Hello there!

Onderwerp: Hello there! za 13 mei 2017 - 17:17

You will find that many of the truths we cling to

depend greatly on our own point of view

Hij had besloten toen ze terug waren in de Cave of Rushing Water. Brindleleaf's reactie was duidelijk geweest, ze kende de katten die nu in de oude onbewoonde grot zaten. Vervolgens had ze hem later uitgelegd dat het alle Clans betrof. Waarom ze hier waren, allemaal samen, dat was echter een raadsel. Er was maar één manier om daar achter te komen en dat was door het hen zelf te vragen. De kater wist maar al te goed dat de Clans met meer waren dan zij, mocht er enige vijandigheid zijn, maar hij was er zich ook van bewust dat de onbekende katten er vroeg of later toch wel achter zouden komen dat er meer katten in de bergen schuilden dan zij zelf. Zodra ze iets dapperder zouden worden en verder het territorium in zouden stappen, zouden ze ongetwijfeld de geuren oppikken die rondom de cavern te vaag hingen om te kunnen plaatsen. Ondanks dat Brindleleaf inmiddels al behoorlijk naar de Tribe rook, droeg zij ook nog iets mee van haar oude thuis, van haarzelf en ook dat zou makkelijk herkend kunnen worden. Nee, de beste zet was om zelf actie te ondernemen en niet wachten tot het allemaal naar hen toe zou komen.

Met een patrouille had hij de grot weer verlaten. Hij had genoeg katten bij zich om zich op zijn gemak te voelen, maar niet zoveel dat het al te dreigend over zou komen. Sky was niet bang om de confrontatie aan te gaan, maar om daar nu met 2 katten aan te komen was ook geen doen. Af en toe blikte hij achter zich, om te zien hoe de katten eraan toe waren die hij mee had genomen, voornamelijk Brindleleaf. De kattin had erop gestaan mee te gaan. Hij wist niet of het de meest verstandige keuze was om aan haar toe te geven, maar mocht er iets mis gaan dan had hij genoeg sterke katten bij zich om haar te beschermen van zowel haarzelf als de Clans. Of het in zijn voordeel zou werken dat zij erbij was of juist in zijn nadeel, hij had geen idee. Wat de reactie ook zou zijn, hij zou er iets op verzinnen om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. Hij was niet voor niets Healer en dit was zeker niet de eerste keer dat hij een belangrijke keuze had moeten maken voor zijn Tribe.

Al het voorgevoel dat er iets te gebeuren stond, dat er verandering ging komen, kwam uiteindelijk hierop neer. De Tribe of Endless Hunting had hem al heel vroeg laten weten dat dit zou gebeuren, op hun eigen manier dan. Toen hij Brindleleaf had gevonden in de bergen had het gevoel al aan hem geknaagd, maar dat het zich op deze manier zou uiten dat bleef alsnog een verassing. Nu baande hij en zijn patrouille zich een weg door hun territorium, op weg om de Clans onder ogen te komen. Hij was blij dat Brindleleaf hem een poos geleden al had uitgelegd hoe deze in elkaar zaten, zodat hij niet compleet onvoorbereid aan zou komen. Al zou het voor hen natuurlijk ook even wennen zijn, want hij ging er niet vanuit dat zij wisten dat hij en zijn Tribe hier woonden.

Skyteller hield stil. De afstand tussen hen en de ingang van de cavern was nog redelijk groot, maar ze hadden het punt bereikt dat ze Clankatten tegen zouden kunnen komen. Hij wilde er eerst zeker van zijn dat iedereen wist wat het idee was, zodat er geen onnodige dingen zouden gebeuren. "We zijn hier om aan de Clans bekend te maken dat wij in deze bergen leven en om aan te horen waarom zij hier zijn. Vergeet niet dat deze katten waarschijnlijk evenmin hun thuis achter hebben willen laten als dat wij dat zouden willen doen. We zijn hier niet om een ruzie te starten. Laat mij aan het woord. Mocht er iets gebeuren dan weten jullie welke paden jullie moeten nemen om terug te komen bij de grot zonder gevolgd te worden," sprak hij zijn katten toe terwijl hij zich omdraaide om hen allemaal nog eens aan te kijken. Hij vertrouwde erop dat dit goed afgehandeld kon worden, maar er was overal rekening mee gehouden. Hij zou zijn hulp aan kunnen bieden wanneer nodig, maar de Tribe zou altijd voor gaan.

De grote kater richtte zich weer op het landschap voor hem en de opening van de grot in de verte. Met zelfverzekerde passen daalde hij af van de heuvels, zijn patrouille hem op de voet volgend. Helemaal weten wat hij moest verwachten deed hij niet. Aangezien hij niet wist waarom ze hier waren en een kat in het nauw maakt rare sprongen. Vandaar ook dat de patrouille ook zeker niet te bedreigend moest overkomen, dat zou enkel in het nadeel werken voor hen. Het was rustig buiten. Waarschijnlijk waren de meeste katten op dit moment of ergens in de bergen of in de cavern zelf. Toen hij uiteindelijk door de ingang stapte merkte hij op dat er veel binnen waren, althans, hij had geen idee hoeveel het er in totaal moesten zijn, maar dit leken er al behoorlijk wat. De blikken die hem toegestuurd werden waren zeer gemixt, hoewel hij van de meeste toch vijandigheid of onzekerheid opmerkte.

