Everybody's friend

Onderwerp: Everybody's friend za 9 sep 2017 - 21:47

Ze wist bijna niet meer anders dan dat de clans bij elkaar waren en samen werkte. Het liefst wilde Serpentpaw nu ook zoveel mogelijk leren van de andere clans. Hazen en konijnen vangen van Windclan, leren vissen van Riverclan, wat Thistlepaw haar vast wel wilde leren, en ja, van Thunderclan viel vast niet enorm veel te leren, ja, misschien het boom klimmen, want dat deden zij het meeste van alle clans en het jagen op eekhoorns. Serpentpaw liep nu door de Highlands. Ze durfde steeds verder af te dwalen van de Clan Cavern en tot nu toe was ze nog niet verdwaald geraakt. Nu twijfelde ze echter of ze de weg nog snel terug zou vinden, want nu was ze wel een heel stuk verwijderd van de Clan Cavern. Ook had ze geen toestemming, dus geheid zou ze straf krijgen op het moment dat ze terug zou keren. Maar hé, ze was jong en roekeloos. Het luidde geschreeuw van een roofvogel boven haar kop trok even haar aandacht en meteen stopte ze met bewegen en maakte ze zichzelf klein terwijl ze toekeek hoe het beest door vloog en uit het zicht verdween. Ja, de bergen waren fascinerend en spannend, dat was een ding dat zeker was.

- .Lightpaw eerste post

Onderwerp: Re: Everybody's friend wo 13 sep 2017 - 20:37

Lightpaw gaf een plechtig knikje toen een elder haar vertelde dat ze op prooi mocht jagen voor de Clan vandaag en dat er later wel een warrior zou komen om haar te joinen. De elder leek iets te oud om rationele beslissingen te nemen, maar Lightpaw ging daar nu geen vragen over stellen. Als ze betrapt werd, kon ze hem als schuldige aanwijzen, toch? Een dubbel win-win situatie voor haar. Nee, oké, dat was niet aardig. Ze zou gewoon eerlijk zeggen dat ze toestemming had gekregen en als ze vroegen wie toestemming had gegeven, deed ze net alsof ze het vergist. Of mocht je als apprentice wel gewoon naar buiten? Ze had geen idee. Meestal ging ze gewoon naar buiten omdat Leopardpaw dat ook deed en dan kreeg ze niet vaak tegengas als ze terug naar binnen kwam. Ze zei er maar niet bij dat ze meestal wachtte tot een warrior passeerde en dan vlak achter de warrior ging staan zodat het net leek alsof ze met de warrior terugkwam in plaats van alleen. De regels waren nu gewoon zo onduidelijk nu dat ze met vier Clans waren, maar Lightpaw kon niet zeggen dat ze dat erg vond. Nee, ze genoot te veel van deze nieuwe situatie en het feit dat ze zo veel nieuwe vrienden kon maken om verward en boos te zijn over de onduidelijkheid van de regels. In elk geval had ze nog voor niks op haar kop gekregen en dus vermoedde ze dat ze de regels perfect volgde, al paste ze hier en daar de situatie wat aan zodat het beter voor haar uitkwam. In elk geval had ze nu een missie en zou ze ervoor zorgen dat ze Stallionheart, haar huidige mentor, trots op haar zou maken! De crèmekleurige she-cat liep op haar gemakje richting the Highlands en controleerde ondertussen de omgeving voor prooi. Toen ze ShadowClanner verderop zag, wilde ze er iets naar roepen, maar toen merkte ze de grote vogel in de lucht op en hield ze zich net zo laag tegen de grond als de ShadowClanner. Toen de vogel voorbij was gevlogen, kwam Lightpaw weer tevoorschijn en maakte haar aanwezigheid bekend door zacht te kuchten. “Goh, dat was eng, hè? Je moet je eens voorstellen dat hij je zou zien.” Ze rilde even bij de gedachte. Daarna keek ze weer vrolijk naar de she-cat. “Ben je ook aan het jagen op the Highlands? Probeer je soms om op konijnen te jagen? Ik kan helpen als je wilt!”