Het was geen echte 'Shallow ding' om hier zomaar naartoe te wandelen. Maar de grijze poes liet haar nieuwsgierigheid haar verstandigheid maskeren onderen een laag van 'vandaag even niet' en voor ze het wist zat ze rond te wandelen bij de onbekende plek. Hier was ze nog nooit geweest. En dingen verkennen was haar favoriete bezigheid. Dus zodra ze haar kans kon pakken, nam ze zeker geen misbruik van dat.
En dat was dus waarom ze hier was. Op de plek bedekt met dik as, dat haar kussens en tenen zwart maakte. Haar gekleurde ogen keken rond de plek. "Wat is hier gebeurd?" Mompelde ze tegen zichzelf. Zo te zien aan de verwoeste plek was er brand geweest. En geen kleine ook. Terwijl ze liep kreeg ze steeds meer beeld van hoe het hier vroeger was. Ergens lukte het een plantje om boven de vieze grond te torenen. Zwarte, dode bomen omringden de omgeving. Maar slechts meer dan dat was er niet.
Het zag er zo fascinerend uit. Zo een... Dode plek had ze nooit in haar leven gezien. Vooral de geschiedenis achter dit al leek haar een goed onderwerp om te beginnen zodra ze een Clankat weer tegemoet zou lopen. Als het ooit zou gebeuren.

+ Jackdaw first

Hm, waar ging zij heen? Jackdaw had net een mooi nest veroverd, ofwel gejat, toen hij zijn grijze vriendin weg zag sneaken. Hoewel hij eigenlijk wel zin had in een dutje, wist hij dat een of andere member dat toch wel weer zou verpesten. Dus gaf hij zijn nest tijdelijk op en volgde Shallow op een klein afstandje, nieuwsgierig waar het kleine poes nu weer heen ging. Uiteindelijk bracht ze hem naar een dood, verdord stuk grond waar het as aan zijn poten kleefde. Jackdaw keek verbaasd rond. Was dit waar hij eerder over gehoord had? De kater wiebelde met zijn oren en besloot zich nu maar eens bekend te maken. "Wat is hier gebeurd?" Hij beende wat sneller in haar richting en greens, hopend dat ze hem nog niet door had. "Een ramp ofzo, had ik gehoord. Heeft een hele clan naar de haaien gebracht," hij grinnikte zachtjes. Iets van Slyclan ofzo? Eh, maakte toch niet uit. "Maar de echte vraag is wat jij hier, als klein lief poesje, helemaal alleen moet?" Plagend keek hij haar aan.

Ze had haar ogen gericht op de grauwe lucht. Dat precies een goed effect gaf op de dode omgeving waar ze zich nu bevond. Misschien was het daardoor de reden waarom ze de jonge kater nog niet opgemerkt had. "Een ramp ofzo, had ik gehoord. Heeft een hele clan naar de haaien gebracht," grinnikte een plotselinge stem. Waardoor haar korte vacht overeind sprong. Meteen draaide ze haar kop richting de bron van de bekende stem."Maar de echte vraag is wat jij hier, als klein lief poesje, helemaal alleen moet?" Een speelse blik verscheen op haar gezicht. "Ik ben niet alleen," viel ze hem in de reden. "Jij bent hier toch ook?" Ze zat neer op de assige grond. Alsof het haar helemaal niets uitmaakte dat ze daardoor steeds viezer werd. "En waarom zat je me te volgen? Je kon ook vragen mee te gaan. Ik bijt niet," Voegde ze toe. "Nou, niet hard. En we zijn vrienden, dus ik denk niet dat jij een echte reden hebt om zomaar achter me aan te creepen, tenzij ik je heb bekroond als bodyguard, maar daar herinner ik me niks van."

