Dead air

Wat voelde Raptorecho zich goed. Hij was zo benieuwd wat hierna allemaal zou gaan gebeuren. Een ruzie tussen Windclan en Thunderclan? Terwijl ze met elkaar in é'n cave zouden moeten kunnen, wat geweldig. Dat iemand hem gezien had, wist Raptorecho natuurlijk nog niet, tot hij haar tegen het lijf liep. Want dat gebeurde, op zijn weg terug naar de Clan Cavern. Hij wilde namelijk maar al te graag mee krijgen wat zich daar binnen enkele momenten zou gaan afspelen.

Eerste post voor Routpaw

Ze kon haar ogen niet geloven. Ze had de rust opgezocht door in een boom te klimmen, waarvan ze nu perfect uitzicht had op het schouwspel. Raptorecho leek een rustig gesprek te hebben met een Thunderclan apprentice, totdat hij plots omsloeg en het arme katertje twee klappen verkocht. Geschokt liet Routpaw zich uit de boom zakken, haar groene ogen stonden bezorgd terwijl ze op de warrior afsprinte. "Raptorecho!" Miauwde ze geschrokken en verward, haar blik vol vraagtekens, maar geen verwijt. Ze ging ervanuit dat er een goede reden moest zijn voor wat er was gebeurd, of dat haar ogen haar bedrogen hadden. Raptorecho was een intimiderende kater, maar een gerespecteerde warrior. Of iniedergeval in haar ogen, hij was immers Tigergaze zijn broer. En voor haar was Tigergaze niet alleen een goede vriend, hij was ook iemand waar ze naar opkeek. "Waarom... Waarom deed je dat? Deed de Thunderclan apprentice iets verkeerds?" Sprak ze duidelijk verward. Routpaw keek van het punt waar de apprentice verdwenen was naar hem. "Oh Starclan, is hij wel okay?" Er moest een goede verklaring voor dit alles zijn, right..?

Raptorecho kwam direct tot een halt toen hij de stem van de medicine cat apprentice van Windclan hoorde. Routpaw. Haar stem was geschrokken en verward en direct draaide Raptorecho zich om naar Routpaw. Zijn blik was echter leeg. Zoals hij zich ook voelde. Leeg. En die leegte kon enkel opgevuld worden met spanning en actie, met gebeurtenissen die voor chaos zorgde. De apprentice vroeg waarom hij dat gedaan had en sprak vervolgens een aantal invullingen uit. "De clans worden te close met elkaar, ze vergeten waar ze voor staan en ze vergeten dat ze helemaal niet met elkaar samen kunnen gaan. Dit was enkel een herinnering daar aan," sprak Raptorecho koud uit. "En jij houd hier je mond over, tegen iedereen, want jij weet van niks," sprak Raptorecho vervolgens, ging zitten en keek de apprentice recht aan met zijn amber gekleurde ogen, nu licht dreigend. De leegte werd weer opgevuld met een soort spanning waar hij van hield, tot zo ver Raptorecho ergens van houden kon.

De koude, lege blik in zijn ogen was angstaanjagend en helemaal niet vergelijkbaar met die van zijn broer. "De clans worden te close met elkaar, ze vergeten waar ze voor staan en ze vergeten dat ze helemaal niet met elkaar samen kunnen gaan. Dit was enkel een herinnering daar aan," Zijn stem was ijzig koud en Routpaw legde ongemakkelijk,  en enigsinds angstig, haar oren plat. Wat? Dat was zijn motief?  "En jij houd hier je mond over, tegen iedereen, want jij weet van niks," Nee, ze wist hier wel van. Het was haar plicht om hierover te spreken, niet? Routpaw slikte en zette voorzichtig een stap achteruit, helemaal niet blij met de dwingende blik van Raptorecho en de plots gespannen sfeer die tussen hen hing.  "M-maar, we moeten juist nu samenwerken, alleen redt Windclan het nooit!" miauwde ze oprecht en ontmoette zijn blik. Dit was voor haar de waarheid, waarom kon hij het niet inzien? "Als we niets zeggen kan er een ruzie, nee, zelfs een oorlog ontstaan. Dat zou rampzalig zijn Raptorecho!" Ze beet op haar lip en was korte tijd st. "W-waar ben je mee bezig?" Miauwde ze met een zacht stemmetje terwijl ze langzaam begon te beseffen dat Raptorecho misschien niet de kater was die zij dacht dat hij was.

Op het moment dat Routpaw een stap naar achteren deed, deed Raptorecho weer een stap naar voren. De woorden die Routpaw uitsprak boeide Raptorecho helemaal niks, het ging er om dat dit geheim bleef. "Jij zegt hier geen woord over, want je hebt niks gezien!" Grauwde Raptorecho Hij ging zijn motief niet delen, hij ging helemaal geen antwoord geven op wat Routpaw allemaal niet uitgekraamd had. Raptorecho zwaaide dreigend met zijn staart en sloeg zijn nagels weer uit. "Ik ga je niks doen, Routpaw, maar als jij hier over gaat spreken tegen iemand, dan beloof ik je dat iemand anders wel pijn zal krijgen," sprak Raptorecho vervolgens rustig en misschien zelfs enigszins vriendelijk uit. "En ik vermoed dat je dat niet wilt," vervolgde hij rustig. Hij bleef Routpaw recht aankijken en bleef dicht bij haar. Elke stap die zij naar achteren zette, zette Raptorecho naar voren. Als het dan toch moest, zou hij haar van kant maken.

Bij iedere stap die zij naar achteren nam, kwam hij weer dichterbij. Routpaw had inmiddels haar oren angstig plat gelegd. "Jij zegt hier geen woord over, want je hebt niks gezien!" Snauwde de grijze tabby. Hij zwaaide dreigend met zijn staart en sloeg zijn klauwen uit, waarna het voor Routpaw pas echt duidelijk was in wat voor zooi ze zich bevond. "Ik ga je niks doen, Routpaw, maar als jij hier over gaat spreken tegen iemand, dan beloof ik je dat iemand anders wel pijn zal krijgen," Zijn stem was vriendelijk, maar zijn woorden bedrieglijk. Ze zag haar vrienden of clangenoten al toegetakeld onder de klauwen van Raptorecho liggen. Zou hij echt zo ver gaan? "En ik vermoed dat je dat niet wilt," ze ontmoette zijn blik om te peilen hoe serieus hij was, en de angst sloeg haar om de keel. Zijn bruine ogen waren koud en leeg.  De apprentice slikte en knikte nu tergend langzaam, te bang dat de katten om wie ze gaf iets zou overkomen. Ze wist dat het waarschijnlijk wijs zou zijn, voor haar eigen veiligheid, om nu te zwijgen. Toch kon ze hem hier niet zomaar weg laten lopen. "Waar ben je mee bezig?"

Het leek tot Routpaw door te dringen dat Raptorecho bloedserieus was. Mooi, want dat was ook de bedoeling. "Waar ik mee bezig ben?" Vroeg de kater en Raptorecho lachte even. "Ik ben bezig met een spelletje en verder doet het er niet toe, dit was het en nu zie ik wel wat de gevolgen zijn," miauwde Raptorecho vervolgens. Hij stond op. "Je weet wat ik gezegd heb, één woord hier over en ik pak de gene waar jij heel veel om geeft," miauwde de kater en knipoogde naar de medicine cat apprentice. Raptorecho had door dat het wel goed was, dus kon hij nu rustig naar de Clan Cavern om te zien of er al wat actie gaande was.

Topic uit