Alligator teeth [Open]

Kennelijk moest ze zich weer nuttig gaan maken, great. Ze had helemaal geen zin om weer te gaan jagen, ze wilde vechttrainingen. Helaas was Nightspark echter te druk met andere zaken, dus moest ze tot de volgende ceremonie wachten om weer een mentor te krijgen. Tot die tijd commandeerde iedereen haar maar een beetje rond zodat ze toch iets nuttigs kon dien, Wolf was het daar niet mee eens. Dus kwam ze stampvoetend de grot uit en ging op een afstandje zitten mokken, waar ze zeer goed in was. Waarom had niemand tijd voor haar?
Haar vader leek druk, haar moeder nog meer en Lionpaw had ze ook al een tijd niet gezien.
Hmpf.


[open!]

Een paar dagen was Vixen nu to-be. Ze had geen toestemming, maar had er toch voor gekozen om The Cave of Rushing Water te verlaten om eens goed op verkenning uit te gaan, daarbij wilde ze heel graag iemand van de clans ontmoetten, dat leek haar geweldig. Er gingen zoveel verhalen rond van die katten. Vixen was nu al een poosje aan het lopen en volgde de vreemde katten geur, aangezien ze vermoedde dat deze afkomstig was van de clankatten. Ze schudde haar voornamelijk rode vacht uit en kwam dichterbij. De geur was hier enorm sterk en ze zag ook de ingang van een grot. "Ik zal je niks doen!" Was het eerste wat ze zei tegen de kat voor haar. Deze kon niet veel ouder zijn dan zijzelf. Ze keek nog een keer over haar schouder, omdat ze niet verdwaald wilde raken.

"Ik zal je niks doen!" Bij het horen van die stem sprong Wolfpaw overeind, haar haren zogenaamd dreigend overeind gezet. Helaas, omdat ze zo'n lange en wollige vacht had, leek ze meer op een mislukt schaap dan een daadwerkelijk bedreigend figuur. "Ik jou wel als je niet uitkijkt!" beet ze meteen scherp terug, totdat ze zag wie haar rust had verstoord; een prachtige rood-achtige poes met groene ogen. Even stond de Shadowclan apprentice stil en knipperde met haar ogen, plots toch een beetje in verlegenheid gebracht door de vreemde poes van haar leeftijd. "Ehm, ik bedoel, hoi?" verbeterde ze zichzelf wat onhandig, waarna ze haar haren weer plat legde alsof er nooit iets wat gebeurd.

Als reactie op haar woorden kreeg ze een soort bal vacht te zien met katten oren. Ze begon daarom ook te lachen en nog wat harder toen ze toe werd gebeten. Oké, leuk was het niet, maar Vixen was niet het type waar je snel ruzie mee kon maken. "Dan ben ik een makkelijk doelwit, aangezien ik getraind wordt tot Prey Hunter en niet tot Cave Guard," miauwde Vixen met een soepele zwaai van haar staart, intussen gestopt met lachen. De volgende reactie was beter en dat liet Vixen glunderen. Ze vond het geweldig dat ze een clankat had gespot! "Hallo," reageerde ze dan ook met een glimlach. "Mijn naam is Vixen that Leaps over Rocks, maar noem me maar Vixen," stelde ze zichzelf vervolgens voor. Vixen was een kattin die eigenlijk altijd vriendelijk was, enthousiast en gewoon een lachebekje.

