In the eye of the storm (Everstar)

De wind woei tegen de wanden van de grot aan.De ruime ingang was verscholen door de groei van planten en afwezig van het zich van de Twolegs.Hoewel het haar opluchtte dat ze niet meer onder de twolegs waren en niet meer het gevaar van de monsters hadden. Die te veel levens van clankatten hadden afgenomen, kon ze toch niet zeggen dat ze zich gerust voelde. Tigerspots, haar nichtje en de dochter van haar broer Whitelion was omgekomen op het donderpad, toen ze een goede vriend van Oceanbreeze, Tigergaze weg duwde, tenminste dat was wat ze van verhalen had waargenomen. Dezelfde kattin had drie kittens nagelaten, achtergelaten voor dood en niet naar de kittens omgekeken. Het moederhart van Oceanbreeze had pijnlijk gestoken voordat ze de kittens hun wel verdiende aandacht gaf.Weer had ze een nestje opgenomen en hoewel ze langzaam maar zeker op raakte, was het iets dat haar ook dankbaarheid bracht. Ze had in ieder geval de onschuldige zieltjes nog kunnen redden. Echter was de dankbaarheid tot een einde gekomen toen was gebleken dat terwijl ze in de grot lag met haar pleegkittens en eigen kittens om zich heen of in de buurt, Neverland was omgekomen. Everstar had hem gevonden samen met nog enkele andere katten en zijn vacht was verscheurd en bloedrood gekleurd. Hij had zich bij Starclan gevoegd, de pijn van zijn verlies brandde nog rauw in haar hart waarna ze zacht zuchtend haar zilveren kop hief. Everstar leek de oude ook niet meer te zijn, ze had haar enige broer verloren en de enige andere familie die de kattin had waren de kittens die Oceanbreeze had gedragen van Neverland. Het ergste had voorbij geleken echter vroeg Oceanbreeze zich af of het wel zo was. Zwaarmoedig was ze opgestaan toen het duidelijk was dat de kittens sliepen of veilig in de nabijheid van de andere Windclanners bleven waarna ze haar weg baande tussen de andere katten door en naast de rosse vacht van Everstar stopte haar kop drukte ze even zacht tegen de Leader aan waarna ze haar blauwe ogen hief. Ze glinsterden met verdriet maar ook met stille kracht. Ze konden nog niet opgeven, er was nog te veel om voor te vechten. Hopelijk zou Everstar dat ook zien, alles was nog niet verloren. Al was het wel veel.Oceanbreeze was enorm opgelucht dat zijzelf Tigergaze had om op te steunen, hij kwam vaak bij zijn kittens kijken en was een goede vriend van haar. Af en toe vroeg ze zich af of ze meer dan vrienden waren, hij leek enorm gehecht aan haar en ergens had ze het idee dat ze ook gehecht aan zijn aanwezigheid was geraakt. Al leek haar verdriet nog te vers om er echt op in te gaan. Langzaam opende ze haar mond en sprak ze zacht. "Everstar," het was maar een woord, de naam van de Leader en haar vriendin, die ze zo graag wou helpen.Waar ze haar trouw aan had beloofd, zelfs al waren ze anders..