"Hallo daar!" begon hij met een elegante knik van zijn kop, een lichte buiging imiterend. "Mijn excuses voor de plotselinge opkomst, maar ik zou graag een paar woorden wisselen met jullie Clanleiders," sprak hij op kalme maar duidelijke toon. Zijn stem kaatste af tegen de wanden van de grot en weerklonk met een echo tot deze wegstierf tussen het geroezemoes dat al snel was ontstaan. Hij was op een paar meter vanaf de uitgang naar binnen blijven staan, mocht de vijandigheid toch overnemen, dan was hij binnen een paar seconde de grot uit. Zijn blik ging de onbekende katten langs, wachtend tot de titel geclaimd zou worden door een viertal katten. Vier Clans, vier Clanleiders, dat was wat Brindleleaf hem verteld had.

(Voor dit topic helemaal vol staat zou het fijn zijn als de leiders even de kans krijgen om een bericht te plaatsen.)

Teller of the Endless skies

Onderwerp: Re: Hello there! za 13 mei 2017 - 18:19

Het was niet vaak zo dat een hunter meeging als Skyteller er op uit ging. Het waren de Caveguards die hun healer veilig hielden maar Orchid had er vandaag bijna op gestaan dat haar broer haar mee zou nemen. Niet dat ze heel veel zou kunnen uithalen om de kater veilig te houden tegenover de enorme groep katten die ze eerder hadden gezien. Maar ze wou hem simpelweg niet uit het oog verliezen nu. Haar broer was haar beste vriend maar ook alles wat beide nog over hadden van hun ouders. Daarnaast was Skyteller een behoorlijke vrije geest hoe slim hij dan ook was wist hij soms op een toon te praten die andere misschien tegen de haren in zouden strijken. En tja, Orchid daarentegen was weer heel voorzichtig dat ze geen enkele kat verkeerd benaderde. Dus misschien was ze iets van een saving grace voor hem?

daarnaast wou ze ook wel heel graag weten wat deze zo gezegde 'clans' hier deden. Brindleleaf had ook besloten mee te gaan, om haar geschiedenis wellicht weer onder ogen te komen, maar dit beangstigde Orchid ook wel een beetje. Ze had een respect gekregen voor het 'scharminkeltje' dat Skyteller mee had genomen. Het verhaal van de oud windclanner was een gevoelig verhaal dat Orchid diep in haar hart stak. Als ze zich alleen maar moest indenken om de tribe te verlaten liepen er al rillingen over haar rug. Nee, haar thuis verlaten was iets dat ze onmogelijk zou kunnen.

En nu stonden ze daar. De 'kleine' patrol leek ineens een stuk eenzamer en kleiner. Als de clans wouden vechten maakte ze geen kans maar de tribe katten zouden snel genoeg weg zijn om hopelijk erge verwondingen te voorkomen al leek dit totaal niet iets waar Sky over na leek te denken. Toch hielt ze haar mond en keek haar toe hoe haar broer zich bekend maakte aan de enorme groep katten. Een onbehagelijk gevoel in haar buik maar in stilte bleef ze haar broer aankijken. Hem vertrouwende om de situatie in te schatten en hier juist naar te handelen.

Onderwerp: Re: Hello there! za 13 mei 2017 - 18:49

Stilletjes volgde ze het groepje katten. Katten die ze aardig was beginnen te vinden, die ze was gaan vertrouwen. Katten die ze als haar vrienden beschouwde. Ze was van plan geweest om een nieuw leven bij de Tribe op te bouwen. Om het dit keer goed te doen. Geen geheimen meer, maar deze katten kenden haar verleden niet. Als Skyteller met Clankatten ging praten wat dan. Zij zou zichzelf ook gaan wantrouwen als ze te horen kreeg wat ze allemaal had gedaan. Ze had dat alles graag in het verleden willen laten, maar dan dacht ze aan haar kinderen en maakte haar hart even weer een sprongetje. Haar kinderen hadden nooit tot haar verleden behoord, ze reisden altijd met haar mee. Elke dag dacht ze aan ze. Hoe het met ze zou gaan en hoe met met Bronzemask zou gaan. Stiekem dacht ze zelfs soms aan Barksound. Toch stak haar hart altijd na dat sprongetje, want ze zouden haar niet meer willen zien. Ze maakte het dus alleen maar moeilijk voor haarzelf door mee te gaan, maar dat wilde ze ook. Ze wilde zichzelf kwellen, omdat dat de enige manier was waarop ze er mee om kon gaan. Ze kon zichzelf opsluiten en zichzelf verborgen houden, maar daar zou ze niet mee kunnen leven. Geen geheimen meer. Dus ging ze mee, omdat uitstellen het alleen maar moeilijk zou maken. Ze zou ze onder ogen moeten komen en weer geconfronteerd moeten worden met hun verdriet en hun woede, maar als ze hier waren dan wilde StarClan dat waarschijnlijk ook. Ze verdiende het. Haar kop en schouders waren wat naar beneden gericht. Voor het eerst in haar leven voelde ze zich echt verslagen. Verslagen door haar verleden en haar eigen fouten. Haar goudgele ogen stonden wat glazig en op die manier leek ze opeens moons ouder. Leek alles haar ouder te maken dan dat ze werkelijk was.