Wolfpaw sloeg nijdig met haar staart toen ze uitgelachen werd. Dat was niet de bedoeling. "Dan ben ik een makkelijk doelwit, aangezien ik getraind wordt tot Prey Hunter en niet tot Cave Guard," miauwde ze, nu gestopt met lachen. Wolfpaw keek haar schuin en niet-begrijpend aan. Wat voor onzin kraamde zij nu uit? "Prey hunter? Cave Guard? Wat voor rare vogels zijn jullie tribe katten wel niet?" Miauwde ze met een frons, maar ging toen toch zitten en begroette haar nu ietsjes vriendelijker. Tegenover maar weinig katten stelde ze zich vriendelijk op, laat staan tegen een kat die niet afkomstig was uit haar eigen clan. Toch wekte de mooie poes nieuwsgierigheid bij haar op. "Hallo," reageerde ze uiterst vrolijk. Wolf hield haar wat behoedzaam in de gaten. "Mijn naam is Vixen that Leaps over Rocks, maar noem me maar Vixen," De jonge apprentice was nu duidelijk in de war. "Huh, Vixen that jumps over wattes? Waarom zo'n onhandig lange naam?"Miauwde ze met lichte spot in haar stem. "E-ehm, ik bedoel, het is wel een mooie naam, hoor," ze lachte wat ongemakkelijk. "Ik ben Wolf-, eh, gewoon Wolfpaw," Ergens klonken die namen ook wel indrukwekkend, damn.

Hoe moest je dan ook reageren als iemand nijdig en fel tegen je tekeer ging? Er in mee gaan leek Vixen geen optie, dan gooide je alleen maar hout in het vuur. Daarom reageerde ze het tegenovergestelde, blij, zoals ze was. Na dat ze haar opmerking had gemaakt over dat ze een makkelijk doelwit was, leek de kattin voor haar nog al in de war. Gelukkig deed ze nu wel vriendelijker en begroette ze haar normaal, waarop Vixen haar terug begroette. Straks ging ze alles wel duidelijk uitleggen. Toen Vixen zichzelf voorstelde leek er nog meer verwarring te zijn. "Ik weet niet waarom we zulke namen hebben, eigenlijk," miauwde ze bedachtzaam. Toen ze een compliment op haar naam kreeg glimlachte ze weer. "Dankjewel," en toen stelde de vreemdeling zichzelf voor. "Wolfpaw klinkt ook leuk! Maar waarom 'paw?" Miauwde ze. "Maar terugkomend op je vraag..." Vixen ging comfortabel zitten en sloeg haar pluizige, donkerrood/grijze staart over haar poten. "Cave Guards zijn de katten die getraind worden om te beschermen, wij, de Prey Hunters, of ik ben dan een To-be Prey Hunter, worden getraind om te jagen, snap je?"

"Ik weet niet waarom we zulke namen hebben, eigenlijk,"  Tsk. Ze wilde daar net een spottende opmerking over maken toen ze zich plots besefte dat ze ook niet wist waarom hun naam systeem zo was als het nu was. Omdat het gaaf klonk? Maar hun lange namen hadden ergens ook wel iets stoers. Dang. Wolf complimenteerde wat onhandig haar naam, waardoor de mooie poes enkel vriendelijk glimlachte en haar dankte. "Wolfpaw klinkt ook leuk! Maar waarom 'paw?"  hadden zij dan niet zoiets? "Maar terugkomend op je vraag..." De poes ging zitten en maakte het zich comfortabel, wat haar hart een klein sprongetje deed maken. Oh! Ze was kennelijk interessant genoeg om haar aandacht op te eisen! Wolf schudde wat verward haar kop om weer helder te worden, ze voelde zich nooit nerveus. Immers was ze dé Wolfpaw, die was niet nerveus. Wat een vreemde poes was deze tribe kat, rara snuiter. "Cave Guards zijn de katten die getraind worden om te beschermen, wij, de Prey Hunters, of ik ben dan een To-be Prey Hunter, worden getraind om te jagen, snap je?" er lag een diepe frons op haar gelaat . "Jullie manieren zijn raar," constateerde ze na een poosje. "Waarom zou je jagen en vechten gescheiden houden? Je moet het toch allebei kunnen?" ze keek de ander niet-begrijpend aan. "Ik bedoel, wij hebben alles samen als je warrior bent. En onze namen werken ook anders! Je wordt geboren als Iets-kit, zoals Wolfkit, of eh, Vixenkit!" begon ze en keek de vreemdeling aan. "En als je een leerling wordt, wordt je een apprentice en dan krijg je het achtervoegsel -paw. Dus Wolfpaw, zoals ik nu. Als je training af is krijg je je warriornaam, en dan wordt je naam iets wat bij je past. Zoals, weet ik veel,  Wolfstrength, of Vixenpretty,  eh, ik bedoel,  iets van Vixen-, Vixenpelt,  ofzo," Waar de heck was ze mee bezig? Dit was niet hoe je indruk hoorde te maken op een knappe poes! De jonge apprentice sloeg gefrustreerd met haar staart op de grond en besloot snel door te gaan. "En als je leader wordt,  krijg je het achtervoegsel -star. Oh, en je krijgt 9 levens. Best wel vet," Dat was de sneltoer clans, bedankt en tot ziens. "Ik wordt kater Leader van Shadowclan en dan wordt ik Wolfstar,"
 

