Climbing the highest mountain

What do we say to the god of death? Not today.

Firedance was altijd al een waaghals geweest. Toen ze een kitten was had ze zich al buiten het kamp bevonden om een mooie kever te volgen. Nu uitte zich dat in het klimmen tot de hoogste toppen en vervolgens uitkijken over de horizon die tot ver voor haar uitstrekte. Ze was niet gek en zat daarom een redelijk eind van de rand, maar wel dichtbij genoeg om goed naar beneden te kijken. De hoogte maakte haar niet angstig, maar ze voelde wel een beklemmend gevoel om haar hart toen ze haar blik de horizon af liet gaan, op zoek naar de bossen waar ze hadden gewoond. Ze wist niet precies of het vanaf hier te zien was, alles was zo klein in de verte dat het nauwelijks te onderscheiden was van elkaar.

F I R E D A N C E

Sandflower had toen ze jonger was gedroomd om de wereld te zien, om verder te kunnen kijken dan alleen het woud. Die droom leek nu uitgekomen te zijn, maar toch wist ze niet zo goed of ze het nog wel een droom die uitkwam vond. Ze had veel liever Snowdance terug dan dit allemaal, maar ze wist dat het daarvoor te laat was nu. Haar witte zusje zou deze plaats nooit zien, deze berg nooit beklimmen. Het enige wat ze kon doen was dat StarClan met hen was meegegaan. Waarschijnlijk was het geen goed idee om te gaan klimmen, zeker niet omdat ze nog meer moest oefenen wat betreft haar oog. Toch deed ze het. Steeds hoger en hoger, totdat ze het hoog genoeg vond en haar aandacht werd getrokken door een rode vacht. "Firedance?" mauwde ze vragend. Ze had de kattin nooit echt bewust gesproken, en ze was ook een paar manen ouder dan de zandkleurige poes. Nieuwsgierig kwam ze wat dichterbij, zich nu pas beseffend hoe hoog ze hier eigenlijk zaten. Het uitzicht was.. iets wat ze niet eens onder woorden kon brengen.

What do we say to the god of death? Not today.

Ze was redelijk diep in gedachten verzonken, maar keek toch om toen ze haar naam hoorde vallen achter haar. Het was Sandflower, een van de zussen van Snowdance die tijdens de toch hierheen was verongelukt op een van de vele donderpaden. "Hey," begroette ze de andere ThunderClan poes. "Ik was aan het kijken of je de oude territoria vanaf hier kon zien," legde ze uit. Ja, ze had wel een beetje heimwee, al was ze heel blij dat ze voor nu met deze plaats voort konden.

F I R E D A N C E

Het was dus inderdaad Firedance, waar ze ergens wel blij om was. Ze had dus geen blunder gemaakt door de verkeerde kat erin te herkennen. De zandkleurige poes knikte een keer en haakte haar nagels uit de stenen. De ander keek of ze het oude territoria kon zien vanaf hier. "En?" vroeg ze nieuwsgierig. Voorzichtig kwam ze wat dichterbij, totdat ze vlak naast de andere poes stil stond. "Heb je al iets kunnen zien?" Zelf kneep ze haar ogen een beetje bij elkaar zodat ze beter kon zien, met één oog was het wat moeilijker om alles scherp te stellen, maar zelfs de medicine cats zeiden dat het weg zou trekken als ze er genoeg op oefende. "Alles lijkt op elkaar.." mompelde ze er achteraan terwijl ze in de verte bleef turen.

What do we say to the god of death? Not today.

De ander was duidelijk geïnteresseerd in wat ze aan het doen was, want de zandkleurige poes kwam dichterbij en tuurde ook in de verte met haar ene werkende oog. Er werd haar gevraagd of ze al wat had kunnen zien. "Ja, dat is het probleem, er is bijna geen onderscheid te maken, enkel tussen de twoleg nesten en bos en veld," antwoordde ze toen Sandflower opmerkte dat alles op elkaar leek. Ergens daar moest het zijn, of ze het nu kon vinden of niet. Ze vroeg zich af of de katten die waren achtergebleven soms hun blik in hun richting keerde, of ze misschien heel ver blikken kruiste. "Soms is het bijna niet te geloven hoe ver we gelopen zijn," merkte ze vervolgens op.

F I R E D A N C E

Sandflower spande zich serieus in om te proberen bepaalde bomen van elkaar te onderscheiden. Maar dat was moeilijk, want ze klom nooit in bomen en ze zou niet weten hoe het territorium er vanaf zo hoog uit moest zien. Wie weet kon ze de enorme eikenboom wel boven de andere bomen zien uitsteken. "Hmn.." mompelde ze terwijl ze luisterde naar de woorden van Firedance, er was inderdaad weinig onderscheid te maken. Sandflower zou zich niet eens kunnen herinneren waar ze allemaal langs gekomen waren op de reis. "De gedachte is inderdaad raar," zei ze terwijl ze haar kopje schudde en haar nek weer een beetje terugtrok, dit had weinig zin zo. "Ik kan het nog niet eens geloven dat we er echt weg zijn. Het bos waar zoveel generaties hebben geleefd." Het was bijna eng.

What do we say to the god of death? Not today.

Ze knikte even toen de ander opmerkte dat ze het nog altijd lastig vond om het te geloven dat ze echt niet meer waren waar hun voorouders jaren geleden hun thuis hadden gemaakt. Het voelde allemaal onwennig. "Het is hier gelukkig niet heel verkeerd, maar echt thuis is het niet," merkte ze op. Firedance keek opzij naar de jongere kattin en zuchtte licht. "Misschien is het slimmer om naar de toekomst te kijken dan terug," voegde ze er nog aan toe. Ze wilde niet terug denken aan hoe ze Whifflepaw daar achter hadden gelaten, dat het graf van haar moeder zo ver van haar was verwijdert. Alle plekken waar ze herinneringen had opgebouwd.

F I R E D A N C E

Onderwerp: Re: Climbing the highest mountain