Ze keek op toen ze Skye achterom zag kijken. Ze perste een glimlach om haar lippen en even fladderde de standvastigheid door haar houding. Ze knikte hem kort toe. Ze zou geen herrie gaan schoppen zoals ze had beloofd, maar ze wist ook dat ze daar niet toe in staat zou zijn. Ze liep hier wel, maar soms leek het alsof ze van boven op zichzelf neerkeek. Was zij dat? Die verslagen kat, die altijd zo vol levenslust zat. Maar dat was op het moment ver te zoeken. Haar hart begon steeds sneller in haar keel te kloppen. Die hartslag leek haar te verslinden en enkel maar kleiner te maken. Toch rechte ze haar schouders toen de cavern in zicht kwam, omdat haar kinderen haar niet zo verslagen mochten zien. Niet nu, het was al moeilijk genoeg voor ze. Ze moest ze opnieuw pijn doen. Iets waarvan ze gezworen had het nooit meer te doen, door weg te gaan, door hen hun eigen pad te laten kiezen. Zonder haar problemen erbij. Ze slikte de brok in haar keel weg, maar haar ogen bleven glazig. Niet gepijnigd of verdrietig, gewoon leeg. Alsof dit alles in een roes aan haar voorbij ging, dat was haar zelfbescherming weer. Voor haarzelf en voor de katten om haar heen, om ze te behoeden voor de storm die anders in haar kop ontwaakte.

Ze ging schuin achter Skyteller lopen toen hij de cavern in liep. Eigenlijk wist ze ook niet zo goed waarom ze dat deed. Om hem te beschermen als het uit de hand liep. Dat bewees maar weer aan haarzelf dat ze hem echt als een vriend was gaan zien, als een kater waar ze om was gaan geven. Ze kon horen dat sommige Clankatten hun adem inhielden toen ze verder de cavern in kwamen. Skyteller nam het woord en zij hield haar bek. Toch iets wat gespannen keek ze om haar heen en zocht haar blik onbewust haar familie. De katten waar ze zo veel om gaf en wie ze een leven zonder haar had gegund. En nu stond ze hier en kon ze niet meer terug. Haar hartslag suisde in haar oren en ze moest een paar keer knipperen om haar beeld weer scherp te stellen. Nee, het mocht niet te veel voor haar worden. Ze moest iedereen beschermen, ze moest er voor zorgen dat dit alles goed ging verlopen.

Onderwerp: Re: Hello there! za 13 mei 2017 - 19:07

Inmiddels leek de clan zich redelijk thuis te voelen. Zijn clan in ieder geval, de andere clans wist hij het, ondanks zijn gesprekken met Crowcall, niet zeker van. Toch was het ook bij hen te merken dat er makkelijker omgegaan werd met elkaar. Gecombineerde patrouilles gingen rond, en kittens van alle clans speelden met elkaar. Het verwarmde Talls hart toch een beetje om dit zo te zien. Hierdoor waren ze een sterk front, en zouden ze in principe alles aan moeten kunnen. Want het was wachten op problemen hier in de bergen, problemen zonder naam die net de cavern in waren gelopen wel te verstaan.

Hoe aardig de ander ook keek, en hoe oprecht zijn ‘hallo’ ook klonk, Tall bekeek het eerst van een afstandje met wat wantrouwen. De ander was een gespierde kat die een natuurlijk leiderschap uitstraalde. Een klein groepje katten met allen een verschillende bouw was bij hem, en het meest opvallend was nog wel de poes die er ook bij stond. Tall kende haar niet goed, maar wist dat ze een voormalig clankat was, en fronste bij het zien van haar hier. Iedereen was ervan overtuigd geweest dat ze het niet overleefd had. Of, hij had dat tenminste gedacht, maar het bleek wel dat hij dat fout gehad had. Duidelijk.
Nu nog geïnteresseerder zette hij toch een klein stapje naar voren, om de groep nog wat beter te bekijken. Sterke katten, die niet verdwaald leken. Ook leken ze niet bang gemaakt door de omvang van de clans, wat impliceerde dat ze hier thuis waren, en op onderzoek uit. Netjes dat ze dat dan deden zonder een aanval in de nacht. Blijkbaar waren ze niet uit op confrontatie, zo sprak ook het aantal wat ze mee hadden genomen aan katten. Lang niet genoeg om je netjes mee te verdedigen, maar te veel om zwak te lijken. Ze hadden hier te maken met een georganiseerde groep.

De leider ervan, de kat die gesproken had, vroeg nu om de clanleiders. Tall keek even om zich heen om de anderen te lokaliseren, maar zag er geen gevaar in naar voren te lopen. Als de bergkat een gevecht had willen starten had hij dat wel ’s nachts gedaan. Vandaar dat hij naar voren liep, met een blik die nieuwsgierigheid uitsprak. Zijn kop was wat schuin gehouden, als een onuitgesproken vraag, maar hij liep zo statig en trots als Shadowclanners konden, waardoor hij toch een zekere autoriteit uitstraalde. Dat nam zijn jeugdigheid echter niet weg, die in schril contrast stond met de kater voor hem, en de katten die zo tevoorschijn zouden komen als andere leaders. Tall bleef jong bloed.