Vixen had haar donkerrood/grijzige staart langs haar geslagen en legde hun systeem uit. Wolfpaw kreeg een diepe frons op haar gelaat en constateerde vervolgens dat hun systeem raar was, waarop Vixen met een glimlachje haar schouders op haalde. "Dat kan," zei ze dan ook zachtjes met een lachje. Vervolgens kwam er weer een vraag, waarop Vixen zelf even zweeg en na dacht. Vixen was niet heel dom, nee, eerder slim en kon dingen prima beredeneren. "Nou, zoals je weet, zijn hier roofvogels en die zijn gevaarlijk. Als Prey Hunters gaan jagen, gaan en Cave Guards mee en er zijn nog meer grote gevaren, dus de Cave Guards zorgen er voor dat de Prey Hunters veilig kunnen jagen en op tijd worden gealarmeerd wanneer er gevaar is," ratelde ze wat onhandig, maar zo zat het wel. De moeilijke uitdrukking verdween weer na haar uitleg en ze was best wel voldaan met haar uitleg. Wolfpaw had haar verteld dat zij alles in één hadden, de warriors, en dat hun namen anders gingen. Als kitten heette je dan iets-kit als in, Vixenkit! Vixen kreeg een blik vol ontzag. Wat was dat bijzonder! "Vixenkit," herhaalde ze. "Zo zou ik een paar dagen geleden dan geheten hebben!" Lachte ze. Wolfpaw ging verder met uitleggen, over de naam die er na kwam. "Dan zal ik dus Vixenpaw geheten hebben, nu!" Reageerde ze verder en toen kwamen de warriornamen. Vixenpretty. Oké, dat bracht Vixen in verlegenheid waardoor ze even haar ogen bescheiden omlaag rolde en giechelde. Daarna keek ze weer op. "Wolfstrength klinkt cool!" Miauwde ze opgewekt. "Dus ik zal dan Vixenpelt gaan heten... of, of... Vixenleap?" Miauwde ze. In haar eigen volle naam zat tenslotte het woordje 'leap'. Vixen that Leaps over Rocks. En toen kwam het meest bijzondere. Wolfpaw vertelde over het leaderschap. "Wolfstar met negen levens! Dan kan je bijna niet dood!" Miauwde ze bewonderend. "Dus jij word leider van de Shadowclan? En er zijn nog andere clans, toch?" Vroeg ze, Vixen was oprecht geïnteresseerd. "Waar ben jij beter in, vechten of jagen?" Ja, Vixen had veel vragen en had enorm veel interesse.

