Fishy, fishy, fishy! [TAAK]

Shark onderdrukte een zucht. Hoewel de regen nog steeds aanhield, was het nu ook weer niet zo dat het echt koud was of zo. Het was zelfs warm te noemen. Te warm naar zijn zin. Of misschien was hij gewoon niks meer gewend, dat kon ook natuurlijk. In elk geval begon het weer er op vooruit te gaan, hoewel het hem niets zou verbazen als het binnenkort weer zou stortregenen. In elk geval had hij vandaag zelfs al wat mogelijkheid tot zon gezien. Dacht hij. Of misschien hoopte hij dat gewoon omdat hij echt klaar was met die regen. Het kon allemaal natuurlijk. De tom onderdrukte een zachte zucht terwijl hij zijn pels begon te wassen en nadacht over wat hij kon doen. De meeste territories waren nu al wel gecheckt en het zou vast niet meer lang duren totdat Claw zijn beslissing zou maken over waar ze zouden intrekken. Hij was echter zelf nog niet in RiverClan geweest en hij wilde er wel graag een kijkje nemen. Hij had zelfs een idee van wat hij zou kunnen doen. Hij liet zijn blik door het nagemaakte camp dwalen en liet zijn blik rustig hangen op twee zwarte toms die hij bij de vier grote eiken zag zitten. Claw’s zonen. Ideaal. Het was lang geleden dat hij nog eens met Jackdaw iets was gaan doen. Hij grinnikte zachtjes als hij terugdacht aan het moment dat ze met die kippen bezig waren geweest. Het werd tijd dat ze nog eens wat met hun drieën gingen doen, want dan hadden ze nog nooit eerder gedaan en Shark had geen zin om alleen naar de RiverClan te gaan als hij deze twee toch mee kon nemen. “Lekker aan het genieten van de rust, dames?” Hij keek de toms grijnzend aan. “Ik heb misschien een leuk idee van wat we kunnen gaan doen.” Hij draaide zijn kop even in de richting van waar RiverClan moest zijn. “Hebben jullie ooit al eens geprobeerd te vissen?” Hij grijnsde en draaide zich om. “Follow me,” zei hij over zijn schouder waarna hij in de richting van RiverClan territory begon te wandelen.

“Nou nou,” zei Shark op een droge toon terug. “Vooral niet te enthousiast.” En hij maar denken dat hij de broers wel enthousiast kon krijgen met een vispartijtje. Hij voelde bijna gekwetst. Hij had echter geen hart, dus dat gekwetst zijn viel wel mee. Hij rolde met zijn ogen toen Jackdaw zijn woordgrapje maakte, maar kon het niet laten om even te grinniken. “Really?” Hij keek over zijn schouder naar de zwarte tom en hield zijn tempo wat in zodat beide toms de kans hadden om aan zijn zijde te wandelen. Het was immers niet de bedoeling dat de één meer aandacht dan de ander ging krijgen. Hij was misschien wel emotieloos en had niet echt een goed hart voor katten, maar het was ook weer niet zo dat hij anderen buitensloot. En dan al zeker niet als ze samen een taak gingen doen. Het was immers de bedoeling dat beide katten er iets van zouden leren en dat zou niet goedkomen als de één dacht het vijfde wiel aan de wagen te zijn. “Jullie gaan beiden proberen om er twee te vangen. Het is de eerste keer dat ik young ones op een vis laat jagen en ik weet natuurlijk niet hoe ze erop gaan reageren in het camp.” Hij rolde met zijn ogen. “Je weet hoe de queens zijn… Het ene moment lusten ze alles en het andere moment is die ene lekkere prooi weer te veel.” Een van de redenen waarom hij blij was dat hij de tom was en niet de queen. Hij zou geen idee hebben hoe hij met al die emoties om moest gaan, als hij al emoties zou hebben als queen zijnde. Hoe zou zijn leven er uit hebben gezien als een queen tho? Hm. Niet iets waar hij te lang aan wilde denken. Hij draaide met zijn oortje toen hij het geluid van de stromende rivier al hoorde. Het was door zijn kortdurende relatie met een RiverClanner dat hij toevallig wist hoe hij moest jagen. Niet dat hij dit ook maar ging vertellen aan de broers of aan Claw, hoewel hij niet dacht dat die laatste dat een probleem zou vinden omdat deze relatie ten eerste had plaatsgevonden voor hij een deputy was geworden en ten tweede had plaatsgevonden omdat hij maar wat aan het spelen was met haar gevoelens. “Neem beiden op een klein afstandje van elkaar plaats,” instrueerde hij. “Chawl, jij zit hier en Jackdaw, jij zit hier.” Hij wees eerst Chawl zijn plaats aan daarna een eindje verderop die van Jackdaw. Hij ging zelf ook aan de rivierkant zitten en stak zijn poot uit. “Tijdens het vissen is het de bedoeling dat zowel je reflectie als je schaduw niet op het water vallen. Als dit wel gebeurt, blijven de vissen weg.” Hij keek ze één voor één aan om te zien of ze hem begrepen hadden. “Vervolgens steek je je poot uit op de manier zoals ik doe en wacht je tot een vis naar je toe zwemt. Wanneer hij dicht genoeg bij je zwemt, haal je je poot in een snelle manier…” Hij stak zijn poot razendsnel in het water alsof een vis voorbij zwom. “… door het water. Vervolgens bijt je de vis dood door in zijn nek te bijten en houd je hem van de waterkant weg omdat je hem anders kwijt kan raken.” Hij zette zijn poot weer neer. “Deze tactiek vereist geduld en oefent bovendien ook nog eens het behouden van jullie evenwicht. En denk eraan: géén gevloek, géén gepraat en géén monologen met jezelf. De eerstvolgende die zijn klep opendoet om iets onnozels te zeggen, mag hier tot de nacht valt blijven zitten. Begrepen, dames? Dan mogen jullie nu beginnen.”