Dat van zich af schuddend bestudeerde hij de ander even in de ontstane cirkel, zou hij zich voorstellen, of gewoon gaan zitten en dat voor zich laten spreken? Na een korte stilte koos hij voor het laatste, en ging zitten. Nog steeds de nieuwsgierige blik in zijn ogen, duidelijk dat hij leider was, maar niet per se uitnodigend voor een gesprek. Hij zou wachten op de andere leiders zodat ze samen één lijn konden trekken in wat verteld moest worden, en in hoeverre de bergkatten vertrouwd moesten worden.

Onderwerp: Re: Hello there! za 13 mei 2017 - 19:55

Het was nog niet zolang geleden dat Oceanbreeze de taken van Everstar had overgenomen. Hoewel het haar meteen zwaar was gevallen en ze des te meer respect voor de oudere kattin voelde, liet ze zich niet door de zwaarmoedigheid overspoelen. Ze vermande zichzelf en deed haar best om voor haar clan te zorgen. Hoewel ze in sommige gevallen het liefst Everstar naast zich had staan, ze zou gerust kunnen zeggen in de meeste gevallen. Had de zilverbruine kattin zich nog redelijk goed uit de voeten gemaakt. De clan liep zover ze het wist op rolletjes en hoewel ze een ruzie had veroorzaakt tussen Tigergaze en haarzelf, was ze best tevreden over hoe het tegenwoordig ging. Ook met Burnetkit leek het redelijk te gaan, ook al waren de wonden nog steeds aan het genezen. Oceanbreeze wist dat de kitten pas later kon gaan trainen en ergens maakte ze zich zorgen om de geestelijke gezondheid van haar geadopteerde dochter. Hoewel de taken als Queen en Leader zwaar waren, was dat het natuurlijk wel waard. Ze had een geweldige familie, met schatten van kittens, een paar goede vrienden waaronder haar mentors zus, Bronzemask en kon over het algemeen haar tijd goed verdelen tussen de clan en haar kittens. Als de clan niet op rolletjes liep, zou ze de toekomst voor haar kittens kunnen vergeten en dus werkte ze zonder enig gezeur een slag in de rondte om er zeker van te zijn dat ze elke nacht rustig kon gaan slapen.

Vandaag bleek de dag anders dan ze gewend was. Er kwam bezoek aan, van andere katten. Katten die voor haar onbekend waren, behalve een kattin. Een kattin die haar bijna alles geleerd had toen ze trainde om een volwaardig lid van de clan te worden. Brindleleaf. Haar blauwe ogen roken de geur, die vermengd was met een andere onbekende geur. Een geur die ze later zou herkennen als die van de Tribe katten. Een wijs en vriendelijk uitziende kater nam het woord terwijl hij in de buurt van de ingang kwam staan. Zijn houding was neutraal, hij leek geen gevecht aan te willen gaan. Daarvoor was hij dan ook met te weinig katten gekomen. Ook Tallshadow leek de kater te zien, ze kon hem vanaf de hoek waarin ze zat met haar kittens op de kater af zien lopen. Blijkbaar had de Shadowclanleider niet door dat ze daar al zat en luisterde naar de vreemde kater die er als een leader uit zag. Hij stond sterk op zijn poten en Oceanbreeze zou hem niet onderschatten. Hij leek veel te weten en zou hoogstwaarschijnlijk dit gebied beter kennen dan haar hele clan het bij elkaar deed."Hallo daar!" Begon de kater waarop de jonge kattin opstond en haar heldere blauwe ogen nieuwsgierig en oplettend op hem richtte. Ze probeerde vanaf een afstandje al het groepje katten te onderzoeken. "Mijn excuses voor de plotselinge opkomst, maar ik zou graag een paar woorden willen wisselen met jullie clanleiders," klonk er met een lichte echo door de ruimte heen. Zijn stem was duidelijk en totaal niet kil. De kalmte deed de kattin rustig en zonder enige dreiging in beweging komen. Ze liep met soepele passen naar de katten toe die in een kleine kring om de leider van het groepje heen stonden. Tallshadow leek al aan gekomen te zijn bij hen en het groepje te bestuderen. Net zoals zijzelf van een afstandje had gedaan. Ze herkende Brindleleaf tussen hen en een zachte warme glimlach verscheen even op haar snoet. Het was goed om te weten dat haar vroegere mentor en vriendin in orde was. Al waren de dingen die haar ontrouw hadden veroorzaakt alles behalve mooi en prettig. Een van de kattin's dochters was overleden, doordat ze zelfmoord had gepleegd en hiermee was eigenlijk de kittendrama begonnen. Daarbij had Amberpaw haar vertrek zwaar gevonden en kon Oceanbreeze ook niet zeggen dat het voor haar makkelijk was geweest. Ze was een jonge Queen geweest toen ineens alle kittens op haar moesten rekenen. Hoewel ze Brindleleaf ergens bestempelde als een vijand en verrader, was ze nu toch blij haar te zien. Immers betekende het dat de kattin misschien wel een nieuw thuis had gevonden en was het beter dan haar in de buurt van Bloodclan in haar eentje rond te hebben zwerven. Tallshadow sprak niet en dus besloot de jonge kattin dat ze misschien het beste het woord kon nemen. Hen begroetten zou misschien geen kwaad kunnen, al hoewel de andere Leiders waren nog niet allemaal bij het groepje gaan staan. "Hallo," mauwde ze enkel op haar bekende toon, moederlijk en warm zoals enkel een Queen dat kon doen. Het was een automatisme van alle Moons dat ze voor kittens had gezorgd. Haar blik gleed even snel naar de kittens die veilig bij enkele andere katten lagen. "Brindleleaf, mag ik vragen wat je hier doet?" Mauwde ze kalm en rustig. Haar stem klonk niet zozeer hard en fel, echter was het duidelijk dat ze de kattin niet honderd procent vertrouwde. Er was opluchting en vrees, ze wist namelijk niet hoe de familie van haar vroegere mentor dit op zou pakken en Everstar zou waarschijnlijk ook alles behalve blij zijn om haar te zien. "Je hebt gekozen de clan te verlaten en onze wegen zijn al tijden gesplitst. Ik weet niet hoe wijs het is dat je hier komt." Vervolgde ze, terwijl ze de kattin recht in de ogen aan keek. Het moest gezegd worden, ze kon niet zomaar toelaten dat een kattin die al tijden de clan verlaten had ineens in hun midden stond. Daarbij had Brindleleaf de clan op een benard tijdstip verlaten en was het dankzij haar keuze zo vreselijk slecht afgelopen met Mousewish en Cheekykit. Om nog maar over de relatie tussen de kittens van de oudere kattin te zwijgen. Hun familie was uit balans en ondanks dat ze niet wist over de beweegredenen, wist ze wel dat dit een behoorlijk probleem kon veroorzaken in de clan die al niet in de juiste stemming was. Wat als katten haar terug wouden, Amberpaw zou haar moeder willen zien. Wat Quietstep zou willen wist ze niet, ze wist alleen dat het lastig was de kittens van een moeder te scheiden. En op meer drama zat de jonge kattin niet te wachtten. Hierna bleef ze stil, ze sprak niet verder tegen de gestreepte kater die het groepje leidde, al gaf ze hem wel een vriendelijk en zacht knikje. Dat van respect en vrede sprak. Ze zou hem niet aanvallen tenzij hij een gevaar voor hen zou betekenen. Na dit alles ging ze in een rustige houding naast Tallshadow zitten en keek ze de Shadowclanleider met een vragende blik aan. Ze wou weten hoe hij hierin stond. Zelf wist ze niet wat ze van de bergkatten moest denken, ze kende hun manieren niet. Al wist ze wel dat Brindleleaf geen door en door slechte kattin was, ze was haar mentor geweest. Ze kende de kattin en wist dat ze haar hart op de goede plek had, ze maakte echter niet altijd de juiste keuzen. Niet dat Oceanbreeze de juiste keuzen altijd maakte, geen enkele kat kon dat. Ze moesten samen bepalen wat ze zouden doen, een onnodige vijand maken was niet iets dat Oceanbreeze zag zitten maar hen meteen vertrouwen zou ze ook niet kunnen. Het was goed om te weten dat de kater niet meteen was gekomen om te vechten, want dat zou een heel ander verhaal zijn geweest. Dat zou nog meer problemen voor de Clans betekenen. Ze konden niet eeuwig lopen, niet eeuwig vechten.

