Something just like this

De kater was vermoeid, maar tevreden met hoe het leven liep op het moment. Vandaar ook dat hij hier was, bij het water, te druk om in te zwemmen maar geweldig om bij te zitten met een dikke vacht en dit warme weer. Op het moment besproeide de druppels hem, en kon hij genieten van een soort droog bad, wat verfrissing bood. Tall zuchtte even opgelucht, en rolde zich toen op zijn rug om naar de lucht te kijken ondertussen. Het bleef wonderlijk, dat zijn ouders zich daar ergens bevonden, misschien wel naar hem keken, en misschien ook wel boos waren om de keuzes die hij had gemaakt. Een jongensachtige grijns kwam op zijn gezicht, hadden ze wel van hem gehouden als hij niet rebels was?
En toch kon hij er niet omheen dat hij zich schuldig voelde, naar beide toe. Naar zijn vader om zijn slechte ability van vriendschappen houden en een partner zijn waar het mee uit te houden was, en naar zijn moeder toe omdat hij haar clan aan het vernietigen was leek het soms. Toch had hij een plan, zou het te zien zijn voor haar? Zou het haar uitmaken? Hij wist het niet, en wist ook niet aan wie dit te vragen was eigenlijk. Veel katten gaven hem het antwoord waarvan ze dachten dat hij het wilde horen, enkel om zijn rang, en Ace was out vanwege Lurking. Nee, erg goed ging het niet met sociaal zijn vandaag.

- Wolfdance 1st

Op deze manier leek de wereld heel anders. Niet zo gek aangezien hij letterlijk omhoog zat te staren van de wereld weg, maar het viel alsnog niet mee het te bevatten. Bovendien kwamen er allemaal interessante gedachten in hem op die het niet veel makkelijker maakte zich te concentreren op hoe de wereld normaal was. Bijvoorbeeld: hoe zou het zijn als water wolken was, en wolken water? Dan kon hij in wolken zwemmen, wat wel cool leek want die zagen er heerlijk zacht uit, en waren de golven dat wat je zag wanneer je weer eens een blik omhoog wierp.
Even sloot de kater zijn ogen om dit in te denken, en een grinnik kwam uit zijn mond. Bijna hoofdschuddend opende hij de ogen weer, om recht in de ogen van een van zijn clangenoten te staren. Zijn pupillen werden groot van schrik, maar verder bleef hij stil liggen. Ze was niet echt een dreiging, al zou de kater dat niet zo snel hardop zeggen want dan zou hij niet lang meer leven waarschijnlijk. "Ik was wolkjes aan het tellen," Mauwde hij, en keek onderzoekend naar de poes, "Maar nu schijnen de sterren de plek overgenomen te hebben," Waarbij hij zijn blik zwoel maakte. Shameless joke-flirting want hij was verschrikkelijk. Ergens had hij gelijk though, poezenogen twinkelden als sterren. Als was er een paar wat niet zo snel geëvenaard zou kunnen worden, maar die waren thuis, bij het oude territorium. Hij zuchtte, zich meteen schuldig voelend door zijn opmerking.

Tss, de poezen van tegenwoordig, blijkbaar vond deze meid het leuk dat hij schrok. Bijna voelde Tall zich beledigd, maar om eerlijk te zijn snapte hij het ook wel weer, het was waar dat hij een onoplettende sukkel was soms, en dat verdiende uitlachen.
Gelukkig voor hem bleef ze gevat zoals ze was, ook bij zijn onhandigere zin die de normale volgde. Een bijdehand antwoord werd hem toegegooid, wat de kater zijn tong deed uitsteken. De poes leek hierop te reageren door haar kop iets terug te trekken. Hierdoor moest Tall weer nadenken over dat hij zich inmiddels volwassen hoorde te gedragen, iets met leiders die geen humor mochten hebben ofzo. Bijna zuchtte hij, maar deed het op het laatste moment inwendig. Ooit zou iemand een handboek voor leiders moeten maken want dit was geen doen voor hem. Voor hij echter kon bedenken dat hij dit zelf maar moest doen reageerde de poes op zijn zin. "Flirt je zo met elke poes die op je pad komt? Of krijg ik deze eer omdat ik je wolkjestellen verstoort heb?" Hierbij was het zijn beurt om te grinniken, en de kater haalde zijn schouders op. "Wie weet," Mauwde hij uitdagend naar de poes. Er was altijd nog water in de buurt voor als ze brutaal werd.

