A N N I - S E N S E I 111 Actief "If the elevator to success is broken, take the damn stairs."
| |
| Onderwerp: »mirage« &&Butterpact ma 22 mei 2017 - 21:19 | |
| Met haar klauwen alvast uitgeslagen staarde Sacredfire vurig naar het konijn dat een eindje verderop zat. Ze had al uren geen geluk met de jacht, al helemaal aangezien ze de laatste paar weken zich niet helemaal lekker voelde. Ze had vrij veel gewicht verloren, al helemaal voor het seizoen. Nu ze fysiek ook wat zwakker was geworden en ze ook wat spiermassa was kwijtgeraakt, was jagen nu dus een iets grotere uitdaging, maar dat weerhield de grijze kattin er niet van om het te proberen. Langzaam kroop Sacred dichterbij, haar pupillen vernauwd tot spleetjes, pootkussentjes licht de grond rakend... totdat haar staart over een varen heen zwiepte en deze geluid maakte. Het knaagdier keek verschrikt op met gespitste oren en zette het vrijwel meteen op een lopen. “Nee!” riep de poes gefrustreerd, en zette zich af om achter het konijn aan te rennen. Ze was geen WindClan wat en ze voelde zich daarbovenop niet lekker, maar als er een kans was wilde ze hem grijpen. Voor heel even leek het te werken. Haar longen voelden alsof ze door grote, machtige klauwen werden samengeknepen, haar spieren schreeuwden dat ze moest ophouden met rennen, maar Sacred gaf niet op. Ze kwam dichterbij, nog heel even en ze had hem. Met een laatste poging om het konijn te grijpen zette ze zich af en vloog op het prooidier af. Het volgende moment raakten haar voorpoten de grond terwijl het konijn opzij schoot, waardoor ze door haar benen heen zakte en de grond in crashte. De RiverClanner hijgde en kuchte, terwijl ze probeerde bij te komen. Het gekuch begon ongezonder te klinken, haast schor. “B-Bij StarClan Sacredfire...” ademde ze uit, voordat ze rechtop ging zitten om in een comfortabelere positie uit te hijgen. Ze kon niet eens meer een simpel konijn vangen. Nutteloos was ze.
|
|
Anonymous 634 Actief
| |
| Onderwerp: Re: »mirage« &&Butterpact zo 28 mei 2017 - 21:36 | |
| Butterpact slikte terwijl hij naar een WindClan en een RiverClan kitten keek die met elkaar aan het spelen waren. Ongelooflijk dat hun levens zo verstrengeld waren geraakt dat de queens van beide Clans vrolijk toe aan het kijken waren hoe hun kittens het gezellig hadden met elkaar. Van rivaliteit was er niks meer te zien en Butterpact begon het idee te krijgen dat iedereen langzaamaan het gevoel kreeg dat ze bij elkaar hóórden. Bij dat belachelijke idee trok hij zijn oortje even. Hij hoopte dat ze snel genoeg gescheiden zouden worden van elkaar, want hij vond het verschrikkelijk. Hij trok liever met zijn eigen Clanmates op dan dat hij ook maar iets van aardig zou zijn naar de andere Clan cats toe. En dan had je natuurlijk ook nog die rare Tribe cats rondlopen die een heel ander soort geloof hadden dan de Clans en een andere manier van leven. Waarom moesten ze dan ook weer in StarClan’s naam in een territory van een groep andere katten zitten? Waarom hadden ze überhaupt hun territory verlaten? Hij wilde dat hij gekozen had om achter te blijven. En misschien zou hij op een nacht wel gewoon weglopen hier en terug gaan naar zijn eigen grondgebied. En als hij tijdens die reis zou sterven, was dat maar zo. Hij had sowieso niet echt behoefte meer om verder te gaan zonder zijn broer aan zijn zijde en met een dode apprentice die hij eigenlijk had moeten trainen tot een warrior. Alles leek wel zijn schuld te zijn en de pijn leek alsmaar erger te worden. Elke dag leek hij op te staan met een brandend gat in zijn hart die hij alleen kon verkoelen als hij rondrende, als hij zich núttig maakte. En dus besloot de grijze tabby zich om te draaien en uit de grot te gaan. Hij ging maar random een richting in: het kon hem niet eens schelen waar hij uit zou komen. Als hij maar kon rennen. De wind deed goed en hij voelde al snel dat zijn pels, die hij steeds minder en minder begon te verzorgen, al snel alle kanten op lag. Hij stopte met rennen toen hij een Clanmate achter een konijn zag rennen. Hij trok met zijn oortje toen ze op de grond viel, maar er klonk geen spottend lachje en het arrogante gevoel dat hij normaal gezien zou krijgen, kwam ook niet opzetten. In plaats daarvan duwde hij zich hard af met zijn achterpoten en rende tot hij bij Sacredfire was. “Gaat het?” vroeg hij en zoals hij verwacht had, klonk het redelijk bezorgd. “Moet ik Chivypaw of Nightstream gaan halen?”
|
|