De rosse kattin leek meer dan ooit de wanhoop nabij.Oceanbreeze was bezorgd voor haar gezondheid. Altijd was de Leader ferm maar vriendelijk geweest en nu was ze niet meer dan een dof hoopje vacht dat al tijden op een plek gevestigd zat.Waarschijnlijk met haar gedachten bij Neverland en alle andere zaken die de clan aangingen.Het maakte haar bezorgd, als Everstar niet in staat was zich te herpakken, wat zou er dan van Windclan over blijven? Zelf had de Queen en Deputy veel kittens onder haar zorg, onder haar liefhebbende geduldige karakter. Hoewel ze wel door had dat ze niet al te lang meer in de Nursery wou zitten had ze toch Palekit, Spottedkit en Wishkit samen met een al wat oudere kitten Swiftkit onder haar hoede genomen. Er waren bijna geen andere Winclan Queens en ze hadden liefde en aandacht nodig om tot sterke Warrior uit te groeien en ze wist dat Everstar begreep waarom ze de kittens niet aan hun lot over liet. Oceanbreeze stond op en zou het laten werken, zelfs als het betekende dat ze niet de hele tijd bij haar kittens in de grot kon zitten. Als ze moest stond ze op en zou ze de toekomst van de clan verzekeren. Everstar had rust nodig en Oceanbreeze was vastbesloten haar die te laten krijgen. Ze had haar wel horen hoesten toen ze aan kwam en was bezorgd over een mogelijke uitbraak van whitecough. Hoe dan ook, Everstar was de wanhoop nabij en had nu een sterke Deputy nodig om haar op te vangen. Zelf kon ze wel regelen dat andere katten even wat meer op haar kittens paste, vooral Tigergaze leek goed in de smaak te vallen en ze was vrij zeker dat de kater het geen probleem zou vinden. "Oceanbreeze," mauwde Everstar hees. Waardoor de jonge kattin haar een bijna strenge moederlijke blik gunde.Het was duidelijk, op dit moment was zij even in charge en Everstar zou beter kunnen luisteren naar wat ze te zeggen had. Niet dat ze totaal respectloos was, maar dit ging te ver. Straks zou de oranje Leader zich nog de dood in werken en dat kon ze niet hebben. Ze hadden een meer ervaren kattin nodig om de clan te begeleiden en nu ze even sowieso een tijdelijke plaats hadden gevonden om aan te sterken verwachtte ze dat er geen beter moment zou komen dan Everstar nu haar rust te gunnen."Everstar, je werkt jezelf nog de dood in." Mauwde ze zacht haar stem licht maar toch ook een tikkeltje bezorgd en zorgzaam. "Je hebt rust nodig en tijd om te rouwen, tijd die we niet hebben." Ging ze eerlijk verder al leek ze de andere kattin niet te straffen. Ze had wel gezien dat de Leader haar niet meer onder ogen kon komen, ze keek haar niet meer met de sterke groene ogen aan. Iets wat Oceanbreeze eerlijk gezegd nog bezorgder maakte. "Ik kan wat extra taken oppakken als je het mij toe laat. Op de kittens moet gepast worden maar de meeste hebben nu wel de leeftijd dat ze mij niet elke seconde van de dag nodig hebben. Tigergaze zal op ze kunnen passen, immers is hij toch nauwelijks bij Palekit, Spottedkit en Wishkit weg te slaan. Mijn kittens mogen hem ook wel en ik weet dat hij ze zal beschermen. Laat mij de belangrijkste taken doen, zodat je tijd hebt om te herstellen. Je bent tenminste verkouden Everstar, je rouwt en je bent de hoop verloren." Ging ze vriendelijk en zacht verder, voordat Everstar kon ontkennen of weg kon lopen, stapte ze naar haar toe en begroef ze haar kop in de vacht van haar oudere vriendin."We blijven voorlopig op deze plek, een beter moment dan deze krijg je niet om te rusten. Herstel, wellicht hebben we je later als de sterke Everstar en Leader weer nodig." fluisterde ze waarna ze haar kop respectvol boog. Haar ogen spraken haar trouw en zachtheid uit waarna ze een stap terug zette en afwachtte wat haar Leader uit zou brengen.