Hij moest bijna lachen bij haar ietwat verbaasde reactie, die al snel zich in een bijdehand antwoord vertaalde. Of ze dan zelf mocht kiezen, en dat ze dan dus maar voor het bevestigende antwoord ging. Hierbij was het zijn beurt even een beetje verward te zijn, want op welk van de twee vragen gaf ze dan een bevestigend antwoord? Op of het was omdat ze zijn wolkjestellen verstoorde, of op of hij dit bij elke poes deed. Either way kon het eigenlijk op beide wel, en had de kater er weinig tegenin te brengen. Toch bleef er een beetje een sad gevoel achter bij de gedachte aan zijn flirten, waar nooit wat uitgekomen was. Alleen met Little was hij echt serieus geweest, maar nu, durfde hij niet meer? Was hij bang voor een serieuze relatie? Had hij geen tijd? Tall wist niet zozeer wat het was, maar wel dat het er was. Sinds de grijze poes had hij met Tall van poezen gezellige gesprekken gehad, sommigen zelfs hoop gegeven op iets onmogelijks, maar geen van hen had ooit echt kans gemaakt. Alleen Crow had hij niet op een of andere manier weggeduwd, en Sin ook niet. Maar de rest? Daar was zijn relatie nog altijd gek mee, alsof zij constant met de 'what if' in hun hoofd zaten. Deze poes niet, als hij het goed had. "Ik denk toch niet dat je naar me zou luisteren als ik je zei iets anders te antwoorden," Grinnikte de kater uiteindelijk in antwoord, doelend op het eigenwijze van de poes boven hem. Ze had een sterk karakter, niet een waar hij tegenin zou gaan op het moment.

Tall rolde even dramatisch met zijn ogen toen de poes deed alsof ze nadacht over een antwoord. Alsof zij aan nadenken deed, het zou hem niets verbazen als alle mogelijkheden tot antwoorden permanent klaar lagen in haar hoofd, en ze binnen een seconde een van de mogelijkheden gekozen had. Toch hield ze blijkbaar van een beetje drama, want het theater van doen alsof ze het niet wist bleef erbij. Uiteindelijk kreeg de kater dan toch zijn antwoord, een die hij al wel verwacht had kunnen hebben. Grinnikend schudde hij zijn hoofd, en deed gespeeld verontwaardigd toen ze hem meldde dat hij er ook wel uit zag als een player. Bij de opmerking over zijn kop knipperde hij echter even verbaasd met zijn ogen, en liet zijn ogen nadenkend op de poes rusten. Was dat nou net.. een compliment?
Blijkbaar was het duidelijk dat hij er een beetje door in de war was, want het duurde niet lang of ze vroeg hem of ze hem beledigd had. Ook op speelse toon en sowieso niet serieus, maar dat boeide Tall weinig. "Ja heel erg," Mauwde hij plagend, en stak zijn tong uit. Plots kwam er echter een plens water over de rotsen hun kant op, die, hoewel ze kundig opzij sprong, de poes raakte. En met de poes ook hem! Anders dan haar had Tall echter weinig problemen met water, zeker in dit warme weer, en moest de leider enkel grinniken om de dramatische poes. Klierend spette hij wat water uit de plas haar kant op. "Nu voelt het water zich ook beledigd," Mauwde hij, een beetje sneu, zo zijn verbintenis met het water uitdrukkende aangezien Wolf nu beide beledigd had.

