She will be loved

Onderwerp: She will be loved ma 29 mei 2017 - 20:47

Met kalme pootstappen sloop de poes door het gebied heen. Haar buik hing haar al een beetje in de weg, maar minder dan met de vorige keer. En dat vond ze prima zo. Maar voor nu had Howl een konijn in de smiezen. Ze snapte niet dat ze niet eerder hier was gekomen, er zat hier zoveel prooi vergeleken met hun oude gebied! Haar staart zwiepte zachtjes maar voordat ze de aanzet kon geven om naar het konijn te racen trok een kramp door haar lichaam heen. Howl herkende de pijn meteen en ging liggen. Het konijn moest maar wachten. Niet dat ze dat verwachtte van het beest, die zou allang weg zijn nu. Zachtjes kermend lag ze in het gras. De zwarte poes schreeuwde het pas echt uit toen ze moest persen voor de eerste kitten. Waarom was ze nou ze ver van het kamp gelopen...

[Claw en de babbies <3]

Onderwerp: Re: She will be loved di 30 mei 2017 - 8:08

Hij wist eigenlijk niet waarom hij haar volgde. Het leek bijna alsof hij onbewust wist wat er ging gebeuren. Hij hield er niet van dat ze nu nog steeds het kamp uit ging, maar hij hield haar niet tegen. Ze zou daar niet blij van worden en hij wilde haar haar vrijheid niet ontnemen, maar het kon niet lang meer duren voordat de kittens zouden komen. Als ze alleen op pad ging kon hij haar niet in de gaten houden. Hij wist echt wel dat ze zich prima zelf kon redden, maar dat konden de kittens nog niet. Dus toen hij haar niet in het kamp kon vinden volgde hij haar geurspoor. Ze was richting Moorlands gegaan, waarschijnlijk om te jagen. Met ruime passen liep hij door het gebied, totdat hij haar hoorde schreeuwen. De meeste katten zouden eerst verstijven, maar hij niet. Hij kwam meteen in actie. Hij bracht zijn gewicht op zijn achterpoten en schoot naar de plek waar het geluid vandaan was gekomen. De manier waarop ze geschreeuwd had herinnerde hem aan de eerste keer dat ze kittens van hem had gekregen. Hij was al snel bij haar en drukte even zijn kop in haar hals. “Je kunt het Howl.” Fluisterde hij in haar oor, bijna teder. Hij probeerde de spanning te negeren die zich om zijn hart probeerde te klemmen. Ze kwamen eraan.

Onderwerp: Re: She will be loved di 30 mei 2017 - 21:45

Warmte. Die o zo heerlijke warmte. En natuurlijk dat irritante ding dat in haar weg lag en waar ze zo nu en dan een trap tegen wilde geven. Als ze dat überhaupt al kon, want het leek net alsof ze haar poten niet kon bewegen. Soms werd ze zelf automatisch in beweging gebracht, maar wist ze dat dat gewoon een beweging was die door iemand uitgevoerd werd waardoor zijzelf ook heel even in beweging kwam. Heel even maar. Maar dit was abnormaal. Dit was alsof alle warmte opeens weggezogen werd. Alsof iets haar naar buiten duwde, naar die koude wereld waar ze nog niet naartoe wilde gaan. En dus opende ze haar bek, maar er kwam iets. En voor de eerste keer wilde ze dat dat ding dat haar al de hele tijd in de weg lag en mee de kleine ruimte waar ze zich in bevonden opvulde haar weg blokkeerde. Maar dat gebeurde natuurlijk niet en de kleine kitten merkte hoe ze steeds meer en meer naar buiten ging. Hoe de warmte haar lichaam verliet en hoe één of andere ongekende kracht haar naar buiten dwong. En ze hoorde geen geluid. Ze zag niets, ze hoorde niets, maar ze voelde het duidelijk. De warmte verdween en maakte plaats voor een ijskoude ruimte. En deze keer merkte ze dat ze wél kon bewegen. Op eigen houtje. Zonder dat diegene die haar de ruimte had aangeboden haar kon tegenhouden. En haar bek opende zich, maar ze had geen idee of er geluid ontsnapte, want ze hoorde niets. Hulpeloos probeerde ze te bewegen, maar het was tevergeefs. En weer opende ze haar bekje en probeerde een hard geluid te produceren waarvan ze niet eens wist of het wel doorkwam. Ze voelde dat haar lijfje rilde van de kou en deze keer deed ze geen moeite om naar warmte te zoeken, hoewel ze wist dat de warmtebron dichtbij moest zijn. Allejezus, waar was ze nu toch weer in terechtgekomen?! Ze had het kóud!

OOC: Ik ga een cursus "Hoe schrijf je een 'ik-kom-uit-de-buik-van-mijn-moeder'-post moeten volgen denk ik xD

Onderwerp: Re: She will be loved zo 4 jun 2017 - 18:54

Op den duur raak je best wel verveeld om een heel verhaal te vertellen over hoe een kitten geboren wordt. Want weet je, het is altijd hetzelfde. Het enige wat er gebeurd is dat de kittens eerst in de buik zijn, eruit gepoept worden, en vervolgens in slaap vallen bij de buik van de moeder. Bovendien is er tot nu toe nog geen enkel levend wezen geweest die zich kan herinneren hoe het bij de geboorte was. Misschien is dat maar goed ook, nietwaar? Aangezien het niet bepaald een mooi moment is om het je te herinneren. Alhoewel, als de geboorte er niet was geweest, was jij er ook niet geweest. Dus moet je blij zijn dat je geboren bent, maar wanneer je het je zou herinneren? Nah, niet echt iets om blij mee te zijn. Ik zelf kan het me ook niet herinneren, want hé, ondanks dat ik anders ben dan anders ben ik toch niet zó. Ik denk dat ik later zal ontkennen dat ik überhaupt ooit klein ben geweest, want, dat zijn altijd de awkward momenten. Maar goed. Wat ik van anderen heb gehoord gaat het er vooral om dat ik ooit in Howl's buik zat, en er op een bepaald moment uitgepoept werd. Mijn vader is Claw, mijn moeder is Howl en verder is mijn nestgenootje – en oudere zusje – al uit de buik. Waarschijnlijk heeft zij al een naam gekregen, en zal ik snel de volgende zijn. Nou dus, het moment dat ik eruit kwam. Waarschijnlijk krijste ik net zo erg als elke andere pasgeboren kitten. Mijn moeder noemde me als het goed was bij mijn naam –of mijn vader, weet ik veel-, Jim. En toen werd ik waarschijnlijk droog gelikt, bij Howls’ buik geschoven en viel ik in slaap. Einde.
- Dit was echt leuk om te schrijven hahaha x3

Onderwerp: Re: She will be loved