Army

Al zuchtend maakte de zwart witte kater de sprong van de laagste tak naar de grond. Stevig belandde hij op zijn poten en vervolgde hij zijn weg. Zijn rode ogen speurde het gebied af, opzoek naar alles wat er niet behoorde te zijn. Het was niet eens zijn tijd om te patrouilleren, toch deed hij het. Het was niet dat hij iets beters had om te doen dus waarom zichzelf dan niet nuttig maken? Toch, het was wel vermoeiend. Als je ene taak af was, dan meteen weer beginnen aan een nieuwe taak die je niet eens hoefde te doen. Achja, hij was nu toch bezig.Zijn neus ving een bekende geur op. Rustig volgde hij het geurspoor tot die mengde met de geur van een vos. Er lag bloed op de bosgrond. De kater versnelde zijn pas, hij voelde zijn hart in zijn keel kloppen terwijl hij lang de rest van het spoor rende. Opgelucht haalde hij adem zodra hij zijn zusje zag staan in de verte. Ze was gelukkig nog helemaal in een stuk. In een rustigere pas wandelde de kater op haar af, zonder ook maar een woord te zeggen. Zodra hij dichtbij genoeg was bekeek hij de wonden op haar rug. Het was gelukkig niets ernstigs. Eyes of the Snake zuchtte kort voor hij weer terug stapte en voor haar ging zitten. "Echt hoor, wees alsjeblieft voorzichtig", verzuchtte de kater.

De jonge kattin voor haar knikte voor ze verder ging met het likken van haar wonden. Aan de ene kant had hij wel respect voor haar, ze durfde in haar eentje een vos te lijf te gaan terwijl ze slechts een To-Be was. Aan de andere kant was ze enorm dom geweest aangezien ze voor het zelfde geld had kunnen sterven in het gevecht. "Ik laat het wel door Skyteller nakijken, maar ik denk niet dat het nodig is. Zo ernstig is het niet," sprak de kattin op een zachte toon. Direct verscheen er een frons op de kop van de kater. "Het was maar een jonge, nog redelijk kleine vos... Dus het gevecht was van korte duur," vervolgde River that runs Downhill met een ditmaal trillende stem. "Ik heb toch... Goed gedaan? ... Als Guard zijnde..." Eyes of the Snake zuchtte een keer diep voor hij zijn voorhoofd tegen het hare legde. ”Je hebt het goed gedaan. Maar alsjeblieft, wees voorzichtig. Het had je einde kunnen zijn. Je bent nog te jong om ons achter je te laten. En laat je alsjeblieft nakijken door Skyteller.” Als er iemand was waar hij zich veel zorgen over kon maken was het zijn jongere zusje wel. Ze zou in zijn passen lopen en een Cave Guard worden. Hij moest misschien leren wat meer op haar te vertrouwen maar dat nam niet weg dat hij haar wilde beschermen.

"Het komt wel goed... Ik bedoel... Feather zei altijd dat ik het p... Perfecte lichaam had voor een guard..." reageerde de kattin met een grijnsje. "Maar ja... ja...uh.. Ik ga wel vragen aan Skyteller wat ik eraan kan doen, het is niet echt zijn tijd waardig," sprak ze vervolgens. Zachtjes schudde de kater met zijn kop. Soms was zijn zusje nog vele malen erger dan dat hij zelf was. En dat was heel wat. De aandacht van de zwart witte kater werd echter getrokken door een grote schaduw die snel voorbij bewoog. Zodra hij zijn kop omhoog draaide verscheen een weerspiegeling van een aasgier in zijn rode ogen. What even? Waarom moest dat nu weer? Nu er zo ver hij wist geen andere Guards in de buurt waren. Nu hij bij zijn zusje was die hij koste wat kost moest en zou beschermen. Eyes of the Snake zette zijn vacht op en kneep zijn ogen tot spleetjes. Hard blies hij richting de vogel in de hoop dat die af zou schrikken en weg zou vliegen. Alsjeblieft, ga weg.

