Little Apple

Hij duwde zijn massieve lichaam in de richting van de Nursery. Hij was hier al in geen moons meer geweest, immers waren zijn oudste kittens al lang en breed volwassen en bezig met hun eigen leven te leiden. Toch had hij hier weer een nakomeling liggen, eentje die maar met één ouder zou opgroeien. Het stak hem nog steeds dat geboorte van een kitten, die hij eigenlijk niet had willen hebben, zorgde voor dat hij zijn grote liefde verloren was. Maar Bear zou het zijn jongste dochtertje nooit kwalijk kunnen nemen. Daarvoor leek ze te veel op Rose en alleen al voor die reden zou hij haar beschermen totdat ze oud genoeg was om op haar eigen poten te blijven staan.
De massieve kater keek eventjes in het rond, totdat hij de Queen vond die voor Apple zorgde momenteel. "Hallo Apple," zei hij zachtjes, terwijl hij ging zitten en zijn staart over zijn poten heen krulde.

[+Apple]

Haar kopje schoot omhoog, haar witte oortjes gespitst, toen ze de bekende zware pootstappen van haar vader hoorde. Een grote glimlach lag op haar snuitje en haar helderblauwe oogjes glinsterden. Exact dezelfde kleur blauw als de zijne - maar haar egale witte vacht had ze van haar moeder. Dat had papa toch altijd gezegd. Ze kende haar moeder niet, omdat ze stierf bij haar geboorte. Soms maakte dat Apple verdrietig, maar eigenlijk deed het haar niet zo veel. Ze wist niet wat ze miste en haar pleegmama was toch heel vriendelijk? "Pappa pappa!", riep Apple vrolijk, misschien luider dan ze zou moeten. Haar hoge stemmetje galmde bijna in de grot en hier en daar keken er katten op. Oeps. De witte kitten beet op haar onderlip, nog steeds een glimlach op haar snuitje, en de blik in haar helderblauwe oogjes was ietwat schuldig maar vooral vrolijk.

Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen het kleine witte bolletje pluis op hem af kwam gerend. Ze piepte vrolijk naar hem, waardoor sommige queens wat geïrriteerd omkeken. Hij glimlachte verontschuldigend naar de andere kattinen, voordat hij zich door zijn poten liet zakken en op ooghoogte met zijn dochtertje probeerde te komen. "Hoe is het ermee, Apple?" vroeg hij zachtjes, terwijl hij iets overeind kwam en d'r een lik tussen d'r oren in gaf. "Vermaak je je hier nog een beetje in de nursery?" Er waren op het moment niet bijster veel kittens, dus probeerde hij toch wel zo vaak mogelijk bij zijn dochtertje in de buurt te zijn. Dan hoefde ze zich tenminste niet te gaan vervelen.

Apple vertelde hem dat het goed met d'r ging, gelukkig maar. Hij zou er voor zorgen dat ze de juiste opvoeding zou krijgen en dat niemand ook maar iets slechts bij haar zou doen. Hij was misschien wat te streng over zijn dochtertje, maar ze was momenteel datgene dat het dichts bij zijn Rose stond. Hij gaf haar een lik over d'r kopje heen en snorde diep, maar zacht genoeg om niemand anders wakker te maken.
Op zijn gestelde vraag, antwoorden ze vrolijk dat ze van alles hielt. Dat kon verraderlijk zijn, maar ze was nog te jong om daar het gevaar van in te zien. Later zou hij haar alles wel uitleggen. Hij glimlachte lief naar zijn dochtertje, voordat hij zijn massieve voorpoten onder zijn lichaam krulde. "Wat denk je van een spelletje, Apple?" vroeg hij daarna rustig. Hij had geen duty vandaag en wilde graag weer wat tijd met zijn dochtertje doorbrengen.

De jonge witte kitten zou waarschijnlijk alles geweldig vinden wat hij zou zeggen, maar dat betekende niet dat hij zijn kitten zo maar zou verwaarlozen. Nee, hij had een taak te volbrengen en dat betekende dat hij voor de kitten moest zorgen, dat was wat Rose ook zou hebben gewild, mocht ze hier nog zijn. Zijn blauwe ogen stonden zacht, terwijl ze vrolijk zei dat ze graag een spelletje wilde spelen. Bear moest toegeven dat hij niet echt een speler was, immers had hij vroeger niet echt een spelend gezin gehad, hij moest hard werken voor zijn rang en had daarbij geen tijd voor spelletjes. Maar voor zijn dochtertje zou hij tijd vrijmaken voor een spelletje. "En wat is het dat je wilt spelen, kleine Apple?" vroeg hij met een vriendelijke blik en een glimlach.

Hij betrapte zichzelf erop dat hij in gedachten verzonken was geraakt, waardoor hij over Apple heen naar de muur van de Nusery aan het staren was. Het was de stem van zijn dochtertje die hem weer bij zinnen haalde en voor een tel dacht hij Rose te zien staan, voordat zijn blik weer helder werd en de kleine kitten in beeld kwam. Hij zuchtte zachtjes en gaf zijn dochtertje een lik over d'r oortje, voordat hij zijn borst likte. "Laat mij u dan assisteren, oh grote Teller of the red Apples," zei hij met een warme glimlach, terwijl hij door zijn poten zakte en voor zijn dochtertje boog. Het was lastig om te bedenken wat ze konden gaan spelen, vooral omdat er niet zo veel ruimte was in de nursery en in de grot was het te druk door de trekkende katten die in het gebied rond liepen. Dus zou het beter zijn als ze gewoon tribe gingen spelen en hij haar d'r gang zou laten gaan.

Het vulde zijn hart om te zien hoe vrolijk en gelukkig Apple momenteel was. Hij zou er alles aan doen om haar zo ongeschuldig mogelijk te laten blijven, hij zou zijn leven geven om haar in leven te houden. Hij glimlachte liefelijk en zijn blauwe ogen glommen vrolijk.
De kleine kitten had zo te zien niet echt door wat ze moest doen en hij besloot haar een duwtje in de goede richting te houden. "Oh Appleteller, ik heb zojuist vernomen dat de prooistapel aan de lage kant is en dat er enkele kruiden bijna op zijn geraakt. Kan ik u ergens mee helpen?" vroeg hij met een glimlach op zijn gezicht. Hij hielt zich laag, zodat hij de kitten recht aan kon blijven kijken. Immer had iedereen hier hetzelfde recht en zou hij op niemand neerkijken.

Apple keek haar vader in zijn blauwe ogen - dezelfde helderblauwe ogen als ze zelf had. Er leek een lichtje op te gaan in haar hoofd toen hij zei dat de prooistapel aan de lage kant was en enthousiast knikte ze. "Ja, we gaan jagen!", mauwde ze opgetogen, en haar oogjes scanden de omgeving op zoek naar een prooi. Met Tiger had ze een steen gevangen, maar die prooi leek niet goed genoeg om zo'n grote sterke kater zoals Bear te voeden. Uiteindelijk vielen haar oogjes op een balletje mos van één van de andere kittens, die er nu maar verlaten bij lag. Ze wenkte haar vader mee door met haar staartje te seinen en in haar halve kitten sluiphouding sloop ze op het mos af.