Something different

Met een harde klap liet Shark zijn klauw neerkomen tegen de wang van de tom. Zijn strakke blik keek de tom vervolgens aan, zijn staart zwiepend van irritatie. Er veranderde iets in de blik van de tom en tevreden zijnde leunde Shark een klein beetje naar achteren. Het leek erop dat er in het vervolg wel respect voor hem getoond zou worden en daar was hij meer dan tevreden mee. “Dat was toch niet zo moeilijk, wel dan?” Met zijn kop schuddend wandelde Shark langs de tom en gaf hem nog een harde zet. Hij had niks aan katten die geen respect voor hem toonden. En als deze tom dacht stoer te doen tegenover zijn vriendjes en daar geen straf voor te krijgen, kon hij nog van een koude kermis thuiskomen. En dan had hij nog eens geluk dat Claw niet in de buurt was. Nee, Shark had vrij weinig aan een kat die niet naar hem luisterde, hoewel hij het gevoel had dat hij nu wel serieuzer genomen werd als vlak nadat hij als deputy benoemd was geweest. Dat kwam waarschijnlijk omdat hij ook een assertievere houding had aangenomen en misschien ook wel omdat hij ouder werd, waardoor hij meer ervaring had dan de meesten en duidelijk liet merken dat hij de Elite weldegelijk kon leiden samen met Claw. En zich niet liet doen door katten die niet naar hem wilden luisteren. Hij besloot om naar de Wastelands te gaan; de plek waar hij zijn young ones altijd trainde. En dat kwam niet alleen omdat hij zin had om daar even op zijn eentje te zijn, maar omdat hij de geur van Thora had geroken. Hun nieuwe aanwinst. Hij had nog maar één keer met haar gesproken en toen hadden ze niet veel tijd gehad om iets tegen elkaar te zeggen. Nu ze een Elite cat was, werd het natuurlijk veel makkelijker. En dus liep hij achter de young one aan en opende zijn bek zodat hij haar geur kon blijven ruiken en haar daardoor makkelijker kon opsporen. Wastelands was echter niet zo heel erg bedekt en dus was het voor hem ook niet moeilijk om haar op te sporen. Het duurde dan ook niet lang eer dat hij de young one in de verte zag en Shark besloot om haar te testen. Hij verlaagde zich tot de grond, verdeelde zijn gewicht over zijn achterpoten zoals hij dat zou doen als hij op een prooi joeg en benaderde haar zo langzaam. Hij grijnsde toen hij haar haar oren zag spitsten en duidelijk de geuren in zich op zag nemen. Hij wisselde van koers zodat zijn geur niet langer meer in haar richting waaide en nam een aanloopje. Vervolgens maakte hij een sprong en sloeg zijn poten haar richting uit. Eens zien of ze dit kon ontwijken.

Hoewel de verrassingsaanval raak was, wist Thora zich prima te herpakken door zijn zwakte te ontdekken en te gebruiken: zijn blote buik. Haar trappende achterpoten deden niet echt zeer, maar Shark verslapte zijn greep op haar toch. Ze was min of meer geslaagd voor zijn test. Hij had natuurlijk liever gezien dat ze hem ontweken had vanaf het moment dat ze zijn geur in zich op had genomen, maar hij wist ook dat ze nog maar net bij de Elite was gekomen en dat ze natuurlijk nog niet alle geuren en tactieken herkende van de Elite. En dan zeker niet die van een deputy. Plus hij wist dat hij ook gewoon vrij sneaky was en dat hij de meesten wel beet kon nemen als hij dat wilde. De tom ging van haar af en gaf een lik over zijn borst om het vacht daar plat te leggen. “Een uitstekend reactievermogen, Thora,” sprak hij tevreden zijnde. Hij vermoedde dat Hellhound al met haar training begonnen moest zijn en nam aan dat haar reactievermogen wel beter zou worden. Hoewel hij niet echt veel contact had met de tom en het nog steeds niet bepaald leuk vond dat de tom meer hondentanden had dan hijzelf, was het ook wel weer zo dat hij de potentie heus wel herkende in de tom. En dus was het belangrijk dat young ones door hem getraind zouden blijven worden. Net zoals dat het belangrijk was dat Claw en hijzelf alle trainingen zo goed mogelijk op bleven volgen. Shark keek Thora met een strakke blik aan terwijl hij de omgeving in zich opnam. “Wist je dat dit de plek is waar ik altijd ga trainen met mijn young ones?” Hij grijnsde naar haar. “Gewoon het idee dat ik onschuldige katten opleid tot moordmachines op een plek die ooit heilig was voor de Clans. Heerlijk gewoon.” Hij wilde haar reactie natuurlijk testen, wilde weten hoe ze zou reageren op een uitspraak die zeer koelbloedig was.

Shark gaf een knikje toen Thora haar antwoord gaf. “Je hebt hier vlak in de buurt ook een meer liggen waar je, als je ’s avonds op het juiste tijdstip gaat kijken, de avondschemering en ’s nachts de sterren op de oppervlakte kunt zien. Het is echt heel mooi.” Het was zijn favoriete plek, een plek waar hij tot rust kon komen als hij met te veel gedachten zat. De plek had hem al meerdere malen goed laten nadenken alvorens hij actie ondernam waardoor hij al veel vervelende situaties had weten te voorkomen. Je zou het misschien niet van hem denken, maar op dat vlak was hij best wel een tom die van dat soort dingen kon genieten. The Wastelands was over het algemeen gewoon een plek die naar zijn zin was en waar hij graag kwam, waardoor hij alle trainingen ook hier hield. Hij gaf een knikje op de vraag van Thora, merkte op dat ze vrij rustig bleef onder zijn koelbloedige opmerking en was daar tevreden over. Claw en hij zouden er immers nog werk aan hebben als de voormalige ThunderClanner helemaal in een zou krimpen en niet meer zou weten wat te zeggen, maar dat was dus niet gebeurd en daar was hij blij mee. “Veel katten zijn na de ramp vertrokken naar andere Clans waaronder jouw voormalige leader,” sprak hij kalmpjes. “Het probleem met Clans zoals SkyClan is dat katten veel te gehecht zijn aan het Clanleven. Als ze in een groep zijn, zijn ze misschien sterk, maar individueel zijn ze bijna niets. Ze bouwen te veel op het feit dat ze voor elkaar jagen en voor elkaar zorgen waardoor het algauw heel moeilijk wordt voor zo’n Clan cat om te overleven vanaf het moment dat hij zijn Clan verlaat. Ze kennen natuurlijk wel wat jachttechnieken, maar de fijnere kneepjes om prooien binnen te krijgen, kennen ze niet waardoor ze in moeilijke periodes zwak worden.” Hij zwiepte kort met zijn staart. “Het feit dat de Elite een groep is, maar een groep waarbij je erg op je eentje staat, trok mij aan om van het rogueleven naar het Elite leven te gaan. Je bouwt immers op je eigen kracht een leven op, maar hebt toch nog iets om op terug te vallen als het echt niet meer gaat. Ongeveer dan.” Hij grijnsde.