•

Onderwerp: Re: Hello there! za 13 mei 2017 - 21:08

Een wwoord, een stem was genoeg om haar hart even te doen stilstaan. De vrolijke 'Hallo daar' liet haar kop omhoog schieten en haar diep blauwe ogen focuste zich op de onbekende Tabby kater die met een patrol hun grot in was gelopen. Per direct schoten haar haren overeind en al helemaal zodra deze kater om de leiders vroeg trok ze haar bovenlip omhoog.

Haar ogen schoten naar de shadowclan leider die geen woord sprak en vervolgens naar Oceanbreeze, Windclans deputy die besloot om maar te doen alsof deze vreemden vrienden waren en vervolgens ook nog Brindleleaf aansprak die schijnbaar bij deze onbekende katten was. Alsof DAT belangrijk was momenteel.

Grommend duwde Butterstar zichzelf door de menigte heen om de vreemde katten in hun ogen aan te kunnen kijken. "Ja hallo daar." Grommend vernauwde ze haar ogen. "Mag ik vragen wat je hier komt doen?" Vroeg ze haar kop arrogant verhogend hem aanstarend.
Het maakte niet uit hoe klein dit groepje dan ook was in vergelijking met de vier clans. Ze vormde een direct gevaar want wie weet hoeveel andere katten hier dus waren. En Butter was vastbesloten dat niemand, maar dan ook niemand van de vier clans in gevaar mocht komen.Zelfs als dat betekende dat ze zich nu op deze kater zou moeten storten. Hij stond wat hoger op zijn poten dan haar maar de reis had haar sterker gemaakt dan tevoren qua lichaam en geest. Ze zou dit gevaar, deze katten die zo onbekend waren geen haar laten krenken op een clankop. Zelfs al moest ze haar eigen leven daarvoor neerleggen.