Everstar had nog geen seconde opgekeken van de grond, die nu wel erg interessant leek. Zwijgend had de Leader naar haar geluisterd, Oceanbreeze wist dat Everstar de laatste was om haar trots aan de kant te schuiven en rust te nemen terwijl er nog zoveel gedaan moest worden. Nog zoveel te doen was. Het baarde haar zorgen dat de Leader haar aanbod niet leek af te kunnen staan en aan de andere kant deed het haar goed. Everstar was verstandig genoeg om te weten dat Oceanbreeze hierin gelijk had en ze geen andere keuze hadden dan haar voorlopig als Leader op te laten treden totdat ze weer genoeg hersteld was om die taak op zich te nemen. Ergens wist de zilveren Queen en Deputy wel dat haar kittens waarschijnlijk wel meer aandacht wouden en ze er met hen over moest spreken. Dat was dan ook iets dat ze zou doen. Immers moesten ze weten dat ze veel van hen hield en hen niet in de steek liet. Dat ze ondanks de drukte er altijd voor ze zou staan, ze hoefden enkel naar haar toe te stappen en ze zou naar ze luisteren, ze aandacht bieden. Iemand moest de taak van Leader hooghouden en op dit moment was zij dat, immers was ze de Deputy en zou ze Everstar altijd opvolgen daarbij kende ze de taak inmiddels wel en wist ze wat er van haar verwacht werd. Tot nu toe had ze nog geen makkelijk moment gehad, waarin alles eenvoudigweg rustig verliep en er niets was dat hen bijzonder veel zorgen opleverde. Oceanbreeze zou zichzelf niet zijn als ze al niet een plan had om dit alles in goede banen te sturen. "Dankje," mauwde de rosse kattin zwakjes waardoor Oceanbreeze haar met een zachte bemoedigende glimlach aan keek. "Het spijt me, Oceanbreeze. Ik zou niet nog meer op je schouders moeten leggen..." De kattin hoestte weer, tranen liepen uit de ogen van de normaal zo sterke Leader waardoor Oceanbreeze haar kop onder die van Everstar drukte en daarmee de rosse kop optilde en haar nogmaals geruststellend aan keek. Ze was de laatste die Everstar iets kwalijk nam. Als de clan niet goed geleid was was er ook niets voor de kittens, dan was er geen toekomst. Oceanbreeze zorgde voor haar kittens door dit te doen, zelfs als ze het niet zouden begrijpen. Ze zou het met ze bespreken, dan doelde ze op Silverkit, Bearkit, Narrowkit, Safekit, Faithkit, Burnetkit en Swiftkit, de andere drie kittens die ze ook onder haar hoede had waren nog te jong om het te begrijpen. Ze hadden nog nauwelijks hun ogen geopend, en daarbij hadden ze Tigergaze hun vader er wel bij. Misschien konden ze die kater tijdelijk van zijn Warrior taken verlichtten en hem vooral daar zijn taken laten uitvoeren zodat er geen gat viel waar Oceanbreeze niet kon zijn. Het was een tijdje stil, beide katten waren duidelijk in gedachten verzonken. Zorgen om de clan en elkaar, waarschijnlijk. Oceanbreeze keek weer bedenkelijk op toen Everstar sprak. "Wat voor clan leiden wij?" Even haalde ze diep adem voordat ze een waterig glimlachje opzette. "Als ik die vraag moet beantwoorden dan zijn we nog wel even bezig. Onderhand staan we vast wel bekend als de dramaclan, misschien hadden we in dit geval beter Woundclan of Wildclan kunnen heten. Echter zijn we dat niet, we zijn nog steeds Windclan, trotse snelle jagers, doorgewinterde clankatten die zich zo goed en kwaad als het kan zullen redden." Mauwde ze rustig waarna ze haar Leader een likje achter haar oor gaf zoals ze ook bij haar kittens en andere katten deed als ze haar geruststelling nodig hadden. Queen door en door natuurlijk.