De reactie was de moeite van het spatten dubbel en dwars waard. Als een soort kitten stond de trotse poes nu tegenover hem, duidelijk diep beledigd door zijn actie. Om zich duidelijk nog een beetje te redden kwam ze met een dreiging waar hij quasi-bang op reageerde - hij sloeg een poot voor zijn mond en keek met angstige ogen die ook pretlichtjes bevatten - en een melding over dat het water zich inderdaad beledigd moest voelen. Hierbij veranderde zijn blik naar meelevend, met het water that was. Toch kon zijn verschrikkelijke mind het ook niet laten zich een beetje schuldig te voelen over dat hij grapjes had gemaakt over haar angst. Dat was niet erg netjes, en was hij misschien toch te ver gegaan? Indien dat het geval was, ging de poes er goed mee om. Ze stelde dat aangezien zij nu nat was door zijn toedoen, hij haar een gunst moest verlenen. Tall, de gentleman die hij wilde zijn, zuchtte even gespeeld dramatisch, en knikte toen met een schouderophaal. "Fair enough," Mauwde hij naar waarheid. "Wat wilt milady dat ik doe?"

Hij moest lachen door haar bijna vermoeide blik bij het bedenken van wat hij moest doen, eens zien of ze met iets kon komen wat hij niet zou verwachten. Dit was immers een change of a lifetime. Oke, niet echt aangezien Tall bijna nooit 'nee' kon zeggen als iemand vroeg of hij iets voor diegene wilde doen. Het was een drama soms, maar op een andere manier zou hij het niet willen hebben. Bovendien zou hij dan dit soort leuke verzoeken missen, namelijk het verkennen van het territorium met deze poes. Zijn ogen werden even groot van lichte verbazing, want hij had dit inderdaad niet verwacht. Maar al snel verscheen er een enthousiaste blik in zijn ogen en grijnsde de kater breed. "Maar natuurlijk schone vrouwe," Antwoordde hij met een buiging. "Waar wenst u te beginnen?" Hij had al redelijk wat delen gezien, maar niet goed verkend. Dit was dé kans om dat te doen.

Een ietwat sarcastische opmerking kreeg hij in antwoord op zijn casanova opmerkingen, en hij kon het de poes niet aanrekenen. Het was waar dat Tall vaak iets meer deed als er poezen in het spel waren, hij hield nu eenmaal van indruk maken. Uiteindelijk koos de poes echter een plek, deze, en liet weten dat ze al blij was als ze ooit terug bij de grot kwam. Hierom moest Tall grinniken, en knikte. "Fair enough," Mauwde hij, en sprong nog eens om zijn ledematen te strekken, waarna hij zijn rug rechtte en zijn blik op de poes richtte. "Jij blij dat je de beste gids van de clans hebt gekregen," Het was eigenlijk niet eens een grapje, er waren weinig katten die zoveel hadden rondgedoold als Tall. Overal en nergens was hij geweest. "Dus heb je voorkeur tussen links of rechts eerst?" Hij wilde haar wel een soort van keus geven.

De poes tegenover hem leek zijn opmerkingen grappig te vinden, wat over het algemeen een goed teken was. Toch zette de kater een quasi-beledigd gezicht op, om even aan te geven dat hij, in fact, een zeer goede gids was. Maar moest grinniken toen hij haar stelling hoorde. Zijn schouders werden opgehaald. "Dat zou je kunnen stellen," Antwoordde hij, en schudde toen geamuseerd zijn hoofd zodra hij de poes weg zag stappen van het water. Op zijn vraag of ze links of rechts zouden gaan, noemde de poes dat ze daar dan ook echt niet langs wilde, en duwde hem er vervolgens in waardoor zijn poten nat werden. Meteen schoot hij in de lach, en keek haar grinnikend aan. "Subtiel," Mauwde hij met uitgestoken tong, en kon het niet laten om toch nog een beetje naar haar te spetten. Om vervolgens uit het water te stappen en met zijn poot - een beetje harder wapperend dan nodig misschien om de druppels verder te krijgen - naar rechts wees. "Daarheen dan," Scheelde ook wel dat ze geen kant gekozen had, hij had geen idee van het verschil tussen links en rechts en deed het altijd fout.