Alone

Ze was zonet terug in het kamp, haar poten deden een beetje pijn na al dat lopen. Maar ze had ook een kleine steen in haar kussen voelen prikken toen ze rond zat te lopen. Toch toonde ze er niet veel aandacht aan. En nu was ze bezig met het schoonlikken van de wond dat door dat exacte ding gevormd werd. Gelukkig was het niet zo ernstig. Waarschijnlijk een kleine schaafwond, maar het deed wel pijn wanneer ze met die poot een stapje nam. Ze kon het wel proberen? Langzaam en voorzichtig tilde ze haar bloedende rechterpoot op. Plotseling botste iemand tegen haar aan, dat door de impact haar poot recht op de grond liet stampen en een scherpe pijnscheut ging van haar poot recht door haar lichaam heen. Een kreet van de plotselinge pijn verliet haar mond en meteen keek ze recht in de ogen van een andere kater. "Ehem... s-sorry... ik lette niet op." Zei een rossige kater. Shallow glimlachte naar hem. Het was niet dat het echt zijn bedoeling was. De kattin zat weer neer nadat de pijn weggevaagd was. Meteen likte ze het bloed van haar poot op. "Het is al goed," zei ze vriendelijk tegen de kater. Kende ze hem wel? Ze kon wel zien dat hij ook een BloodClanner was, dat was wel duidelijk. "Ik ben Shallow, by the way."

Het was gelukkig niet zo'n kat dat op alles snauwde. En hij leek wel iemand die er tenminste zin in had om een gesprekje aan te gaan met haar.Hij leek best wel oud, maar hij had nog geen halsband. Dus misschien was hij nog een Young One? Wat was er met alle jonge katten die nogsteeds zo aardig waren? Of lag het aan haar? Haar mentor was niet zo streng met haar, in ieder geval. Maar ze wou niet zoals de anderen worden. Bloedlustig en bereid om alles en ieder uit te moorden. Het enige wat ze kon doden zonder te veel schuldgevoel was prooi, want die had ze simpelweg nodig om te overleven. Geen dode katten voor alleen respect or whatsoever. Anyway. Ze richtte haar aandacht weer op de kater. Haar blik nogsteeds vriendelijk. Ze kon weer vrienden maken. De cirkel wat te verbreden. Als deze kater wel mee zou helpen en... Ja... Dat zou willen. "H...hi Shallow. Ik ben... Satsui." Stelde hij zich voor. Goed. Hij vertelde haar tenminste zijn naam. En geen scheldwoord. But again, hij boodd zijn excuses aan voor niets ergs. Ja, ze konden wel vrienden worden, toch? "Wat vind jij.. van het nieuwe kamp?" Kwam de volgende vraag. Waardoor ze weer opkeek van haar bloedende poot.
"Nogal moeilijk te zien dat dit ons kamp gaat worden. Maar ik denk wel dat ik eraan kan wennen," antwoordde ze openlijk. Wist hij het van haar Rogue verleden?

"Dat is...goed. Ik vind het raar... deze plek" gaf hij toe. En even moest de poes knikken. "Ik kan dat niet vermijden. Ik ben inderdaad meer gewend geraakt aan het oudere kamp. De Young One tower was een leuke plek om rond te hangen. Vooral in de avond." Zei ze. Al snel weer enthousiast nu ze weer terug nadacht toen ze net een Young One gemaakt werd. Ze had altijd lol gehad in die plek. Blijkbaar merkte Satsui pas op dat haar voorpoot aan het bloeden was. Zo te zien aan hoe hij erop reageerde. "Gaat het, heb ik dat gedaan? Maakte je daarom dat geluid?" Vroeg hij bezorgd terwijl hij naar haar poot toe leunde. De kattin tilde het meer op om het even weer te checken. "Het prikt," gaf ze toe. "Maar het kwam gewoon door een klein steentje. Niets ernstig." Shallow hield haar schouders op voordat ze haar blik terug naar de kater liet glijden. "Ik ben niet zo'n opletter." Zei ze eerlijk. Een zachte giechel ontsnapte haar. Alsof dit allemaal grappig leek. "Op het andere moment kijk ik naar mijn mentor, dan staar ik naar een voorbij vliegende vogel, en voor ik het weet zeg ik weer 'oeps'."