Oh, huh, dat was eigenlijk... Best logisch? Er lag een diepe frons op haar grijze gelaat bij de uitleg van Vixen over hun rangen. Zijzelf hadden in hun bos niet zoveel last van dergelijke gevaren; dassen en vossen konden snel genoeg geroken en zo ontweken worden. Met roofvogels lag dat vast wat anders, hm. Wolfpaw besloot er niet te lang bij stil te staan, veel te ingewikkeld. In plaats daarvan legde ze hun eigen namen en rangen systeem uit aan Vixen, die een blik vol ontzag kreeg. Wolfpaw zette heel subtiel haar borst wat trots naar voren. Hm-hm, hun systeem was heel gaaf! "Wolfstrength klinkt cool!" Natuurlijk, dat was ze ook. "Dus ik zal dan Vixenpelt gaan heten... of, of... Vixenleap?" Wolfpaw knikte opgewekt. Vixenleap, dat klonk best wel gaaf! De jonge poes was allang blij dat ze geen opmerkingen maakte op haar nogal, eh, niet geslaagde compliment van eerder. "Wolfstar met negen levens! Dan kan je bijna niet dood!" Miauwde ze bewonderend. "Dus jij word leider van de Shadowclan? En er zijn nog andere clans, toch?" Ze knikte opnieuw bevestigend en vond het heerlijk om zo op te kunnen scheppen over haarzelf en hun gebruiken. "Waar ben jij beter in, vechten of jagen?" Daar hoefde ze niet lang over na te denken. "Pff, ik ben fantastisch in beide!" Miauwde ze erg bescheiden. "het meest in vechten, dat wel. En over de clans, jep! Er zijn vier clans, Windclan, de zwakste clan, Riverclan, Thunderclan en Shadowclan, de beste clan. Ik hoor bij Shadowclan!" Maakte ze trots bekend tegen de jonge poes. "Maar, eh, jullie leaders hebben geen negen levens? Geloven jullie niet in Starclan?" Wie besloot dan dat je leader werd? Deden de katten dat zelf, niet Starclan?

Een naam die veranderde, dat was bijzonder en had ook echt wel hun charmes. Vixen that Leaps over Rocks heeft nooit een andere naam gehad, deze kreeg ze bij haar geboorte en zal ze dragen tot haar dood. Een Healer to-be zal ze niet worden, want alleen dan zal haar naam later veranderen in... Vixenteller? Dat klonk niet eens mooi. Teller of the swift Vixens? Teller of the red Vixens? Teller of the strong Vixens? Wat zal het moeten worden? Het maakte ook niet uit, want Vixen ging de beste Prey Hunter worden, geen Healer, dat zal ze niet willen, want Vixen wilde ook ooit Queen worden. Alle informatie die zij nu kreeg vond ze maar wat geweldig en ze vond Wolfpaw ook geweldig. Wolfpaw vertelde haar zowel goed te zijn in jagen als vechten, maar zij dat ze beter was in vechten. "Dan zal jij dus een Cave Guard to-be geweest zijn, als je een Tribe kat was!" Vertelde Vixen met een grijns en daarna ging Wolfpaw verder met de vier verschillende clans. Windclan was dus de zwakste en Shadowclan de beste. Dat was duidelijk. "Dan zal ik ook in Shadowclan willen zitten," vertelde ze met een grijns. "Want ik wordt de beste Prey Hunter en als Shadowclan de beste is, dan zal ik dus daar gehoord hebben als ik een clankat was," ratelde ze nadenkend en enthousiast. En toen begon Wolfpaw over de zogenoemde leaders. "Wij eh, hebben geen leaders. Wij hebben Chiefs, een Prey Hunter Chief, die is de baas over mij en een Cave Guard Chief, die is dus de baas over de Cave Guards. We hebben ook een Healer en ooit zal onze Healer een Healer to-be krijgen en wij moeten allemaal luisteren naar de Healer en niemand heeft bij ons negen levens. En wat is een Starclan?" ratelde ze. "Maar negen levens bestaan dus wel echt?" Vixen had niet zeker geweten of Wolfpaw daarnet een grapje maakte, of niet. Het kon toch niet echt zijn dat een kat bijna niet dood kon gaan?

