New chapter

Het was eindelijk zover. Tallfright had zijn eerste apprentice toegewezen en zou vandaag zijn eerste training geven. Hij had de afgelopen dagen met heel wat andere dingen in zijn kop gezeten, maar nu alles een plaatsje had gekregen, kon hij eindelijk verder gaan. Hij zag Longpaw al klaar staan, klaar om met hem mee te gaan. Tallfright bleef nog even staan voordat hij naar voren stapte. Hij zou zijn apprentice trainen zoals hij zelf geleerd had. "Kom", mauwde hij enkel. Ondanks dat hij zelf een trouwe en toch ook vriendelijke kater was, had zijn moeder hem zo beïnvloed dat hij haar als voorbeeld was gaan zien. Hij zou er ook alles aan doen om zich aan haar te bewijzen en op dit moment zou hij zich bewijzen om ook deze apprentice net zo sterk en vaardig te maken als hijzelf. Hij liep de apprentice voor en begeleidde hem naar The Redwood. Hij hield het tempo er stevig in en liet merken dat hij geen moment achterom zou kijken. De jonge kater moest maar volgen. Ondanks dat hij niet duidelijk achterom keek, deed hij dit onbewust stiekem wel.

Eenmaal bij de Redwoods, bleef hij staan en wachtte hij totdat Longpaw zich bij hem voegde. Zijn oren stonden oplettend naar voren, wetend dat er eerder al katten waren aangevallen door roofvogels en andere katten. Die Tribe katten vertrouwde hij ook voor geen haar. Even haalde hij zijn mondhoek op toen Longpaw er was. "Klaar voor je eerste vechttraining?" mauwde hij nu op een iets warmere toon. Hoe verder Tallfright van de cavern was, hoe beter hij zich op z'n gemak voelde en dat merkte je ook.

Zijn apprentice, Longpaw, zei verder niets tijdens de tocht. Tallfright had hem ook niet de kans gegeven. Hij deelde mee waar ze mee gingen beginnen en hierop vroeg de jonge apprentice waarmee ze zouden beginnen. Hij was heus wel op de hoogte van wat er allemaal gebeurt was de afgelopen paar dagen. De schram op de bruin gevlekte kater zijn wang, verried dit ook. "Vandaag beginnen we met de frontale aanval. Het is de meest voor de hand liggende aanval die veel katten gebruiken. Ook oefenen we tegelijkertijd de manier waarop we zo'n aanval kunnen ontwijken." even was hij stil en knikte hij naar zijn apprentice. "Jouw aanvaller, Tigergaze, heeft deze aanvalstechniek ook gebruikt." mompelde hij kort. Tallfright ging voor zijn apprentice staan, die een heel stuk kleiner en fragieler was dan hij. Dat viel hem nu wel op. "We gebruiken bij deze eerste aanval alleen onze voorpoten. Het is de bedoeling dat je met je poot recht op de kop van de tegenstander af gaat." ging hij verder. Met dat hij dit vertelde deed hij de beweging in een traag tempo voor. Hij tilde zijn poot op en tikte zijn apprentice kort op zijn kopje. "In een echte aanval ga je voor het gezicht van de kater en gebruik je je nagels. Voor nu werken we met ingetrokken nagels." Tallfright knikte even naar zijn apprentice. "Snap je?" vroeg hij toch maar even om te zien of hij niet te snel ging. "Dus, wat doe je. Je probeert met een snelle beweging je poot op mijn kop te krijgen, dat is alles." Hij liet een flauw glimlachje zien. Het was vreemd, een andere kat instructies geven en uitleg. Iets zei hem dat dit verkeerd was, want hij had  Sinclaws manier van les geven niet letterlijk overgenomen. Hij had zijn apprentice niet meteen tegen de grond geduwd, wat zijn moeder wel bij hem had gedaan. Deed hij het verkeerd op deze manier? Tallfright zette een stap naar achteren en knikte zijn apprentice toe, als teken dat hij toe mocht slaan. Op dit moment ging het vooral om het reactievermogen van de jonge kat, die hij probeerde te verscherpen. En als hij daar tegelijkertijd een vechttechniek aan kon linken, was dat nog beter!