Onderwerp: Re: Hello there! zo 14 mei 2017 - 11:28

Toen Skyteller aangegeven had dat ze richting de clankatten zouden vertrekken had Wolf meteen gevraagd of ze mee mocht. En nu waren ze onderweg, naar de clans. Waar Brindleleaf over had verteld. Ze voelde zich wat gespannen, opgelaten en natuurlijk ook heel onzeker ergens. Maar dat laatste kon ze goed verbergen. Ze sloeg kort met haar staart toen nieuwe geuren haar neus binnendringen. Haar lichaam schreeuwde 'indringers' maar ze wist dat ze deze katten niet als vijanden moest benaderen. Skyteller legde nog een keertje kort uit wat de bedoeling van dit bezoek was voordat ze verder gingen. Al snel naderde ze een grot die binnengestapt werd door het groepje, binnen waren zoveel katten. Wolf kon ze niet allemaal zien. Wolf stond in de buurt van Orchid, haar moeder en raakte kort met haar staart de flank van haar moeder aan, voordat de clanleiders naar voren stapte en hun mond lostrokken. Brindleleaf werd meteen herkend. Wolf wou zeggen tegen de poes dat ze als Tribelid kwam en niet als Clanlid. Maar ze hield haar mond dicht. Dat was totdat de flame-point poes zich zo onrespectvol gedroeg naar Skyteller. "Mag ik vragen wat je hier komt doen?" kwam grommend van haar weg. Wolf voelde haar nekharen omhoog gaan staan. "Dat is geen manier om tegen Skyteller te praten." zei ze rustig, met een duidelijke pissige ondertoon. Ze kwamen helemaal niet met slechte bedoelingen, anders hadden ze wel meer katten meegenomen en hadden ze meteen aangevallen.

Onderwerp: Re: Hello there! zo 14 mei 2017 - 16:39

Het was uitputtend, zo met die kittens, maar wel gezellig. Voor het eerste genoot ze van het feit dat ze even haar warriortaken niet hoefde te doen. Ze was even uit de eindeloze sleur, waarin ze geprobeerd had haar leven bij elkaar te pakken en enorm gefaald had. Het werd rumoerig in de grot. Er waren vreemdelingen binnengekomen. Angst overspoelde haar, haar moedergevoel zij dat ze de kittens moest beschermen en dat werd moeilijk als er in deze grot een gevecht zou komen. Ze hoorde stemmen, onbekende stemmen. Maar het was een bekende stem die haar aandacht trok. Brindleleaf. Die naam had Oceanbreeze uitgesproken. Ze wist het zeker. Snel gebaarde ze naar een andere Queen dat ze even weg was. Zonder na te denken wurmde ze zich door de menigte, waarmee ze misschien een paar katten aan de kant had geduwt. "Laat me erdoor." Miauwde ze verward en vol emotie. Toen zag ze haar. Brindleleaf. Het was haar echt. Onbewust was ze naar haar toe gerend, Oceanbreeze en de anderen totaal negerend. "Brindleleaf!" Ze duwde haar hoofd tegen haar zus aan en rook voor het eerst sinds manen haar bekende geur. Toen ze haar hoofd weer teruggetrokken had, had ze tranen in haar ogen. "Brindleleaf." Herhaalde ze nog een keer ongelovig voor ze besefte dat ze kinderen had verloren zonder dat ze het wist.

Onderwerp: Re: Hello there! zo 14 mei 2017 - 19:08

JUS DREIN JUS DAUN
Van op een afstandje had hij de aankomst van de patrouille vreemde katten in de gaten gehouden. Zijn ambere ogen gleden over elke kat om hen te analyseren. Ze zagen er vreemd uit, niet in hun uiterlijk maar in hun gedragingen. De voorste, de tom die gesproken had, was duidelijk de leider. Maar wat was de functie van de rest? Sommige waren echt wel heel erg klein, dus die konden onmogelijk zijn bodyguards zijn. Hoe dan ook, dat was niet zijn grootste zorg momenteel. Zijn grootste zorg was Tallshadow.

Want hij wilde hem echt nog zo graag een kans geven, zodat hij kon bewijzen een goede leider te zijn voor ShadowClan. Al bleek hij opnieuw niet op zijn strepen te kunnen staan. In plaats van de nieuwkomer aan te spreken, ging hij zitten, en zweeg. Het was Butterstar die de nieuwkomer van weerwoord bood. Blackbear liep dichter naar Tallshadow toe, ging links iets achter hem zitten, als een soort stille support. Hij zou hem niet vertellen wat hij moest zeggen of doen, maar misschien was zijn aanwezigheid genoeg om hem het zelfvertrouwen te geven om voor zijn Clan op te komen.

› tag: Tallshadow (indirect)