Wow, Cave guard to-be! Dat klonk best wel gaaf! Al was ze natuurlijk wel liever gewoon Wolfpaw van Shadowclan, de poes was bijzonder trots op haar eigen clan. Ze bloeide dan ook op toen Vixen vertelde dat ze ook in Shadowclan had willen zitten. Maar natuurlijk! Wie wilde dat nu niet? De rossige poes vertelde dat ze de beste Prey Hunter wilde worden en daarom in haar clan zou zitten, waarop Wolfpaw straalde. "Jep! Alleen de allerbeste katten zitten in Shadowclan!" Miauwde ze met een brede glimlach, alleen vervaagde die iets toen ze zich besefte dat Vixen nooit bij de Shadowclan zou mogen komen. "Eh, alleen nemen we nooit buitenstaanders in de clan op..." Er kwam opnieuw een frons op haar gelaat maar die klaarde snel genoeg op. "Ah, we kunnen alsnog vrienden zijn," Alle andere clans waren minderwaardig, dat vertelde haar moeder haar altijd. Maar ze had nog nooit een woord gesproken over de tribe, dus besloot Wolfpaw zelf maar dat ze best wel stoer waren. "Wij eh, hebben geen leaders. Wij hebben Chiefs, een Prey Hunter Chief, die is de baas over mij en een Cave Guard Chief, die is dus de baas over de Cave Guards. We hebben ook een Healer en ooit zal onze Healer een Healer to-be krijgen en wij moeten allemaal luisteren naar de Healer en niemand heeft bij ons negen levens. En wat is een Starclan?" al die namen! Het duizelde haar en ze moest even goed nadenken over wat ze nu precies had gezegd. Dus... hun leader was een medicine cat? Oh, wow! Zij was allang blij dat het bij hun niet het geval was. Acefray het schaap als leader, Sheepstar... Nee bedankt, dan had ze zelfs nog liever Tallshadow. "Maar negen levens bestaan dus wel echt?" Ze knikte enthousiast. "Hm-hm! En over Starclan, dat zijn onze overleden voorouders. Ze jagen tussen de sterren en beschermen ons tegen gevaren. Ze hebben ons ook gewaarschuwd om weg te gaan, daarom zijn we nu hier," legde ze al een stuk beter gehumeurd uit aan haar nieuwe, rossige vriendin. "de negen levens krijgen onze leaders van ook van Starclan, nadat ze naar de moonstpne zijn gegaan... Alleen is de moonstone nog in ons eigen gebied," De vraag was hoe zij nu ooit haar negen levens ging krijgen, hm. Ach, tegen die tijd hadden ze vast wel iets anders gevonden. Al moest dat wel snel gebeuren, want Wolfpaw was van plan om van apprentice meteen naar deputy te gaan. Volgens haar moeder bestond Starclan nog altijd niet, maar Wolfpaw wist niet of ze dat wel wilde beloven. "Oh! En weet je wat het aller gaafste is? Als je 's nachts naar de hemel kijkt zie je die gave witte bolletjes toch? Ieder stipje is een overleden clankat," Ze vond het heerlijk om er diep in de nacht op uit te gaan en naar de sterren te kijken, zich afvragend of er verre familieleden over haar neerkeken. Zoals Innerstar, haar oma. "Naja, dat zeggen ze tenminste..."

Vixen stak trots haar kin in de lucht, want zij behoorde tot de allerbeste katten. Haar blik werd ook niet droevig toen Wolfpaw haar vertelde dat ze alleen niet in de Shadowclan kon komen, want de clans namen geen buitenstaanders aan. "Dat geeft niks," snorde ze. De volgende woorden van Wolfpaw lieten haar toch breed glimlachen. "Vrienden!" Bevestigde ze blij. Ze had een vriendin gemaakt, haar aller eerste vriendin ooit. Natuurlijk had ze veel speelmaatjes gehad in de nursery, maar echte vrienden?
Het volgende onderwerp ging over leiders en healers en Vixen legde hun systeem uit. Wolfpaw keek alsof ze alles nog moest laten bezinken. Ja, zoveel nieuwe namen, Vixen begreep het wel. Vixen vroeg vervolgens wie of wat Starclan was en of de negen levens écht waren. Wolfpaw begon al snel met uitleggen. "Dat is het zelfde als de Tribe of Endless Hunting!" Reageerde Vixen vol ontzag. Toen legde Wolfpaw de negen levens uit. Vixen kreeg een frons op haar gelaat. "Wat is een moonstone?" Vroeg ze. Was dat dan net zo iets als Cave of the Pointed Stones? Dat antwoord zal ze vast snel genoeg krijgen.
"Dat klinkt prachtig!" Miauwde Vixen toen Wolfpaw over de sterrenhemel had gesproken. Sommige katten uit de tribe beweerde het zelfde, anders wisten het gewoon niet. Vixen zelf wist het ook niet en had er ook nooit echt bij stil gestaan. Zelf wist ze niet zo goed waar haar overleden voorouders naar toe waren gegaan, bijvoorbeeld haar ouders zelf. Waren zij ook een ster? "Wil jij een keer met mij naar de sterrenhemel kijken? Jouw Starclan laten zien? Misschien zijn mijn voorouders ook wel sterren!" Miauwde ze enthousiast. "Misschien zie ik dan de ster van mijn vader en moeder," vervolgde ze bedenkelijk en een tikkeltje blij. Ze geloofde graag dat ze als ze naar de lucht keek, haar vader en moeder dan kon zien, ook al zag ze Lily en Badger nu meer als ouders, want die waren nu langer in haar leven geweest.