“Kop dicht,” snauwde Shark naar Jackdaw toe en hij onderdrukte de drang om de young one een klap tegen zijn kop te geven. Jackdaw was immers nog altijd de zoon van zijn beste vriend en zijn leader en hij vermoedde dat Claw zijn kittens ook niet sloeg als ze iets irritants zeiden. Shark hoopte in elk geval dat hij dat niet deed. Want ook al verdiende Rascal soms een goed pak slaag, toch wilde hij niet dat Claw zijn kittens op die manier zou benaderen. Maar zijn beste vriend respecteerde hem genoeg om zoiets niet te doen en dus maakte Shark zich daar ook weinig zorgen over. Behalve nu op dit moment dan. Hij draaide zijn lichaam een kwartslag en keek toe hoe Chawl aan de waterkant ging zitten terwijl Jackdaw koos om zich eerder in het water te laten glijden. Hoewel het niet de manier was die hij gedemonstreerd had, keek hij toch lichtelijk geïnteresseerd naar de zwarte tom en gaf vervolgens een knikje. Dat had hij het op een andere manier deed, wilde immers nog niet zeggen dat het niet de juiste was. Misschien werkte het ook wel op die manier, ook al had Shark het zelf nog niet geprobeerd. Chawl leek te falen toen hij zijn poot te snel door het water haalde en Shark wilde al naar hem toe lopen toen Jackdaw tegen zijn broer begon te praten en Shark stil bleef staan, een ijzige blik werpend op Jackdaw. Hij wilde er net iets van zeggen toen Jackdaw plotseling in beweging kwam en uithaalde met zijn poot. Hij klemde zijn kaken op elkaar toen het resulteerde in de vis die tegen zijn gezicht sloeg en er vervolgens vandoor ging. “Als je besluit om dan toch in het water te gaan staan, zou je z’n minst toch denken dat het je ingevallen moest zijn om je bek dicht te houden terwijl je aan het jagen bent?” Hoewel hij het vragend liet klinken, was het meer een retorische vraag en verwachtte Shark niet eens antwoord. “Zoals ik al eerder zei: kop dicht. Dat je niet scheldt wilt nog niet zeggen dat je iets tegen je broertje mag zeggen. Je jaagt verdorie als de vissen weg met je geklungel.” Hij zuchtte. Waar was hij mee begonnen? Hij kreeg nog grijze haren op zijn pels van deze kat. “Maar goed, de manier waarop je die vis uit het water viste,” hij kon het niet laten om zelf even te grijnzen, ook al was dit zo snel mogelijk weer weg, “was wel goed. Je reageerde snel, maar liet de vis je vervolgens verrassen waardoor je de kans niet had om hem te doden. Een tip is om de vis de volgende keer richting de waterkant te slaan zodat je meer seconden tijd hebt om hem te doden.” Hij draaide zijn kop weer naar Chawl. “Je was te traag, Chawl. Probeer jezelf meer tijd te gunnen om te wachten totdat de vis bij je langs zwemt en haal dan zo snel mogelijk uit met je klauw. Ook voor jou geldt de tip dat je hem richting de waterkant moet slaan.”