Onderwerp: Re: Hello there! zo 14 mei 2017 - 19:33

Het was nog niet zo lang geleden dat de katten zich in deze cavern hadden geïnstalleerd. De meeste katten hadden zich vertoefd in de Cavern, maar Barksound was vooral op pad. Hij wilde de omgeving verkennen, met of zonder een andere kat. Dit keer was hij alleen op pad. Hij had zo z'n momenten nodig waar niemand anders bij was. Dingen op een rijtje zetten was soms nodig. De geheimen van Whitelion waren eindelijk geweten, maar nu was hij degene die er deels de gevolgen van mocht dragen. Hij had ook ontdekt dat hij kittens had, van een poes die hij had leren kennen in de periode dat Brindleleaf hem had afgewezen. Deze poes, die hij amper twee keer gezien had en die meer een troost was dan iets anders was, had zich ondertussen ook al bij Starclan gevoegd. Alles zat hem wat tegen. Het was alsof het ene geheim, plaats maakte voor een ander, alsof deze vicieuze cirkel geen einde kende. Op zijn verkenningstochten door het nieuwe gebied had hij een toch wel heel vreemde geur opgemerkt. De geur van een groep katten, die anders roken dan de geuren die hij kende. Al moest hij wel zeggen dat er een vleugje in zat dat hij maar al te goed kende. De geur was veranderd, maar oh zo herkenbaar. Zijn oren schoten dan ook verrast naar voren zijn tempo schoot de lucht in. Brindleleaf. Hij kwam tot stilstand toen hij ook andere onbekende katten zag. Zijn hart klopte iets sneller dan eerder toen hij een glimp opving van Brindleleaf die nu bij Bronzemask stond. De donkere kater kon echter niet passeren doordat hij achter de nieuwsgierige katten stond, die vlak achter de onbekende katten stonden. Hij bleef ook zeer braaf staan, niet goed wetend wat hij moest zeggen na zo'n lange tijd. Ondanks dat hij een grote massieve kater was, was zijn onzekerheid toch wel wat gegroeid met wat er in de tussentijd nog allemaal gebeurd was. Onzeker kon je het ook niet echt noemen, het was iets waar hij niet echt een gevoel of emotie op kon plakken. De meeste katten hadden hun aandacht gericht op de onbekende bergkatten, maar hij hij zijn blik alleen maar gericht op Brindleleaf.

Tag: Brindleleaf en Bronzemask (indirect)

Onderwerp: Re: Hello there! ma 15 mei 2017 - 18:09

Het duurde niet lang of Oceanbreeze verscheen, Tall had meegekregen dat de poes nu leidster van Windclan zou zijn totdat Everstar zich weer goed genoeg voelde, en anders dan hij besloot de poes er meteen vol in te gaan. Een ietwat fel uit de hoek komende reactie richting Brindleleaf kwam uit haar mond, en Tall trok even zijn wenkbrauwen op, wat een onthaal voor die poes. Niet lang daarna kwam ook Butterstar erbij, die zo mogelijk nog feller deed, waardoor Tall nog iets verbaasder keek. Was hij de enige die kon zien dat deze katten in vrede kwamen en hier waarschijnlijk meer recht van spreken hadden dan zij? Een van de nieuwkomers leek in ieder geval niet zo gediend te zijn van de toon van Butterstar, en die reageerde met een waarschuwing. Daarna renden er meer Windclanners naar Brindleleaf, en kwam Blackbear achter Tall zitten. De kater moest zijn best doen niet diep te zuchten om zijn clan, die hem nog steeds als een leader die opgevoed moest beschouwden. Maar hey, hij kon ook braaf zijn.

Om die reden stond hij op, strekte zijn rug en besloot toen dat hij het lastig nog meer kon verpesten dan bij de gathering destijds. "Ik denk dat zij zich meer afvragen wat wij hier komen doen," Mauwde hij naar Butterstar, haar, en de nieuwkomers een beetje verontschuldigend aankijken. Zij zou hem sowieso zijn kop afknauwen zometeen, maar hij zag geen heil in een ruzie starten. De clans waren hier nieuw, deze katten tegenover hen duidelijk niet. "Wij representeren drie van de vier clans," Beantwoordde hij daarna de eerdere vraag van de leidende kat. "Met wie hebben we de eer als ik vragen mag?" Hierbij keek hij de anderen wat onderzoekend aan. De felheid van de poes van net had aangetoond dat die katten voor hem prima hun mannetje stonden, en zijn nieuwsgierigheid ging nu gepaard met zekere voorzichtigheid.

Onderwerp: Re: Hello there! di 16 mei 2017 - 13:29

Het had eventjes geduurd voordat Thornface besefte dat het verstandig zou zijn als hij ook maar eens poolshoogte zou gaan nemen bij het rumoer aan de ingang van de grot. Hij had gezien dat de leiders van de andere clans ernaartoe waren gegaan – op Everstar na, die tijdelijk door Oceanbreeze werd vervangen – en aangezien Silverstar op dit moment was meegegaan met een patrouille, leek het erop dat de bruine kater zijn plaats in moest nemen. Na een korte aarzeling liep hij op de groep af, waar ondertussen ook wat andere clankatten bij waren gekomen. Terwijl hij in hun richting liep, hield hij zijn hoofd hoog in een poging zelfzekerder over te komen dan hij zich nu voelde. Alles wat hij op dit moment wist was dat er een groep vreemde katten was binnengekomen en dat de clanleiders blijkbaar nodig waren.

Net toen Thornface binnen gehoorafstand was, hoorde hij Tallshadow meedelen dat de aanwezige leiders drie van de vier clans representeerden, waarna hij informeerde naar de groep vreemde katten. "We representeren alle vier de clans," reageerde Thornface kalmpjes – niet verwijtend – terwijl hij bij de andere leiders ging staan. Hij keek de nieuwelingen afwachtend aan, niet zeker wetend of ze hier te maken hadden met vrienden of vijanden.