Eh, ja, waren ze nu vrienden? Wolfpaw had het er eigenlijk uitgegooid voordat ze er erg in had, toch voelde ze een bepaalde vreugde en opgewondenheid dat ze een vriendschap had afgelegd met zo'n verschillende poes. Het was lastig om haar alles uit te leggen en te begrijpen hoe hun Tribe in elkaar zat, maar de apprentice deed haar best. "Dat is het zelfde als de Tribe of Endless Hunting!" Miauwde haar nieuwe vriendin vol ontzag. Wolfpaw hield haar kop vragend schuin. Tribe of wattes? Het deed er ook niet toe, ze vertelde verder over de negen levens, wat de ander nog verder leek te verbazen. "Wat is een moonstone?" Eh ja, een goede vraag. "Nuja, ik ben er nooit zelf geweest... Maar ze zeggen dat het een hele grote steen is die licht kan geven en daar kon je samen tongen met Starclan," Haar ogen lichtten even op terwijl ze sprak over Starclan en de sterren in de lucht. Wat men ook over Starclan zei, 's nachts naar de lucht kijken en overleden krijgers zien was best wel vet. "Dat klinkt prachtig!" Wolfpaw knikte instemmend. Hm-hm! Dat vond zij dus ook. "Wil jij een keer met mij naar de sterrenhemel kijken? Jouw Starclan laten zien? Misschien zijn mijn voorouders ook wel sterren!" Haar ogen lichtten meteen blij op. Oh! Ja! "Misschien zie ik dan de ster van mijn vader en moeder," Ze miauwde het bedenkelijk en blij, alsof het haar niet heel veel meer deed. Wolf wiebelde ongemakkelijk met haar oren en wist niet zo goed wat ze moest doen. Moest ze, eh, haar troosten? Wat ongemakkelijk zette ze haar poot op haar schouder in wat een troostend gebaar moest zijn. "Eh, het spijt me van je, eh, ouders," Okay, dode ouders. Ander onderwerp! "Maar ja! Laten we naar de sterren kijken! Anders morgen nacht?"smooth.

Straks zou Vixen terug komen in de Cave of Rushing Water en dan kon ze aan haar pleeg moeder en vader vertellen over haar nieuwe vriendin. Daar had ze écht zin in, want zoiets was toch wel een mijlpaal in je leven, vond Vixen. Ondertussen legde haar nieuwe vriendin uit wat een moonstone was. Wolfpaw was er nooit geweest, maar dat het een grote, lichtgevende steen was waar de clankatten tongden met hun voorouders. "Wauw gaaf! Zoiets hebben wij ook, daar tongt Skyteller met onze voorouders, de Tribe of Endless Hunting," vertelde ze. "Dat heet The Cave of the Pointed Stones," miauwde ze. "Weer een bek vol," voegde ze er lachend aan toe. De Tribe katten gebruikte ook zulke lange namen. Vixen ging vrolijk door over de sterren, wilde die zelf ook wel eens zien. Er was wel een andere plek waar de Tribe katten heen gingen om zich dichter te voelen bij hun overledenen. The Starpools. Die was ze helemaal vergeten. Toen Vixen vertelde dat ze zo misschien de ster van haar vader en moeder kon zien, legde Wolfpaw plots haar poot op haar schouders. Vixen besefte hoe vrolijk ze over haar moeder en vader had gesproken, dat het haar ontgaan was dat het haar ook wel ergens raakte. Ze glimlachte dan ook zachtjes en haar enthousiaste blik verzachte wat. "Ik heb ze nauwelijks gekend," reageerde Vixen zachtjes op Wolfpaw. Maar goed, dat was ook niet iets waar je de hele tijd over wilde praten, dus toen Wolfpaw verder ging over sterren kijken, kwam haar enthousiasme ook weer terug. "Morgen nacht klinkt goed!" Stemde ze met Wolfpaw in. "Als je wilt kunnen we naar de Vultures Drop gaan?" Vroeg Vixen vervolgens blij. Vultures Drop, waar je uitzicht had over het hele gebied en de lucht vast prachtig kon zien. Het klonk perfect.