Langzaam zetelde de jonge Queen zich naast haar Leader en tikte ze met haar staart naast zich, zodat ook Everstar plaats kon nemen. "Everstar, we zullen eerst onze clan en de andere clanleaders op de hoogte stellen van deze beslissing. Daarna zal ik er met mijn kittens over praten zodat hun weten waarom ik het doe en dat ik ze niet verlaat. Als we niet sterk zijn, met onze Warriors en geen goede basis hebben is er geen toekomst voor hen. Door deze taak aan te nemen, kunnen wij de toekomst verzekeren, zo goed en kwaad als het kan natuurlijk," mauwde ze rustig met een lage geruststellende stem. Oceanbreeze zat hier nu behoorlijk zelfverzekerd, ondanks alles en keek haar goede vriendin en tante van haar kittens aan, met haar zachte blauwe ogen. "Zover ik heb begrepen is er een voorspelling geweest, of meerder voorspellingen. Zou je mij kunnen vertellen welke die waren?" Mauwde ze zacht. Oceanbreeze wist dat ze het moest weten, ook als ze zich daar meer zorgen door ging maken. "Daarbij wil ik de stand van zaken weten. Zelfs als dat meer druk op mijn schouders legt." Ging ze rustig en duidelijk verder, ze was niet bang, ze zou zich wel redden. Ze had altijd Tigergaze, Bronzemask en andere katten nog om op te steunen. Ze had geen reden om zich zorgen te maken. "Ik zal je willen verzoeken ook een Medicinecat op te zoeken om iets tegen die hoestbuien van je te doen. We kunnen natuurlijk geen Greencough toelaten. Je mag misschien wel meerdere levens hebben maar liever zie ik je er geen verliezen." Mauwde ze vriendelijk met een zacht tikje van haar staart tegen de schouder van de rosse kattin. "Misschien kunnen we vragen aan Sparrowfeather om extra aandacht aan de kittens te geven, dan heeft hij ook wat te doen. Tigergaze zouden we kunnen verlichtten van enkele Warriortaken zodat hij Burnetkit en de andere kittens ook kan verzorgen. Dan hebben we alles wat betreft kittens wel gehad. Ik dacht er aan ook enkele Warriors te vragen de Hunt Patrols te regelen samen met de Border Patrols om uit te kijken voor alle roofdieren. Bij de Border Patrols zou ik ook Tallshadow of Tallstar hoe hij ook heet nu, om hulp kunnen vragen. Hij is misschien een tikkeltje apart maar heeft mij altijd gemogen. Hij zal me maar al te graag willen helpen." Sprak ze verder. Daarna viel ze even stil om het Everstar allemaal te laten bezinken. Ze wist dat ze vast niet overal mee eens zou zijn maar ze moesten maar wat proberen. Daarbij waren alle clans nu toch al op elkaar aangewezen en zou het weinig verschil uitmaken. Hen enkel wat scherpere richtlijnen geven. "Nog een verzoek, probeer wat aandacht aan mijn kittens te geven als je hersteld. Ze bijten niet, en zijn ook de zoons en dochter van Neverland, jouw familie." Fluisterde ze waarna ze haar oor wiebelde en even om zich heen keek. Hier was het relatief rustig qua geluiden, echter was Oceanbreeze nog steeds op haar hoede. Dat zou waarschijnlijk ook wel zo blijven.

Everstar leek minder positief te kijken naar hun Clan. Niet dat Oceanbreeze dat haar kwalijk kon nemen, nadat er zoveel verraad was gepleegd in hun clan, door hun clan was het niet meer dan logisch dat Everstar de grens bereikt had. Van trouw was niet zoveel meer over, zo leek het haast wel en toen Everstar bitter mompelend verklaarde dat de Clan vol leugenaars zat kon Oceanbreeze niks anders doen dan vragend naar de rosse Leader kijken. "Een clan vol leugens," had er bitter geklonken waarna de zilvere kattin voorzichtig de andere kattin aansprak. "Ik dacht dat na Barksound er geen leugens meer waren? Is er nog meer gelogen door onze clanleden?" Mauwde ze met lichte afschuw. Hoewel ze enorm trouw was aan de clan, kon ze er niet goed tegen dat er enkele Clangenoten waren die leugens verspreidden alsof het de waarheid was. Alsof de reis en de periode daarvoor al niet moeilijk genoeg was geweest. Everstar had toch wel voldoende te verduren gehad, als er nu een ruzie ontstond tussen enkele clans en die van hen er betrokken bij was, konden ze niet op hun clangenoten vertrouwen om de waarheid te vertellen. Uiteindelijk zou Everstar ter verantwoording kunnen worden geroepen door anderen, omdat de clan niet op rolletjes liep. In haar