Er verscheen een speelse blik in haar verschillend gekleurde ogen."Ik ben niet alleen," viel ze hem in de reden. Oh? Had ze onzichtbare vriendjes ofzo? "Jij bent hier toch ook?" Hij grinnikte. "Touché," miauwde hij geamuseerd en zette zich naast haar neer. "En waarom zat je me te volgen? Je kon ook vragen mee te gaan. Ik bijt niet," Voordat hij überhaupt zich kon verdedigen sprak ze alweer verder. "Nou, niet hard. En we zijn vrienden, dus ik denk niet dat jij een echte reden hebt om zomaar achter me aan te creepen, tenzij ik je heb bekroond als bodyguard, maar daar herinner ik me niks van." Hij keek haar semi beledigd aan. "Tsk, ik was niet aan het creepen. Ik kwam gewoon héél toevallig ook deze kant op, dat had ofcourse niets met jou te maken," Miauwde hij uiterste geloofwaardig -not-. Opnieuw lachte hij zachtjes. "So, how's life Shall?" Hij schoof ietwat dichterbij en gunde haar een uiterst charmante glimlach.

Ze grinnikte toen de kater met een geamuseerde "Touché," terug miauwde. Dat maakte haar meer speels en uitdagend. Ze kon zien dat hij ook nogal gegroeid was. Wat bredere schouders, hij was zeker groter dan haar. Want veel had Shallow de laatste manen niet gegroeid, nee. Ze zou wel wat kleiner blijven dan de meeste, sterke kattinnen in de Elite. Maar tenminste was ze slim genoeg om de vijand misschien wat... Te bevrienden? Ja, veel fantasie. Maar het was niet dat ze zo gemeen uitzag om echt aangevallen te worden. Niemand kon haar vooroordelen aan het zien of ruiken dat ze bij de Elite hoorde. Maar misschien was het gewoon haar perspectief. Haar point of view.
Nadat ze de kater had verteld dat hij haar bodyguard niet was en hij geen recht had om achter haar aan te creepen keek Jackdaw haar nogal beledigd aan. Toch nam ze dat niet serieus, aangezien ze het allemaal vriendelijk bedoeld had. "Tsk, ik was niet aan het creepen. Ik kwam gewoon héél toevallig ook deze kant op, dat had ofcourse niets met jou te maken," Miauwde hij overtuigend -tenminste, dat probeerde hij-. Want Shallow trok een wenkbrauw op in een speels gebaar. "Dan is het wel erg toevallig, neem ik aan." Miauwde ze terug met nog een grinnik. "So, how's life Shall?" Werd als volgt gevraag. Waardoor Shallow weer naar hem keek met een vriendelijke glimlach. "De trainingen vermoorden mij," antwoordde zij met een dramatische zucht. "Maar Chawl had me er al voor gewaarschuwd. God, dit is echt iets heel anders dan op je vrije wil rondwandelen."

Na zijn woorden trok ze haar wenkbrauw speels op. "Dan is het wel erg toevallig, neem ik aan." Hij knikte zeer serieus. "Uiterst toevallig, haast alsof het lot het had gewild," Hij keek haar plagend aan en sprong toen over op een ander onderwerp; hoe het met haar ging. Ze gunde hem een vriendelijke glimlach, oprecht zoals alleen zij dat kon. "De trainingen vermoorden mij," Miauwde ze en zuchtte dramatisch. Jackdaw keek haar met zeer veel medelijden aan. "Och kind toch," Hij tikte haar geruststellend op de schouder en greens breed. "Maar Chawl had me er al voor gewaarschuwd. God, dit is echt iets heel anders dan op je vrije wil rondwandelen." Hij lachte geamuseerd en keek haar aan. "Ah komop, je hebt toch geen spijt? Zonder de Elite zou je nooit mij of m'n bro zijn tegen gekomen!" Hij keek haar plagend aan. "Over m'n bro gesproken, hoe zitten dingen nu tussen jou en Chawl?" Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en keek haar plagend aan.