Onderwerp: Re: Hello there! do 15 jun 2017 - 15:29

You will find that many of the truths we cling to

depend greatly on our own point of view

De reacties waren wisselend. Een bruine kater kwam naar voren en ging zitten zonder iets te zeggen. Waarschijnlijk was dit dan een van de Clanleiders waarmee hij had gevraagd te spreken. Een andere kattin sprak gelijk Brindleleaf aan, wat hem deed vermoeden dat dit een WindClan kat was. Ze merkte op dat het misschien niet zo verstandig was voor de poes om hier nu te verschijnen. "Brindleleaf hoort bij ons, ik duld geen bedreigingen naar haar en de andere leden van mijn Tribe," liet hij weten op een kalme maar duidelijke toon. Het was een waarschuwing dat ze niet zomaar konden doen wat ze wilden. Als ze ruzie zouden zoeken met Brindleleaf dan zochten ze dat ook met hem gezien ze nu al een poosje bij hen in de bergen woonden. Dat ze een andere afkomst had was op dit moment niet belangrijk.

Een flame point kattin leek niet zomaar genoegen te nemen met zijn woorden en stelde zich gelijk vijandig op. Hoewel Wolf het voor hem op nam en hij dat ergens apprecieerde, tikte hij haar aan met zijn staart om haar te laten weten dat hij het woord zou doen. "Dat wilde ik eigenlijk aan jullie vragen. Als bewoner van deze bergen weet ik dat jullie hier niet thuis horen," merkte hij op. Ondanks haar houding klonk hij zelf alles behalve vijandig, maar er straalde wel een bepaalde autoriteit van hem af. Ze zou er niet verstandig aan doen hem aan te vliegen of iets in die richting. De bruine tabby kater die eerder was gaan zitten zonder een woord te zeggen viel hem nu bij en vroeg vervolgens met wie hij nu sprak. In ieder geval waren er hier katten waar wel mee te praten viel. "Mijn naam is Teller of the Endless Skies, ofwel Skyteller. Ik ben de Healer van de Tribe of Rushing Water, de katten die in de bergen leven," stelde hij zich voor. Er was ondertussen nog een kater bij komen staan en hij had opgemerkt dat ze alle vier de Clans representeerde. Dus dit moesten de vier Clanleiders zijn waar Brindleleaf over had gesproken toen ze hem had verteld over waar ze vandaan kwam.

Teller of the Endless skies

Onderwerp: Re: Hello there! za 24 jun 2017 - 0:42

Hij had de woorden nog niet uitgesproken of Thornfang kwam erbij staan en verklaarde dat ze voor alle vier de clans spraken. Tall glimlachte goedmoedig naar de kater, zodat die niet het idee had dat hij hem expres had buitengesloten ofzo, en richtte toen zijn blik weer op de nieuwkomer. Die maakte eerst duidelijk dat Brindleleaf bij de 'Tribe' hoorde, en dat bedreigingen niet getolereerd zouden worden. Fair enough, had Tall niet beter kunnen zeggen. Hij kende het hele verhaal niet, maar aan de reacties te zien was het heftig geweest.

Uiteindelijk gaf de ander antwoord op zijn vraag, en Tall moest eerlijk toegeven dat de naam hem duizelde. Iets heel langs en het eindigde op 'water'. Waterkatten? Net was het nog tribe? Duidelijk een naam die hij de komende tijd nog even ging vermijden. In ieder geval was de naam van de kater Skyteller, of 'teller van de nog wat iets skies'. Waarschijnlijk ging dat er op neerkomen dat Tall hem 'Sky' ging noemen. Hij knikte dus, dit ter kennis genomen te hebben, en besloot zich in return ook voor te stellen. "Ik ben Tallshadow, en representeer Shadowclan," Uit fairness tegenover de katten die hem nog niet als leider geaccepteerd hadden tot Starclan dat deed had hij besloten zijn oude naam te gebruiken. After all, what's in a name?

Onderwerp: Re: Hello there! wo 28 jun 2017 - 12:26

Ze had er mee ingestemd om haar bek te houden, om Skyteller het woord te laten doen. Ze had geweten dat dat lastig ging zijn. Helemaal toen Oceanbreeze naar voren stapte. De vraag van de kattin was meer dan terecht. Het had niet zo moeten lopen, ze had hier niet horen te zijn. Toch was het het lot dat hun paden elkaar weer kruisten. Dat daardoor wonden weer opengereten zouden worden, maar wat deed ze daar nog aan. Ze zouden er achter komen dat ze in de Tribe zat, dus beter maar meteen dan achteraf. Ze wende haar kop naar Skyteller toen de kater aangaf geen bedreigingen te dulden. Toen stoof er plots een kat op haar af. De blik in haar goudgele ogen gleed naar Bronzemask die zich tegen haar aanduwde. Haar zus, haar zus die altijd de verstandigste van hun twee was geweest. Waarschijnlijk was dat nog steeds niet veranderd. Het liefst beantwoorde ze de ‘knuffel’ die Bronzemask haar gaf, maar ook hierbij wist ze dat dat niet echt gewaardeerd zou worden. Dus hield ze zich in en vormde er zich enkel een droevig glimlachje om haar lippen. “Bronzemask.” Fluisterde ze zacht, wat alleen duidelijk voor haar zus te horen was en waarin doorklonk hoe blij ze was om haar te zien. Ze moesten elkaar weer spreken, maar niet nu. Dit was niet het geschikte moment. Dus deed ze en paar passen achteruit wat dichter naar Skyteller toe.

Onderwerp: Re: Hello there!