Vixen vertelde over een grot met puntige steentjes met een naam die weer veel te lang was om te onthouden. Het duizelde haar, al die namen! Wolfpaw deed toch haar best om te luisteren, want eigenlijk vond ze het ergens ook wel interessant. Toen de ander lachend vertelde dat dat weer een mond vol was knikte ze al grinnikend. Jep, nogal! Snel genoeg ging het onderwerp over naar de nachtelijke hemel, waar ze de sterren konden zien. Wolf vertelde haar de verhalen die haar waren verteld, waarop ze erachter kwam dat Vixen haar ouders had verloren. Ze leek hier zelf niet heel erg over in te zitten. "Ik heb ze nauwelijks gekend," reageerde ze met haar zachte stem en een rilling liep over haar rug. Yeek! Snel veranderde de wild kleurige poes naar een ander onderwerp, namelijk een date. Uh, nee, geen date natuurlijk, gewoon een afspraakje. Zoals... Vrienden deden? "Morgen nacht klinkt goed!" haar ogen lichtten vrolijk op bij dat antwoord. Yes! Ze hadden een da-afspraak! "Als je wilt kunnen we naar de Vultures Drop gaan?" Wolfpaw had geen idee van de namen maar knikte enthousiast. Daar zou ze later wel achter komen, vast wel. "Is goed! Dan zie ik je daar tegen het vallen van de avond Vixen that leaps over.... Rocks!" Het was tijden geleden dat ze oprecht zo kinderlijk blij was. Een grijs gleed over haar lippen. "Dan moet ik nu maar verder, tot dan!" en met de woorden ging ze weer weg. Yes, yes, yes! Ze had een vriendin gemaakt!


-Topic uit.

Recent had Vixen de Vulture's Drop gezien, waardoor ze de weg daar heen al kende. Nu was de vraag of Vixen de weg naar huis wel goed terug kon vinden, want hun ontmoeting zat er helaas al weer op. Vixen maakte zich echter geen zorgen, want ze was helemaal geen type om zich zorgen te maken. Ze had zin in morgenavond, waar ze samen met Wolfpaw naar de sterrenhemel zal gaan kijken op de Vulture's Drop. Overdag was de Vulture's Drop al indrukwekkend mooi, dus hoe zou het wel niet in de nacht zijn? Vixen had ook voor de Star Pools kunnen gaan, maar daar was zijzelf nog niet geweest. Bij de woorden van Wolfpaw, waarbij ze haar hele naam uitsprak, lachte Vixen breed."Ja, tot morgen, Wolfpaw!" Vixen bleef breed lachen. Ze was dolblij dat ze een vriendin had gemaakt, een clan vriendin nog wel. Daar was vast niks mis mee! Ze vond het wel jammer dat het nu al weer tijd was om dag te zeggen, maar morgen zou ze haar weer zien. "Ja, ik zal ook maar terug gaan, voor ze me missen," reageerde Vixen en glimlachte. Vixen bleef staan en keek hoe Wolfpaw weer tussen de struiken verdween. Ook daarna bleef ze nog even staan en vervolgens begon ook Vixen weer aan haar zoektocht terug naar de Cave of Rushing Water.