Jackdaw knikte serieus nadat ze nogal ongeloofwaardig hem had verteld dat het een zere toeval was. "Uiterst toevallig, haast alsof het lot het had gewild," zei hij terwijl hij haar plagend aankeek. Shallow grinnikte weer. Ja, ze had altijd weleens lol met hem. Ze had wel meestal lol met iedereen. Als zij ook mee wouden werken. Zo zat het eenmaal. "Och kind toch," was zijn antwoord nadat ze hem had verteld over de 'dodelijke' trainingen. Waarna ze nog een geruststellende tik op haar schouder kreeg. "Ah komop, je hebt toch geen spijt? Zonder de Elite zou je nooit mij of m'n bro zijn tegen gekomen!" Zei hij plagerig. "Daar heb je een punt," miauwde ze terug. "Plus, trainingen zijn soms wel handig. Ik heb niet de perfecte bouw om echte vechttrainingen aan te gaan. Maar jagen kan ik op zich wel." Vertelde ze hem. Ja, ze herinnerde zich nog toen een kat haar had geleerd hoe sommigen kruiden werkten. En ze had ergens nog de ambitie om zo'n kruidenkat te worden. Dat was beter dan echt te vechten. Want zichzelf kennend lag ze al meteen op de grond. "Over m'n bro gesproken, hoe zitten dingen nu tussen jou en Chawl?" Shallow keek hem even verward aan toen hij met zijn wenkbrauwen begon te wiebelen en haar weer plagend aankeek. En toen drong het tot haar binnen. "Jij denkt ook al alijd aan zulke dingen, he?" Antwoordde ze plagerig terwijl ze speels met haar ogen rolde. "Het gaat goed, denk ik. We zijn nogsteeds wel goede vrienden. Maar meer dan dat zijn we niet." Voegde ze snel toe om hem goed te informeren dat ze echt niet zo'n poes was en dat ze zeker niet echt op zoek was naar zulke dingen.

Shallow gaf toe dat ze blij was hem en zijn broer te hebben ontmoet, waarin hij haar groot gelijk gaf ofcourse. Echter maakte hij zich wel ergens zorgen toen ze vertelde dat de vecht trainingen haar niet lagen. Yeah, dat ging lastig worden. Op een dag zou ze een kat moeten doden als ze een member wilde worden, en dan? Zou ze dat doen? Hij wel, dat wist hij zeker. Iedereen deed het, zijn vader ook zo vaak. Hij kon het wel, maar Shallow? Eh. Hij besloot een ander, veel leuker onderwerp aan te snijden. Het duurde even voordat het kwartje viel en Jackdaw lachte hard. "Jij denkt ook al alijd aan zulke dingen, he?" Antwoordde ze plagerig en rolde met haar ogen. Jackdaw knikte trots. "Ah come on Shal, je kent me inmiddels toch al?" grinnikte hij. "Het gaat goed, denk ik. We zijn nogsteeds wel goede vrienden. Maar meer dan dat zijn we niet." Hij knikte niet al te gelovig. "Nog niet." Verbeterde hij haar met een flauwe grijns. "En als je hem toch niets vindt uiteindelijk, kan je ook nog voor een ander alternatief gaan; zijn veel knappere broertje." Hell yeah.

De mooie poes lachte kort om zijn woorden en Jackdaw keek haar geamuseerd aan. De tijden die hij met haar besteed waren altijd erg vermakelijk, moest hij toegeven. "Als jij een..." begon ze en keek toen met haar verschillend gekleurde ogen rond op het dorre gebied. "Roos. Als jij een roos voor mij vindt praten we erover verder." Miauwde ze en nam toen een chique houding aan. Hehe, kijk, nu kwam hij ergens. Jackdaw ging trots recht zitten. "Nee, nee. Dan 'praten we niet verder', dan mag ik je op een date nemen," Hij keek haar met een brede grijns uitdagend aan. "Deal?" Oké, nu moest hij enkel nog een rood weten te vinden in zo'n gebied. Alles was hier dood en vol met as, hm. Ach, hij zou maar een aanspraken moeten maken op zijn geluk.

De poes moest er duidelijk over na denken en hoewel Jackdaw natuurlijk wist dat geen enkele poes hem kon weerstaan, voelde hij toch heel eventjes de angst dat hij alsnog afgewezen zou worden. Ofcourse was dat niet het geval, wie kon hem, de knapste zoon van de enige echte Claw, nu weerstaan? "Deal." Hij grinnikte en grijnsde breed naar zijn nieuwe slachtoffer, waarna hij een overdreven diepe buiging maakte. "Deal!"Hij gaf haar, voorzichtig, met zijn schouder een duwtje en wreef over de haartjes van haar grijze kop. "Hehe, nu kom je er niet meer onderuit Shall, ik ga de allermooiste roos voor je vinden," Hij gaf haar een knipoog en trippelde weg voordat ze enige vorm van wraak op hem kon nemen. Kort stak hij zijn tong uit. "Dus, wilt mademoiselle me vergezellen op mijn epische zoektocht?"