijn kleine omgeving te leren kennen. Klaar om nieuwe vriendjes te ontmoetten en klaar voor deze nieuwe dag, weer maakte hij een paar stappen naar voren en zocht naar een nieuwe speel maat maar wie zou dat zijn.
~Eerste post Swiftkit