ogen had Everstar nog nooit een kat ongestraft gelaten zodra ze er achter kwam dat die kat zich niet naar de Warrior Code gedragen had. Echter betekende het niet dat de rosse kattin alles wist. Oceanbreeze zelf wist minder dan die kattin maar voldoende om te weten dat ze hun ogen beter goed open konden houden. Wie weet kwam hun oplettendheid van pas, in het controleren van de clan. Oceanbreeze sprak daar echter nog niet over, eerst begon ze over de zaken doe geregeld dienden te worden zodat Everstar haar rust kon nemen en Oceanbreeze geoorloofd was de clan te leiden. Hoewel ze zeker wist dat ze veel zou blijven overleggen met Everstar was het toch handig als ze de stand van zaken wist en dus vroeg ze daarna. Terwijl Oceanbreeze dingen voorstelde en rustig en respectvol sprak, kreeg Everstar ineens een hoestbui, eentje die haar even zonder voldoende adem hield; dus hield Oceanbreeze even stil waarna ze een tikkeltje bezorgd de ander aan keek. Als het moest zou ze een Medicinecat roepen maar gelukkig was het hoesten weer gestopt. "Doe... wat je het beste lijkt," mauwde de andere kattin gehaast en behoorlijk hees. Oceanbreeze knikte enkel en sloeg haar staart rustig om haar poten heen, waarna alleen het puntje nog zachtjes wiebelde. "De voorspellingen... Change can strike fast like a flash of lightning. The clouds will take care of the drought, but do not forget rain can be as deadly as fire. Decisions of many do not lie in the paws of one. When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun. De meeste zijn al uitgekomen. Allemaal, misschien. En verder... je weet hoe de clan ervoor staat." Everstar keek haar eindelijk aan na die woorden. "Vergeet niet dat niet iedereen te vertrouwen is, Oceanbreeze. Katten liegen. Onze clangenoten. Barksound..." Na het laatste woord stierf de stem van haar Leader weg, Oceanbreeze keek de andere kattin met nadenkende ogen aan. "Heeft hij over meer gelogen dan Whitelion's dood?" Mauwde ze terwijl ze haar oren geërgerd in haar nek duwde. "Als hij zo graag als kitten behandeld wil worden kan hij dat krijgen ook. Af en toe.." Mompelde ze duidelijk niet al te vrolijk. Konden sommige katten niet eens een keer klaar zijn met leugens?! Waarom waren het zo vaak dezelfde katten. Was Everstar zo eng om de waarheid te vertellen als ze wisten dat ze fout zaten? Was het beter om een oorlog te startten dan de consequenties of hun acties onder ogen te zien. Oceanbreeze hoopte zeer zeker dat elke kitten die ze onder haar aandacht en zorg had zich beter zou gedragen als sommige andere Warriors. "Maak je geen zorgen, of zo min mogelijk. Ik houdt mijn ogen en oren open en zal zeker met de lastige kwesties het onder jouw aandacht brengen en met je overleggen welke acties we het beste kunnen nemen." Mauwde de zilvere kattin waarna ze Everstar recht aan keek.

Everstar was niet de Everstar meer waar Oceanbreeze naar op had gekeken als kitten zijnde. Nee, de rosse Leader leek moeite te hebben met de hele reis. De reis die Neverland en andere katten van hen had afgenomen. Of het blijven in hun territorium beter zou zijn, was nog maar de vraag. Katten zouden uitgehongerd zijn en de toekomst van de clan zou niet bestaan. Ze liepen en gingen puur verder omdat het de grootste kans op een goede toekomst verzekerde. Echter betekende dit ook dat ze de pijn weg moesten slikken en telkens het doel voor ogen moesten zien. Beslissen of dit alles het wel waard was. Oceanbreeze verklaarde dat ze Everstar op de hoogte zou houden, echter wist ze niet zeker hoe makkelijk dit zou gaan, hoe soepel. De rosse kattin was op, had genoeg aan haar kop en hoefde niet elk probleem en klein dingetje erbij te dragen. Everstar had de clan Moons en Moons geleid, iets dat Oceanbreeze zag als een behoorlijke presentatie. Ze had meer ervaring dan Oceanbreeze in haar staartpunt had zitten. "Doe dat," mauwde de kattin dof waarna de Deputy haar kop boog. "Zal ik je nu even met rust laten of wil je dat ik blijf?" Mauwde de grijze kattin. Haar blauwe ogen gleden naar de rosse kattin. Langzaam boog Oceanbreeze zich naar de oudere kattin toe en gaf haar een lik over haar oor, zoals katten ook deden tijdens het samentongen.