"Uh... uhm..." kwam er achter hem vandaan. Ze mochten nu misschien wel met z'n tweeën zijn maar dat maakte de situatie er nog niet echt beter op. Hij wilde voorkomen dat River nog meer in gevaar kwam dan dat ze nu al was geweest. "Misschien gaan we m-maar beter... Hier vechten met zo'n beest lijkt me niet zo veilig," sprak de kattin. Nee, zou het? Zijn rode ogen volgde iedere beweging van de vogel. Zijn ogen bleven op de twee katten gericht, grote kans dat hij niet voor hen zou vluchten. Vechten was nou ook niet bepaald een optie aangezien River nog een To-Be was en dat simpelweg te gevaarlijk was. Daarbij was hij zelf ook nog niet zo extreem lang Guard. Er verscheen een frons op zijn voorhoofd, hoe gingen ze dit aanpakken? Vluchten dan maar? "Enig voorstel voor een leuke vluchtweg?"

De zwart witte kater merkte hoe zijn zusje dichterbij hem kwam te staan. Het maakte hem eigenlijk alleen nog maar zenuwachtiger. Oh hij wist niet wat hij aan zou moeten als haar iets zou overkomen. Dat zou hij zichzelf nooit van zijn leven kunnen vergeven. "Daar...?" sprak River that runs Downhill met een twijfelende toon in haar stem. De twee rode ogen draaide in de richting die aangewezen werd. Zijn ogen wisselde tussen de vogel en de richel tot hij een plaats zag vanaf waar ze er onder zouden kunnen. Met zijn staart wees hij richting de plek. "Als ik 'ja' zeg, ren je. Begrepen?" Zomaar weg spurten zou gevaarlijk zijn dus ze zouden de vogel op een of andere manier toch moeten afleiden. Simpelweg omdat hij zijn zusje niet in gevaar wilde brengen moest hij de afleiding zijn.

River that runs Downhill richtte haar twee grote ogen op hem. "Wat...?" sprak de kattin met een zacht stemmetje. Het was niet dat ze hem niet had verstaan, daar was hij zeker van. Anders zouden haar ogen niet zo groot staan. "En jij dan?! Jij gaat dat ding niet alleen aan gaan... Ben je gek geworden?!" siste de kattin hem toe. Waarom wilde ze nou niet gewoon mee werken? Dan zou ze in ieder geval veilig zijn en dat was het belangrijkste toch? "Ik volg recht achter je, maar jij eerst." Door de spanning kon hij eigenlijk niet anders dan terug sissen. Iets wat hij liever niet deed tegen zijn familie. Met een serieuze blik in zijn rode ogen keek hij zijn zusje aan. Waarom luisterde ze nou niet gewoon? Dit was juist een moment dat ze naar hem moest luisteren. Als er geen gevaar was maakte het hem allemaal niet zo veel uit, maar nu wel.

River that runs Downhill keek hem aan zonder ook maar een woord te zeggen. Dat waren van die dingen die hem nerveuzer maakte dan wat dan ook. Zijn oren zakte dan ook langzaam nog wat verder weg in zijn nek. De kop van de kattin kwam in beweging. Een knikje, gelukkig. "Okay." Tegelijkertijd keken de twee katten naar de grote vogel. De calico kattin zette een sprintje in richting veiligheid. Eyes of the Snake rende, op een opzettelijk rustiger tempo, achter haar aan. De vogel kwam achter hen aan gedoken, meer richting hem dan haar. De zwart witte kater maakte een schijnbeweging naar links maar sprong vervolgens naar rechts. Hopelijk zou dat de vogel lang genoeg afschudden om het tot de richel te redden. Het kwam als een hele opluchting dat River al bij veiligheid was aangekomen. "Ga er in!" riep hij naar de kattin. Achter hem doemde de grote roofvogel echter al weer op.