Flying fish

Geamuseerd keek Bug naar de vissen die omhoog sprongen. Het was zalm, wist hij de soort te benoemen. Hoewel ze thuis bijna nooit in de buurt waren, leken er hier wel honderden te zijn! En ze leken hem uit te dagen om ze te vangen. Althans, de pers voelde zich uitgedaagd. Toch was hij zich wel bewust van het gevaar dat de snelstromende rivier met zich meebracht. Als hij daarin viel... Brrr. Al zou het wel een trots verhaal zijn om te vertellen als hij het overleefde. Dat gaf hem dan toch wel wat minder twijfels om zo'n lekkere zalm te vangen.. Hmm. Hij sloeg zijn klauw uit, maar ze waren echt te ver weg. Hij zou dichterbij moeten hangen. Maar de stenen waren ook zo glad! Toch ging hij geen uitdaging uit de weg, daar stond hij zo ondertussen wel bekend om. Dus schoof hij langzaam wat dichterbij, met uitgeklapte nageltjes zodat hij niet weg zakken zou. Hij zou zichzelf is bewijzen! Met concentratie bleef hij naar de vissen slaan. Het duurde een kwartier voordat hij er eindelijk één aan de haak sloeg, maar de trots die hij erbij voelde, was groot. Met een grote grijns nam hij snel een sprongetje weg van de glibberige stenen. Dat had hij maar mooi gedaan.
- Eerste post Beartooth c:

Het was een mooie dag. Er lagen drie zalmen naast hem en hij was kletsnat. De verkoeling deed wel goed. Hij liet het water druipen op de gevoede grond. Het leek op bruine klei. Eenmaal nat, kon je er in vast geraken. Een geluid deed de pers op kijken. Zijn platte gezicht was doorgegeven door de mannelijke lijn. Het was echter wel wat minder dan de volbloed perzen. Hij had geen rimpels waar zijn neus in verdween, maar wel een ronde kop, veel haar en een plattere snuit. De grijze kater keek naar een andere grijze kater. Het had zijn broer kunnen zijn, hoewel bij Beartooth het donkere punt in het midden zat. Ook had de ander veel lichtere ogen. Bugpaw deed een paar pogingen om vis te vangen. Hij deed het erg goed. Zelf moest hij glimlachen om de herinnering. Hij was eens een keertje in het water gevallen. Dat was zijn training met Ash. Na een kwartiertje, maakte hij een geluid. De kater had een vis weten te vangen en hij wou hem even laten weten dat hij hier zat. Ook om hem te feliciteren natuurlijk. "Goed gedaan Bugpaw, kom je hem hierbij leggen?" Straks mocht hij de dikke vis apart naar huis nemen om ermee te pronken, maar misschien voelde de zalm zich wel alleen zo.

Het katertje slaakte een gilletje toen iemand opeens begon te praten. Verontwaardigd keek hij op. Waarom liet iemand hem zo hard schrikken, hallo. Het complimentje vaagde de verontwaardiging wel al gauw weer weg. Trots keek naar Beartooth, een warrior waar hij heel erg naar opkeek. Ze leken op elkaar, vond hij. Snel pakte hij zijn vis weer op, die hij door zijn schrik had laten vallen. Hij trippelde opgewekt naar de ander toe, met zijn neus en staart de lucht in gestoken, en een soort huppeltje in zijn pas. "Hmmhmm!" reageerde hij, uiterst in zijn nopjes. Snel legde hij de vis bij die van Beartooth. "Zag je hoe ik dat gedaan had?" vroeg hij toen toch maar voor de zekerheid. De warrior mocht wel weten hoe hij zijn leven even gewaagd had voor de hele clan.

Het katertje huppelde naar hem toe. Beartooth glimlachte en toen het eindelijk stil stond legde hij zijn poot over diens schouder. "Ja hoor, je deed het ge-wel-dig!" Zijn stem was enthousiast. Hij had de Journey spannend gevonden, maar hij was er ook serieuzer door geworden. Enthousiast duwde hij zijn platte neus tegen de andere, nog plattere neus. "Laat nog eens zien!" Hij klonk als een kind dat heel graag wou leren. Terwijl de rollen omgekeerd moesten zijn.

Trots grijnsde het katertje toen de warrior zijn poot om zijn schouders heen legde. Hij voelde zich geprezen en wist dat hij niets liever nog vaker wilde laten zien wat hij allemaal wel niet kon! Beartooth complimenteerde hem nog een keer en zacht spinde hij toen hun neusjes elkaar raakte. Toen hij aangespoord werd om het nog een keer te doen, sprong hij ook meteen overeind. "Oké!" hij giechelde toen hij terug naar het water liep, en keek nog is achterom. "Wel opletten, hé?" riep hij achterom, waarna hij speels met zijn staart zwiepte. Hij had geluk dat er nog meer dan genoeg vissen aan het vliegen waren. Hij hapte ernaar maar wist wel dat hij zo niets zou vangen, het was maar voor de lol. Opnieuw grinnikte hij. Nu sloeg hij wel met zijn pootje naar de vissen, maar het lukte hem niet meteen. Voorzichtig ging hij nog ietsje dichterbij, maar verloor hierdoor bijna zijn evenwicht. Zijn hartje klopte in zijn keel. Oef, dat was wel heel close.