/

Everstar was stil, te stil. Waar was de kattin die een behoorlijk pittig karakter had. Die niet bang was om met haar hoofd recht in de problemen te rennen als dat nodig was. De eer hoog te houden, te vechtten op een sterke maar goedhartige manier. Waar was de Leader die zeker was van haar zaak en een enorme trots had voor zichzelf maar ook voor Windclan. Was dat allemaal verloren gegaan met alle leugens van de clangenoten, de pijn en de verliezen die ze geleden hadden. Of zat het verborgen achter haar leed, dat ze eerst moest verwerken waarna ze weer de sterke Leader, de vertrouwelijke kattin werd? Niet dat Oceanbreeze haar niet meer vertrouwde, dat deed ze nog steeds. Totdat Everstar het tegendeel bewees, tot ze bewees niet te vertrouwen te zijn. Maar waarom zou ze dat niet zijn, ze gaf al leiding aan de clan vanaf haar geboorte, zelfs daarvoor. Er was dus geen reden om negatief op de Leader neer te kijken. Voorzichtig vroeg de jonge zilveren kattin uiteindelijk of de rosse Leader met rust gelaten wou worden. Het duurde even voordat ze antwoord kreeg. "Ga maar," mauwde ze. Echter leek haar houding het tegendeel te spreken. Blauwe priemende ogen onderzochten nauwkeurig het gezicht van de rosse kattin voordat ze langzaam opstond en haar kop tegen de ander aan drukte. "Je hebt dingen te doen." Verklaarde de ander. Natuurlijk had ze dingen te doen, iedereen had genoeg te doen. Echter moest ze ook voor zichzelf zorgen en op dit moment was het dan misschien wel het juiste moment om nog even te ontspannen. Ze kon zich niet voorstellen dat Everstar zonder gezelschap wou blijven treuren. Dus plofte ze een tikkeltje oncharmant naast de ander weer neer en begon ze voorzichtig het andere oor van de kattin te likken. Samentongen kon altijd, en daarbij hoefden ze dan niet te spreken.

Everstar had haar ogen gesloten, eindelijk in de rust. Het was de eerste keer dat Oceanbreeze haar zo ontspannen had gezien. Dat terwijl Everstar altijd wel rustig had geklonken. De jonge kattin had Everstar nooit het geduld totaal zien verliezen, de rosse kattin was altijd onder controle geweest. Geen klap met een poot, geen gevecht zonder nut. Tenzij er gelogen werd natuurlijk, hoeveel leugens had hun clan de afgelopen periode gehad? Waren er nog katten die logen, logen over hun daden waarover Everstar en Oceanbreeze moesten weten. Everstar had nog iets over Barksound gezegd maar het niet willen toelichten. Dan was het waarschijnlijk niet belangrijk genoeg geweest. Everstar legde haar kop op haar poten waardoor de rustig raspende tong van Oceanbreeze nu over haar nek heen schraapte. Ritmisch en kalm, alsof haar kalmte overgebracht kon worden over de rosse leider. Af en toe klonk er een hoest van Everstar, die de stem al hees had gemaakt. Hoewel de gestreepte kattin zich zorgen maakte om de gezondheid van de rosse kattin drong ze verder niet aan. Everstar was vele Moons ouder dan haar en zou zelf wel weten wanneer het tijd was om naar de Medicine cat te gaan. Of het nu of morgen werd nagekeken zou waarschijnlijk niet al te veel verschil hebben. Als het maar in de nabije periode gebeurde. De stilte was vredig, zo vredig als het kon zijn voor twee katten van de clans die enorme verantwoordelijkheden droegen.