This is getting serious.

Jayflame trok kort met zijn oortje terwijl hij verbaasd zijnde naar voren keek. Hij was nog nooit in dit onderdeel van hun nieuwe tijdelijke territory geweest en had dan ook geen idee waar dit naar leidde. Er was hem een hoop verteld geweest over het nieuwe territory, maar de precieze wegen waren hem niet uitgelegd. Hij wist waar the Redwoods, the Highlands en the Rapids waren, maar daar hield het wel zo’n beetje mee op. Oh ja, the Vulture’s Drop had hij ook nog gezien. En the Starpools natuurlijk omdat hij daar een deel van de nacht had gespendeerd samen met Routpaw. Hij glimlachte als hij terugdacht aan die nacht. Hij vond haar theorieën over het dat de vier Clans voor altijd samen bleven leven misschien wel naïef van haar, maar ergens hoopte hij dat ze gelijk had en dat ze echt samen zouden blijven. In hun oude territory voelde het altijd zo verkeerd aan als ze stiekem met elkaar afspraken om met elkaar te kunnen praten, maar hier hadden ze geen excuusjes nodig omdat iedereen het deed. Maar goed, even zijn aandacht weer terug op het heden in plaats van steeds weer af te dwalen naar de prachtige WindClan medicine cat’s apprentice. Hij zag een gedeelte voor hem dat steil omhoog ging en vroeg zich af of hij dat pad moest volgen. Het eindigde ergens heel erg hoog en hij kreeg automatisch het idee dat hij daar al niet moest gaan zoeken voor prooi. Hij hoorde verderop het geluid van… van wat eigenlijk? Het klonk intimiderend en als iets waar hij liever uit de buurt wilde blijven. En dus draaide hij zich om en ging weg. Of dat was toch tenminste het plan, mits er niet iemand achter hem had gestaan waar hij natuurlijk weer keihard tegen knalde. “Oeps, sorry,” murmelde hij. Zijn neus deed zeer en hij voelde irritatie opkomen, maar hij wist dat het zijn eigen fout was en dus zei hij voor de rest niets. Hij herkende de tom voor hem als een WindClanner, maar voor de rest wist hij er ook niet veel van.

De tom reageerde – zoals verwacht – vrij geïrriteerd en kwam vervolgens met een retorische vraag aanzetten. Jayflame klemde zijn kaken op elkaar en deed een poging om met zijn ogen te rollen te onderdrukken. Dacht de tom nu werkelijk dat hij expres tegen iemand aan zou knallen met deze gevaarlijke hoogte? Hij wist zijn vader gek genoeg in zijn kop zou zijn om het expres te doen, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij dat ook was. Had de WindClanner misschien van een paar ThunderClanners meegekregen dat hij BloodClanbloed deelde en maakte hij daarom die opmerking tegen hem of was het echt omdat hij geschrokken was? Hoewel hij merkte dat hij gevoelens begon te krijgen voor Routpaw, die ook nog eens in de Clan zat van deze tom, merkte hij dat zijn wantrouwen tegenover andere katten niet helemaal verdwenen was wat zijn verleden betrof. “Ja, want ik wil er ook echt voor zorgen dat je naar beneden dondert en dat ze je de volgende dag ergens dood aantreffen. Daarom knalde ik natuurlijk tegen je aan.” Hij gromde geïrriteerde zijnde. “Natuurlijk had ik je niet gehoord, anders was ik je wel uit de weg gegaan. Wat denk je wel niet van me.” Hij wist dat hij zichzelf in moest houden omdat dit ten eerste een Clanmate was van Routpaw en ten tweede een ruzie uitlokken op zo’n hoge berg nu niet het slimste was om te doen, maar het irriteerde hem echt zo erg dat katten steeds het ergste van hem leken te denken. “Ik zal in het vervolg beter uitkijken, goed?” Dit was de laatste keer dat hij zijn excuses zou aanbieden. Als de tom het nu nog niet wilde accepteren, was het voor Jayflame klaar. Met alle gevolgen daarna.