Strangers are strangers untill they meet

De kattin hield haar ogen op het muisje een stukje verderop. Ze wist dat de natuur op deze plek erg verraderlijk kon zijn. Langzaam sloop ze dichterbij, zorgend dat ze zo min mogelijk geluid maakte. Nu hield ze zich schuil achter een grote massa wortels van een boom en wachtte op een kans om het diertje te vangen. Nu! Lola zette zich af van de grond en ze zou de muis hebben gevangen als ze niet achter een wortel zou zijn blijven haken. De kattin liet een kleine verraste gil ontsnappen voor ze op de grond belande. Ze stond op en merkte al snel dat haar achterpoot pijn deed. Geweldig! En die muis was nu ook allang weg.



[Predator]

Predator keek verrast op toen er plotseling een muis rakelings langs hem heen rende. Hij probeerde er nog op af te springen maar het lukte hem natuurlijk niet. Zijn maag rommelde. Hij had iets kleins kunnen vangen gisteren, maar daarna niets meer. Hij hoopte dat hij een rivier zou tegenkomen. Dan zou hij kunnen vissen; dat kon hij beter dan jagen op het land. Daar had hij net iets meer training in gehad als Riverclan kat. De lichtgrijze kater liep dichterbij en merkte een andere kat op, een poes. De jonge kater liep verder en zag haar nu staan. Een zwart-witte poes, ongeveer de leeftijd van een jonge warrior. Hij wierp haar een wantrouwende blik en zette zich in een verdedigende houding. Je wist maar nooit met die rogues. Ze waren onbetrouwbaar en ze hadden geen eer. Beetje hypocriet, sinds hij er zelf eentje was, maar zo lang was hij nog niet weg en de denkwijze van een clankat die er sinds zijn geboorte in getimmerd was zou zo snel nog niet weggaan.

Lola zag de jonge kater op haar afkomen, maar ze bleef staan waar ze was. Ze had immers al een tijdje niet met andere katten gepraat en ze had er ook geen zin in om de hele weg terug naar haar territorium hinkend af te leggen. Toen de kater dichtbij was nam hij een verdedigende houding aan. Lola rolde haar ogen. "Relax, ik ga je niet aanvallen. Ik hou liever een gesprek." Zei ze doodsimpel, alsof het het meest logische in de wereld was. Ze hield er soms wel van om anderen te plagen, al wist ze wel in te schatten bij wie het wel en bij wie het niet te doen. Ze hoefde er geen littekens bij. "Dus, ik gok niet dat jij mijn muis hebt gevangen?" Vroeg ze, lichtelijk sarcastisch